Momenteel verblijft in Haarlem een vrouw uit Congo met haar vijf kinderen in een tijdelijke opvanglocatie binnen een hotel dat speciaal is ingericht voor gezinnen die hun land moesten verlaten vanwege oorlog, geweld en onderdrukking. Deze families vragen in Nederland bescherming en een veilige basis omdat de situatie in hun herkomstland instabiel en onvoorspelbaar is, met een voortdurende dreiging van conflict en vervolging die henzelf en hun naasten in gevaar brengt. Zij verlieten hun vertrouwde omgeving in de hoop op rust, veiligheid en een toekomst waarin hun kinderen zonder angst kunnen opgroeien, met toegang tot onderwijs, medische zorg en kansen om stapsgewijs opnieuw te beginnen in een omgeving die stabiliteit en perspectief biedt.
Ze woont inmiddels geruime tijd in Nederland en heeft alles in het werk gesteld om voor haar kinderen een stevige en voorspelbare basis te creëren. Onderwijs en een rustige leefomgeving wegen voor haar zwaar, omdat zij ervan overtuigd is dat een stabiele schoolloopbaan en een veilige thuissituatie de kern vormen van welzijn, groei en latere zelfstandigheid. Vanuit die overtuiging onderzoekt zij continu mogelijkheden die aansluiten bij de specifieke behoeften van haar gezin, waarbij zij zorgvuldig afweegt wat haalbaar is op de korte termijn en wat duurzaam is voor de toekomst.
Voor kinderen zijn voldoende ruimte, voorspelbaarheid en structuur onmisbaar voor een evenwichtige ontwikkeling, zowel op school als in hun gevoelsleven. Zij hebben een veilige en stimulerende omgeving nodig waarin prestaties worden aangemoedigd, maar waarin ook aandacht is voor sociale vaardigheden, veerkracht en emotionele steun. Positieve interacties met volwassenen en leeftijdsgenoten helpen hen vertrouwen op te bouwen, een gezond dagritme aan te houden en nieuwe uitdagingen aan te gaan zonder dat onrust of stress de boventoon voeren.
Content:
Jaren in opvang
De moeder verbleef meer dan twaalf jaar in een asielzoekerscentrum en kreeg in die periode te maken met beperkte privacy, voortdurend achtergrondgeluid en de dagelijkse drukte van medebewoners. Deze omstandigheden deden een groot beroep op haar draagkracht en leidden tot vermoeidheid, spanning en emotionele uitputting, terwijl zij tegelijk haar kinderen houvast probeerde te bieden met vaste routines en duidelijke afspraken om de dag voorspelbaar te houden.
In september van vorig jaar kwam de mogelijkheid voorbij om te verhuizen naar een vrijgekomen woning. Die stap zou meer zelfstandigheid betekenen en ruimte geven om eigen keuzes te maken, zichzelf te ontwikkelen en een toekomstpad vorm te geven waarin het gezin sterker kon wortelen in de buurt, met directe toegang tot voorzieningen zoals school, huisarts en wijkondersteuning.
Een verblijf in een asielzoekerscentrum kan door complexe procedures en lange wachttijden jaren duren. Voor gezinnen die weinig leefruimte hebben en voortdurend moeten schakelen levert dat een zware mentale en fysieke belasting op, waardoor perspectief niet altijd direct in zicht is en het plannen van school, werk en zorg ingewikkeld blijft.
Huis afgewezen
De aangeboden woning had vier slaapkamers, wat zij voor haar gezin met vijf kinderen onvoldoende vond om ieder kind een eigen kamer te kunnen bieden. Daarom besloot zij, na wikken en wegen, verder te zoeken naar een huis met meer kamers, in de hoop iedereen een eigen plek en voldoende rust te geven en zo spanningen in het dagelijks samenleven te beperken.
Het COA gaf aan dat deze woning binnen de geldende regels als passend werd beschouwd en benadrukte dat men steeds zoekt naar oplossingen die voldoen aan richtlijnen en aansluiten bij het beschikbare aanbod. Het doel is om gezinnen zo snel mogelijk een stabiele woonplek te bieden binnen de mogelijkheden die er zijn, zodat zij kunnen doorstromen naar een reguliere leefomgeving.
De vrouw wees het aanbod af omdat zij voelde dat zij pas echt tot haar recht zou komen met woonruimte die beter aansloot bij de behoeften van haar kinderen. Vanuit die overtuiging koos zij ervoor om verder te zoeken naar een plek die meer rust en afzonderlijke slaapkamers kon bieden, ook al was onzeker hoe snel zo’n alternatief gevonden zou worden.
Rechterlijke stap
Na de weigering startte het COA een juridische procedure en werd benadrukt dat de geldende regels gevolgd moesten worden. De zaak ontwikkelde zich tot een langdurig traject dat uitmondde in een uitspraak in het voordeel van het COA, waardoor de situatie formeel werd beslecht en de gevolgen voor haar verblijfstatus concreet werden.
Zonder rechtsbijstand vond zij het lastig om haar situatie volledig en helder toe te lichten, waardoor de rechter haar positie mogelijk niet in al haar nuances kon zien. De uitkomst was dat zij het asielzoekerscentrum diende te verlaten, wat grote onzekerheid met zich meebracht en directe praktische problemen veroorzaakte rond opvang en inkomen.
Een kort geding is een versnelde procedure die vaak snel tot een bindende beslissing leidt en daarom als stressvol en ingewikkeld wordt ervaren. Deskundige begeleiding helpt om de juiste stappen te begrijpen en tijdig de relevante stukken en argumenten aan te leveren, zodat een zorgvuldige afweging kan plaatsvinden en rechten beter worden geborgd.
Tijd op straat
Na de uitspraak raakte zij uit beeld en was haar verblijfplaats niet duidelijk. Het COA suggereerde dat zij mogelijk tijdelijk bij bekenden verbleef, al kon dat niet worden bevestigd. De onduidelijkheid over haar situatie leidde tot toenemende zorgen in haar omgeving en bracht breder in de gemeenschap onrust en spanning teweeg, vooral met het oog op de kinderen.
Hoewel zij kennissen in België had, besloot zij daar uiteindelijk niet naartoe te gaan. Twijfels over verblijf, papieren en toekomstplannen maakten de keuze ingewikkeld en zorgden voor een periode van grote onzekerheid waarin overzicht ontbrak en de dag vooral werd bepaald door directe praktische zorgen.
Het ontbreken van een vaste woonplek bracht de kinderen in een voortdurende staat van spanning, waardoor het lastig werd om op school te presteren en sociale contacten te onderhouden. Die onrust had merkbare gevolgen voor hun emotionele ontwikkeling en maakte het moeilijk om een stabiele basis te ervaren van waaruit zij konden groeien en zich veilig konden hechten.
Terug in beeld
Na enige tijd keerde zij terug naar de opvang en kwam zij met haar kinderen in Haarlem terecht, waar zij opnieuw begon. Op die plek werd gewerkt aan een veilige omgeving met duidelijke afspraken, zodat het gezin met meer vertrouwen naar de toekomst kon kijken en stap voor stap nieuwe routines kon opbouwen die houvast geven.
Er werd besloten haar en de kinderen voorlopig in een hotel te plaatsen bij gebrek aan directe alternatieven. Dit verblijf is bedoeld als tijdelijke oplossing, in afwachting van een duurzaam perspectief zoals passende woonruimte of langdurige opvang met meer stabiliteit, begeleiding en toegang tot passende jeugdhulp.
Hotels kunnen voor korte tijd basiscomfort en een veilige plek bieden, maar vormen geen blijvende oplossing. Door de hoge kosten en beperkte geschiktheid voor gezinnen zetten gemeenten dit middel alleen in wanneer voorkomen moet worden dat mensen op straat belanden en er nog geen beter alternatief beschikbaar is, terwijl parallel intensief wordt gezocht naar structurele huisvesting.
Gemeente grijpt in
Tijdens een noodzitting oordeelde de rechter dat de gemeente Haarlem tijdelijk de hotelkosten zou vergoeden, met expliciete aandacht voor de belangen van de kinderen. Hun bescherming, dagelijkse zorg en passende begeleiding kregen prioriteit, zodat de schade van deze periode zoveel mogelijk beperkt bleef en continuïteit in onderwijs en zorg behouden kon blijven.
De rechter benadrukte dat kinderen niet de dupe mogen worden van beslissingen waar zij geen invloed op hebben. Het was daarom noodzakelijk de situatie snel te verhelderen en direct maatregelen te treffen die hun veiligheid en continuïteit waarborgen, met duidelijke afspraken over verantwoordelijkheid en vervolgstappen.
De gemeente gaf aan dat de financiële steun tijdelijk is en dat tegelijkertijd actief wordt gezocht naar een structurele, stabielere oplossing. Doel is het gezin op langere termijn perspectief te bieden en de druk op noodopvang te verminderen door goede doorstroom te realiseren naar passende en betaalbare woonruimte.
Inzicht na vergissing
De advocaat van Joris Sprakel lichtte toe dat zijn cliënte aanvankelijk niet volledig overzag welke gevolgen de weigering van de woning zou hebben. Pas later drong tot haar door hoe ingrijpend de consequenties waren en hoe deze haar leven en dat van haar kinderen zouden kleuren, waarop het besef volgde dat de keuze niet terug te draaien was en dat herstel tijd en begeleiding zou vergen.
Terugkijkend had het, gezien ligging en betaalbaarheid, verstandiger kunnen zijn om de woning te accepteren. Die mogelijkheid bestaat inmiddels niet meer, omdat het huis aan een andere kandidaat is toegewezen en de procedure is afgerond, waardoor opnieuw moet worden gezocht naar een passende oplossing.
De moeder werkt nu nauw samen met school, psychologen en maatschappelijk werk om extra ondersteuning voor haar kinderen te organiseren. Met gerichte begeleiding, duidelijke afspraken en aandacht voor verwerking wil zij hen helpen om traumatische ervaringen te hanteren en het vertrouwen in het dagelijks leven stap voor stap te herstellen.
Discussie over wet
De aandacht gaat op dit moment vooral uit naar de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo), die is bedoeld om burgers te ondersteunen met begeleiding, opvang en praktische hulp zoals hulp in het huishouden, ondersteunende zorg en het bevorderen van participatie. Het centrale doel is het versterken van zelfstandigheid en kwaliteit van leven bij kwetsbare inwoners, met maatwerk waar dat nodig is.
De gemeente Haarlem heeft aangegeven dat de vrouw niet aan de criteria voor de Wmo zou voldoen. Haar advocaat betwist dit standpunt en is ervan overtuigd dat zij wel recht heeft op ondersteuning binnen dit kader, zodat opvang en begeleiding beter kunnen worden geborgd en het gezin niet opnieuw tussen wal en schip raakt.
Verschillen in interpretatie tussen gemeenten leiden regelmatig tot onzekerheid bij burgers en betrokken organisaties. Afwijkende besluiten en uiteenlopende werkwijzen maken het voor aanvragers lastig om te overzien wat er verwacht wordt en welke stappen nodig zijn om passende hulp te verkrijgen, waardoor bezwaar en beroep vaker noodzakelijk worden.
Lange procedure
Als de rechter bepaalt dat zij onder de reikwijdte van de Wmo valt, blijft de gemeente verantwoordelijk voor opvang en begeleiding, ook wanneer hoger beroep wordt ingesteld. Haar advocaat wijst erop dat de juridische route lang kan duren, waardoor de onzekerheid over huisvesting voorlopig blijft bestaan en tijdelijke voorzieningen nodig blijven.
De te doorlopen procedure omvat meerdere stappen en kent daardoor een aanzienlijke doorlooptijd. Dat betekent dat het gezin voorlopig aangewezen blijft op tijdelijke voorzieningen, totdat het proces is afgerond en er een oplossing is die blijvende stabiliteit en deelname aan de maatschappij mogelijk maakt, met duidelijke afspraken over nazorg.
Het vinden van een bestendige uitkomst heeft inmiddels hoge prioriteit bij de betrokken gemeenten. Door nauwe samenwerking met ketenpartners wordt gezocht naar een duurzame en effectieve aanpak die zowel het gezin als de lokale gemeenschap perspectief biedt en verspilling van middelen voorkomt.
Onzekere toekomst
Wanneer de rechter uitspraak doet, is nog niet bekend. Tot die tijd blijven de tijdelijke maatregelen van kracht en is het van belang dat alle betrokken partijen zich houden aan de gemaakte afspraken, zodat veiligheid, gezondheid en continuïteit gewaarborgd blijven en escalatie wordt voorkomen.
De advocaat overweegt opnieuw contact op te nemen met het COA, al zijn de kansen op een directe doorbraak beperkt. Alle mogelijkheden worden zorgvuldig gewogen, zodat beslissingen goed onderbouwd zijn en in het belang van de kinderen uitpakken, met oog voor praktische uitvoerbaarheid.
Daarnaast wordt onderzocht of opvang via maatschappelijke organisaties haalbaar is voor deze kwetsbare gezinssituatie. Ondanks praktische belemmeringen blijft deze route openstaan om kansen te benutten die kunnen bijdragen aan veiligheid, stabiliteit en herstel, zodat het gezin weer vooruit kan kijken.
Key-points
- Een moeder uit Congo verblijft met haar vijf kinderen tijdelijk in een hotel in Haarlem. De opvang biedt rust en veiligheid terwijl gericht wordt gezocht naar een duurzame woonoplossing die beter past bij hun situatie en vooruitzichten.
- Zij wees eerder een woning met vier slaapkamers af, wat leidde tot een juridische procedure en een formele beslissing in haar nadeel. Hierdoor werd de situatie complexer en nam de druk op het gezin verder toe, met directe gevolgen voor continuïteit.
- De gemeente Haarlem vergoedt momenteel de hotelkosten om veiligheid en continuïteit te waarborgen. Zo ontstaat tijd om een stabieler alternatief te vinden zonder dat het gezin zonder onderdak komt te zitten of school en zorg onderbreekt.
- Volgens advocaat Joris Sprakel kon zijn cliënte de gevolgen van de afwijzing aanvankelijk niet volledig overzien. Later werd duidelijk welke impact die keuze had op opvang, rechten en vervolgstappen, wat de juridische kwestie verder bemoeilijkte.
- De kernvraag is of de vrouw recht heeft op structurele opvang via de Wmo en in welke mate de gemeente verplicht is deze zorg te leveren. Daarbij spelen juridische, maatschappelijke en morele overwegingen mee, waaronder verantwoordelijkheid, solidariteit en menselijke waardigheid.
DEEL NU: NIEUWS | “Een dakloze asielzoeker met vijf kinderen is teleurgesteld dat hij geen aangeboden woning heeft kunnen accepteren.”
Deze inhoud is liefdevol gecreëerd door LeesTijd, een bruisend mediaplatform dat meester is in het brengen van verhalen die zowel verlichten als verrijken, vanuit alle windstreken van onze prachtige planeet. Zorg dat je up-to-date blijft met onze meeslepende updates door LeesTijd te volgen op Facebook. Duik in een oceaan van verhalen die diepte en betekenis toevoegen aan jouw wereldbeeld.
Disclaimer
Deze publicatie van SPECTRUM Magazine is uitsluitend bedoeld ter informatie. Er wordt geen financieel, juridisch of medisch advies verstrekt. De inhoud is zorgvuldig samengesteld, maar er kunnen geen rechten aan worden ontleend. SPECTRUM Magazine is niet aansprakelijk voor gevolgen die voortvloeien uit het gebruik van dit artikel. Voor persoonlijke vragen wordt aangeraden contact op te nemen met een erkende professional.
Facebook-disclaimer: Dit artikel is geen financieel advies. Het is geschreven voor een breed publiek dat geïnteresseerd is in maatschappelijke onderwerpen en actuele thema’s.
Professionele referenties
- Schinkel, W. (2009). Asylum seekers and the welfare state. Palgrave Macmillan. Link
- Dagevos, J., & Odé, A. (2016). Integratie van asielmigranten in Nederland. Sociaal en Cultureel Planbureau. Link
- Guild, E., Costello, C., & Moreno-Lax, V. (2017). Implementation of the Common European Asylum System. European Parliament. Link