De recente uitzending van Christophe Deborsu voor RTL info heeft in heel België een golf aan reacties en hevige meningen losgemaakt. De journalist trok naar Verviers, een stad in Wallonië met een opvallend hoge werkloosheidsgraad, en ging daar in gesprek met bewoners van de armste wijk van het land om hun dagelijkse realiteit en gevoelens tastbaar zichtbaar te maken, met als doel het publiek bewust te maken van de harde levensomstandigheden waarmee zij dagelijks moeten kampen.
De reportage, die inmiddels meer dan 400.000 keer is bekeken, biedt diepgaande interviews met inwoners die openhartig praten over hun dagelijkse leven, hun inkomen en hun persoonlijke kijk op werk en toekomst. De beelden laten duidelijk zien hoe sommigen er bewust voor kiezen om niet te werken, terwijl anderen juist hoopvol zijn en actief op zoek naar werk en nieuwe kansen in hun regio.
De uitzending zorgde voor uitgebreide en gepassioneerde discussies in zowel Vlaanderen als Wallonië, zowel op sociale media als in traditionele nieuwsshows. Kijkers, politici en academici hebben hun standpunten gedeeld over het Belgische arbeidssysteem, de werking van uitkeringen en het voortdurende belang van persoonlijke motivatie, individuele verantwoordelijkheid en respect voor elkaar.
Content:
“Werken loont voor mij niet”
In de reportage ontmoet Deborsu Laetitia, een 37-jarige alleenstaande moeder van drie kinderen uit Verviers. Laetitia stopte met haar studie toen ze op achttienjarige leeftijd zwanger werd en heeft sindsdien geen werk meer gehad of een opleidingstraject opnieuw gestart, ondanks verschillende moeilijke tijden.
Haar gezin leeft van een uitkering van ongeveer 2.700 euro per maand. Werken ziet ze voorlopig niet zitten, omdat haar toelage dan fors verlaagd zou worden en de totale rekening volgens haar niet meer zou kloppen. “Dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn,” vertelt ze rustig, terwijl ze uitlegt hoe ze elke euro zorgvuldig moet omdraaien om rond te komen. Het dagelijks leven vergt voortdurend plannen, keuzes maken en soms kleine offers brengen om financiële stabiliteit te bewaren.
Ze geeft aan dat ze graag wil bijdragen aan de samenleving, maar dat de regels volgens haar nauwelijks ruimte laten om er financieel op vooruit te gaan wanneer ze zou beginnen te werken. Laetitia zorgt thuis voor haar kinderen, beheert het huishouden met toewijding en probeert hun leven zo stabiel mogelijk te houden, ondanks de voortdurende onzekerheid en de druk die dat met zich meebrengt. Haar inzet is essentieel om het gezin draaiende te houden en tegelijkertijd de balans tussen zorg en financiën te bewaren.
De situatie die ze beschrijft, is volgens sociaal experts een typisch voorbeeld van de “werkloosheidsval”: een situatie waarin het financieel bijna geen verschil maakt of iemand werkt of niet, waardoor de prikkel om werk te zoeken afneemt. Organisaties zoals Forem proberen dat evenwicht te verbeteren met trajectbegeleiding, opleidingen en intensievere persoonlijke opvolging op maat, zodat mensen als Laetitia kansen krijgen om werk te combineren met hun huidige uitkering zonder dat ze erop achteruitgaan.
Acht jaar rust
In de reportage komt ook Jacqueline uit Verviers aan het woord en deelt ze haar verhaal. Nadat ze in 2017 haar been brak, is ze niet meer in staat geweest om te werken in een vaste baan. Ze ontvangt momenteel een uitkering van 1.400 euro per maand, terwijl haar man met pensioen is. Samen genereren ze een gezamenlijk inkomen van ongeveer 3.000 euro netto per maand, wat ze gebruiken om hun vaste lasten en dagelijkse uitgaven te dekken.
Glimlachend antwoordt ze op de vraag van Deborsu of ze nog zou willen werken: “Nee, ik heb acht jaar van de rust kunnen genieten en dat bevalt me eigenlijk wel. Ik zou niet meer zo vroeg kunnen opstaan, mijn ritme is helemaal veranderd.” Op die manier laat ze zien dat ze is gaan houden van haar rustige levensstijl.
Jacqueline geniet van een rustiger leven en laat de drukte van haar verleden achter zich. Ze is dol op dieren en haalt veel voldoening uit het oppassen op honden van haar buren en kennissen tijdens vakanties. Ondanks dat ze niet meer werkt, zegt ze dat haar dagen goed gevuld zijn en ze zich zelden verveelt.
Politiek in beweging
De reportage bracht vrijwel meteen ook politieke reacties teweeg in Brussel en daarbuiten, waarbij Georges-Louis Bouchez, voorzitter van MR, op X schreef dat “dit de erfenis is van een afhankelijkheidssysteem waarin mensen de smaak van nietsdoen te pakken krijgen”, een uitspraak die fel werd gedeeld.
Zijn opmerking zorgde voor veel reacties, zowel online als in de traditionele media. Sommigen zijn het ermee eens dat hij gelijk heeft als het gaat om de noodzaak van activering en duidelijke grenzen, terwijl anderen van mening zijn dat hij te weinig rekening houdt met sociale omstandigheden, structurele armoede en individuele kwetsbaarheid.
Paul Magnette, de voorzitter van de PS, toonde een meer gematigde en genuanceerde reactie. Hoewel hij fraude veroordeelt, is hij van mening dat de reportage te sterk overdreef en vooral extreme gevallen benadrukte. Hij benadrukte dat de meeste werkzoekenden wel willen werken, maar te maken krijgen met structurele hindernissen, zoals een gebrek aan kansen en ondersteuning.
“Geen sensatie, maar een taboe”
Ook in de media bleef het onderwerp ruim aanwezig en allesbehalve onbesproken, met Hannelore Simoens van VTM NIEUWS die het opnam voor Deborsu en zijn aanpak verdedigde door te zeggen: “Ik ken hem een beetje, hij is niet iemand die op zoek is naar sensatie”, waarbij ze zijn journalistieke integriteit benadrukte.
Volgens haar heeft de reportage vooral een taboe blootgelegd dat zelden openlijk wordt besproken in de maatschappij. Ze benadrukte de ernst van de problemen in de armste wijk van België, waar 27 procent van de inwoners langdurig werkloos is. Daarnaast merkte ze op dat één op de zeven mensen in Wallonië langdurig ziek is en niet aan het werk, waardoor er enorme druk wordt gelegd op het systeem en de solidariteit tussen regio’s.
Simoens benadrukte dat in Vlaanderen tegenwoordig meer nadruk wordt gelegd op re-integratie en controle dan in het verleden. Ze merkte op dat er nu meer aandacht is voor het activeren van langdurig werklozen en dat er strengere controles worden uitgevoerd. Ze benadrukte het belang van duidelijke afspraken, transparante regels en goede begeleiding.
Vlaanderen en Wallonië verschillen
Uit recente cijfers blijkt dat er aanzienlijke regionale verschillen bestaan in het activeringsbeleid. Het afgelopen jaar zijn er in België 18.000 boetes opgelegd aan personen die volgens de diensten wel in staat waren om werk te zoeken, maar dit niet wilden. Dit heeft de discussie over het versterken van het toezicht opnieuw doen oplaaien.
Uit cijfers van de VDAB blijkt dat van de in totaal 11.000 langdurig werklozen die hun uitkering verloren, het merendeel afkomstig was uit Vlaanderen. Opvallend is dat Vlaanderen, in vergelijking met Wallonië, minder langdurig werklozen heeft en strenger lijkt te controleren op het naleven van de werkloosheidsregels en sneller optreedt wanneer er sprake is van gebrek aan medewerking van de werkzoekende.
Volgens arbeidsmarktsdeskundigen blijkt dat controle en begeleiding het meest effectief zijn wanneer ze elkaar aanvullen en versterken. In Vlaanderen worden er steeds meer lokale initiatieven ontwikkeld om mensen stap voor stap te begeleiden naar nieuwe kansen op de arbeidsmarkt en hun motivatie hoog te houden.
Waarom Wallonië meer langdurig zieken telt
Stijn Baert, arbeidseconoom aan de UGent, verklaart dat langdurige afwezigheid van werk vaker voorkomt bij kortgeschoolden. Dit komt doordat zij vaak fysieke beroepen hebben, waardoor zij sneller last kunnen krijgen van rug- of spierproblemen en andere lichamelijke klachten als gevolg van de harde werkomstandigheden.
Baert benadrukt dat ziekte meestal niet de primaire oorzaak is, maar veeleer een gevolg van sociale ongelijkheid en beperkte opleidingskansen, die zich geleidelijk opstapelen. Hij legt uit dat mensen die langdurig werkloos zijn, vaak moeilijk weer aan de slag komen omdat hun zelfvertrouwen en vaardigheden afnemen en werkgevers terughoudend worden.
Volgens hem is het van essentieel belang om meer te investeren in opleiding en gezondheid. Hij benadrukt dat werkgelegenheid niet alleen financiële zekerheid biedt, maar ook zorgt voor sociale verbondenheid en een verbetering van de levenskwaliteit. Hij doet een duidelijke oproep aan beleidsmakers om het beleid op dit gebied grondig te herzien.
Kansen blijven liggen
Het valt op dat er in Wallonië momenteel veel vacatures openstaan in diverse sectoren. Volgens gegevens van Forem en Eurostat zijn er duizenden banen beschikbaar waarvoor geen diploma of ervaring vereist is, zoals in de logistiek en basisdiensten, maar het blijft lastig om deze posities in te vullen.
Baert benadrukt dat het idee dat er geen banen meer zijn achterhaald is en niet langer klopt. Hij wijst erop dat er werk is in sectoren zoals logistiek, schoonmaak, horeca en productie. De uitdaging ligt nu in het begeleiden van mensen naar deze banen, waarbij hij benadrukt het belang van goede bemiddeling, begeleiding en duidelijke informatie.
Werkgevers pleiten voor meer stimulansen om werknemers opnieuw te laten instromen in bedrijven die te kampen hebben met personeelstekorten en dreigen groeikansen te missen. Volgens experts zijn digitale vaardigheden en taalonderwijs van cruciaal belang om werknemers duurzaam aan het werk te houden en hun kansen op doorgroei te vergroten.
Reactie vanuit Vlaanderen
“In Vlaanderen is er veel interesse in de discussie en wordt deze nauwlettend gevolgd, zowel door politici als door arbeidsbemiddelingsdiensten. Begeleiders van de VDAB merken op dat motivatie vaak toeneemt wanneer mensen merken dat werken weer loont en duidelijke voordelen oplevert op zowel korte als lange termijn.”
Ook werkgevers in de zorg en logistiek hopen dat de reportage zal bijdragen aan een toename van de aandacht voor samenwerking tussen de regio’s, waardoor vacatures sneller ingevuld kunnen worden, kennis beter gedeeld wordt en projecten niet langer stil komen te liggen als gevolg van een gebrek aan personeel.
Vakbonden benadrukken dat het van essentieel belang is om een gelijke kans te bieden aan iedereen, ongeacht hun afkomst, regio of opleidingsniveau. Tegelijkertijd is het cruciaal om voldoende sociale bescherming te waarborgen, zodat niemand uit de boot valt en iedereen in staat is om op een eerlijke en gelijkwaardige manier deel te nemen aan de maatschappij.
Een breder maatschappelijk gesprek
De reportage van Deborsu heeft niet alleen een breed landelijk gesprek op gang gebracht over werk, waardering en solidariteit in België, maar heeft ook verdeelde reacties opgeroepen. Sommige kijkers zien het als een spiegel voor het Belgische systeem, terwijl anderen het eerder beschouwen als een kans om beter en eerlijker beleid te voeren en blinde vlekken aan te pakken.
De uitzending laat zien dat er veel meer bij komt kijken dan alleen maar cijfers en grafieken: het gaat over individuen, hun beslissingen en hun aspiraties, maar ook over hun angsten. Het onderwerp raakt de kern van de Belgische samenleving en zet ons aan het denken over de toekomst, rechtvaardigheid en hoe de overheid en burgers gezamenlijk verantwoordelijkheid kunnen dragen.
Key points
- De reportage van Christophe Deborsu voor RTL info zet een breed maatschappelijk debat in België in gang over werkloosheid, uitkeringen, persoonlijke verantwoordelijkheid en de grenzen van solidariteit binnen het huidige systeem. Het programma belicht hoe beleid en praktijk elkaar beïnvloeden en hoe complexe sociale kwesties mensen dagelijks raken.
- Inwoners van Verviers delen openhartig hun verhalen over inkomen, keuzes rond werken en leven met onzekerheid, waardoor kijkers een zeldzaam inkijkje krijgen in hun dagelijkse realiteit, overwegingen en twijfels. Deze persoonlijke ervaringen maken duidelijk hoe de regels en beperkingen van het systeem het leven van mensen concreet beïnvloeden.
- MR en PS reageren met verschillende accenten op de discussie: MR legt de nadruk op activering en strengere controle, terwijl PS sociale bescherming, nuance en begrip voor kwetsbare groepen centraal stelt. Het contrast tussen beide partijen toont hoe politiek debat over sociale zekerheid voortdurend balanceert tussen verantwoordelijkheid, ondersteuning en solidariteit.
- Met 27% van de inwoners van Verviers die langdurig werkloos is, behoort de regio tot de zwaarst getroffen gebieden van het land, wat de druk op sociale diensten en steunmaatregelen aanzienlijk verhoogt en het belang van een doordachte aanpak en effectieve ondersteuning onderstreept.
- UGent-professor Stijn Baert licht toe hoe ziekte en werkloosheid vaak met elkaar verweven zijn, en hoe factoren zoals sociale ongelijkheid en beperkte opleidingsmogelijkheden deze link versterken. Hierdoor raken mensen verstrikt in een vicieuze cirkel van kwetsbaarheid, onzekerheid en afhaken, wat hun kansen op langdurige arbeidsparticipatie aanzienlijk verkleint.
- In Vlaanderen scoort men beter op het vlak van activering dankzij VDAB-programma’s, met intensievere controles, begeleidingstrajecten en lokale initiatieven die erop gericht zijn mensen opnieuw aan het werk te krijgen en hen ook na hun start te blijven ondersteunen. Deze aanpak toont dat gerichte begeleiding en opvolging het verschil kunnen maken in het doorbreken van langdurige werkloosheid.
- Wallonië kampt daarentegen met structurele uitdagingen, zoals een hoge werkloosheid en langdurige ziekte, terwijl er tegelijkertijd veel openstaande vacatures zijn waarvoor geen diploma of ervaring nodig is. Dit wijst op een hardnekkige mismatch tussen vraag en aanbod op de arbeidsmarkt, waardoor beschikbare kansen niet automatisch worden benut.
- De reportage heeft een nieuw maatschappelijk debat op gang gebracht over solidariteit en werkethiek en stelt de vraag hoe België een evenwicht kan vinden: hoe kan iedereen gestimuleerd worden om naar vermogen bij te dragen, zonder dat mensen die kwetsbaar zijn worden gestigmatiseerd of uitgesloten?
DEEL NU: Het reportage over werklozen die beschuldigd worden van fraude wakkert een scherpe, landelijke politieke discussie aan en zorgt voor verdeeldheid in de samenleving.
Dit artikel is met passie gecreëerd door Plaatjes Koning, een bruisend mediaplatform dat zich toelegt op het verspreiden van verhalen die zowel inspireren als verrijken, afkomstig uit alle windstreken van de wereld. Blijf altijd up-to-date met onze boeiende content door Plaatjes Koning te volgen op Facebook. Duik met ons mee in een wereld vol verhalen die het verschil maken. 🌐💫 – Volg ons hier: Plaatjes Koning
SPECTRUM Magazine – Financiële, juridische en medische disclaimer en aansprakelijkheid
De informatie in dit artikel is bedoeld voor algemene informatiedoeleinden. SPECTRUM Magazine geeft geen financieel, juridisch of medisch advies en is niet aansprakelijk voor beslissingen die op basis van deze inhoud worden genomen. Raadpleeg altijd een erkend professional voor persoonlijk advies. De redactie streeft naar nauwkeurige en evenwichtige informatie, maar kan volledigheid niet garanderen.
Facebook-disclaimer
Deze publicatie heeft als doel lezers te informeren en te inspireren met heldere duiding en extra context. Het is geen financieel advies, maar een uitnodiging om met oprechte interesse naar maatschappelijke thema’s te kijken, erover na te denken en er respectvol met anderen over in gesprek te gaan, zowel online als offline.
Professionele referenties: geraadpleegde en gecontroleerde bronnen
- Baert, S. (2024). Arbeid en gezondheid in België: nieuwe inzichten. Universiteit Gent, onderzoeksrapport over arbeidsmarkt en gezondheid. ugent.be – geraadpleegd als onderbouw voor de besproken cijfers en conclusies.
- Statbel (2025). Arbeidsmarktstatistieken Vlaanderen en Wallonië 2025. Officiële cijfers gepubliceerd door statbel.fgov.be – gebruikt als referentie voor recente data over werkloosheid en regionale verschillen.
- VDAB (2025). Activeringsrapport Vlaanderen: kansen en uitdagingen. Rapport beschikbaar via vdab.be – biedt extra inzicht in activeringsbeleid, begeleiding en controle in Vlaanderen.