Toen Karen voor het eerst naar Patsy’s Pizzeria kwam, had Markaj geen idee dat ze voor de rest van zijn leven een van zijn beste vrienden zou worden. ((lees dit zeker tot het einde))
Het was onmogelijk dat hij dit had kunnen weten. Het was onmogelijk voor hem om te voorzien dat ze door de jaren heen een van zijn meest vertrouwde vrienden zou worden.
Hij zorgde voor haar op dezelfde manier als elke andere ober van het restaurant, en toen de maaltijd klaar was, schonk hij op geen enkele manier meer aandacht aan haar gezicht.
Tijdens hun korte gesprek legde Markaj een verklaring af die op het eerste gezicht niet veel impact leek te hebben; toch had het uiteindelijk een negatieve invloed op de rest van hun gesprek.
Dit was vanwege het feit dat de opmerking op een ongepaste manier werd geïnterpreteerd.
De volgende vraag is: hoe kwamen ze aan deze ongewone relatie, een die het leven van Vinacour zo heeft veranderd dat de veranderingen niet ongedaan kunnen worden gemaakt?
Patsy’s zou niet bezocht worden op de gebruikelijke zaterdag die Karen Vinacour en haar dochter samen doorbrachten, aangezien Karen met haar dochter op reis was, wat betekende dat ze daar niet heen zouden gaan.
Ze waren er nog nooit eerder geweest, maar ze besloten er een kijkje te nemen nadat ze een condominium hadden bekeken dat Karen overwoog te kopen.
Ze waren allebei blij met het vooruitzicht dat ze de eerste betaling op een onroerend goed zou doen, dus kwamen ze tot de conclusie dat de beste manier om het te vieren was om samen te eten en iets leuks te doen
Ze hadden al een aantal jaren alleen maar positieve dingen over Patsy’s Pizzeria gehoord, dus kwamen ze uiteindelijk tot de conclusie dat het tijd werd om het restaurant te bezoeken en een aantal van de wereldberoemde dunne korstpizza’s te proberen die ze aangeboden. Aangezien ze al in East Harlem waren, leek het verstandig om daar te blijven, gezien waar ze zich op dat moment bevonden.
Voordat we verder gaan met dit verhaal, is het noodzakelijk dat je wat achtergrondinformatie hebt over Patsy en de legendarische pizza die hij maakt.
De lokale bevolking was zich ervan bewust dat als ze naar dit restaurant gingen voor het avondeten, ongeacht het tijdstip van de dag, ze altijd konden rekenen op eten dat gloeiend heet was om te eten.
Nadat Patsy’s echtgenoot de wereld had verlaten, kocht Frank het pizzarestaurant van Patsy’s langstlevende echtgenoot en nam het eigendom van het bedrijf over.
Patsy’s man was ooit de eigenaar van het bedrijf geweest.
Brija zette Patsy’s Pizzeria om in een franchise, bijna zodra ze de leiding over het bedrijf overnam en de naam registreerde van het bedrijf dat ze had opgericht.
Hij was degene die de uitbreiding van het bedrijf initieerde door meer locaties in de stad te openen; dit was de eerste fase in het proces.
Als direct gevolg van deze ontwikkeling hoeven inwoners van New York niet meer helemaal naar East Harlem te gaan om een pizza bij Patsy’s te halen.
Patsy’s Restaurant stond bekend om zijn unieke maaltijden, relaxte houding en gunstige reputatie, die allemaal een groot aantal bekende klanten aantrokken.
Patsy’s Restaurant werd ook erkend vanwege de nabijheid van Central Park.
Patsy’s Restaurant staat bekend om de maaltijden die bekend zijn geworden als zijn handelsmerkgerechten.
Hun pizza was tenslotte zo onweerstaanbaar dat enkele van de meest bekende mensen in de stad langskwamen om er een stukje van te proeven.
Deze pizzeria was een vaste ontmoetingsplaats voor veel bekende persoonlijkheden, waaronder Frank Sinatra, Dean Martin en Tony Bennett.
Deze drie heren kwamen, samen met een groot aantal andere klanten, regelmatig in het restaurant eten.
Vanwege de nabijheid van het stadion, namen bekende Yankees-spelers zoals Joe DiMaggio, Phil Rizzutto en Yogi Berra het snel over als hun favoriete ontmoetingsplek.
Patsy’s Pizzeria bedient al bijna een eeuw klanten en de muren van het restaurant zijn versierd met artefacten en relikwieën die dateren uit de tijd dat het restaurant voor het eerst zijn deuren opende.
In de loop van zijn geschiedenis is deze pizzeria bezocht door een breed scala aan prominente personen.
De muren van de voormalige locatie van het restaurant in East Harlem zijn beplakt met foto’s van die klanten.
Patsy’s is een bekend restaurant in New York City, en een van de oudste gebruiken in verband met het restaurant is de gewoonte om foto’s te maken van opmerkelijke personen die bij Patsy’s hebben gegeten en instaan voor de kwaliteit van de plek.
Patsy’s maakt deel uit van het culturele weefsel van de stad.
Patsy’s is een instelling in New York City die al meer dan 50 jaar bestaat en beroemd is om zijn pizza.
Het is ook een van de redenen waarom dit pizzarestaurant zo goed is geworden.
Ik was bekend in 2019, ondanks het feit dat de overgrote meerderheid van de mensen zou voorspellen dat het beroemd zou worden op een manier die totaal anders is dan waar het echt beroemd om werd.
Het was niet moeilijk voor Vinacour, haar dochter of iemand anders die de gelegenheid had om bij Patsy’s te dineren, om een van de honderden afbeeldingen te herkennen die op de muren van het instituut hingen.
Patsy’s staat bekend om zijn vriendelijke en comfortabele ambiance.
Hoewel een groot aantal beroemde mensen in de afgelopen negen decennia in dit restaurant had gegeten, onthulde Vinacour dat de meerderheid van de gasten die door de eigenaren van dit restaurant werden gefotografeerd, mannen waren.
Dit was het geval ondanks het feit dat het restaurant al meer dan negen decennia in bedrijf was.
Ze wisten niet hoe ze de muur moesten interpreteren, die een gebrek aan diversiteit leek te hebben, dus vroegen ze hun server om uitleg.
Vinacour en haar dochter kwamen tot het besluit dat ze zouden informeren naar de reden waarom er geen afbeeldingen van vrouwen in het kunstwerk waren zodra Markaj hen hun diner had geserveerd.
Deze beslissing werd genomen nadat Markaj hun eten had bezorgd. Dit gebeurde nadat Markaj hen van hun avondeten had voorzien en ermee terugkwam.
Omdat hij nooit over de kwestie had nagedacht, antwoordde hij met iets dat ze voor een grap zagen in plaats van een serieuze poging om de gestelde vraag te beantwoorden.
Dit was te wijten aan het feit dat hij nooit in zijn leven aandacht aan het onderwerp had besteed.
“Haar standpunt is dat, hoewel er veel vrouwen in het vak zijn, “lang niet zoveel als er zou moeten zijn.”
Het is redelijk om te verwachten dat het aantal vrouwen dat pizza eet, zal dalen nu de zomer voorbij is.
Om het anders te zeggen, af en toe kunnen we waarschijnlijk wel een flinke lachbui gebruiken.”
Tijdens een interview gaf Markaj enkele van zijn gedachten en observaties over dit onderwerp (Los Angeles).
Vinacour en haar kind vonden de grap lang niet zo amusant als hij deed toen ze gedwongen werden ernaar te luisteren.
Ze vonden het nogal vernederend. Ze waren aanzienlijk meer verontwaardigd over de korte interactie dan over het kleine aantal afbeeldingen van vrouwen die op de muur waren geplaatst, en als een direct gevolg daarvan genoten ze niet erg van hun lunch.
De interactie was veel korter dan de afbeeldingen van vrouwen die op de muur waren geplaatst.
De vrouwen vonden het respectloos dat de afbeeldingen waarop ze werden afgebeeld op de muur werden geplaatst sinds ze daar werden getoond.
Omdat Karen een aanzienlijk deel van haar pensioen had besteed aan het werken voor organisaties in Laos ten behoeve van kansarme vrouwen en kinderen, werd zijn reactie niet erg goed ontvangen door de menigte.
Ze kreeg de kans om samen te werken met een aantal zeer opmerkelijke vrouwen die in staat waren om alles te doen wat ze wilden.
Ze kreeg de kans om met hen samen te werken en prees ze als een geweldige groep om mee te werken (zelfs pizza eten).
Karen en haar dochter namen deel aan een activiteit die, in vergelijking met hun gebruikelijke familie-uitjes, een beetje afweek van de norm nadat ze klaar waren met eten.
Toen ze het restaurant verlieten, lieten ze geen fooi achter, wat nogal onbeleefd is gezien het feit dat ze Markaj’s grap niet begrepen en hij probeerde hen er om te laten lachen.
Omdat onze groep al tot de conclusie was gekomen dat we geen fooi zouden achterlaten, kwamen we tot de conclusie dat we in plaats daarvan iets moesten schrijven in de trant van “Vrouwen zijn gek op pizza; bovendien, heb je ooit gehoord dat vrouwen geen fooi achterlaten?”
Verwijzend naar de begeleidende nota, legde Karen uit wat er na de gebeurtenis was gebeurd.
Iets dat de keuze van Karen is om het restaurant te verlaten zonder haar ober een fooi te geven, iets is dat in andere landen als normaal zou worden beschouwd, maar in de Verenigde Staten is het enigszins schokkend om te horen dat dergelijk gedrag door een klant werd getoond.
Karen besluit om het restaurant te verlaten zonder haar ober een fooi te geven, was iets dat in andere landen als normaal zou worden beschouwd…
Het wordt als onbeleefd beschouwd om een fooi achter te laten die minder is dan 15 procent van de totale kosten, en de typische fooi varieert van 20 tot 25 procent van het totale bedrag.
De meerderheid van degenen die in de dienstverlenende sector werken, is grotendeels afhankelijk van fooien als hun primaire bron van inkomsten.
Omdat vaak wordt aangenomen dat ze voldoende salaris zouden verdienen om zichzelf te onderhouden in de vorm van fooien van klanten, is hun basissalaris doorgaans veel lager dan het minimumloon.
Als je een ober wilt zijn en een aanzienlijk bedrag wilt verdienen, zul je een aantal uitdagingen moeten aangaan.
Als u echter een baan kunt vinden in een druk restaurant dat een groot aantal klanten trekt, krijgt u de mogelijkheid om veel geld te verdienen.
Markaj telde zijn zegeningen toen hij de kans kreeg om als parttime medewerker een baan te krijgen bij een van de bekendste pizzeria’s in New York City.
Hij kon er parttime werken en werd al snel een waardevol lid van het team.
Omdat de kosten van het behalen van een hogere graad zo onbetaalbaar waren, had hij geen andere keuze dan de functie te aanvaarden, ondanks het feit dat hij dat niet wilde.
Daardoor had hij niet veel speelruimte. Het is essentieel om in gedachten te houden dat hij werkte voor een pre-med graad, en dat het behalen van een graad in geneeskunde verscheidene jaren van hard werken en studeren vergde voordat het behaald kon worden.
Markaj was zich bewust van het feit dat Karen en haar dochter zijn reactie afkeurden; ondanks dit nam hij de beslissing om hun afkeuring te negeren en ging hij toch door met de rest van zijn dag.
Karen en haar dochter keurden het gedrag van Markaj af. Omdat de meeste mensen niet weten hoe moeilijk het kan zijn, moest hij leren de opmerkingen en kritieken van klanten los te laten om succesvol te zijn in zijn werk van wachttafels
Hij moest leren de opmerkingen en kritiek los te laten om te slagen.
Hoe hard u ook werkt om de dag van uw klanten beter te maken en hoe ver u ook gaat om hun tevredenheid te verzekeren, er zullen altijd klanten zijn die ontevreden zijn over de service die u levert.
Dit zal het geval zijn, ongeacht hoe ver je gaat of hoe hard je ook probeert.
Als gevolg hiervan was Markaj niet in het minst verontrust toen hij terugkeerde naar de tafel van Karen en ontdekte dat ze daar geen fooi had achtergelaten zodat hij kon zien wanneer hij klaar was met eten, zoals ze hem had opgedragen te doen toen hij eerder had klaar met eten daar.
Aangezien het weer een drukke zaterdag was bij Patsy’s, had Markaj niet de gelegenheid om lang stil te staan bij ‘de misdaad’ die hij tegen Karen en haar dochter had begaan.
Sterker nog, hij kon er niet eens aan denken. Als direct gevolg hiervan was hij niet in staat het effect te herkennen dat zijn acties op hen hadden.
Het was van vitaal belang voor hem om informatie snel te verwerken en tegelijkertijd zijn aandacht vast te houden op de andere klanten die opgewonden zaten te wachten op hun pizzabestellingen.
Daarna liep hij naar de tafel van Karen en ruimde de rommel op die de moeder en het meisje daar eerder hadden gemaakt.
Daarna verliet hij de tafel. Even was het Markaj niet duidelijk of het voorwerp dat hij vasthield belangrijker was dan de punt die op de grond was gevallen. Deze onzekerheid duurde maar kort.
Vanwege de chaos die zich overdag had voorgedaan, wilde Markaj alles gewoon weggooien en weer aan de slag met de andere klanten.
Aan de andere kant ontdekte hij dat Karen een envelop had achtergelaten, en daarom koos hij ervoor om de envelop te houden.
Als gevolg hiervan kon hij niet doen wat hij in de eerste plaats van plan was te bereiken.
Toen ik naar de tafel onder me keek, zag ik dat er een envelop op lag.
Toen ik op dat punt kwam, was ik van plan om al het andere dat er was op te rapen en weg te gooien.
Een krant ontving het volgende artikel van de ober, dat als volgt luidt: De verteller voegde eraan toe: “Ik opende net de bovenkant en zag ‘bank’, en ik dacht dat het essentieel was, dus ik rende de straat op, op zoek naar haar, maar ze was weg.”
Zodra ik het woord ‘bank’ zag, wist ik dat het belangrijk was en dat ik snel moest zijn.”
Markaj was verrast en geschokt toen hij de flap van het pakket terugtrok en de inhoud van het geschenk erin zag.
Toen Karen het artikel op tafel legde, gooide hij geen waardeloos stuk papier weg; het was eerder een cheque uitgeschreven voor een bedrag van $424.000.
Er is een speciaal soort cheque bekend als een kascheque, en het onderscheidt zich van andere soorten cheques door het feit dat de koper niet aansprakelijk is voor het geld en de bank in plaats daarvan de volledige verantwoordelijkheid voor het geld op zich neemt.
Tijdens het proces van aan- en verkoop van onroerend goed is het iets dat vaak wordt verwacht als een standaard onderdeel van de transactie.
Wanneer klanten hun goederen vergeten, plaatste Markaj ze vaak gewoon in de verloren en gevonden voorwerpen; hij was echter niet van plan dat te doen met meer dan een half miljoen dollar in contanten.
Zodra hij ontdekte wat er was gebeurd, ging hij naar de eigenaar van het bedrijf, Frank, om met hem te praten over de gebeurtenissen die in de nabije toekomst zouden plaatsvinden.
Karen ontdekte zondagavond dat de cheque uit de handtas was verdwenen toen ze het compartiment van de tas openritste dat zich aan de binnenkant van de tas bevond.
Het compartiment bevond zich aan de binnenkant van de tas. Ze ging de volgende dag naar een Citibank-filiaal in de buurt en terwijl ze daar was, deelde een medewerker haar mee dat ze het geld dat haar was afgenomen niet zou kunnen terugkrijgen.
Het geld was door iemand anders meegenomen. Ze zeiden dat ze het niet snel konden annuleren omdat het een cheque van een kassier was, wat een ongebruikelijk type cheque was.
Het zou minstens drie maanden duren voordat ze mijn claim zelfs maar konden verwerken, en dat is in de veronderstelling dat niemand het in de tussentijd heeft geïnd.
Als niemand het in de tussentijd zou verzilveren, zou het veel langer duren. Het lijkt alsof het plafond op dit moment op me af wil storten.” Karen zou zijn gedachten en gevoelens over de gebeurtenis in kwestie hebben besproken met de krant tijdens een interview.
Karen kon het idee niet verdragen dat al haar levenswerk in de soep zou lopen, dus besloot ze alles in het werk te stellen om de cheque terug te krijgen.
Ze was vastberaden in haar toewijding om te doen wat ze wilde doen.
Het is een geluk dat ze dit geld heeft, want zonder dat zou ze geen appartement kunnen kopen en eindelijk iets hebben dat ze haar eigendom zou kunnen noemen.
Daarom is het uitstekend dat ze het geld heeft.
Ze belde haar dochter en de makelaar die zaterdag bij hen was geweest in de hoop dat een van hen zich zou herinneren waar het was geplaatst.
Daarnaast draaide ze het nummer van de makelaar die zaterdag aanwezig was.
Nadat dat niet het resultaat opleverde waar Karen op had gehoopt, koos hij ervoor om door de prullenbak te gaan in het geval dat de cheque op die locatie was weggegooid.
Aangezien Karen in haar eentje 424.000 dollar wist te verdienen, is het redelijk om aan te nemen dat ze een succesvol zakenvrouw is.
Omdat ze niet genoeg geld had om haar nieuwe appartement in één keer te betalen, had ze geen andere keuze dan op de sofa’s van haar vrienden en familieleden te slapen totdat ze genoeg geld had om het appartement in haar eentje te betalen.
Ondanks het feit dat ze een perfect krediet had en al een groot bedrag had gestoken in de aankoop van een appartement, kwam Karen niet in aanmerking voor een lening; toch verwachtte ze nog steeds goedgekeurd te worden voor een.
Omdat ze de studielening die ze had afgesloten om de studie van haar dochter te betalen nog steeds betaalde, was het voor haar moeilijk om de bankfinanciering te krijgen die ze nodig had.
Dit was een probleem voor haar omdat ze het geld hard nodig had.
Toen Karen zich realiseerde dat haar cheque nergens in de vuilnisbak kon worden gevonden, deed ze wat elk redelijk mens in die omstandigheden zou doen: ze keerde op haar stappen terug om te zien of ze de cheque al dan niet per ongeluk had weggegooid.
Ze reisde helemaal naar East Harlem in de verwachting dat ze zou vinden wat ze zocht bij een van de winkels die zaterdagavond open waren in de hoop dat ze het daar zou vinden.
Voordat ze bij Patsy’s aankwam, ging ze naar een café verderop in de straat, maar toen ze daar aankwam, was de rekening er niet, dus probeerde ze in plaats daarvan naar Patsy’s te gaan.
Maar de cheque was er eindelijk toen ze bij Patsy aankwam. Karen was het huis al uit en was op weg naar de bekende pizzeria toen ze haar telefoon hoorde rinkelen.
Toen Karen uiteindelijk besloot de telefoon op te nemen, werd ze meteen geconfronteerd met verdere sombere informatie.
Dit gebeurde in een oogwenk. Toen ze Patsy’s belde, vertelde haar makelaar haar dat niemand daar een aantekening van haar cheque had en dat niemand die in hun archieven kon vinden.
Toen ze Patsy’s belde, vertelde haar makelaar haar dat niemand daar iets van haar cheque had.
Toen ze Patsy’s belde, vroeg ze om deze informatie, en het werd haar via de telefoon doorgegeven.
Het is hoogst onwaarschijnlijk dat het lid van het bedienend personeel dat hen bediende enige moeite zou hebben gehad om de cheque te lokaliseren; dus waarom hebben ze de taak niet afgemaakt?
Toen de makelaar de verkeerde oproep deed, realiseerde ze zich niet eens dat ze de verkeerde Patsy’s had gebeld omdat ze niet besefte dat ze het verkeerde Patsy’s nummer had gebeld.
Dit essentiële document bleef verborgen in de kluis die was gehuisvest in Patsy’s in East Harlem tijdens de hectische jacht van Karen door de stad.
Frank, de eigenaar van het bedrijf, is ervan overtuigd dat iemand zou komen zoeken naar dergelijke sommen geld, aangezien zelfs een miljonair de angel zou voelen om dat soort geld te verliezen.
Zelfs een persoon die al rijk was, zou worden getroffen door het verlies van dat bedrag.
Echter, nadat er een paar dagen waren verstreken en niemand was gezien of gehoord, begon Brija zich zorgen te maken over wat er zou kunnen zijn gebeurd, omdat ze niet wist waar iemand was en of ze zelfs nog leefden.
Omdat haar naam op de cheque stond, bedacht Brija een sluw plan waarin hij zijn zoon Adem opdroeg om online naar Karen te zoeken.
Dit werd gedaan omdat haar naam op de cheque stond. Hij redeneerde dat dit de meest efficiënte manier zou zijn om haar te vinden, en hij begon dat te doen nadat hij die beslissing had genomen.
De keuze om de krant te bellen om een verzoek om hulp in te dienen, werd gemaakt door Brija, de eigenaar van een van de meest bekende pizzarestaurants in New York, evenals een prominent lid van de lokale gemeenschap.
Ze waren in staat om Karen in relatief korte tijd te vinden, en zodra ze dat deden, plaatste ze prompt een bestelling voor een taxi en ging naar Patsy’s zonder ervoor te betalen.
Ondanks het feit dat ze in het verleden niet bijzonder beleefd tegen Markaj was geweest omdat hij haar onder zijn controle had gehouden, merkte ze dat ze niet anders kon dan stapelverliefd op hem worden
Desondanks kon ze niet anders dan alle controle over haar emoties verliezen als ze bij hem in de buurt was.
Markaj was verrast toen Karen hem vertelde dat ze een fout had gemaakt door hem geen fooi te geven, en ze verontschuldigde zich prompt voor haar gedrag als reactie op Markaj’s kritiek op haar gedrag.
Markaj was verrast door de bekentenis van Karen dat ze een fout had gemaakt door hem geen fooi te geven.
Ze gaven geen fooi omdat ze het niet eens waren met wat hij zei, en ze voegde eraan toe dat haar kind ‘een beetje opstandig’ kon zijn.
Toen de dame uiteindelijk terugging naar Patsy’s om de cheque van $ 424.000 op te halen waar ze op had gewacht, zei ze dat ze “erg opgewonden was dat het gebrek aan respect dat ze hem had getoond hem er niet van weerhield om het juiste te doen.”
Ze wachtte al een tijdje op de cheque. Ze was al geruime tijd op zoek naar de cheque waarnaar ze op zoek was.
Ondanks het feit dat Markaj de uitingen van dankbaarheid en verontschuldigingen van Karen erkende en op prijs stelde, ging hij niet in op het aanbod van geldelijke schadevergoeding dat ze had gedaan op een manier die zowel hoffelijk als respectabel was.
Ze realiseerde zich dat hij de kans om bij te dragen aan het onderwijs van anderen zou waarderen, dus in plaats van hem contant geld te geven, kocht ze hem een cadeaubon die kon worden gebruikt om schoolbenodigdheden te kopen.
Hierdoor kon hij een bijdrage leveren aan de opleiding van anderen zonder zijn eigen geld uit te geven. Hierdoor was hij in staat een bijdrage te leveren aan de opleiding.
“Er waren mensen die, als ze erbij waren geweest, het een heel spectaculair evenement hadden gevonden. Als ze erbij waren geweest, hadden ze verrast kunnen zijn.
Bijna onmiddellijk stortte ze in en begon ze haar ogen uit te huilen.
Ze ontdekte dat iemand anders het had gevonden en bewaard, ze had het gevoel alsof de hele wereld op zijn kop was gezet.
Volgens het nieuws werd Markaj geciteerd die zei dat gebeurtenissen zoals deze bijdragen aan wat ons menselijk maakt.
Als je vond dat dit artikel nuttig was, overweeg dan om het door te sturen naar je dierbaren en goede vrienden.