Steeds meer Nederlandse steden voeren strengere nul-emissiezones in om de luchtkwaliteit aanzienlijk te verbeteren en de CO₂-uitstoot drastisch te verminderen. Hoewel dit initiatief op papier goed lijkt, ervaren veel kleine zelfstandigen in de praktijk grote uitdagingen. Zij worden geconfronteerd met hoge financiële investeringen om hun voertuigen te vervangen door schonere alternatieven en met beperkingen die deze nieuwe regels met zich meebrengen voor hun bedrijfsvoering.
Jan, een ervaren loodgieter uit Rotterdam, maakt al ruim twintig jaar gebruik van zijn vertrouwde bestelbus om van klus naar klus te rijden. Ondanks zijn goede onderhoud en een dieselbus uit 2016, wordt hij nu geconfronteerd met nieuwe regels die hem verbieden om het stadscentrum in te rijden. Dit beperkt niet alleen zijn efficiëntie en bereikbaarheid, maar dwingt hem ook om zijn manier van werken aan te passen.
Jan legt uit dat veel regels goedbedoeld zijn, maar niet altijd praktisch zijn voor vakmensen. Hij begrijpt het milieudoel, maar vindt het moeilijk om efficiënt te werken onder deze omstandigheden. Dit kan frustrerend en demotiverend zijn voor hem en zijn collega’s.
Content:
Bus is onmisbaar
Voor Jan, wiens dagelijkse werk afhankelijk is van zijn bus, is dit voertuig niet zomaar een luxe-item, maar een onmisbaar hulpmiddel dat hij elke dag nodig heeft. Zijn bus bevat alle benodigdheden voor zijn werk, van koperen leidingen tot zwaar gespecialiseerd gereedschap, waardoor het essentieel is voor het succes van zijn werkzaamheden.
Voor hem is het simpelweg niet haalbaar om rond te rijden met een fiets vol materiaal, omdat hij zonder zijn bus onmogelijk kan voldoen aan de verwachtingen van zijn klanten of zijn werk op tijd kan afronden.
Ook veel collega’s in de bouw-, techniek- en installatiebranche ervaren dagelijks dezelfde uitdaging: de afhankelijkheid van een bestelbus als onmisbaar vervoermiddel. CBS-cijfers laten zien dat ruim 70 procent van de zelfstandige vakmensen hierop is aangewezen.
Voor deze beroepsgroep is mobiliteit letterlijk de motor van hun bestaan. Zij zijn dagelijks onderweg om lokale diensten te leveren, zowel in drukke stedelijke gebieden als in kleinere dorpen, en vormen daarmee een essentiële ruggengraat van de Nederlandse gemeenschap.
Oude bus, nieuwe beperkingen
Vanaf januari 2025 zullen alleen bestelbussen die vrij zijn van emissies worden toegelaten binnen de nul-emissiezones, wat betekent dat voertuigen die op fossiele brandstoffen rijden, zoals benzine en diesel, volledig zullen worden geweerd uit deze stedelijke gebieden om de luchtkwaliteit te verbeteren en de uitstoot van schadelijke gassen te verminderen.
Jans bus is, ondanks dat hij goed onderhouden en betrouwbaar is, niet geschikt voor de strengere emissie-eisen die tegenwoordig gelden. Daarom overweegt hij de aanschaf van een elektrische bus als milieuvriendelijk alternatief, maar de hoge aanschafkosten maken dit bijna onhaalbaar voor hem.
De overstap naar elektrisch vervoer vereist een flinke investering, wat voor veel ondernemers een grote uitdaging vormt. Volgens de RAI Vereniging kost een krachtige elektrische bestelbus gemiddeld zo’n 60.000 euro, en in sommige gevallen zelfs aanzienlijk meer.
Zelfs met de beschikbare subsidies blijft het prijsverschil aanzienlijk, vooral voor zelfstandigen die alle kosten zelf dragen. Jan merkt dat hij er financieel nauwelijks op vooruitgaat, terwijl zijn werk juist complexer en tijdrovender wordt door de nieuwe regelgeving.
Hoge kosten en beperkte keuze
Elektrische bussen zijn niet alleen duur in aanschaf, maar bovendien zijn ze vaak lastig snel te verkrijgen, aangezien de levertijden soms oplopen tot vele maanden. Daarbij is de tweedehandsmarkt voor elektrische bussen nog steeds erg beperkt, wat de aanschaf van een tweedehands optie bemoeilijkt, waardoor het voor bedrijven en instanties die willen overstappen op elektrisch transport een uitdaging kan zijn om snel en efficiënt de benodigde voertuigen aan te schaffen.
De meeste elektrische bestelbusmodellen hebben daarnaast een beperkte actieradius, waardoor ze minder geschikt zijn voor lange werkdagen of meerdere ritten per dag. Dit maakt het vinden van een praktische en betrouwbare oplossing aanzienlijk lastiger voor zelfstandige vakmensen zoals Jan.
Jan vertelt dat hij diverse merken en modellen zorgvuldig heeft onderzocht, maar tot zijn teleurstelling ontdekte dat geen enkel voertuig volledig aansluit bij zijn dagelijkse werkzaamheden. Hij vervoert immers dagelijks zware materialen en bezoekt meerdere klanten verspreid over verschillende locaties, waardoor de eisen aan een geschikte bus hoog zijn.
Een bus die al deze taken moeiteloos aankan – van het vervoeren van grote ladingen tot het bieden van voldoende comfort en betrouwbaarheid – is zowel zeldzaam als prijzig. Voor aanvullende informatie over elektrische bestelwagens en regelingen kunt u terecht bij de Rijksoverheid en Bovag.
Laden blijft lastig
“Jan woont in een rijtjeshuis zonder eigen oprit, net als veel andere Nederlanders, en daardoor is het voor hem geen haalbare mogelijkheid om een laadpaal aan huis te installeren vanwege de beperkte ruimte en het ontbreken van een speciale parkeerplaats voor zijn elektrische voertuig.”
Het is niet toegestaan om een kabel over de stoep te leggen, voornamelijk uit veiligheidsredenen. Bovendien zijn openbare laadpunten vaak bezet of bevinden ze zich op te grote afstand om praktisch gebruikt te worden. Volgens de RVO neemt het aantal laadpalen weliswaar snel toe, maar nog niet op alle locaties in hetzelfde tempo, waardoor de beschikbaarheid van laadinfrastructuur voor sommige zelfstandigen nog steeds een uitdaging vormt.
Jan vertelt dat hij soms wel een uur moet rijden om een vrije laadplek te vinden, wat het plannen van zijn werkdag bemoeilijkt en zorgt voor onnodig tijdverlies. Hierdoor verschijnt hij regelmatig te laat op zijn afspraken, wat niet alleen frustrerend is voor hemzelf, maar ook onprofessioneel overkomt naar zijn klanten toe.
Toch blijft hij optimistisch: “Ik wil graag elektrisch rijden, maar het moet wel praktisch en haalbaar zijn. Daarom ben ik benieuwd naar meer informatie en cijfers over de laadinfrastructuur, zodat ik een weloverwogen keuze kan maken.” Meer informatie en actuele cijfers over laadinfrastructuur zijn te vinden via EV Nederland.
Ontheffing aanvragen is ingewikkeld
Jan ging proberen een ontheffing aan te vragen om voorlopig met zijn huidige bus te mogen blijven werken, maar hij ontdekte al snel dat het een complex en langdurig proces was dat vol zat met ingewikkelde formulieren, strenge regels en strikte voorwaarden.
Hij moest aantonen dat zijn werkzaamheden niet zonder een bestelbus op fossiele brandstof konden worden uitgevoerd, waardoor hij volledig afhankelijk was van deze specifieke vorm van transport. Na weken wachten kreeg hij uiteindelijk bericht dat de ontheffing die hij had aangevraagd slechts tijdelijk geldig was, wat geen structurele oplossing bood voor zijn transportprobleem.
Over enkele jaren zal hij opnieuw een aanvraag moeten indienen bij de RDW, zonder enige garantie of de regels tegen die tijd versoepeld of aangepast zullen zijn. Volgens de RDW verschillen de voorwaarden per gemeente aanzienlijk, wat het proces voor het verkrijgen van de benodigde vergunning zowel complex als onvoorspelbaar maakt.
Jan vindt dat het beleid beter afgestemd moet worden op de behoeften van zelfstandige ondernemers, zodat zij daadwerkelijk kunnen bijdragen aan de verduurzaming van de samenleving. Hij benadrukt dat haalbare en praktische stappen van de overheid essentieel zijn, zodat zelfstandigen in staat zijn duurzaam te ondernemen zonder onnodige belemmeringen.
Voor meer informatie over het aanvragen van een vergunning en de bijbehorende documenten kunnen geïnteresseerden terecht op de website van de RDW: www.RDW.nl.
Eigen keuze: niet meer in de stad
Na maandenlang wikken, wegen en uitgebreid overleg met zijn team en collega’s, hakte Jan uiteindelijk de knoop door en nam hij het moedige besluit om geen opdrachten meer aan te nemen binnen de nul-emissiezones van de stad, ondanks dat dit mogelijk invloed zou hebben op de omzet van zijn bedrijf.
Dat besluit betekent een verlies aan directe omzet, maar hij kiest bewust voor rust, overzicht en werkbaar gemak. Buiten de stad beschikt hij over voldoende klanten bij wie hij met zijn bus probleemloos aan de slag kan, waardoor hij tijd bespaart en efficiënter kan werken — wat op de lange termijn bijdraagt aan zijn succes en stabiliteit.
“Het is jammer dat ik veel vaste klanten in Rotterdam heb,” zegt hij bedachtzaam, terwijl hij erkent dat het praktisch gezien gewoon niet haalbaar is om daar actief te blijven vanwege de toegenomen concurrentie en de hoge kosten die gepaard gaan met het behouden van een vestiging in die regio.
Jan werkt met plezier op de locaties waar hij welkom is, en zijn klanten waarderen dat hij snel, betrouwbaar en deskundig langskomt voor hun behoeften. Zijn beslissing om zich te richten op deze werkbare aanpak omschrijft hij als nuchter, doordacht en gericht op een duurzame toekomst, waarin hij zowel zijn klanten tevreden kan houden als een stabiel inkomen kan behouden.
Gevolgen voor de bouwsector
Jan is zeker niet de enige die hiermee te maken krijgt, aangezien ook timmerlieden, elektriciens, schilders en installateurs ervaren dat hun werkzaamheden worden beperkt door de emissiezones, wat resulteert in vertragingen en extra kosten voor deze vakmensen.
De vraag naar vakmensen in binnenstedelijke gebieden blijft hoog, terwijl het aanbod duidelijk afneemt. Dit leidt tot langere wachttijden, hogere tarieven en een groeiende druk op het bestaande personeel voor een breed scala aan werkzaamheden.
Volgens MKB Nederland kan deze ontwikkeling op termijn resulteren in een aanzienlijk tekort aan vakmensen in steden, wat de concurrentiepositie van bedrijven in deze regio’s kan verzwakken. Ondernemers die nog wel in de stad actief zijn, berekenen vaak extra kosten voor reistijd en logistiek door aan hun klanten, waardoor producten en diensten binnen stedelijke gebieden duurder kunnen worden.
Voor bewoners vertaalt dit zich in hinder en vertraging bij onderhouds- en renovatieklussen in hun omgeving. Om deze druk te verlichten en het verloop van werkzaamheden soepeler te laten verlopen, overwegen sommige gemeenten ruimere overgangsregelingen en tijdelijke versoepelingen, zodat zowel ondernemers als inwoners baat hebben bij een beter beheersbare situatie.
Bewoners betalen de rekening
Voor zowel bewoners als ondernemers leidt de situatie tot een aanzienlijke toename van kosten, aangezien vakmensen regelmatig gedwongen worden om langere routes te omzeilen of hun laadmomenten zorgvuldig te plannen om hun werkzaamheden efficiënt te kunnen blijven uitvoeren.
Die extra tijd en bijkomende kosten worden vrijwel altijd doorberekend aan de klant. Volgens berekeningen van de Consumentenbond kunnen de prijzen voor reparaties daardoor met 10 tot 15 procent stijgen, wat voor sommige huishoudens duidelijk merkbaar is.
Tegelijkertijd zien veel bewoners de voordelen van de veranderingen, zoals schonere lucht en rustigere straten. Ze begrijpen dat de overgang tijd kost en tijdelijk ongemak met zich meebrengt, maar beschouwen dit als een noodzakelijke stap richting een duurzamere en gezondere leefomgeving.
Jan merkt dat de meeste klanten begripvol reageren. “Ze weten dat ik dit niet uit gemakzucht doe, maar omdat het simpelweg niet anders kan,” zegt hij, wijzend op de groeiende druk en beperkingen binnen zijn werkgebied.
Goede bedoeling, betere uitvoering nodig
“Iedereen verlangt naar schonere lucht en een leefbare stad, maar de implementatie van beleid blijft een uitdaging door tegenstrijdige belangen en het tekort aan concrete maatregelen. Jan, een pleitbezorger voor duurzaamheid, benadrukt de noodzaak van praktische oplossingen voor kleine ondernemers die willen voldoen aan nieuwe regelgeving en hun bedrijfsvoering willen verduurzamen.”
Hij pleit ervoor om tijdelijk schonere brandstoffen, zoals HVO-diesel of biogas, toe te staan voor vaklieden, zodat zij hun werkzaamheden in stedelijke gebieden kunnen blijven uitvoeren zonder onnodige belemmeringen. Op de langere termijn ziet hij waterstofvoertuigen als een waardevol en duurzaam alternatief dat bijdraagt aan schonere steden.
Brancheorganisaties zoals Techniek Nederland steunen dit standpunt en benadrukken het belang van maatwerk in de regelgeving. Ze pleiten onder meer voor betaalbare elektrische bussen met voldoende actieradius en een snellere levering aan ondernemers, zodat de overstap naar duurzame mobiliteit daadwerkelijk praktisch en haalbaar wordt.
Het uiteindelijke doel is helder: een groene, toekomstbestendige stad waarin vakmensen hun werk kunnen blijven doen, terwijl de leefomgeving gezonder en schoner wordt. Voor wie meer wil weten over mogelijke oplossingen en duurzame maatregelen, biedt Milieu Centraal uitgebreide en praktische informatie.
Key points:
- Loodgieter Jan uit Rotterdam heeft na zorgvuldige overweging besloten om voortaan de nul-emissiezones te mijden, omdat de steeds strengere milieuregels aanzienlijke invloed hebben op zijn dagelijkse werkzaamheden en hem dwingen om alternatieve routes te kiezen.
- Vanaf 2025 zullen alleen volledig elektrische bestelbussen worden toegestaan in de binnensteden, wat een ingrijpende verandering zal betekenen voor de werkpraktijk van vakmensen die afhankelijk zijn van het gebruik van bestelbussen voor hun dagelijkse activiteiten.
- “Op dit moment zijn elektrische bussen nog kostbaar, lastig verkrijgbaar en vaak niet praktisch in te zetten bij intensieve taken waarbij flexibiliteit en bereikbaarheid van essentieel belang zijn.”
- Het opladen van deze voertuigen blijft een groot probleem in woonwijken zonder eigen oprit of voldoende openbare laadpunten in de directe omgeving, waardoor de planning van taken aanzienlijk wordt verstoord.
- Ontheffingen hebben bovendien een tijdelijk karakter en kunnen sterk variëren per gemeente, wat leidt tot aanzienlijke onduidelijkheid en frustratie onder vakmensen.
- Steeds meer professionals kiezen ervoor om buiten de drukke stad te werken, wat resulteert in meer flexibiliteit en minder stress, zelfs als dit betekent dat ze soms langere reistijden moeten maken.
- Klanten zijn zich ervan bewust dat de tarieven stijgen vanwege de noodzaak voor ondernemers om extra reistijd en hogere logistieke kosten door te berekenen, om zo hun werk winstgevend te kunnen houden.
- Brancheorganisaties dringen aan op eerlijke, haalbare en effectieve overgangsmaatregelen die vakmensen echt ondersteunen en de continuïteit van hun werk in stedelijke gebieden garanderen.
DEEL NU: De loodgieter verzet zich tegen de toegangsbeperkingen tot de nul-emissiezone en verklaart vastberaden: “Ik laat me niet zomaar wegjagen uit mijn eigen stad door deze regels.”
Deze tekst is met toewijding samengesteld door De Leukste Plaatjes, een dynamisch mediahuis dat zich specialiseert in het delen van verhalen die zowel verlichten als verrijken, vanuit de verste uithoeken van de aarde. Zorg dat je niets mist van onze boeiende updates door De Leukste Plaatjes te volgen op Facebook. Laat je meeslepen in een wereld vol betekenisvolle verhalen. 🌍✨ – Je kunt ons hier volgen: De leukste plaatjes
SPECTRUM Magazine Disclaimer:
Dit artikel is gebaseerd op feitelijke ontwikkelingen rond nul-emissiezones en ervaringen van ondernemers.
De inhoud vormt geen financieel, juridisch of medisch advies en is uitsluitend bedoeld ter informatie.
SPECTRUM Magazine aanvaardt geen aansprakelijkheid voor handelingen op basis van deze informatie.
Voor persoonlijk advies wordt aanbevolen contact op te nemen met erkende professionals of instanties.
Facebook Disclaimer:
Dit bericht is geen financieel advies.
Het is bedoeld voor lezers die met oprechte interesse meer willen weten over duurzame stadsontwikkeling, ondernemerschap en praktische beleidsveranderingen.
Professionele referenties: