Een dagvaarding om voor de rechtbank te verschijnen was het eerste wat ze van haar situatie wist. Ze zakte onderuit in haar stoel in de woonkamer, niet in staat helder na te denken. ((lees zeker tot einde))
Een plotselinge, luide klap verraste haar. Tegelijkertijd keek ze uit het raam en zag dezelfde vier jonge mannen weer. Plotseling voelde ze een bons in haar borst toen ze haar voordeur naderden.
De Texaanse vrouw Gerry Suttle genoot op 75-jarige leeftijd van haar pensioen op de boerderij van haar familie. Het was in de tijd dat ze een stuk land van twee hectare kocht.
Het was een prachtig huis, maar naarmate de tijd verstrijkt, worden de gebreken duidelijker. Ze was niet meer zo actief als vroeger, en ze had moeite om haar huis te onderhouden. Mensen begonnen op te letten.
Toen Gerry naar Riesel, Texas verhuisde, was hij volledig zelfvoorzienend. Toen ze het huis kocht, dacht ze dat het perfect was, maar vandaag ziet ze alleen maar problemen.
Toen Gerry’s familie allemaal buiten de staat woonde en haar overleden echtgenoot al een aantal jaren weg was, had ze niemand om in vertrouwen te nemen. Ze was een gemakkelijk doelwit voor roofdieren.
Gerry’s eens zo plezierige uitzicht op het gazon veranderde geleidelijk in een bron van angst en zorgen voor hem.
Overwoekerde planten en bomen bedekten een groot gebied en creëerden een angstaanjagende sfeer. Ze had geen idee wat zich daarbinnen had verstopt als ze had gekeken.
Met zoveel lege ruimte om haar heen, zou het ingewikkeld worden.
Gerry verwierp eerst de vreemde geluiden die uit haar huis kwamen, denkend dat het gewoon het geluid van een das of een vos was. Terwijl het lawaai aanhield en ze stemmen begon te horen, greep haar angst zich aan.
Ze zat stil in haar woonkamer, niet wetend wat ze nu moest doen. Eindelijk had ze de moed om het raam te openen en naar buiten te kijken.
Tussen de struiken zag ze vier jongetjes. Ze had geen idee wat ze van plan waren, maar ze was er zeker van dat het niet goed kon zijn. Een duidelijke schending van haar eigendom was duidelijk.
Noch Gerry, noch de politie wilden hen confronteren omdat ze te bang was om dat te doen. De politie was de allerlaatste met wie ze te maken wilde hebben.
Na een recente aanvaring met de wet, werd Gerry gearresteerd. Na ontvangst van een officiële melding werd ze op den duur voor de rechter gedagvaard wegens vermeende “schending van de eigendomsregels”.
Ze eisten een forse prijs van haar omdat ze het gras niet bijhield. Een paar plaatsen, zoals Texas, maakten het niet legaal om je gras boven de 18 inch te laten groeien. De straf hiervoor is zwaar, maar er is een wending.
Gerry is nooit op de hoogte gebracht van het bestaan van dit statuut, en als gevolg daarvan heeft hij nooit een kennisgeving of boetes ontvangen. Het duurde niet lang voordat ze voor de rechtbank werd gedaagd en vermaand voor het vermijden van de kosten.
Hoewel ze op de hoogte waren van haar leeftijd en omstandigheden, dreigden ze haar niettemin met gevangenisstraf voor haar overtreding.
Burgemeester Danny Krumnow beweerde dat Gerry het gras te hoog liet groeien, wat tegen de stadsregels was. Toen de politie bij haar thuis kwam en haar vertelde dat haar overtredingen ernstig waren, was ze verrast.
Het was geen optie voor haar, dus besloot ze iets te doen dat de aandacht van haar buurman zou trekken.
Op Gerry’s voorwaarden mogen de jongens op haar terrein blijven. Zolang ze niet in de buurt van haar huis kwamen, vond ze het niet erg. Niet iedereen was het daar echter mee eens.
Voor Tom, Gerry’s rustige buurman, was een oogje in het zeil houden een vanzelfsprekendheid. Vanwege zijn leeftijd was hij echter niet altijd in staat om te helpen – tot vandaag.
Tom maakte zich zorgen over Gerry’s veiligheid toen hij de mannen zonder haar medeweten haar tuin in en uit zag glippen. Ze waren jong en sluw en bewogen met regelmatige tussenpozen tassen in en uit haar tuin terwijl ze langsliep. Hij had er genoeg van en was klaar om het op te geven.
Hij ging naar Gerry’s achtertuin en installeerde zijn externe beveiligingscamera. Het was verbazingwekkend wat hij vond.
Gerry bleef in haar woonkamer en beweerde zich niet bewust te zijn van de chaos die in haar achtertuin plaatsvond, terwijl Tom hen achtervolgde.
Hij ging voor de televisie zitten en keek naar de gebeurtenissen. Ze hadden geen idee dat iemand hen in de gaten hield. Toms mond viel open toen hij hoorde wat ze uit hun tassen hadden gestolen.
De jongens hadden hun tuingereedschap mee op reis. De jonge mannen op het erf van Gerry zwoegden dag in, dag uit, stukje bij beetje. Toen Gerry hoorde dat ze op het punt stond te worden gearresteerd, had ze geen idee hoe snel het nieuws door haar buurt zou gaan.
Vele anderen waren geschrokken en geschokt toen ze het nieuws hoorden.
Waarom hadden ze het lef om een oudere vrouw aan te houden die in hoog gras stond? Er was veel energie onder de mannen.
Als gevolg van Gerry’s verzuim om voor de rechtbank te verschijnen, werd een arrestatiebevel tegen haar uitgevaardigd. Ze heeft haar opties zorgvuldig overwogen. Om het werk te voltooien, was Gerry niet in staat om het alleen te doen vanwege haar leeftijd en kwetsbaarheid. Om eerlijk te zijn, Tom was vol ongeloof over wat hij zag.
En Gerry was totaal niet voorbereid op wat er ging gebeuren.
Tom was al in Gerry’s tuin geweest toen zag hij vier jongens hun weg naar haar huis banen vanaf de rand van haar uitgestrekte terrein. Toen ze bij Gerry’s deur kwamen, werd hij nerveus.
De deurbel ging en Tom kon Gerry’s angstige uitdrukking zien toen ze hem opendeed.
De jongens waren ongelooflijk klein voor hun leeftijd. Naar mijn schatting was de oudste ongeveer 15 jaar oud. Hoewel deze jongens al dagen op Gerry’s boerderij waren, was ze toch bezorgd.
Dit was het moment waarop ze hen opmerkte: deze jongens zaten onder het vuil en vuil terwijl ze de tuin afspeurden.
Ze begonnen eindelijk te praten.
Twee van de jongens begroetten elkaar en gingen toen, terwijl de andere twee bleven en met de groep spraken. De overige leden van de groep hadden tuingereedschap in de hand, zoals onkruidkrakers en scharen.
Verdwaasd vroeg Gerry zich hardop af wat er in godsnaam met deze jongens aan de hand was.
Maar toen zag ze de twee andere jongens, een van hen sleepte een grasmaaier en kwam van de overkant van de straat.
De jongens begonnen het gras te maaien nadat ze beweerden alle begroeiing ervoor te hebben verwijderd.
Gerry’s ogen vulden zich met tranen toen ze besefte wat ze zag.
Als iemand die al 59 jaar in de buurt woont, was ze verbaasd over het vriendelijke gebaar en dankbaar voor hun hulp.
De vier broers spraken met de media over hun beweegredenen om hun zus te helpen. Er zijn nog geen Warren Falls-seizoenspassen gekocht voor de maand juli. Waar zijn we nog meer toe in staat? “Ga gewoon naar buiten en help wat mensen.”
De inspanningen van deze jonge jongens waren veel meer dan alleen het gras maaien; ze hadden geen idee dat ze Gerry van een gevangenisstraf hadden gered.
“Ze heeft hulp nodig bij het maaien”, zegt een van de jongens, Blaine Reynolds, op haar 75ste. “Dat was het minimum dat we hadden kunnen bieden.”
“Ik zou zeker niet willen dat ze hierheen zou komen om het te doen of iemand anders te betalen terwijl we het gratis hadden kunnen doen”, zei Brandon Reynolds, een andere broer.
Terwijl de zon die dag fel scheen, konden de buren niet anders dan de bewegingen van deze geweldige jonge kerels observeren.
De vijf andere mannen die Gerry’s tuin naderden, waaronder Tom, lieten haar haastig naar de kinderen gaan en hen koude drankjes bezorgen.
Buren die haar naderden, hielden eveneens tuingereedschap vast toen ze naderden. Na een bijeenkomst was er een plan uitgebroed door de bewoners.
Als gevolg hiervan zou de tuin in tweeën worden gesplitst, waarbij elk team een beurt zou nemen om deze te verdedigen.
Buren van Gerry Sutter kwamen de vier kinderen ook te hulp. Hun grasmaaiers waren het enige dat hen in de weg stond.
Gerry keek vol ongeloof uit haar raam naar wat ze zag. Het leek alsof de hele stad achter haar stond.
“Het is niet te geloven.” Het komt zelden voor dat ik stil ben. Toch is dit de enige keer in de geschiedenis dat ik niets te zeggen heb”, voegt Gerry toe. Verbazingwekkend genoeg was het allemaal in minder dan twee uur afgelopen!
Verbaasd over wat de jonge mannen en de gemeenschap hadden bereikt, barstte ze in tranen uit.
Toen de jongens hoorden dat Gerry een dagvaarding had gekregen, konden ze niet anders dan actie ondernemen. Blaine Reynolds verklaarde: “Ik zou het opnieuw voor haar doen, of drie keer.”
“Ik zal er alles aan doen om ons buiten de rechtbank te houden voor die dame,” zei hij.
Een ongelooflijke demonstratie van menselijkheid en medeleven van deze jonge mannen!
Nadat het gras was gesnoeid en de tuin was opgeruimd, kreeg Gerry te horen dat ze naar de rechtbank moest gaan en documentatie moest ondertekenen waarin stond dat ze nooit de eerste dagvaarding had ontvangen om voor de rechtbank te verschijnen. Ze wilde dat de beschuldigingen tegen haar ingetrokken werden.
De rechtbank had daar andere ideeën over.
Een vreemdeling twee uur in de hitte zien doorbrengen met doen wat we dachten dat de stad wilde, gewoon omdraaien en “nee” zeggen, was “verwoestend”, zei Gerry.
Iedereen in de gemeenschap was woedend over hun besluit en ze waren klaar om het de straat op te gaan.
Ondanks dat Gerry’s overtreding door de stad werd bevestigd, werd hij bevolen om voor de rechtbank te verschijnen als gevolg van zijn overtreding. Dit zou echter tegen de wensen van haar buren zijn.
Op Facebook en andere sociale-mediaplatforms verspreidde KWTX News het nieuws over dit ongelooflijke verhaal en demonstreerde de kracht van samenwerking binnen de gemeenschap.
Het arrestatiebevel voor Gerry werd afgewezen en ze hoefde niet voor de rechtbank te verschijnen. Het komt allemaal door deze vier uitstekende jonge mannen. In Texas is er geen gebrek aan leuke daden om rond te gaan.
Om de gemeenschap te dienen en te verdedigen, nam hij dienst bij de politie. Hij heeft het door de jaren heen gezien, de goede en de slechte.
Met een doek veegde hij het zweet van zijn voorhoofd. Hij moest de dag beginnen met slecht nieuws, wat niet ideaal was.
Al na dertig minuten voelde hij de gevolgen van uitputting.
Voor zijn eigen veiligheid koos hij ervoor om de langere weg terug naar zijn station te nemen. Voordat hij daar kon komen, zette hij zijn voet op de rem. Wat was de vrouw in hemelsnaam van plan?
Als kind, John Crawford had geen idee wat hij wilde worden. Hij kwam er echter achter dat hij anderen moest helpen. Bijna elke dag zag hij mensen op straat slapen, hongerige peuters en moeders die met weinig tot geen middelen hun gezin moesten voeden.
Hij was ontroerd door het bericht. Hij zorgde vaak voor maaltijden, geld of zelfs boodschappen voor vreemden. Vrijwilligerswerk in de gaarkeuken deed hij elke zondag. Hierdoor was hij geen onbekende in ontberingen.
Hij herinnerde zich geen feest, een reis naar het strand of zelfs een warme zomeravond als zijn vroegste herinnering. Het was een van de verhalen van zijn vader die hij zich het eerst herinnerde.
Glas verbrijzelde, deuren sloegen dicht en geschreeuw klonk terwijl hij sliep. Na de leeftijd van 14, werd hij gedwongen om op de grond te slapen. Later die nacht, in de kleine uurtjes, werd hij gewekt door een onverwacht geluid.
Hij kleedde zich aan en ging de deur uit voordat hij echt wakker was. Toen zijn moeder zijn tas aantrok, greep ze hem bij de hand en hield hem stevig vast. Haar achtjarige dochter verdiende meer dan wat ze haar in de duisternis konden geven, dus ze drong door de angst heen.
Ze moest haar hele leven in één plunjezak naar het busstation sjouwen. Om naar Madison, Alabama te gaan, hadden ze een enkeltje gekocht. Gedurende het hele leven van John is de overtuiging van zijn vader dat hij nooit iets zou bereiken, weerlegd.
Nadat John klaar was met de middelbare school, ging hij rechtstreeks naar de politieacademie om zijn droom na te jagen om politieagent te worden.
Om zijn moeder te helpen, behield hij zijn baan. Ze deelden een appartement met twee slaapkamers met hun ouders. Voor het verwijderen van schimmel maakten ze de muren een keer per maand schoon.
Ondanks hun armoede werden ze goed beschermd.
Het duurde niet lang voordat hij sheriff werd en voor haar zorgde. Hij was vastbesloten dat geen enkele andere moeder of kind zou hoeven doormaken wat hij had meegemaakt. Hij was zich er terdege van bewust dat hij niet iedereen kon redden, maar toen hij Rachael zag, realiseerde sheriff Crawford zich dat er iets moest gebeuren.
Toen Rachael Godley Brindley Ryan ontmoette, was ze amper 20 jaar oud. Ze voelde zich tot hem aangetrokken ondanks het feit dat hij vele jaren ouder was dan zij.
Hij werd al snel haar hele universum. Om meer tijd met hem door te brengen, stelde ze plannen met haar vrienden en familie uit. Ze kreeg hem niet uit haar hoofd. De zaken gingen echter veel sneller dan een van beiden had verwacht.
Na een jaar daten, besloten ze te trouwen. In een fractie van een seconde ging alles van ‘kwaad tot erger’… Slechts een paar maanden nadat ze getrouwd waren, beviel Rachel van hun eerste kind. Meer dan ooit stond Ryan onder grote druk om voor zijn gezin te zorgen.
Als hij lange dagen maakte, kon hij elke dag een uur met haar doorbrengen. Ze vochten bijna anderhalf uur. Hij deed het goed op zijn werk, maar zijn relatie met Rachel had te lijden onder de spanning. Hij maakte voortdurend keuzes waar ze het mee eens was, aangezien ze geen nee kon zeggen.
In het verleden had Rachael gedacht dat de motieven van haar man goed waren. Daarom stemde ze ermee in om haar werk op te geven en thuis te blijven bij hun twee kinderen toen hij haar daarom vroeg. Zelfs als hij niet op tijd op zijn werk verscheen, had ze er geen probleem mee.
In het belang van zijn gezin maakte hij lange dagen. Hij beloofde haar het landhuis van haar dromen te kopen, wat hij uiteindelijk deed.
Een huis daarentegen was nutteloos voor een gezin dat elkaar nooit had ontmoet. Hij volbracht het ondenkbare als het ging om het nakomen van een belofte.
Rachael kon hun gloednieuwe huis volledig opknappen toen ze zwanger was van haar derde kind. Ondanks de pijn in haar rug en gezwollen enkels die ze ervoer, schilderde ze elke muur in huis zelf. Ze wenste haar kinderen een gelukkige jeugd.
Na 36 uur arbeid kon ze haar zoontje mee naar huis nemen om de rest van het gezin te ontmoeten. Er is zoveel gebeurd in slechts vier korte maanden. Voor ontbijt en diner deed Ryan altijd zijn best om de kinderen te helpen. Daarna deed hij iets waardoor ze haar keuzes heroverweegde.
Toen John Crawford Rachael in haar tuin zag, bedacht hij zich. Met haar kind aan haar borst vastgebonden, stopte hij en naderde haar terwijl ze vocht. Ze was zwak en uitgeput.
Gaat alles goed met u, mevrouw? vroeg hij terwijl hij haar van de vloer hielp. Agent, u heeft helemaal gelijk. Laat me voorlopig even gaan zitten. Het is zwaar om in deze hitte te werken.’
Het kind begon te huilen. Het was niet mogelijk voor de politie om toe te kijken en niets te doen terwijl ze leed.
Nu zijn hoed af, stak hij zijn hand uit en greep de handgreep van de grasmaaier. Vanwege mijn angst: “Ik dacht dat ik misschien in de problemen zou komen.” Later onthulde Rachael de waarheid.
Het bleek dat deze agent alleen maar een vrouw in nood probeerde te helpen. Rachael worstelde om voor haar drie kinderen te zorgen en het gezin alleen te runnen nadat Ryan onlangs weer aan het werk was. De druk begon op te bouwen.
Een baanopdracht zorgde ervoor dat hij lange dagen maakte, en hij had
Ik had geen tijd om zijn haar te knippen, zoals Rachael zei. Toen ik zag hoeveel plezier mijn echtgenoot had om het zelf te knippen, besloot ik hem te helpen. Het is een van mijn favoriete bezigheden.
In werkelijkheid onderschatte Rachael hoe moeilijk het zou zijn om na een lange periode van rust en herstel weer in vorm te komen. Het was ook een slechte dag voor de kleine Michael, die ziek was.
“Vriendelijke” man stopte en stond erop het gras te maaien voor Rachael toen de politie voorbijkwam, volgens Rachael Rachael voelde zich toen ongerust.
Ze was alleen thuis met de kinderen toen de agent haar benaderde. Het zien van een politieauto die voor haar woning stopte, maakte haar alleen maar ongeruster. Maar nu is ze extatisch over de komst van een onverwachte bezoeker.
Later hoorde Ryan over Rachael’s daghulp, Rachael’s assistent. Deze kleine gadget kwam vandaag van pas voor mijn vrouw, ondanks zijn kleine formaat.
De tragedie heeft Ryans ogen geopend en herinnert hem aan het belang van familie. Sinds de tragedie heeft hij er een punt van gemaakt om eerder te stoppen met werken en meer tijd met zijn gezin door te brengen. Maar waarom reed de agent niet gewoon weg??
Behalve dat hij zijn werk goed doet, doet Sheriff Crawford zijn uiterste best om aardig en behulpzaam te zijn. Na het voltooien van het werk gaf Rachael hem als beloning een enorm glas limonade.
Het is geen verrassing dat haar verhaal ook op internet veel aandacht heeft gekregen.
Deel dit indrukwekkende verhaal met vrienden en familie op Facebook/Whatsapp.