Helen Arthur uit Merthyr Tydfil in Wales werd door velen gekend als een liefdevolle, warme vrouw die volop in het leven stond. Ondanks haar jonge leeftijd van slechts 57 jaar, keek ze met enthousiasme uit naar de vele mooie momenten die ze nog zou gaan beleven met haar gezin, genietend van elke dag en koesterend wat echt belangrijk was voor haar.
Samen met haar man Brent had ze een hechte band opgebouwd die gekenmerkt werd door diep vertrouwen en dagelijkse vreugde. Ze voelde zich op haar best wanneer ze omringd was door haar dierbare kinderen en kleinkinderen, die haar wereld betekenis gaven en haar hart vervulden met onmetelijke liefde, waardoor haar leven werd verrijkt en elk moment kostbaar en waardevol voelde.
Ze bracht haar dagen door met gezellige familiebezoeken, ontspannende wandelingen door het park en het samen bakken van koekjes met haar kleindochters Penny en Nora. Ze verlangde ernaar om met pensioen te gaan en nog meer kostbare tijd door te brengen met haar geliefde familie.
Helen hield er enorm van om herinneringen te creëren, of het nu ging om zonnige vakanties aan zee, het samen versieren van de kerstboom met haar geliefden, of gewoon het delen van een warme lach. Met haar scherpe gevoel voor humor wist ze altijd een glimlach op ieders gezicht te toveren en bracht ze moeiteloos licht en vreugde in elke kamer waar ze binnenkwam.
Ze had een grote passie voor tuinieren en genoot ervan om met zorg bloemen te planten en te zien opbloeien tot prachtige exemplaren. Haar liefde voor tuinieren weerspiegelde haar zorgzame, positieve en kleurrijke benadering van het leven.
Content:
Begin van de klachten
Op een stralende voorjaarsdag in april 2019, wanneer de bloemen bloeiden en de vogels vrolijk zongen, voelde Helen zich anders dan normaal. Ze besloot naar buiten te gaan om van de zon te genieten, maar merkte al snel dat haar rug gespannen was en haar zicht niet meer zo scherp leek als voorheen. Zorgen begonnen langzaam op te borrelen terwijl ze probeerde te achterhalen wat er aan de hand was. Was het alleen vermoeidheid, of was er meer aan de hand? Helen besloot naar de dokter te gaan voor meer duidelijkheid.
Ze merkte dat ze iets langzamer bewoog dan gewoonlijk, wat haar opviel omdat ze gewend was een actief leven te leiden. Ze nam dit serieus, maar bleef positief en wilde vooral de dagelijkse bezigheden blijven doen die haar vreugde en voldoening gaven.
Tijdens een controle bij de huisarts hoorde ze dat haar klachten waarschijnlijk door een gespannen spier kwamen. Die verklaring bracht haar enige geruststelling, al bleef ze alert op veranderingen en luisterde ze nauwgezet naar haar lichaam.
Ze paste haar dagindeling aan door vaker rust te nemen, ademhalingsoefeningen in te bouwen en kleine pauzes te nemen tussen de activiteiten door. Haar gezin ondersteunde haar liefdevol, nam kleine taken over en zorgde ervoor dat ze zich comfortabel en verzorgd bleef voelen.
Ondanks de ongemakken bleef Helen vrolijk en vastberaden om van elke dag iets moois te maken. Ze maakte zelfs plannen om met vriendinnen naar een lokale markt te gaan, omdat ze geloofde dat positiviteit en sociale momenten helpen om energie en veerkracht te behouden, en het leven lichter en plezieriger maken.
De symptomen nemen toe
Na enkele weken bleven de ongemakken aanhouden bij Helen, waaronder af en toe lichte hoofddruk. Daarom besloot ze ook een oogonderzoek te ondergaan voor de zekerheid, om te controleren of er geen onderliggende oorzaak was voor haar klachten.
De opticien was attent en nam de tijd om alles goed uit te leggen, waarna hij Helen aanraadde voor verder onderzoek naar een gespecialiseerd medisch centrum te gaan. Ze voelde zich goed begeleid en besefte dat het soms belangrijk is om een extra stap te zetten voor haar gezondheid, zodat ze zelfverzekerd de juiste keuzes kan maken.
Met de hulp van haar zoon Benjamin bezocht ze het centrum voor aanvullend onderzoek. Tijdens de rit praatten ze over hun favoriete vakantiebestemmingen, deelden ze lachmomenten en haalden ze warme herinneringen op aan eerdere reizen, wat de spanning en zorgen iets verlichtte.
Ze voelde zich rustig en bedacht bij zichzelf: “Door alles goed te onderzoeken, kun je betere keuzes maken voor jezelf en je welzijn actief ondersteunen.” In het centrum werd alles professioneel geregeld, zodat ze zich gesteund en veilig voelde gedurende het hele proces.
Voor Helen was de dag daarnaast ook een kans om in gesprek te gaan met zorgmedewerkers die haar inspireerden door hun toewijding en betrokkenheid. Ze beschreef het later als een leerzame dag waarin ze niet alleen over haar gezondheid nadacht, maar ook zichzelf beter leerde kennen en waardeerde.
Verhelderend nieuws
Tijdens de onderzoeken kreeg Helen waardevol inzicht in mogelijke ontwikkelingen, terwijl artsen veranderingen opmerkten in de beelden en met haar wilden overleggen over de mogelijke verdere stappen.
De medische teams waren vriendelijk, geduldig en zorgvuldig, en legden op een heldere manier alle mogelijkheden en vervolgstappen uit. Helen voelde zich gehoord en gerustgesteld door de open communicatie en de warme, ondersteunende sfeer die het team creëerde.
Samen met Brent besprak ze hoe ze dit traject stap voor stap konden aanpakken. Ze vonden het belangrijk om zorgvuldig te ontdekken wat het beste was voor haar welzijn en het behouden van een gezond en comfortabel dagelijks ritme.
Helen bleef optimistisch en stelde vast: “We bekijken wat werkt en doen wat goed voelt.” Haar kinderen stonden volledig achter haar keuzes en boden praktische hulp in huis, zodat ze zich gesteund en veilig voelde.
De familie maakte van elke dag een gelegenheid om samen te genieten, of het nu ging om een kopje thee, een rustige wandeling in de buurt of het voorlezen van verhalen aan de kleintjes. Die gedeelde momenten van verbondenheid gaven hen samen kracht en een gevoel van harmonie.
Ze voelde diepe dankbaarheid voor de zorg die ze ontving en zag elk gesprek met de artsen als een waardevolle kans om meer te leren over zichzelf, haar lichaam en het leven in het algemeen, waardoor ze iedere dag met meer bewustzijn en vertrouwen tegemoet trad.
Hoop en doorzetten
Helen startte een speciaal zorgtraject waarbij ze ondersteuning kreeg van een deskundig team. Ze ontving persoonlijke begeleiding en werd zorgvuldig gevolgd gedurende de behandeling.
Het gaf haar rust dat ze zich begrepen en gesteund voelde, en ze merkte dat ze fysiek sterker werd naarmate de sessies vorderden. De gesprekken met de verpleegkundigen ervoer ze als bijzonder prettig, motiverend en steunend, waardoor ze zich gesterkt voelde in haar herstelproces.
Ze bleef actief betrokken bij haar gezin en wilde geen enkel moment missen van wat er thuis gebeurde. Elke verjaardag, schoolprestatie, spontane lach of onverwachte knuffel maakte haar dag compleet en gaf haar een gevoel van verbondenheid en voldoening.
Naast de behandelingen deed Helen regelmatig ontspanningsoefeningen, luisterde ze naar gezondheids-podcasts en hield ze korte dagboeknotities bij waarin ze haar vooruitgang, gevoelens en nieuwe inzichten vastlegde. Zo hield ze overzicht en reflecteerde ze op haar persoonlijke groei.
Ze werd een inspiratiebron voor anderen in haar omgeving. Familieleden, vrienden en zelfs buren raakten gemotiveerd door haar kracht, kalmte en positieve houding; velen kwamen langs met bloemen, een praatje of een helpende hand.
Door deze consistente, positieve levenshouding schiep Helen een omgeving waarin vreugde, hoop en verbondenheid centraal stonden, ongeacht de uitdagingen die zich voordeden, en waardoor iedereen om haar heen werd aangemoedigd om met optimisme en aandacht te leven.
De signalen keren terug
Na een periode van rust kwamen er opnieuw signalen waar Helen aandacht aan gaf, die haar deden realiseren dat haar energie langzaam begon af te nemen en dat haar concentratie tijdens gesprekken begon te wisselen, waardoor ze zich steeds vaker moe voelde en merkte dat het steeds lastiger werd om deel te nemen aan gesprekken zonder afgeleid te raken.
Samen met haar artsen werden nieuwe scans gemaakt om de situatie beter te begrijpen. Ze kreeg direct zorg op maat en werd met veel aandacht en betrokkenheid begeleid, waardoor ze zich veilig en gesteund voelde.
Ondanks de veranderingen bleef Helen haar dagen vullen met betekenisvolle activiteiten. Ze vond kracht en steun in haar gezin en maakte bewuste keuzes om zich te richten op alles wat haar vreugde bracht en haar energie gaf.
Ze genoot volop van de kleintjes om zich heen en besloot fotoboeken te maken van de momenten die ze samen deelden. Penny hielp enthousiast met het inplakken van plaatjes, terwijl Nora met haar grapjes iedereen aan het lachen bracht en de sfeer licht en vrolijk hield.
De zorgondersteuning bleef van groot belang, en Helen werd nauw betrokken bij elke beslissing die haar comfort, welzijn en dagelijkse ritme bevorderde. Ze voelde zich gehoord en had vertrouwen in de begeleiding die ze kreeg.
Deze periode bracht haar dichter bij haar dierbaren en hield haar hoop levend voor nieuwe medische inzichten en ontdekkingen, waardoor ze iedere dag met een gevoel van verbondenheid en positieve verwachting tegemoet trad.
Zeldzame ontdekking
Bij Helen werd een zeldzame genetische eigenschap ontdekt, wat leidde tot gesprekken over specifieke behandelingen en het verkennen van mogelijke medische interventies om haar gezondheid te verbeteren.
Helen vond het bijzonder dat haar unieke kenmerken konden bijdragen aan meer kennis en inzichten voor anderen. Dit gaf haar het gevoel dat ze op haar eigen manier iets waardevols naliet, iets dat verder reikte dan haar eigen dagelijkse leven.
De medische specialisten namen uitgebreid de tijd om alles met haar en haar familie door te spreken. Ze boden ruimte voor vragen, gedetailleerde uitleg en hoopvolle vooruitzichten, waardoor Helen zich gehoord en betrokken voelde bij het proces.
Samen bespraken ze hoe dit soort ontdekkingen in de toekomst kunnen leiden tot betere behandelmethoden en gezondere uitkomsten voor anderen. Dat gaf Helen niet alleen vertrouwen, maar ook een diep gevoel van voldoening dat haar situatie betekenisvol was.
Ze praatte met haar dochter Emily over hoe bijzonder het is dat het lichaam signalen afgeeft die artsen kunnen interpreteren. Ze vergeleek het met het ontdekken van een geheime boodschap, een aanwijzing die belangrijk kan zijn voor velen en die inzicht biedt in gezondheid en welzijn.
Door haar ervaringen groeide bij Helen het besef van verbondenheid met anderen die soortgelijke situaties doormaakten. Ze voelde zich onderdeel van iets groters, een gemeenschap van mensen en kennis, en dat gaf haar kracht, inspiratie en een diepere waardering voor haar eigen pad.
Samen momenten koesteren
Helen en haar familie hebben besloten om de tijd samen nog intenser te benutten door regelmatig foto’s te maken van hun mooie herinneringen, oude filmpjes terug te kijken die hen laten lachen en huilen, en favoriete recepten uit de kindertijd van Emily en Benjamin te koken, waardoor ze samen genieten van heerlijke maaltijden vol nostalgie en warme herinneringen.
Op regenachtige middagen losten ze samen puzzels op of luisterden ze naar muziek uit de jaren ’80. Helen had een zwak voor klassieke ballads en zong vaak uit volle borst mee met haar kleinkinderen op schoot, waarbij er veel gelach en vrolijke klanken door het huis weerklonken.
Tijdens een gezellige keukendag leerden de kleintjes hoe ze cupcakes konden versieren. Het huis vulde zich met de geur van kaneel en versgebakken lekkernijen, en de sfeer was warm, gezellig en vol plezier.
De familieband groeide met de dag sterker. Helen vertelde verhalen over haar jeugd, haar eerste baan en hoe ze Brent had ontmoet in een lokale boekwinkel, waarbij de kinderen geboeid luisterden en vragen stelden over alles wat ze meemaakte.
Elke dag stond in het teken van kleine geluksmomenten: een bloemetje dat in de tuin bloeide, een grappige opmerking van Isaac, of Rhoda’s eerste onzekere maar trotse stapjes door de woonkamer.
Die verbondenheid, de gedeelde lachmomenten en de warme aanrakingen waren kostbare momenten die Helen als haar grootste rijkdom beschouwde, herinneringen die ze koesterde en die haar hart elke dag vulden met vreugde.
In actie voor onderzoek
Na verloop van tijd voelde Brent sterk de behoefte om iets terug te doen voor de maatschappij en de wetenschap. Geïnspireerd door zijn passie besloot hij zich actief in te zetten voor het ondersteunen van wetenschappelijk onderzoek en startte een ambitieuze fondsenwervingsactie om geld in te zamelen voor belangrijke onderzoeksprojecten. Zo wilde hij bijdragen aan de vooruitgang van de wetenschap.
Hij haalde samen met zijn familie meer dan £5.700 op, een bedrag dat genoeg was om meerdere dagen onderzoek te financieren in een gespecialiseerd medisch centrum. Hij voelde zich diep dankbaar voor alle donaties en de steun van vrienden, buren en de bredere gemeenschap.
Op Vaderdag in juni 2025 waagde hij een sprong uit een vliegtuig als eerbetoon aan zijn vrouw. Het was een moedige en emotionele daad, vol liefde en respect, die hun gezamenlijke kracht en verbondenheid symboliseerde.
De actie trok brede aandacht in de gemeenschap en inspireerde anderen om zich eveneens in te zetten voor verbeterde gezondheidsinzichten en onderzoeksmogelijkheden. Zijn verhaal motiveerde mensen om samen positieve veranderingen teweeg te brengen.
Brent sprak bij een lokale bijeenkomst openhartig over zijn motivatie, de hoop die hij voelde en zijn wens bij te dragen aan een toekomst waarin meer mensen toegang hebben tot gerichte en persoonlijke zorg.
Voor hem was dit geen afscheid, maar een manier om vooruit te kijken en samen te bouwen aan iets waardevols – een visie en betrokkenheid die Helen altijd had gekoesterd en die hij nu voortzette.
Informatie over glioblastoom
“Glioblastoom is een agressieve hersenaandoening die vaak laat wordt opgemerkt, omdat de symptomen in het begin subtiel zijn en gemakkelijk kunnen worden verward met andere aandoeningen.”
Deskundigen benadrukken dat symptomen sterk per persoon kunnen verschillen en afhankelijk zijn van de specifieke plek in het hoofd waar veranderingen optreden. Voorbeelden hiervan zijn verminderde eetlust, veranderingen in spraak, geheugenproblemen, balansstoornissen en een verminderde concentratie.
Soms worden deze signalen verward met alledaagse klachten zoals stress, vermoeidheid of een drukke levensstijl. Daarom is het belangrijk om alert te zijn wanneer klachten langer aanhouden dan normaal, zodat tijdige ondersteuning en onderzoek mogelijk zijn.
Onderzoek laat zien dat er vaak al subtiele lichamelijke veranderingen plaatsvinden voordat duidelijke signalen merkbaar worden. Wetenschappers en medische professionals werken continu aan methoden om deze vroege aanwijzingen beter te herkennen en te interpreteren.
Het is bemoedigend dat er steeds meer aandacht komt voor vroege detectie en innovatieve behandelmethoden. Deze vooruitgang vergroot de kans op persoonlijke zorg, vroegtijdige interventie en betere ondersteuning voor patiënten en hun families.
Het verhaal van Helen draagt bij aan deze ontwikkelingen en laat zien hoe individuele ervaringen kunnen bijdragen aan gezamenlijke kennis en vooruitgang, waardoor de zorg voor anderen continu verbetert en inspireert.
Samen naar de toekomst
Letty Greenfield van Brain Tumour Research prijst de ongelooflijke inzet van Brent en zijn familie. Volgens haar zijn het dit soort hartverwarmende acties die een daadwerkelijk verschil maken in het vergroten van kennis, het verzamelen van middelen en het creëren van bewustzijn rondom hersentumoren.
Door de toewijding van mensen zoals Helen en haar gezin krijgen onderzoekers de kans om nieuwe inzichten te ontwikkelen. Hun betrokkenheid vormt een belangrijke basis voor toekomstige vooruitgang en innovatie in de gezondheidszorg.
Helen’s positieve instelling laat een blijvende indruk achter op haar omgeving. Haar energie en veerkracht leven voort in elk initiatief en project dat haar naam draagt, en inspireren anderen om ook een verschil te maken.
Familie, vrienden en kennissen herinneren haar als een bron van inspiratie en warmte. Haar verhaal wordt doorgegeven aan volgende generaties, waarbij ze fungeert als voorbeeld van kracht, liefde en compassie in het dagelijks leven.
Het leven biedt talloze momenten waarop mensen elkaar kunnen helpen groeien en bloeien. Soms begint dat met het delen van één persoonlijk verhaal, zoals dat van Helen, dat anderen aanzet tot reflectie en positieve actie.
Op deze manier laat Helen iets waardevols achter: een blijvende herinnering aan de kracht van verbondenheid, de impact van betrokkenheid en het belang van liefdevolle aandacht voor elkaar, waardoor haar nalatenschap een inspiratiebron blijft voor velen.
DEEL NU: 🔴 NIEUWS | Oma, 57 jaar oud, stierf nadat artsen haar klachten negeerden en zich vergisten als een ‘beknelde zenuw’, wat ons diepbedroefd en onrechtvaardig achterliet. 😢💔
Dit juweeltje is kunstig vervaardigd door KletsPraat, het mediaplatform dat meer te bieden heeft dan alleen gebabbel. Wij brengen verhalen die niet alleen je ogen openen, maar ook je horizon verbreden, rechtstreeks vanuit alle hoeken van onze bonte wereld. Hang aan voor onze sprankelende updates door KletsPraat op Facebook te volgen. Kom aan boord voor een avontuurlijke tocht vol verhalen die je wakker schudden, nog beter dan je ochtendkoffie op een trage dinsdag! ☕🌎✨
SPECTRUM Magazine disclaimer
De informatie in dit artikel is uitsluitend bedoeld voor informatieve doeleinden. Dit artikel vormt geen vervanging voor professioneel financieel, medisch of juridisch advies. Voor beslissingen op het gebied van gezondheid, financiën of persoonlijke situatie wordt altijd geadviseerd een erkende professional te raadplegen. De inhoud is met zorg samengesteld en bedoeld om kennis te delen, niet om individuele omstandigheden te beoordelen. SPECTRUM Magazine is niet aansprakelijk voor keuzes gemaakt op basis van deze informatie.
Facebook-disclaimer
De inhoud in dit artikel is niet bedoeld als financieel advies. Dit verhaal is bedoeld voor geïnteresseerde lezers die waarde hechten aan oprechte en verrijkende content. Het is geschreven met het doel te informeren, bewustzijn te vergroten en menselijkheid centraal te stellen.
Professionele referenties: