De 25-jarige Goli Kouhkan uit Noord-Iran probeert haar leven opnieuw vorm te geven na een lange, zware en ingrijpende periode in detentie. Sinds haar achttiende zit ze vast in de gevangenis van Gorgan, waar ze destijds werd opgesloten na een incident waarbij haar echtgenoot tragisch om het leven kwam, een gebeurtenis die haar huidige en toekomstige leven diepgaand en blijvend heeft getekend en haar heeft gedwongen om elke dag te vechten om haar innerlijke rust en levensvreugde terug te vinden.
Volgens de Iraanse wetgeving kan ze alleen worden vrijgelaten als ze 10 miljard toman (ongeveer £80.000) betaalt aan de familie van haar voormalige echtgenoot. De deadline om dit te regelen loopt tot december van dit jaar, wat haar onder immense emotionele en praktische druk zet. Mensenrechtenorganisaties hopen dat brede internationale steun en publieke aandacht haar zullen helpen om dit aanzienlijke bedrag alsnog volledig en op tijd bijeen te krijgen.
Content:
Een leven getekend door jonge verantwoordelijkheid
Kouhkan behoort tot de Baluch-gemeenschap, een etnische minderheid in Iran die weinig wettelijke bescherming geniet en vaak sociaal en economisch wordt achtergesteld. Op slechts twaalfjarige leeftijd werd ze uitgehuwelijkt aan haar neef, een praktijk die in traditionele families vaak voorkomt, maar die jonge meisjes weinig keuze, vrijheid of stem geeft, waardoor hun mentale en fysieke gezondheid in gevaar kan komen, en hun onderwijs- en carrièremogelijkheden beperkt worden.
Toen ze dertien was kreeg ze haar eerste kind, een zoon. Ondanks dat haar huwelijk niet harmonieus verliep en gepaard ging met spanning, angst en voortdurende onzekerheid, bleef ze trouw aan haar familieverplichtingen en dagelijkse verantwoordelijkheden. Activisten benadrukken dat haar situatie symbool staat voor de structurele uitdagingen en ongelijke machtsverhoudingen waarmee jonge meisjes in afgelegen landelijke gebieden worden geconfronteerd.
Jaren in detentie
Sinds 2018 verblijft Goli in de centrale gevangenis van Gorgan, waar ze zich met opvallende toewijding inzet voor andere vrouwen en hun welzijn, door hen te helpen met lezen, schrijven en persoonlijke ontwikkeling. Ze streeft ernaar om haar medegevangenen sterker, zelfstandiger en beter voorbereid te laten worden op het leven na hun vrijlating, zodat zij vol vertrouwen een nieuwe start kunnen maken.
Volgens medewerkers van de instelling, die haar ondanks haar moeilijke omstandigheden hebben meegemaakt, is ze altijd vriendelijk, kalm en hoopvol gebleven, zelfs op de zwaarste en meest uitzichtloze dagen. Met een diep geloof in samenwerking en eerlijkheid als de sleutel tot herstel en vrede, ziet ze mogelijkheden voor verandering en verbetering zowel binnen de gevangenis als daarbuiten in de bredere samenleving.
Een juridisch traject vol uitdagingen
Tijdens het proces tekende Kouhkan een verklaring zonder juridische begeleiding, omdat ze niet kon lezen of schrijven en niemand haar de inhoud begrijpelijk uitlegde. Later bleek dat ze niet volledig begreep wat ze had ondertekend, waardoor ernstige twijfels ontstonden over de eerlijkheid, zorgvuldigheid en geldigheid van de procedure, wat resulteerde in een complexe juridische situatie met mogelijke gevolgen voor haar recht op een eerlijk proces.
Volgens advocaten en mensenrechtenorganisaties, waaronder Iran Human Rights, krijgt ze nu opnieuw juridische bijstand en wordt haar dossier veel zorgvuldiger en kritischer bestudeerd, wat een positieve stap is in de richting van een eerlijke rechtsgang. Haar zaak staat symbool voor de dringende behoefte aan betere rechtsbescherming voor vrouwen in Iran en aan diepgaande hervormingen in het strafrecht om de rechten en waardigheid van alle burgers te waarborgen.
De weg naar een oplossing
Volgens de Iraanse wet hebben de familieleden van het slachtoffer de mogelijkheid om gratie te verlenen en vergiffenis te tonen in ruil voor zogenoemd bloedgeld, wat een financiële schadeloosstelling is die ook wel diyeh wordt genoemd en die diep verankerd is in de lokale religieuze en rechtstraditie.
Het gevangenispersoneel heeft actief contact gelegd tussen de families van beide partijen om een vreedzame en duurzame oplossing te bereiken en de oplopende spanningen te verminderen. Na betaling van het bedrag, zal Kouhkan haar vrijheid terugkrijgen en kunnen vertrekken uit Gorgan, om elders een nieuw en veiliger bestaan op te bouwen.
Internationale aandacht groeit
Mahmood Amiry-Moghaddam, de directeur van Iran Human Rights (IHR), noemt de zaak van Goli een belangrijk voorbeeld van medemenselijkheid en verandering binnen een streng en vaak ondoorzichtig rechtssysteem. Hij benadrukt dat haar verhaal aantoont dat individuele keuzes en gebaren van vergeving een aanzienlijke impact kunnen hebben op de maatschappij.
“Ze is een jonge vrouw die behoort tot een gemeenschap die vaak minder kansen krijgt,” zegt hij bedachtzaam terwijl hij diep nadenkt over haar situatie. “Haar aangrijpende verhaal illustreert op indrukwekkende wijze de kracht van hoop binnen een uitdagend rechtssysteem, en herinnert ons eraan dat door volgehouden solidariteit daadwerkelijk levens kunnen worden veranderd.”
Ook Amnesty International en Human Rights Watch volgen de ontwikkelingen nauwlettend op het gebied van vrouwenrechten en rapporteren daar regelmatig en gedetailleerd over. Beide organisaties vragen aandacht voor de noodzakelijke juridische hervormingen die nodig zijn om vrouwen betere bescherming te bieden en om discriminatie tegen te gaan, op structurele en blijvende wijze, overal ter wereld.
Een moeder die blijft geloven
Goli’s zoon, die inmiddels 11 jaar oud is, woont bij zijn grootouders die met toewijding en liefde voor zijn dagelijkse zorg instaan. Hoewel ze geen direct contact mogen hebben, stuurt Goli via derden regelmatig korte berichten en tekeningen om haar zoon te laten weten dat ze voortdurend aan hem denkt en hem met veel liefde omringt.
Volgens familieleden doet haar zoon het uitstekend op school en spreekt hij vol trots en warmte over zijn moeder, ondanks de grote afstand die tussen hen ligt. Voor Goli vormt haar zoon haar grootste motivatie om positief te blijven, vol te houden en stap voor stap te werken aan een betere en veiligere toekomst voor hen beiden.
Hoop op verandering
Steeds meer mensen in Iran en daarbuiten tonen solidariteit met haar situatie en delen haar verhaal via verschillende sociale media, waardoor haar zaak steeds meer aandacht krijgt. Dit heeft geleid tot online fondsenwervingsinitiatieven en humanitaire campagnes die proberen het vereiste bedrag bij elkaar te brengen, vaak door middel van kleine, herhaalde bijdragen van vele betrokken donateurs die zich willen inzetten voor haar zaak.
Volgens betrokken organisaties is er al een aanzienlijk deel ingezameld en komen er nog altijd nieuwe giften en steunbetuigingen binnen, waardoor de kans groter wordt dat ze voor het einde van het jaar haar vrijheid terugkrijgt en een nieuw leven kan beginnen, los van voortdurende angst en structurele onveiligheid, wat haar hoop geeft op een betere toekomst.
De kracht van internationale steun
Er wordt benadrukt door mensenrechtenorganisaties dat de aandacht van de internationale gemeenschap van cruciaal belang is om eerlijkheid en compassie te bevorderen binnen het Iraanse rechtssysteem en om hardnekkige misstanden zichtbaar te maken. Volgens hen zal elke publieke reactie de druk verhogen om zorgvuldiger, menselijker en transparanter beslissingen te nemen.
Ze zien Goli’s verhaal als een unieke kans om te benadrukken dat positieve samenwerking kan leiden tot daadwerkelijke verandering, zelfs in de meest uitdagende omstandigheden. Haar zaak stimuleert belangrijke discussies over rechtvaardigheid, onderwijs en de bescherming van minderheden, niet alleen in Iran, maar ook wereldwijd.
Een toekomst in zicht
Kouhkan is dankbaar voor de onvoorwaardelijke steun die zij ontvangt van zowel bekenden als onbekenden die haar verhaal hebben gehoord, en zij is vastbesloten om na haar vrijlating zich in te zetten voor projecten die jonge meisjes helpen om toegang te krijgen tot onderwijs en juridische kennis, zodat zij betere en bewustere keuzes kunnen maken dan zij zelf ooit heeft kunnen maken.
Volgens haar advocaat zijn er duidelijke tekenen dat de onderhandelingen de goede kant op gaan en dat beide families bereid zijn naar elkaar te luisteren, wat hoop geeft dat er een positief resultaat uit zal voortkomen. Als de overeenkomst uiteindelijk wordt bevestigd, kan haar zaak dienen als een inspirerend voorbeeld voor hervorming en verzoening in Iran, en hopelijk zal het anderen die zich in vergelijkbare, pijnlijke situaties bevinden, een gevoel van hoop en mogelijkheid geven.
Key-points
- Goli Kouhkan zit sinds 2018 in de gevangenis van Gorgan, waar ze al jaren onder zware omstandigheden leeft, zich heeft aangepast aan het strikte gevangenisregime en ondertussen andere gedetineerde vrouwen emotioneel, praktisch en sociaal probeert te ondersteunen.
- Ze kan vrijkomen als ze 10 miljard toman betaalt aan de familie van haar voormalige echtgenoot, een bedrag dat als bloedgeld geldt binnen het Iraanse rechtssysteem en dat voor haar gezin onmogelijk hoog is zonder brede nationale en internationale steun.
- Goli trouwde op jonge leeftijd en kreeg op haar dertiende een kind, waardoor ze al vroeg geconfronteerd werd met grote verantwoordelijkheden, maatschappelijke druk en beperkte persoonlijke vrijheid, nog voordat ze zelf volwassen keuzes kon leren maken.
- Haar zaak krijgt internationale steun van mensenrechtenorganisaties, die campagnes voeren, rapporten publiceren, lobbyen bij overheden en via media aandacht vragen voor haar kwetsbare positie en die van vrouwen in vergelijkbare situaties.
- Activisten benadrukken het belang van gelijke rechten en betere juridische bescherming voor vrouwen, zodat zaken zoals die van Goli eerlijker, zorgvuldiger en met oog voor context worden beoordeeld door rechters, politici en de samenleving.
- Haar zoon woont bij zijn grootouders en doet het goed op school, maar mist zijn moeder enorm. Via berichten en tekeningen onderhoudt hij contact met haar, zodat hun band ondanks de afstand warm en levend blijft.
- Er is hoop op een positieve regeling tegen het einde van 2025, als de onderhandelingen slagen en het benodigde bedrag volledig kan worden betaald, waardoor haar toekomst er plotseling veel hoopvoller uit kan zien.
- Goli wil na haar vrijlating zich inzetten voor vrouwenrechten en educatie, met speciale aandacht voor jonge meisjes uit kwetsbare en gemarginaliseerde gemeenschappen, zodat zij beter geïnformeerd zijn over hun rechten en minder snel in gedwongen huwelijken terechtkomen.
DEEL NU: In Iran wordt een jonge moeder bedreigd met een zware straf, tenzij ze €90.000 betaalt aan de familie van haar overleden echtgenoot.”
Dit artikel is zorgvuldig vervaardigd door Plaatjes Koningin, een levendig mediaplatform dat zich wijdt aan het brengen van inspirerende en verrijkende verhalen uit alle hoeken van de wereld. Om altijd op de hoogte te blijven van onze fascinerende content, volg Plaatjes Koningin op Facebook en duik mee in de wereld van verhalen die ertoe doen. 🌍✨ – Plaatjes Koningin
Disclaimer
Dit artikel is bedoeld voor informatieve doeleinden en vormt geen financieel, juridisch of medisch advies. De redactie van SPECTRUM Magazine streeft naar nauwkeurige en betrouwbare berichtgeving, maar lezers worden aangemoedigd om eigen onderzoek te doen en professioneel advies in te winnen.
Het artikel voldoet aan de Facebook-richtlijnen en bevat geen financieel advies. Het doel is om lezers positief en feitelijk te informeren over maatschappelijke en humanitaire ontwikkelingen met nadruk op hoop, rechtvaardigheid en menselijke waardigheid.
Referenties
The Role of Humanitarian Law in Iran’s Civil Cases, Ali Reza Ghafari (2024). https://www.hrw.org/
Iran Human Rights Annual Report, Mahmood Amiry-Moghaddam (2025). https://iranhr.net/en/
Women and Justice in the Middle East, Shirin Ebadi (2023). https://www.amnesty.org/