Een recente uitzending van Christophe Deborsu voor RTL info heeft in heel België heel wat reacties en emoties losgemaakt. De journalist trok naar Verviers, een stad in Wallonië waar de werkloosheid bijzonder hoog ligt, en sprak uitgebreid met bewoners van de armste wijk van het land over hun dagelijkse realiteit.
De reportage, die inmiddels meer dan 400.000 keer bekeken werd, toont inwoners die openhartig vertellen over hun dagelijkse leven, hun inkomen en hun visie op werk en toekomst. De beelden maken zichtbaar hoe sommigen bewust kiezen om niet te werken, terwijl anderen net hoopvol en vastberaden op zoek zijn naar een baan.
De uitzending leidde tot brede discussies in zowel Vlaanderen als Wallonië, op straat, online en in de media. Kijkers, politici en academici deelden hun mening over het Belgische werkstelsel, de werking van uitkeringen en het belang van persoonlijke motivatie en verantwoordelijkheid.
Content:
“Werken loont voor mij niet”
In de reportage ontmoet Deborsu de 37-jarige Laetitia, een alleenstaande moeder van drie kinderen in Verviers. Ze stopte met haar studies toen ze op haar achttiende zwanger werd en heeft sindsdien niet meer aan betaalde arbeid deelgenomen.
Haar gezin leeft van een uitkering van ongeveer 2.700 euro per maand. Werken ziet ze voorlopig niet zitten, omdat haar toelage dan verlaagd zou worden en ze er volgens haar nauwelijks op vooruit zou gaan. “Dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn,” vertelt ze rustig en zonder aarzelen.
Ze geeft aan dat ze graag wil bijdragen aan de samenleving, maar dat de regels volgens haar geen ruimte laten om er financieel echt op vooruit te gaan. Laetitia zorgt thuis voor haar kinderen, regelt het papierwerk en runt haar huishouden met toewijding en veel structuur.
De situatie die ze beschrijft, is volgens sociale experts een typisch voorbeeld van de “werkloosheidsval”: een situatie waarin het financieel weinig verschil maakt om te werken. Organisaties zoals Forem proberen dat evenwicht te verbeteren met trajectbegeleiding, gerichte opleidingen en persoonlijke opvolging.
Acht jaar rust
Ook Jacqueline uit Verviers komt uitgebreid in beeld. Sinds ze in 2017 haar been brak, heeft ze niet meer gewerkt. Ze ontvangt een uitkering van 1.400 euro, terwijl haar man een pensioen krijgt, en samen komen ze uit op zo’n 3.000 euro netto per maand.
Op de vraag van Deborsu of ze nog zou willen werken, antwoordt ze lachend en zonder lang na te denken: “Nee. Ik heb acht jaar van de rust kunnen genieten. En ik zou niet meer zo vroeg kunnen opstaan.”
Jacqueline vertelt dat ze het fijn vindt om rustig aan te doen in haar eigen tempo. Ze houdt van dieren en helpt in de buurt door op honden te passen tijdens vakanties, wat haar een gevoel van nuttigheid geeft. Ze zegt dat haar dagen goed gevuld zijn en dat ze zich zelden verveelt.
Politiek in beweging
De reportage bracht meteen ook politieke reacties teweeg, zowel in Brussel als in de deelstaten. Georges-Louis Bouchez, voorzitter van MR, schreef op X: “Dit is de erfenis van een afhankelijkheidssysteem waarin mensen de smaak van nietsdoen te pakken krijgen.”
Zijn uitspraak veroorzaakte veel reacties en stevige online discussies. Sommigen vinden dat hij een punt heeft over de nood aan activering en strengere opvolging, anderen vinden dat hij te weinig rekening houdt met sociale omstandigheden en structurele armoede.
Paul Magnette, voorzitter van de PS, reageerde gematigder en meer nuancerend. Hij veroordeelt fraude, maar vindt dat de reportage te veel karikaturen liet zien. “De overgrote meerderheid van werkzoekenden wil wel werken, maar wordt geconfronteerd met structurele obstakels,” verklaarde hij in de nasleep van de uitzending.
“Geen sensatie, maar een taboe”
Ook in de media bleef het onderwerp niet onbesproken en keerde het meerdere dagen terug. Hannelore Simoens van VTM NIEUWS nam het op voor Deborsu. “Ik ken hem een beetje, hij is niet iemand die op zoek is naar sensatie,” zei ze in haar duiding.
Volgens haar legde de reportage vooral een hardnekkig maatschappelijk taboe bloot. “De problemen in de armste wijk van België zijn groot,” voegde ze toe. “In Verviers is 27 procent van de inwoners langdurig werkloos, en één op de zeven mensen in Wallonië is langdurig ziek en niet aan het werk, wat grote spanningen veroorzaakt.”
Simoens benadrukte dat Vlaanderen meer inzet op re-integratie en controle. “Er wordt beter gewerkt aan activatie van langdurig werklozen, en er zijn ook meer controles,” zei ze, daarbij verwijzend naar de aanpak van verschillende Vlaamse steden en gemeenten.
Vlaanderen en Wallonië verschillen
Uit cijfers blijkt dat er grote regionale verschillen bestaan in het activeringsbeleid tussen de gewesten. Vorig jaar werden er in België 18.000 boetes uitgedeeld aan mensen die geen werk wilden zoeken terwijl ze dat volgens de diensten wel konden.
Daarvan kwamen er 11.000 uit Vlaanderen, volgens cijfers van de VDAB, terwijl Vlaanderen relatief minder langdurig werklozen heeft dan Wallonië en tegelijk meer inzet op persoonlijke begeleiding.
Volgens arbeidsmarktdeskundigen toont dat aan dat controle en begeleiding beter werken wanneer ze hand in hand gaan. Vlaanderen heeft meer lokale initiatieven om mensen te begeleiden naar nieuwe kansen, zoals stages, werkplekleren en maatwerktrajecten.
Waarom Wallonië meer langdurig zieken telt
Arbeidseconoom Stijn Baert van de UGent legt uit dat langdurige afwezigheid van werk vaker voorkomt bij kortgeschoolden. “Zij hebben vaker fysieke beroepen, waardoor ze sneller last krijgen van rug- of spierproblemen,” zegt hij als verklaring.
Baert benadrukt dat ziekte meestal niet de oorspronkelijke oorzaak is, maar vaak een gevolg van sociale ongelijkheid en beperkte opleidingen. “Wie lang werkloos is, keert moeilijker terug op de arbeidsmarkt,” legt hij uit, omdat werkgevers vaak twijfelen en mensen zelf onzeker worden.
Volgens hem is het belangrijk om te investeren in opleiding en gezondheid, al vanaf jonge leeftijd. “Werkgelegenheid biedt niet alleen financiële zekerheid, maar ook sociale verbondenheid en levenskwaliteit,” besluit hij, wijzend op het belang van preventie.
Kansen blijven liggen
Opvallend is dat er in Wallonië tegelijk veel vacatures openstaan. Volgens cijfers van Forem en Eurostat zijn er duizenden jobs waarvoor geen diploma of ervaring nodig is, verspreid over verschillende sectoren.
Baert zegt dat het idee dat er geen banen zijn, niet langer klopt. “Er is werk in logistiek, schoonmaak, horeca en productie. De uitdaging is om mensen te begeleiden naar die jobs en drempels zoals mobiliteit en kinderopvang weg te nemen.”
Werkgevers pleiten voor extra stimulansen om mensen opnieuw te laten instromen, bijvoorbeeld via premies of intensieve begeleiding. Digitale vaardigheden en taalonderwijs zijn daarbij volgens experts cruciaal om langdurig werklozen duurzaam aan het werk te krijgen.
Reactie vanuit Vlaanderen
In Vlaanderen klinkt er veel belangstelling voor de discussie en de beelden uit Verviers. Begeleiders van de VDAB zeggen dat motivatie vaak toeneemt als mensen merken dat werken weer loont en hun nettoloon voelbaar stijgt.
Ook werkgevers in de zorg en logistiek hopen dat de reportage leidt tot meer aandacht voor samenwerking tussen de regio’s, zodat vacatures sneller ingevuld raken en goede praktijken gedeeld worden.
Vakbonden benadrukken dat het belangrijk is om iedereen gelijke kansen te geven, ongeacht afkomst of regio, en dat beleid tegelijk rechtvaardig én menselijk moet blijven.
Een breder maatschappelijk gesprek
De reportage van Deborsu heeft een landelijk gesprek op gang gebracht over werk, waardering en solidariteit. Sommige kijkers zien het als een spiegel voor het Belgische systeem, anderen als een kans om beter beleid te voeren en oude taboes te doorbreken.
De uitzending toont dat er meer nodig is dan enkel cijfers: het gaat om mensen, hun keuzes, hun dromen en de beperkingen waarmee ze leven. Het onderwerp raakt aan het hart van de Belgische samenleving en dwingt politiek en burgers om na te denken over de toekomst.
Key points
- De reportage van Christophe Deborsu (RTL info) veroorzaakt een breed maatschappelijk debat in België over werk, uitkeringen, solidariteit en persoonlijke verantwoordelijkheid.
- Inwoners van Verviers delen open verhalen over hun dagelijkse leven, hun financiële situatie en de keuzes die ze maken om wel of niet te werken.
- MR en PS reageren met verschillende accenten op de discussie, waarbij MR vooral de nadruk legt op activering en PS wijst op structurele ongelijkheid.
- Ongeveer 27% van de inwoners van Verviers is langdurig werkloos, wat de regio confronteert met hardnekkige armoede en sociale spanningen.
- UGent-professor Stijn Baert legt uit waarom ziekte en werkloosheid sterk samenhangen en benadrukt de rol van opleiding, gezondheid en sociale ongelijkheid.
- Vlaanderen scoort beter in activering via VDAB-programma’s, met meer controles, begeleiding en lokale projecten die mensen richting werk duwen.
- Wallonië kampt met structurele uitdagingen zoals hoge werkloosheid en armoede, maar heeft tegelijk veel open vacatures voor laag- en middengeschoolden.
- De reportage bracht een nieuw gesprek op gang over solidariteit en werkethiek, en roept vragen op over wat we eerlijk vinden in het Belgische sociale systeem.
DEEL NU: Werklozen worden weggezet als fraudeurs – reportage ontketent een felle politieke discussie.
De inhoud van dit artikel is samengesteld door het Mediakanaal: Zonnestraaltjes. De naam zonnestraaltjes ‘weerspiegelt’ waar wij voor staan. We verspreiden zonnestraaltjes in een digitale duisternis. Je kunt Zonnestraaltjes hier volgen op Facebook: Zonnestraaltjes.
SPECTRUM Magazine – Financiële, juridische en medische disclaimer en aansprakelijkheid
De informatie in dit artikel is bedoeld voor algemene informatiedoeleinden. SPECTRUM Magazine geeft geen financieel, juridisch of medisch advies en is niet aansprakelijk voor beslissingen die op basis van deze inhoud worden genomen. Raadpleeg altijd een erkend professional voor persoonlijk advies. De redactie streeft naar nauwkeurige en evenwichtige informatie, maar kan volledigheid niet garanderen.
Facebook-disclaimer
Deze publicatie is bedoeld om lezers te informeren en te inspireren. Het is geen financieel advies, maar een uitnodiging om met oprechte interesse naar maatschappelijke thema’s te kijken en er respectvol over in gesprek te gaan, zowel online als offline.
Professionele referenties: aanvullende betrouwbare bronnen.
- Baert, S. (2024). Arbeid en gezondheid in België: nieuwe inzichten. Universiteit Gent, onderzoeksrapport over arbeid en gezondheid. ugent.be
- Statbel (2025). Arbeidsmarktstatistieken Vlaanderen en Wallonië 2025. Officiële statistische gegevens op statbel.fgov.be
- VDAB (2025). Activeringsrapport Vlaanderen: kansen en uitdagingen. Rapport over activering en begeleiding via vdab.be