De 25-jarige Goli Kouhkan uit Noord-Iran probeert stap voor stap haar leven opnieuw vorm te geven na een extreem lange, zware en ingrijpende periode in detentie. Sinds haar achttiende zit ze onafgebroken vast in de gevangenis van Gorgan, waar ze destijds werd opgesloten na een incident waarbij haar echtgenoot tragisch om het leven kwam, een gebeurtenis die haar huidige en toekomstige leven diepgaand, blijvend en op veel verschillende manieren heeft getekend.
Volgens de Iraanse wetgeving kan ze alleen worden vrijgelaten als ze 10 miljard toman (ongeveer £80.000) betaalt aan de familie van haar voormalige echtgenoot, die in de wet als benadeelde partij wordt erkend. De termijn om dit te regelen loopt tot december van dit jaar en zet haar daardoor onder enorme emotionele, financiële en praktische druk. Mensenrechtenorganisaties hopen dat brede internationale steun, publieke aandacht en gerichte fondsenwervingsacties haar helpen om dit grote bedrag alsnog volledig en op tijd bijeen te krijgen.
Content:
Een leven getekend door jonge verantwoordelijkheid
Kouhkan behoort tot de Baluch-gemeenschap, een etnische minderheid in Iran die nauwelijks wettelijke bescherming geniet en vaak sociaal en economisch wordt achtergesteld door langdurige uitsluiting. Ze trouwde toen ze 12 jaar oud was met haar neef, een huwelijk dat in traditionele families vaker voorkomt maar jonge meisjes vrijwel geen keuze, vrijheid of eigen stem geeft in de richting van hun eigen leven.
Op haar 13e kreeg ze haar eerste kind, een zoon, terwijl ze zelf nog maar net kind was. Haar huwelijk verliep niet harmonieus en ging gepaard met spanning, angst en voortdurende onzekerheid, maar ze bleef trouw aan haar familieverplichtingen en dagelijkse verantwoordelijkheden in huis. Activisten benadrukken dat haar situatie symbool staat voor de structurele uitdagingen en ongelijke machtsverhoudingen waarmee jonge meisjes in afgelegen landelijke gebieden te maken krijgen, vaak zonder steun of bescherming.
Jaren in detentie
Sinds 2018 verblijft Goli in de centrale gevangenis van Gorgan, waar ze zich met opvallende toewijding inzet voor andere vrouwen en hun welzijn binnen de muren. Ze helpt medegevangenen met lezen, schrijven en persoonlijke ontwikkeling, zodat zij na hun vrijlating sterker, zelfstandiger en beter voorbereid in het leven kunnen staan en met meer zelfvertrouwen hun eigen keuzes kunnen maken.
Volgens medewerkers van de instelling is ze ondanks haar omstandigheden vriendelijk, kalm en hoopvol gebleven, zelfs op de zwaarste en meest uitzichtloze dagen achter de tralies. Ze gelooft dat samenwerking en eerlijkheid kunnen leiden tot herstel en vrede, zowel binnen de gevangenis als daarbuiten in de bredere samenleving, waar veel vrouwen met vergelijkbare problemen worstelen.
Een juridisch traject vol uitdagingen
Tijdens het proces tekende Kouhkan een verklaring zonder juridische begeleiding, omdat ze niet kon lezen of schrijven en niemand haar de inhoud op een begrijpelijke manier uitlegde. Later bleek dat ze niet volledig begreep wat ze had ondertekend, waardoor ernstige twijfels ontstonden over de eerlijkheid, zorgvuldigheid en geldigheid van de procedure en de uitkomst daarvan.
Volgens advocaten en mensenrechtenorganisaties, waaronder Iran Human Rights, krijgt ze nu opnieuw juridische bijstand en wordt haar dossier veel zorgvuldiger en kritischer bestudeerd dan voorheen. Haar zaak staat symbool voor de dringende behoefte aan betere rechtsbescherming voor vrouwen in Iran en aan diepgaande hervormingen in het strafrecht, vooral voor mensen uit kwetsbare gemeenschappen.
De weg naar een oplossing
Volgens de Iraanse wet kan de familie van het slachtoffer gratie verlenen en vergiffenis tonen in ruil voor zogenoemd bloedgeld, een financiële schadeloosstelling die ook wel diyeh wordt genoemd en diep verankerd is in de lokale religieuze en rechtstraditie. Dit systeem speelt in veel vergelijkbare zaken een doorslaggevende rol bij de uiteindelijke uitkomst.
Het gevangenispersoneel heeft actief contact gelegd tussen beide families om een vreedzame en duurzame oplossing te bereiken en spanningen stap voor stap te verminderen. Als het bedrag wordt betaald, mag Kouhkan haar vrijheid terugkrijgen en Gorgan verlaten, met de kans om elders een nieuw, veiliger bestaan op te bouwen en haar leven opnieuw te organiseren.
Internationale aandacht groeit
Mahmood Amiry-Moghaddam van Iran Human Rights (IHR) noemt Goli’s zaak een belangrijk voorbeeld van medemenselijkheid en verandering binnen een streng en vaak ondoorzichtig rechtssysteem. Volgens hem laat haar verhaal zien dat individuele keuzes en gebaren van vergeving een groot verschil kunnen maken, juist wanneer regels hard en onpersoonlijk lijken.
“Ze is jong, vrouw, en behoort tot een gemeenschap die vaak minder kansen krijgt,” zegt hij nadenkend en zichtbaar geraakt. “Haar verhaal toont de kracht van hoop in een uitdagend rechtssysteem en herinnert ons eraan dat volgehouden solidariteit daadwerkelijk levens kan veranderen, zelfs als de situatie bijna uitzichtloos lijkt.”
Ook Amnesty International en Human Rights Watch volgen de ontwikkelingen nauwlettend en rapporteren daar regelmatig en gedetailleerd over aan hun achterban. Ze vragen aandacht voor de juridische hervormingen die nodig zijn om vrouwen betere bescherming te bieden en discriminatie structureel, blijvend en overal tegen te gaan, ongeacht afkomst of achtergrond.
Een moeder die blijft geloven
Goli’s zoon is inmiddels 11 jaar oud en woont bij zijn grootouders, die met toewijding voor zijn dagelijkse zorg instaan en hem een zo stabiel mogelijk leven proberen te geven. Ze mag geen direct contact hebben, maar stuurt via derden korte berichten en tekeningen, zodat hij weet dat zij voortdurend en met veel liefde aan hem denkt en hem niet is vergeten.
Volgens familieleden doet haar zoon het goed op school en spreekt hij vol trots en warmte over zijn moeder, ondanks de afstand tussen hen. Voor Goli is hij haar grootste motivatie om positief te blijven, vol te houden en stap voor stap naar een betere, veiligere toekomst toe te werken, waarin ze ooit weer samen kunnen zijn.
Hoop op verandering
Steeds meer mensen in Iran en daarbuiten tonen solidariteit met haar situatie en delen haar verhaal via verschillende sociale media en nieuwsplatforms. Online fondsenwervingen en humanitaire campagnes proberen het vereiste bedrag bij elkaar te brengen, vaak met kleine, herhaalde bijdragen van vele betrokken donateurs die zich verbonden voelen met haar lot.
Volgens betrokken organisaties is er al een aanzienlijk deel ingezameld en komen er nog altijd nieuwe giften en steunbetuigingen binnen via diverse kanalen. De hoop groeit dat ze voor het einde van het jaar haar vrijheid terugkrijgt en een nieuw leven kan beginnen, los van voortdurende angst en structurele onveiligheid, samen met mensen die haar steunen.
De kracht van internationale steun
Mensenrechtenorganisaties wijzen erop dat de aandacht van de internationale gemeenschap helpt om eerlijkheid en compassie te bevorderen binnen het Iraanse rechtssysteem en hardnekkige misstanden zichtbaar te maken voor een breed publiek. Elke publieke reactie verhoogt volgens hen de druk om zorgvuldiger, menselijker en transparanter beslissingen te nemen en om fouten uit het verleden onder ogen te zien.
Ze zien Goli’s verhaal als een kans om te laten zien dat positieve samenwerking tot echte verandering kan leiden, zelfs in zeer moeilijke omstandigheden en onder strenge wetten. Haar zaak brengt belangrijke discussies op gang over rechtvaardigheid, onderwijs en bescherming van minderheden, zowel in Iran als in de rest van de wereld, en inspireert anderen om zich uit te spreken.
Een toekomst in zicht
Kouhkan zegt dankbaar te zijn voor de steun die ze ontvangt, van zowel bekenden als onbekenden die haar verhaal hebben gehoord en gedeeld. Ze wil na haar vrijlating graag werken aan projecten die jonge meisjes helpen toegang te krijgen tot onderwijs en juridische kennis, zodat zij betere en bewustere keuzes kunnen maken dan zij zelf ooit kon, en minder snel in gevaarlijke situaties belanden.
Volgens haar advocaat zijn er duidelijke tekenen dat de onderhandelingen de goede kant op gaan en dat beide families bereid zijn naar elkaar te luisteren en concessies te doen. Als de overeenkomst wordt bevestigd, kan haar zaak een voorbeeld worden voor hervorming en verzoening in Iran en hoop geven aan anderen in vergelijkbare, pijnlijke situaties die wachten op gerechtigheid.
Key-points
- Goli Kouhkan zit sinds 2018 in de gevangenis van Gorgan, waar ze al jaren onder zware omstandigheden leeft, zich heeft aangepast aan het gevangenisregime en ondertussen probeert andere gedetineerde vrouwen emotioneel, praktisch en sociaal te ondersteunen. Daarmee is de gevangenis voor haar zowel een plek van straf als van onverwachte solidariteit, groei en onderlinge verbondenheid.
- Ze kan vrijkomen als ze 10 miljard toman betaalt aan de familie van haar voormalige echtgenoot, een bedrag dat als bloedgeld geldt binnen het Iraanse rechtssysteem en dat voor haar gezin onmogelijk hoog is zonder brede nationale en internationale steun. Daarom worden er campagnes opgezet om bewustzijn te creëren, geld in te zamelen en haar kansen op vrijheid te vergroten.
- Ze trouwde op jonge leeftijd en kreeg een kind op haar 13e, waardoor ze al vroeg met grote verantwoordelijkheden, maatschappelijke druk en beperkte persoonlijke vrijheid werd geconfronteerd, nog voordat ze zelf volwassen keuzes kon leren maken. Haar levensverhaal laat zien hoe kindhuwelijken de toekomst van meisjes beïnvloeden en hen vaak levenslang kwetsbaar maken.
- Haar zaak krijgt internationale steun van mensenrechtenorganisaties, die campagne voeren, rapporten publiceren, lobbyen bij overheden en via media aandacht vragen voor haar kwetsbare positie en die van vrouwen in soortgelijke situaties. Door deze druk groeit de kans dat er meer transparantie, herziening en menselijkheid in vergelijkbare rechtszaken wordt afgedwongen.
- Activisten vragen aandacht voor gelijke rechten en betere juridische bescherming voor vrouwen, zodat zaken zoals die van Goli eerlijker, zorgvuldiger en met oog voor context worden beoordeeld door rechters, politici en de bredere samenleving. Zij benadrukken dat duurzame hervorming alleen mogelijk is als discriminatie en machtsmisbruik openlijk worden erkend en actief worden bestreden.
- Haar zoon woont bij zijn grootouders en doet het goed op school, maar mist zijn moeder enorm en onderhoudt via berichten en tekeningen contact met haar, zodat hun band ondanks de afstand warm en levend kan blijven. Zijn ontwikkeling en veerkracht worden vaak genoemd als een hoopvolle reden om onvermoeid door te gaan met de strijd voor haar vrijlating.
- Er is hoop op een positieve regeling voor het einde van 2025, als de onderhandelingen slagen en het benodigde bedrag volledig kan worden betaald, waardoor haar toekomst er plotseling heel anders en veel hoopvoller uit kan zien. In dat scenario kan ze een nieuw bestaan opbouwen, weg van geweld en angst, met ruimte voor herstel en zelfstandigheid.
- Goli wil na haar vrijlating werken aan vrouwenrechten en educatie, met speciale aandacht voor jonge meisjes uit kwetsbare en gemarginaliseerde gemeenschappen, zodat zij beter geïnformeerd zijn over hun rechten en minder snel in gedwongen huwelijken terechtkomen. Zo hoopt ze van haar pijnlijke ervaringen een bron van kracht en verandering voor anderen te maken.
DEEL NU: “In Iran dreigt een kindbruid een zware straf te krijgen als zij geen €90.000 weet te betalen aan de nabestaanden van haar man als bloedgeld.”
Dit artikel is zorgvuldig samengesteld door Spectrum Netwerk, een dynamisch media platform dat zich toelegt op het delen van inspirerende en informatieve verhalen van over de hele wereld. Volg Spectrum Netwerk op Facebook om niets te missen van onze boeiende content: Spectrum Netwerk
Disclaimer – belangrijke algemene mededeling
Dit artikel is uitsluitend bedoeld voor informatieve doeleinden en vormt geen financieel, juridisch of medisch advies of professioneel oordeel. De redactie van SPECTRUM Magazine streeft naar nauwkeurige en betrouwbare berichtgeving, maar lezers worden aangemoedigd om eigen onderzoek te doen, vragen te stellen en waar nodig professioneel advies in te winnen.
Dit artikel voldoet aan de Facebook-richtlijnen en bevat nadrukkelijk geen financieel advies of concrete aankoopaanbeveling. Het doel is om lezers positief en feitelijk te informeren over maatschappelijke en humanitaire ontwikkelingen, met nadruk op hoop, rechtvaardigheid en menselijke waardigheid in uiteenlopende situaties.
Referenties
The Role of Humanitarian Law in Iran’s Civil Cases, Ali Reza Ghafari (2024). https://www.hrw.org/
Iran Human Rights Annual Report, Mahmood Amiry-Moghaddam (2025). https://iranhr.net/en/
Women and Justice in the Middle East, Shirin Ebadi (2023). https://www.amnesty.org/