De Italiaanse kunstenaar Salvatore Garau veroorzaakte een wereldwijde sensatie en fascinatie toen hij besloot om een onzichtbare sculptuur te creëren en te verkopen, wat resulteerde in een verkoopprijs van maar liefst €15.000 (ongeveer $18.300) – een opmerkelijke prestatie die de verwachtingen overtrof tijdens de veiling en waarmee hij internationale aandacht en bewondering verdiende.
Volgens Garau is de sculptuur geen lege ruimte, maar eerder een levendige plek waar energie en verbeelding samenkomen en tot uiting komen in de interactie tussen de kijker en het werk. Hij benadrukt dat het de actieve rol van de kijker is die essentieel is voor het volledige ervaren van het kunstwerk. Door de betrokkenheid van de toeschouwer wordt de ruimte zelf een integraal onderdeel van de kunst, en krijgt het werk betekenis door de menselijke aanwezigheid die er wordt gecreëerd en beleefd.
Veel kunstliefhebbers beschouwen deze benadering als een frisse en innovatieve manier om kunst te benaderen, waarbij het uitnodigt om te vertrouwen op de kracht van de eigen verbeelding in plaats van te focussen op traditionele materialen zoals steen of verf. Het feit dat deze sculptuur zoveel lof en positieve aandacht heeft ontvangen, illustreert bovendien hoe mensen open staan voor vernieuwende en baanbrekende ideeën binnen de kunstwereld.
Content:
De naam van het werk
Het kunstwerk kreeg de titel Io Sono, wat vertaald “Ik ben” betekent, en voor Garau is die titel van essentieel belang omdat het de focus legt op het concept van bestaan en bewustzijn dat centraal staat in het werk, waarbij de kunstenaar zich richt op het verkennen van de diepere lagen van het menselijke bewustzijn en de complexe relatie tussen identiteit en zelfbewustzijn.
In plaats van alleen maar streven naar de creatie van iets tastbaars, ambieert hij het opwekken van een gevoel van aanwezigheid door middel van zijn sculptuur, die dienst doet als symbool voor de diepe gedachten en indrukken die ieder individu kan ervaren, zelfs zonder de aanwezigheid van een zichtbaar object.
Met deze naam, die hij zorgvuldig heeft gekozen, benadrukt hij de essentie van kunst als iets dat niet altijd zichtbaar hoeft te zijn om waardevol te zijn. De titel maakt het kunstwerk niet alleen herkenbaar en toegankelijk voor een breed publiek, maar legt ook de nadruk op de persoonlijke beleving van de toeschouwer, waardoor een diepere connectie met het werk wordt gecreëerd.
Hoe het geveild werd
De verkoop gebeurde bij het gerenommeerde Italiaanse veilinghuis Art-Rite, waar de waarde van het object aanvankelijk werd geschat tussen de €6.000 en €9.000, maar uiteindelijk liepen de biedingen snel op tot een onverwacht hoog bedrag van wel €15.000.
Het uiteindelijke bedrag van €15.000 werd gezien als een bevestiging dat ook conceptuele kunst populair kan zijn, aangezien het vaak wordt onderschat in vergelijking met meer traditionele kunstvormen. De koper ontving een certificaat van echtheid dat het werk officieel vastlegt en daarmee de waarde en authenticiteit ervan bevestigt.
Daarnaast ontving de koper gedetailleerde instructies voor het tentoonstellen van de sculptuur, waarbij het veilinghuis benadrukte dat dit soort kunstwerken de rol van verbeelding in de kunst opnieuw op de kaart zetten. Hierdoor werd de veiling een bijzonder moment binnen de Italiaanse kunstwereld, met de potentie om een nieuwe golf van creativiteit en waardering voor artistieke verbeelding te inspireren.
Handleiding bij het niets
Garau gaf een gedetailleerde handleiding mee over de vereisten voor het presenteren van de sculptuur. Hij benadrukte dat een ruimte van minstens 1,5 bij 1,5 meter nodig is, volledig vrij van obstakels en optimaal belicht om de impact van het kunstwerk te vergroten.
De bedoeling is dat de plek open blijft, zodat bezoekers hun eigen gedachten en gevoelens erop kunnen projecteren en zo een diep persoonlijke beleving kunnen ervaren die uniek is voor elke kijker, waardoor zij op een authentieke en betekenisvolle manier contact kunnen maken met de kunstwerken of omgeving.
Volgens Garau is het van essentieel belang dat de leegte zorgvuldig wordt gekozen, aangezien een ruimte in een woning kan transformeren in een plek die bruisend is van ideeën en energie. Deze richtlijnen bieden de koper concrete handvatten om daadwerkelijk de sculptuur te kunnen ervaren en te laten tot leven te brengen in de praktijk.
Een filosofische uitleg
De kunstenaar verbond zijn werk aan het onzekerheidsprincipe van Heisenberg, dat stelt dat zelfs in een vacuüm energie aanwezig is. Door te benadrukken dat niets ooit echt leeg is en altijd een vorm van kracht in zich draagt, wilde hij de dualiteit van de natuur en het universum in zijn werk tot uitdrukking brengen.
Volgens Garau is dit bewijs dat zelfs wat we niet zien, toch aanwezig is, wat aantoont dat er een diepgaande relatie bestaat tussen kunst en wetenschap. Het feit dat zijn werk het vermogen heeft om kunst te combineren met natuurkundige principes, maakt het des te opmerkelijker en geeft het een extra dimensie van bijzonderheid.
Door deze diepgaande filosofische uitleg voegt hij een extra dimensie toe aan zijn sculptuur die verder reikt dan alleen de oppervlakkige kunstbeleving. Het illustreert hoe verschillende disciplines elkaar kunnen aanvullen en versterken, en wordt door velen die zijn werk volgen beschouwd als een waardevolle verrijking van de kunstwereld.
Een vergelijking met geloof
Naast wetenschap verwees Garau ook naar geloof en benadrukte dat mensen al eeuwenlang vertrouwen hebben in iets dat ze niet kunnen zien, wat aantoont dat er meer is tussen hemel en aarde dan wat onze zintuigen kunnen waarnemen.
Voor hem is zijn kunstwerk een parallel met dit idee, omdat het vraagt van kijkers om vertrouwen te hebben in wat niet direct zichtbaar is en zo wordt het kunstwerk meer dan alleen een concept, maar ook een diepgaande ervaring van overtuiging.
Deze benadering voegt een extra dimensie toe aan zijn werk, die door sommigen als spiritueel wordt ervaren. Het illustreert dat kunst verder kan reiken dan wat direct zichtbaar is, en voorstanders beschouwen dit als een waardevolle eigenschap van zijn projecten.
Niet het eerste werk
Io Sono was niet Garau’s eerste onzichtbare creatie, aangezien hij eerder al Buddha in Contemplation had gepresenteerd op de Piazza della Scala in Milaan.
Dit werk bestond uit een vierkant dat met tape op de grond was afgezet, waarmee hij de ruimte tot kunst verklaarde, en het zorgde ervoor dat veel voorbijgangers nieuwsgierig bleven staan. Ook dit werk draaide volledig om de kracht van verbeelding en de impact die kunst kan hebben op het publiek.
Volgens Garau is de leegte nooit zonder betekenis, aangezien deze staat voor de ruimte van mogelijkheden die ieder mens in zichzelf draagt. Dit conceptuele idee werd breed besproken in de Italiaanse media, waarbij het symbool van de ruimte grote aandacht kreeg van verschillende publicaties.
Kunst in New York
Tijdens zijn tentoonstelling in de Verenigde Staten, genaamd Na Milaan, presenteerde Garau zijn werk ook aan het publiek. Een van zijn opmerkelijke creaties, Afrodite Cries, werd zelfs tentoongesteld voor de New York Stock Exchange, waardoor zijn artistieke talent wereldwijd erkenning kreeg.
Het werk, dat werd ondersteund door het Italiaans Cultureel Instituut, bestond uit een witte cirkel die de ruimte afbakende, waarmee de kunstenaar opnieuw wilde laten zien dat kunst niet altijd fysiek hoeft te zijn, maar ook een krachtige en diepgaande boodschap kan overbrengen zonder tastbaar te zijn.
Deze presentatie in New York, die internationaal werd bekend en als vernieuwend werd beschouwd, trok veel aandacht. Veel bezoekers waren onder de indruk van hoe iets eenvoudigs als deze presentatie een diepgaand gevoel van betekenis kon oproepen. Voor Garau, was dit een bevestiging van zijn diepe overtuiging dat kunst in staat is om emoties en betekenis over te brengen op een krachtige en eenvoudige manier.
De kracht van verbeelding
Centraal in al zijn werken staat de verbeelding, die volgens Garau de kracht is die ieder mens bezit, zelfs al zijn er mensen die hieraan twijfelen en de mogelijkheid van de verbeelding als een creatieve en transformerende kracht in twijfel trekken.
Hij beschouwt kunst als een krachtig middel om de innerlijke creativiteit te ontsluiten en te stimuleren. Met zijn sculpturen tracht hij persoonlijke gedachten aan te wakkeren en als katalysator te dienen voor diepere introspectie. Hierdoor ontstaat er altijd een unieke en onherhaalbare ervaring voor de toeschouwer.
Volgens hem maakt dat kunst juist zo waardevol, omdat het niet draait om het bezitten ervan, maar om de ervaring die het teweegbrengt. Het benadrukt de essentiële rol van de kijker in het proces van het creëren van betekenis binnen de kunstwereld.
Reacties van het publiek
Op sociale media werd volop over de kunstwerken gesproken, waarbij veel mensen nieuwsgierig waren naar de diepere uitleg en achterliggende gedachten achter de projecten.
Sommigen vonden het een buitengewoon inspirerende en vernieuwende manier om kunst te presenteren, terwijl anderen juist verrast waren dat een ogenschijnlijk onzichtbaar werk zoveel interesse en belangstelling wist te genereren.
De discussie leidde echter tot een verhoogde interesse in conceptuele kunst bij een groter publiek. De talrijke reacties die werden ontvangen, toonden aan dat het onderwerp overal ter wereld uitgebreid werd besproken. Deze interactie resulteerde uiteindelijk in een aanzienlijke toename van de wereldwijde bekendheid van Garau.
Kunst en marktwaarde
Daarnaast illustreert de verkoop van Io Sono het feit dat ideeën waardevol kunnen zijn voor kunstverzamelaars, aangezien zij niet alleen belang hechten aan het fysieke object zelf, maar ook aan het concept en de boodschap erachter.
Het feit dat er iemand bereid was €15.000 te betalen, onderstreept de rol van vraag en aanbod in de kunstmarkt, waarbij de waarde van een kunstwerk wordt bepaald door de interesse en bereidheid van potentiële kopers. Dit illustreert dat kunst in vele diverse vormen een diepgaande betekenis en impact kan hebben op individuen en de maatschappij als geheel.
Sommigen zien het als een bewijs dat de kunstmarkt openstaat voor vernieuwende ideeën, terwijl anderen beschouwen het als een voorbeeld van hoe kunst kan verrassen. Hoe dan ook, de verkoop van Io Sono heeft ervoor gezorgd dat het een bekend gespreksonderwerp is geworden.
Key-points
- Salvatore Garau veilde een onzichtbare sculptuur voor maar liefst €15.000, wat opnieuw de grenzen van kunst en perceptie opzocht.
- Het werk, getiteld Io Sono, symboliseert energie en aanwezigheid, ondanks dat er fysiek niets zichtbaar is voor de kijker.
- De koper ontving een officieel certificaat samen met duidelijke richtlijnen over hoe het werk gepresenteerd en beleefd kan worden.
- Garau slaat een brug tussen kunst, wetenschap en geloof, waarbij hij het onzichtbare tastbaar maakt in onze verbeelding.
- Eerdere werken, zoals Buddha in Contemplation en Afrodite Cries, volgen hetzelfde concept van immateriële kunst die uitnodigt tot reflectie.
- Publieksreacties laten zien dat het project internationale aandacht trok en wereldwijd discussie op gang bracht over wat kunst werkelijk betekent.
DEEL NU: Beelden: Een Italiaanse kunstenaar heeft onlangs een onzichtbaar beeldhouwwerk verkocht voor 18.300 dollar, wat voor velen onbegrijpelijk is omdat het werk letterlijk uit niets bestaat. 😳💸
Dit artikel is met zorg gecreëerd door KletsMajoor, een mediaplatform dat zich specialiseert in het verspreiden van verhalen die zowel inspireren, informeren als intrigeren. Blijf op de hoogte van onze unieke content door KletsMajoor te volgen op Facebook: KletsMajoor.