De 33-jarige Eva uit Utrecht deelde onlangs een ervaring die veel ouders maar al te goed herkennen; haar zoontje van twee gaat namelijk al maanden met zichtbaar plezier en veel vertrouwen naar de kinderopvang.
De leidsters zijn vriendelijk, zorgzaam en nemen echt de tijd om rustig met de kinderen bezig te zijn.
Toch merkte Eva iets dat haar aan het denken zette: een leidster gaf haar zoon opeens een klein, lief kusje op zijn wang, midden in het dagelijks gedoe.
Hoewel ze weet dat dit met liefde is bedoeld, voelt het voor haar toch vrij persoonlijk aan.
“Het is niet erg, maar ik vind het een intiem gebaar dat voor mij meer hoort bij familie of heel goede vrienden,” vertelt Eva.
Content:
Twijfel bij een vriendelijk gebaar
Eva benadrukt dat ze erg tevreden is over de opvang en het team.
“Ze doen het fantastisch. Mijn kind voelt zich er thuis, veilig en op zijn gemak, en dat is voor mij uiteindelijk het allerbelangrijkste.”
Toch bleef dat ene moment door haar hoofd gaan als ze aan de opvang dacht.
Een kus leek haar niet helemaal passend bij een professionele setting waar duidelijke grenzen en afspraken horen.
Volgens haar is er een verschil tussen warme betrokkenheid tonen en warmte tonen en echt heel persoonlijke persoonlijke nabijheid zoeken.
“Een knuffel of een glimlach vind ik prima, maar een kus voelt voor mij nét iets te persoonlijk en te intiem,” legt ze uit.
Ze vraagt zich af of ze dit aan de leidsters kan zeggen zonder onvriendelijk of wantrouwend over te komen.
“Je wilt niet dat ze denken dat je wantrouwend bent, want dat ben ik niet; ik wil het alleen duidelijk en prettig voor iedereen houden.”
Waarom het ongemakkelijk voelt
Eva legt uit waarom het haar toch steeds weer bezighoudt in haar gedachten.
“Een kus is iets intiems. Dat hoort voor mij thuis bij familie, niet bij school of opvang, waar mensen in een professionele rol met kinderen werken.”
Daarnaast denkt ze aan de praktische kant van de dagelijkse zorg.
Jonge kinderen delen veel speelgoed, drinken uit bekers en zijn gevoelig voor snelle verspreiding van verkoudheden en andere virussen.
“Als een leidster meerdere kinderen een kus geeft, vind ik dat minder fris en een beetje onnodig,” zegt ze.
Ze benadrukt dat ze het gebaar waardeert en begrijpt, maar liever ziet dat er een andere manier wordt gekozen om genegenheid te tonen.
Volgens de GGD is het verstandig om speekselcontact bij jonge kinderen zoveel mogelijk te vermijden.
“Het gaat me niet om regels, maar om gezond verstand en hygiënische gewoontes,” zegt Eva glimlachend.
Deskundigen herkennen dit gevoel
Pedagogen begrijpen de twijfel van Eva en herkennen haar dilemma bij andere ouders.
Volgens NPO Ouders is lichamelijke warmte belangrijk, maar moet er ook ruimte blijven voor persoonlijke grenzen en duidelijke afspraken.
“Het is niet verkeerd om genegenheid te tonen,” zegt opvoedcoach Marijke Blom, die veel met jonge gezinnen werkt.
“Maar elk gezin heeft eigen opvattingen over wat gepast is, en daar mogen professionals best zorgvuldig naar luisteren.”
Volgens de Onderwijsinspectie is het daarom goed dat ouders dit soort onderwerpen durven bespreken met de opvang.
Het zorgt voor meer duidelijkheid, een open sfeer en voorkomt misverstanden tussen ouders en medewerkers.
Blom benadrukt dat professionele nabijheid niet betekent dat leidsters afstandelijk of koel moeten zijn.
“Warmte kun je ook tonen door woorden, humor en aandacht, bijvoorbeeld door echt te luisteren en kinderen serieus te nemen.”
Verschillende visies
Niet iedereen denkt hetzelfde over dit onderwerp, merkt Eva in haar omgeving.
In sommige gezinnen is een kusje juist iets heel vanzelfsprekends, een dagelijks teken van vertrouwen en verbondenheid.
Volgens Psychologie Magazine spelen cultuur en achtergrond een grote rol in hoe mensen naar lichamelijke nabijheid kijken.
In Zuid-Europa is een kus bij begroetingen normaal, terwijl Noord-Europeanen vaak meer fysieke afstand bewaren tussen elkaar.
Eva groeide op in een nuchter gezin waar knuffels spaarzaam waren en niet vanzelfsprekend.
“Dat maakt misschien dat ik anders kijk naar zulke gebaren en sneller een grens voel,” vertelt ze.
Ze vindt het belangrijk dat iedereen elkaars grenzen respecteert, zowel ouders als verzorgers op de groep.
“Wat voor mij goed voelt, hoeft voor een ander niet verkeerd te zijn, maar het is fijn als we het er open over kunnen hebben.”
Hoe pak je zo’n gesprek aan?
Eva wil het onderwerp graag aankaarten, maar op een positieve manier en zonder verwijten.
“Ik waardeer wat ze doen, en dat wil ik ook eerst zeggen voordat ik over mijn grens begin,” legt ze uit.
Volgens TNO is dat inderdaad de juiste aanpak bij gevoelige onderwerpen.
Ouders die hun mening delen met waardering en begrip krijgen vaak een open reactie en meer bereidheid om mee te denken.
Op Ouders van Nu wordt aangeraden om een persoonlijk gesprek te plannen in plaats van iets vluchtig bij de deur te zeggen.
“Dat voorkomt dat woorden verkeerd worden begrepen,” zegt een opvoeddeskundige die ouders begeleidt.
Eva denkt eraan om tijdens het volgende oudergesprek het onderwerp rustig aan te snijden en haar gevoel te delen.
“Ik wil gewoon weten of we dezelfde verwachtingen hebben, zodat we samen aan één lijn trekken,” zegt ze.
De balans tussen warmte en professionaliteit
In de kinderopvang wordt steeds vaker nagedacht over emotionele veiligheid en wat kinderen daarin nodig hebben.
Volgens het Nederlands Jeugdinstituut (NJI) is het belangrijk dat kinderen zich geliefd voelen, maar dat ook ouders vertrouwen houden in de professionele omgeving.
Veel opvangorganisaties hebben tegenwoordig gedragscodes over lichamelijke interactie met kinderen.
Die zorgen ervoor dat medewerkers weten hoe ze warmte kunnen tonen zonder grenzen te overschrijden of de schijn daarvan te wekken.
Volgens de Brancheorganisatie Kinderopvang hoort daarbij vooral goede communicatie met ouders.
Ouders mogen hun mening en gevoel delen, en medewerkers kunnen rustig uitleggen wat hun intenties zijn en welke afspraken er gelden.
Zo ontstaat een sfeer waarin iedereen zich prettig en serieus genomen voelt.
“Het is juist mooi dat we hier samen over praten en niet alles vanzelfsprekend vinden,” zegt Eva.
Hygiëne en dagelijkse zorg
Naast emotie speelt ook hygiëne een belangrijke rol in het debat over kussen en knuffelen.
Het RIVM adviseert opvanglocaties om duidelijke richtlijnen te hanteren rond lichamelijk contact en overdracht van ziektekiemen.
Niet omdat het verkeerd is om kinderen aan te raken, maar om gezonde gewoontes te bevorderen en risico’s te beperken.
“Een vriendelijk gebaar kan ook zonder aanraking, met woorden of een glimlach,” aldus een woordvoerder.
Veel kinderopvangcentra gebruiken nu alternatieven zoals een vrolijke “high five” of een speelse “knuffel met toestemming”.
Dat maakt de omgang speels en veilig tegelijk, en helpt kinderen hun eigen grenzen te leren kennen.
Eva vindt dat een prettig en geruststellend idee.
“Zo blijft de warmte, maar is het ook professioneel geregeld en voor iedereen duidelijk,” zegt ze tevreden.
Samen in gesprek
Het onderwerp roept veel reacties op bij andere ouders in Nederland.
Op online fora schrijven moeders en vaders dat ze hetzelfde hebben meegemaakt en soms met dezelfde vragen rondlopen.
Sommigen vinden het juist mooi dat leidsters liefdevol zijn en kinderen een kus geven wanneer ze troost nodig hebben.
Anderen begrijpen Eva’s gevoel en waarderen dat ze dit bespreekbaar maakt, omdat het ruimte geeft voor verschillen.
Volgens Kinderopvangtotaal.nl is dit precies de richting waarin de sector zich ontwikkelt:
meer openheid, overleg en aandacht voor persoonlijke grenzen en verwachtingen van ouders.
Eva is blij dat ze niet de enige is die hierover nadenkt en vragen stelt.
“Het gaat niet om kritiek, maar om duidelijkheid en vertrouwen, zodat iedereen weet waar hij aan toe is,” zegt ze.
Warmte met respect
Voor Eva is het belangrijkste dat haar zoon zich op de opvang gelukkig en geliefd voelt.
Ze wil dat hij zich vrij voelt om affectie te ontvangen, maar ook om grenzen te herkennen en aan te geven als iets niet fijn voelt.
“Ik vind het fijn als hij leert dat vriendelijkheid in veel vormen kan bestaan,” zegt ze.
“Een knuffel, een glimlach of een vriendelijk woord – dat is allemaal liefde, zolang hij zelf kan aangeven wat goed voelt.”
Ze hoopt dat haar open houding anderen inspireert om ook te praten over dit soort onderwerpen in hun eigen kring.
“Het gaat er niet om dat iemand iets fout doet, maar dat we samen zoeken naar wat goed voelt voor kind, ouders én leidsters,” besluit Eva.
Belangrijkste punten in het kort:
- Eva uit Utrecht merkte dat leidsters haar kind soms een kusje geven, waardoor zij zich afvroeg of dat wel past binnen een professionele opvangomgeving.
- Ze waardeert hun warmte en betrokkenheid, maar vraagt zich af waar de grens ligt tussen lieve zorg en te persoonlijke lichamelijke nabijheid.
- Deskundigen vinden dat affectie waardevol is voor kinderen, mits deze op een bewuste en professioneel verantwoorde manier wordt toegepast in de kinderopvang.
- Organisaties als de GGD, NJI en RIVM raden open communicatie, heldere gedragscodes en aandacht voor hygiëne en speekselcontact aan.
- Ouders mogen gerust hun gevoel delen met de opvang om samen tot duidelijke afspraken te komen, zodat iedereen weet wat wenselijk en prettig is.
DEEL NU: ‘Ik vind het vreemd dat de leidsters mijn kind een kus geven – mag ik daar mijn mening over geven?’
Dit artikel is met zorg gecreëerd door KletsMajoor, een mediaplatform dat zich specialiseert in het verspreiden van verhalen die zowel inspireren, informeren als intrigeren. Blijf op de hoogte van onze unieke content door KletsMajoor te volgen op Facebook: KletsMajoor.
SPECTRUM Magazine Disclaimer:
Dit artikel is bedoeld voor informatieve en educatieve doeleinden en beschrijft algemene inzichten rond kinderopvang en opvoeding. Het bevat geen juridisch, medisch of financieel advies en vervangt geen persoonlijk consult. Alle informatie is gebaseerd op betrouwbare, actuele bronnen. Limitless Media Ltd. en SPECTRUM Magazine zijn niet verantwoordelijk voor persoonlijke keuzes op basis van deze inhoud. Voor advies op maat wordt aanbevolen contact op te nemen met erkende professionals of instellingen.
Facebook Disclaimer:
Deze publicatie is bestemd voor lezers die oprecht geïnteresseerd zijn in opvoeding en maatschappelijke thema’s en daar bewust mee omgaan. Het vormt geen financieel advies en bevat geen aanbevelingen voor financieel, juridisch of professioneel handelen in individuele situaties.
Professionele Referenties:
- Gedragscodes in de kinderopvang – Nederlands Jeugdinstituut, 2023, achtergrondinformatie over regels en professioneel handelen. https://www.nji.nl/
- Ouderbetrokkenheid in kinderopvang en onderwijs – Universiteit Utrecht, 2022, onderzoek naar samenwerking tussen ouders en instellingen. https://www.uu.nl/
- Hygiënerichtlijnen voor kinderopvanglocaties – RIVM, 2024, praktische richtlijnen rond infectiepreventie. https://www.rivm.nl/