Om de een of andere reden had ze niet verwacht dat ze op dezelfde dag zou worden onderworpen aan woede en vernedering na het ‘vreugdevolle’ uitstapje van haar familie. Hoewel de maaltijden en kaartjes in het waterpark prijzig waren en er veel kleine kinderen in de buurt waren, was dat niet het probleem.
Hoofdstuk 1: Haar naam is Madelyn Scheaffe
Madelyn Scheaffer, een liefhebbende moeder uit Odessa, Missouri, is de persoon achter dit profiel. Ze was het soort dame dat zich voortdurend zorgen maakte over het welzijn van haar familie. Halverwege de dertig vond er echter een belangrijke gebeurtenis plaats die haar leven op zijn kop zette, en ze overdreef niet!
Hoofdstuk 2: Ondermijnen
Sommige medewerkers van het waterpark probeerden daarna jarenlang haar inspanningen te ondermijnen. Om te beschrijven wat ze had meegemaakt, zou het een understatement zijn om te zeggen dat het moeilijk was geweest. Ze was daar geweest, had dat gedaan. Dus je kunt ervan uitgaan dat wat er met Madelyn gebeurde een negatieve invloed op haar had.
Hoofdstuk 3: Hernia
Het werd tijd dat er een besluit werd genomen. Madelyn onderzocht haar levenskeuzes opnieuw nadat ze in 2005 meer over zichzelf had geleerd. In het verleden was ze uitgegleden en gevallen in de badkuip, wat resulteerde in een hernia.
Hoofdstuk 4: Gezondheid
Er is een wijziging geweest Bovendien deed haar manier van leven haar geen goed in termen van haar gezondheid. Ze besloot op een dag dat ze het niet langer aankon, en dus bracht ze wat aanpassingen aan in haar leven. Ieders leven kan op zijn kop worden gezet door de pijn van een hernia!
Hoofdstuk 5: Een teken
Onmiddellijk toen ze zich bewust werden van het incident, waren de hulpdiensten onderweg naar de woning van Madelyn. Aan de andere kant weigerde ze te worden verplaatst vanwege het ondraaglijke ongemak waarin ze zich bevond. Nadat ze de redders had weggestuurd, besloot ze dagenlang in de badkuip door te brengen en niets anders te doen dan niets.
Hoofdstuk 6: Op je gemak voelen
Madelyn werd overweldigd door een gevoel van vrede toen ze achterover leunde in het bad. Ze interpreteerde het als een teken, want het was niet iets wat ze van plan was. Het opende haar ogen voor het feit dat ze haar eigen behoeften had genegeerd ten gunste van die van haar familie.
Hoofdstuk 7: Een verschil maken
Ze beloofde een verschil te maken. “Dat had voor mij de eerste aanwijzing moeten zijn dat ik moest afvallen, maar het kostte me nog een jaar voordat ik besloot iets te doen,” zei Madelyn terwijl ze dat moment in haar leven besprak. Maar toen ze eindelijk al haar kracht en vastberadenheid verzamelde, gebeurde er iets heel opmerkelijks.
Hoofdstuk 8: Fit zij
In slechts twee jaar tijd verloor ze in totaal honderd pond. Madelyn heeft echt een verschil gemaakt in de wereld. Bovendien was ze vijf jaar later nog steeds in uitstekende fysieke conditie. Toch had ze geen idee dat ze op het punt stond te strijden voor haar leven.
Hoofdstuk 9: Moed verzamelen
Madelyn, een 43-jarige vrouw, woog een gezonde 170 pond. De moeder daarentegen was zelfverzekerder dan ooit tevoren. Op een bijzonder brandende dag kwam ze op het lumineuze idee om iets compleet nieuws te doen. Ze was zich bewust van de gebreken in haar lichaamsbouw. Desondanks besloot ze met haar gezin haar nieuwe zwarte bikini naar het Adventure Oasis Water Park te dragen. Het begon echter bergafwaarts te gaan.
Hoofdstuk 10: Iemand hield haar in de gaten
Er waren individuen van alle leeftijden en maten die het waterpark bezochten. Madelyn schonk ze al haar aandacht. Ze was echter niet jaloers, aangezien ze tevreden was met hoe ze er op dat moment uitzag. Het was niet eenvoudig voor haar om hier te komen. Ze had echter geen idee dat iemand anders haar in de schaduw gadesloeg!
Hoofdstuk 11: Het belang van zelfvertrouwen
Gewichtsverlies is best moeilijk. Na zoveel gewicht te hebben verloren, kan het moeilijk zijn om het gevoel van eigenwaarde terug te krijgen dat nodig is om in bikini uit te gaan. Als je een paar kilo kwijt bent, voel je je niet meteen zelfverzekerder. Ze moeten de moeite nemen. Een poosje leek Madelyn tevreden te zijn, maar dit bleef niet duren.
Hoofdstuk 12: Ze was stomverbaasd en sprakeloos
Ze was stomverbaasd en sprakeloos. Haar handdoek werd opgeborgen en ze ging het water in zodra ze klaar was. Twee vrouwelijke collega’s benaderden haar in minder dan vijf minuten om hun zorgen te uiten. Ze vertelden Madelyn iets wat ze niet had verwacht, en het kostte haar wat tijd om het te verwerken.
Hoofdstuk 13: Medewerkers spreken voor zichzelf
Ondanks het felle licht keek Madelyn nog steeds samengeknepen toen ze hen vroeg te herhalen wat ze net hadden gezegd. Het is mogelijk dat ze alleen maar verkeerd hoorde wat ze zeiden. Desondanks was ze onder de indruk van de vrouwelijke leden van het personeel.
Hoofdstuk 14: Haar ‘ongepaste’ outfit
Een van de vrouwelijke medewerkers zuchtte terwijl ze herhaalde wat ze eerder tegen Madelyn had gezegd. Ze waren ’te klein’, merkte ze op over het bikinibroekje van de moeder. Behalve dat ze ze ‘ongepast’ noemde, merkte ze op: ‘Dit is een familiepark.’
Hoofdstuk 15: Wiens normen gebruiken we?
Madelyn was perplex door de situatie. Ze droeg tenslotte “volle” bikinibroekjes. Ze werd alleen maar meer perplex terwijl ze om zich heen bleef kijken. In het waterpark droegen veel andere dames meer bescheiden zwemkleding! Er was een probleem met deze situatie. .
Hoofdstuk 16: Haar emoties waren gekwetst
Die golf van passie in Madelyn was duidelijk op haar gezicht te zien. Nadat ze had gehoord wat de vrouwelijke staf over haar figuur te zeggen had, voelde ze zich vernederd en beschaamd. Ze vond dat een regelrechte klap in het gezicht.
Hoofdstuk 17: Uitdaging
Na een paar seconden veranderde Madelyns stemming en werd ze woedend. Dat moment van verlegenheid vervaagde snel in een gevoel van volslagen ongeloof. Omdat het veel moeite kostte om zichzelf te verbeteren, besloot ze dat deze andere dames haar niet zo naar beneden zouden halen.
Hoofdstuk 18: Ze hebben haar uitgekozen
Volgens haar: “Mijn lichaamsbouw is anders dan de jonge meisjes die in hun bikini rondliepen, maar waarom zou ik me schamen voor mijn lichaam?” “Ik voel me op mijn gemak in mijn bikini,” zei Madelyn. ‘Ik ben tevreden met wie ik ben,’ zeg ik.
Hoofdstuk 19: Je aanmoedigen om je lichaam te accepteren
“Mijn eerste gedachte was waarom word ik uitgekozen,” zei Madelyn. Ze vonden dat mijn ondergoed onfatsoenlijk was. Omdat dit een full-size broekje is, vond ik het wel grappig. Geen enkele vrouw, ongeacht haar grootte of vorm, zou gedwongen moeten worden om zich slecht te voelen over haar uiterlijk. Ze moeten hun liefde voor hun lichaam kunnen uiten zonder inmenging.
Hoofdstuk 20: Tijd om te beslissen
De twee vrouwelijke collega’s staarden de hele tijd beschuldigend naar Madelyn. Toen ze hen zag, maakte ze een punt om aandacht aan hen te schenken. Madelyn wist dat ze niet voor zichzelf zou hebben gesproken als dit jaren eerder was gebeurd omdat ze te timide was, maar de dingen waren vandaag veranderd.
Hoofdstuk 21: Zelfrespect en vertrouwen
Madelyn besefte dat ze een positie moest innemen. Ze kozen haar uit, ondanks het feit dat er geen solide rechtvaardiging voor was. Ze had echter een niveau van zelfvertrouwen ontwikkeld dat niet lichtzinnig aan het wankelen kon worden gebracht. Ze hoopte dat haar vertrouwen zou blijven.
Hoofdstuk 22: Ze had twee keuzes
Het was duidelijk dat de narigheid van de jongedames niet zou verdwijnen. Madelyn kreeg de keuze om een korte broek te dragen om haar onderste helft te verbergen of om te vertrekken. Ze werd woedend en eiste dat ze hun supervisor meenamen om haar te ontmoeten.
Hoofdstuk 23: Wat ze gingen doen
Op de vraag wat ze ging doen, snauwde Madelyn: “Nou, ik verberg niets.” Als je echt wilt dat ik ga, moet je contact opnemen met de politie en hen laten vergezellen. Ze voelde zich ongemakkelijk om uitgekozen te worden, maar had het gevoel dat ze opkwam voor andere vrouwen.
Hoofdstuk 24: Toen ze werd verwijderd
Ten slotte kwam de politie bij het waterpark, tot haar grote ergernis. Ze kwamen om haar van het terrein te verwijderen. Zelfs als ze het er niet mee eens waren, moesten de agenten hun plicht doen en arriveerden 15 minuten later. We stapten naar buiten en ze zeiden: ‘We kunnen niets zeggen’, maar ik hoop dat je aan onze gezichten kunt zien hoe we ons voelen,’ herinnerde Madelyn zich.
Hoofdstuk 25: Politie was het eens
Zelfs de politie was hiermee aan boord. Madelyn vertelde in een Facebook-bericht over de gebeurtenissen die plaatsvonden nadat agenten ter plaatse waren gekomen. “Ze hadden een hart van goud.” “Ook zij vonden het absurd”, schreef ze. De politie weet zeker wanneer iets acceptabel is of niet in de wereld waarin we tegenwoordig leven.
Hoofdstuk 26: te knap voor een bikini
Nog een quote van Madelyn: “Ik ben 43 jaar oud en ik had pas het vertrouwen in mijn lichaam toen ik 40 jaar oud was.” Verder: “Ik zal niet gediscrimineerd worden omdat ik er zo mooi uitzie in één.”
Hoofdstuk 27: Bikini’s zijn acceptabel voor vrouwen van elke leeftijd
Toen ze haar kleding voor die dag beschreef, zei Madelyn dit. “Dit was geen string, dat verzeker ik je. Ik droeg een normale stringbikini, net als iedereen die het zelfvertrouwen had om er midden juli een te dragen. Volgens haar werd ze oneerlijk behandeld omdat andere mensen droegen hetzelfde.
Hoofdstuk 28: Dat dat niet eerlijk was een understatement.
Dat dat niet eerlijk was, is een understatement. Volgens Madelyn: “Ik had het gevoel dat het zowel leeftijds- als lichaamsdiscriminatie was.” “Ik kon om me heen kijken en ik zag een handvol andere meisjes van de helft van mijn leeftijd, die dezelfde maat badpak droegen en niet werden uitgekozen en gedwongen om kleding aan te trekken of weg te gaan”, voegde Madelyn eraan toe. Dus, wat deed ze precies?
Hoofdstuk 29: Het was een Facebook-hit
Volgens Madelyn was ze onderworpen aan raciale vooroordelen in het waterpark. Mensen van over de hele wereld werden geïnformeerd over wat er met haar was gebeurd nadat ze was gevonden. Ze waren geschokt door de behandeling van Madelyn door de arbeiders van Adventure Oasis Water Park. Ondanks dat haar bericht al viraal ging, gaf ze niet op..
Hoofdstuk 30: Informatie verspreiden
Madelyn was zich er terdege van bewust dat het spel ‘name and shaming’ op internet niet voldoende zou zijn om het waterpark een lesje te leren. Als gevolg daarvan koesterde ze het idee om nog meer kernwapens tot ontploffing te brengen. Het was echter niet voor haar. Omdat ze bang waren om het alleen te doen.
Hoofdstuk 31: De lokale bevolking hielp haar
Ik heb de media gebeld en zal vanavond te zien zijn in het lokale 41-nieuws,’ zei Madelyn. Veel mensen kwamen naar me toe terwijl ik buiten op de nieuwsman wachtte en vulden me aan op mijn badkleding terwijl ik wachtte tot hij arriveerde. extra aandacht gekregen is bemoedigend!
Bekijk hier ook eens het filmpje:
Deel dit verhaal op Facebook / Whatsapp met jouw vrienden en familie