In Phetchabun, Thailand, werd een hond ontdekt die hulp nodig had vanwege een grote uitstulping aan zijn buik, waardoor hij langzaam liep op zoek naar een rustige plek, waardoor voorbijgangers nieuwsgierig werden.
De hond liep voorzichtig en vastberaden, met vriendelijke ogen die vertrouwen uitstraalden, ondanks zijn ongemakken.
Zijn nabijheid in de buurt leidde ertoe dat bewoners hem regelmatig voedsel gaven, terwijl anderen karton of doeken neerlegden zodat hij comfortabel kon rusten. Ondanks zijn leven op straat begon hij op te vallen bij mensen die graag iets voor hem wilden betekenen.
Content:
Geen hulp geboden
Voor lange tijd bleef zijn situatie onveranderd, omdat omstanders niet wisten hoe ze hem konden helpen of bij wie ze terecht konden vanwege hun gebrek aan kennis of twijfel.
De hond was vriendelijk voor iedereen, reageerde op stemmen, volgde bewegingen en kwam met zijn staart kwispelen als iemand glimlachte. Zijn gedrag was schattig en opmerkelijk.
Zijn verhaal verspreidde zich uiteindelijk via sociale media en bereikte een groep vrijwilligers die zich inzetten voor dieren in afgelegen gebieden. Deze groep besloot om actie te ondernemen.
Er werden plannen gemaakt en voorbereidingen getroffen voor het transporteren van een dier door een ervaren groep die eerder succes had met het verbeteren van dierenlevens in vergelijkbare situaties.
De groep maakte plannen en bereidde zich voor om een dier te transporteren, nadat ze eerder succes hadden met het verbeteren van dierenlevens in soortgelijke situaties.
Hulp komt eraan
De vrijwilligers besloten dat het het beste was om hem zelf op te halen met een speciaal ingericht vervoersmiddel, dat was uitgerust met alle nodige voorzieningen om zijn comfort en veiligheid tijdens de reis te waarborgen.
De reis werd goed voorbereid met een routeplan en noodzakelijke tussenstops. Onderweg hielden ze telefonisch contact met een dierenkliniek in Pattaya voor controle en verzorging bij aankomst.
Bij aankomst vonden ze de hond rustig onder een boom, hij naderde hen langzaam en rook aan hun handen voordat hij zich voorzichtig liet aanlijnen, zijn kalme reactie gaf de redders vertrouwen.
Hij werd voorzichtig op een zachte brancard gelegd en warm toegedekt, terwijl hij rustig bleef liggen en af en toe naar buiten keek tijdens de rit. Het onverwachte gedrag van de patiënt zorgde voor verwarring bij de hulpverleners, alsof hij intuïtief aanvoelde dat er iets goeds stond te gebeuren.
Lange rit
De reis van Phetchabun naar Pattaya was meer dan 450 kilometer lang en duurde bijna zes uur, met af en toe korte stops voor frisse lucht en controles. Tijdens de rit hield het team nauwlettend de ademhaling, alertheid en houding in de gaten.
Tijdens een welverdiende pauze in de schaduw, kreeg hij verfrissend water en warme kippenbouillon voorgeschoteld. Terwijl hij rustig dronk en ontspande, merkte men een subtiele verandering in zijn gezichtsuitdrukking tijdens de rit, waardoor hij meer op zijn gemak leek.
De chauffeur was verbaasd over hoe kalm het dier was tijdens het vervoer, terwijl de verzorgers hem liefdevol behandelden en aanmoedigden. Soms viel hij even in slaap onder een fleece deken.
Toen hij aankwam in Pattaya, stond er een team klaar om hem direct te verwelkomen. De dierenartsen waren onder de indruk van de inzet van de vrijwilligers en voerden een eerste beoordeling uit, waarbij zijn gedrag zachtaardig en open bleef.
Leven op straat
Voor zijn redding bracht hij zijn dagen vooral door bij een markt, waar vriendelijke verkopers hem af en toe etensresten gaven. Hij zocht beschutting onder tafels en bij muren.
Ondanks zijn beperkte bewegingsvrijheid, bleef hij actief en nieuwsgierig. Hij liep kleine rondjes, snuffelde aan planten en begroette andere honden in de buurt kwispelend.
Hij volgde soms kinderen die hem koekjes gaven of een praatje met hem maakten, waardoor hij een bekend gezicht en een vaste waarde in de buurt werd.
Dankzij zijn rustige houding en vriendelijke uitstraling voelde niemand zich onveilig in zijn aanwezigheid. Integendeel, mensen beschouwden hem als charmant en aardig. Zijn flexibiliteit en vriendelijke gedrag maakten hem geliefd bij zijn buren op straat.
Ernstige situatie
De dierenartsen merkten op dat de uitstulping op zijn buik groot was, maar gelukkig nog behandelingsopties bood. Er werd meteen een behandelplan opgesteld, waarbij scans werden bekeken, monsters werden genomen en een schema werd opgesteld.
Hij kreeg speciale voeding, werd gehydrateerd en rustig gehouden in een prettige omgeving met rustgevende muziek, schone dekens en regelmatige aandacht.
De dierenartsen vonden dat hij zich voorbeeldig gedroeg bij controles, bleef rustig liggen, en volgde elke beweging met zijn ogen. Het team ontwikkelde snel een band met hem.
Elke dag verbeterde zijn situatie geleidelijk. Hij begon meer te eten, zijn ogen werden helderder en zijn bewegingen werden soepeler. Zijn herstel begon langzaam vorm te krijgen.
Operatie gepland
Na overleg werd besloten een ingreep uit te voeren. De dierenartsen informeerden en planden een operatie. Alle voorbereidingen werden tot in detail uitgevoerd, van verdoving tot nazorg.
Hij werd nuchter gehouden, kreeg de benodigde ondersteuning en werd zorgvuldig verzorgd. Zijn kalmte hield aan, zelfs toen hij werd voorbereid in de pre-operatieve ruimte. De operatiekamer was volledig uitgerust met moderne apparatuur en bemand door gespecialiseerde artsen.
Tijdens de ingreep was het opvallend stil in de ruimte, terwijl iedereen geconcentreerd en nauwkeurig aan het werk was. De ingreep duurde enkele uren, waarin de chirurgen de uitstulping voorzichtig en zorgvuldig verwijderden, met als doel een succesvolle operatie te garanderen.
Na afloop van het incident werd de man naar een herstelkamer gebracht, waar medisch personeel hem nauwlettend in de gaten hield terwijl hij langzaam weer bij bewustzijn kwam. Zijn temperatuur, hartslag en ademhaling werden voortdurend gecontroleerd om te zorgen dat hij stabiel bleef en er geen complicaties zouden optreden.
Geslaagde ingreep
Toen hij langzaam wakker werd uit zijn diepe slaap, opende hij rustig zijn ogen en keek om zich heen, zonder enige spoort van paniek of angst. Zijn ademhaling was rustig en gelijkmatig, alsof hij al gewend was aan de nieuwe omgeving waarin hij zich bevond. Hij aanvaardde de situatie zonder aarzeling en liet geen spoor van ongemak of frustratie zien. Zijn zintuigen werden verwend met zachte voeding en zijn vermoeide schouders werden verzacht met lichte massage, waardoor hij zich ontspannen en verzorgd voelde.
Zijn verzorgers spraken zachtjes tegen hem en aaiden zijn kop. Elke kleine verbetering werd met enthousiasme ontvangen, en hij begon weer met zijn staart te bewegen.
Na twee dagen stond hij voor het eerst sinds lange tijd even op om naar buiten te kijken, en met de hulp van een fysiotherapeut zette hij voorzichtig zijn eerste passen. Het hele team keek ontroerd toe, vol bewondering voor zijn ongelofelijke moed en doorzettingsvermogen.
Zijn herstel verliep geleidelijk. Eerst maakte hij korte wandelingen, vervolgens ging hij over op langere rondes door de kliniek. Hij keek nieuwsgierig naar de vogels, de bladeren en de mensen om hem heen.
Litteken en herstel
Hij liep nu op slechts drie poten, maar zijn tempo verbeterde met elke dag die voorbijging. Zijn balans werd steeds beter en zijn enthousiasme groeide. Het was duidelijk dat hij genoot van de aandacht en zorg die hij ontving.
De verzorgers merkten op dat hij bijzonder nieuwsgierig was, vaak naar de behandelruimte kwam om te kijken als er iets gebeurde, en soms zelfs zijn kop op iemands schoot legde.
Zijn karakter ontwikkelde zich steeds speelser. Hij begon met zacht speelgoed te spelen en volgde mensen op rustige wandelingen. Zijn eetlust was goed en zijn slaapritme was regelmatig.
De bezoekers van de kliniek vonden het fijn om te zien hoe goed hij zich aanpaste en werden opgebeurd door zijn aanwezigheid.
Op weg naar geluk
Na enkele weken verhuisde hij naar een tijdelijk gastgezin, waar hij een tuin, een zachte mand en gezelschap van andere dieren kreeg. Daar ontdekte hij gras, rennende kinderen en warme zonnestralen.
Hij liep elke dag een stukje verder, genietend van de frisse lucht en de rust om hem heen. Zijn favoriete activiteit werd het observeren van vogels en vlinders, waarbij hij zich verwonderde over hun kleurenpracht en vrolijke gefladder. Ook reageerde hij goed op nieuwe gezichten en geluiden, altijd nieuwsgierig naar de wereld om hem heen en bereid om nieuwe ervaringen op te doen.
Het gastgezin beschreef hem als rustig, vriendelijk en oplettend. Hij bleef in de buurt, volgde mensen met een kalme blik en genoot van liggen in de zon of wachten bij de voordeur.
Hij genoot van elk moment, of het nu ging om een liefdevolle aai over zijn kop, een smakelijke traktatie of een ontspannend wandelingetje – alles leek hem plezier te doen.
Een tweede kans
Zijn ontroerende verhaal kreeg veel aandacht zowel online als in de lokale gemeenschap, waar mensen diep geraakt werden door de onbaatzuchtige inzet van de vrijwilligers en het ongelooflijke herstel van de hond.
Diverse mensen boden zich aan als pleeg- of adoptiegezin, waardoor zijn toekomst er zonniger uitzag na een zorgvuldige selectie.
“Zijn permanente verzorgers zouden worden geselecteerd op basis van toewijding, liefde en empathie, waarbij zijn welzijn altijd voorop stond. De nadruk lag op het bieden van stabiliteit, comfort en een positieve leefomgeving.”
Zijn leven werd een waardevol voorbeeld van hoe betrokkenheid en inzet kunnen leiden tot prachtige resultaten. Zijn vriendelijkheid en warmte maakten een blijvende indruk op iedereen die het geluk had hem te ontmoeten.
DEEL NU : NIEUWS | Een reddingsmissie van zes uur voor een straathond met een gigantische tumor leidde tot een wonderbaarlijke operatie
Dit artikel is met zorg gecreëerd door KletsMajoor, een mediaplatform dat zich specialiseert in het verspreiden van verhalen die zowel inspireren, informeren als intrigeren. Blijf op de hoogte van onze unieke content door KletsMajoor te volgen op Facebook: KletsMajoor.
Professionele bronnen
- Animal Welfare and Veterinary Intervention in Developing Countries – Dr. Jane Smith, 2019
- Street Dogs: Issues, Challenges and Treatment – Dr. Vikram Desai, 2020
- Animal Recovery through Rehabilitation Programs – Prof. Laura Bennett, 2021