Al acht jaar opent Julia samen met haar gezin de deur voor kinderen die tijdelijk een liefdevolle en veilige plek nodig hebben. In die periode hebben heel wat kinderen onder hun dak gewoond, elk met een eigen verhaal en karakter.
Hun woning is misschien niet groot, maar wel rijk aan structuur en gezelligheid. Iedereen helpt mee: de kinderen leren rekening houden met elkaar en Julia’s man zorgt voor warmte en steun in huis.
Julia besloot pleegzorg te doen vanuit haar overtuiging dat ieder kind recht heeft op een veilige basis. Het gezin volgt daarom regelmatig trainingen en cursussen, zodat ze goed voorbereid blijven.
Bovendien is hun gezin officieel aangesloten bij een pleegzorgorganisatie. Dat houdt in dat ze aan strenge voorwaarden voldoen en in staat zijn kinderen snel een stabiele plek te bieden.
Content:
Het telefoontje
Op een ochtend ging de telefoon: er was een pasgeboren baby die opvang nodig had. Julia hoefde geen moment na te denken en zei direct ja.
De baby was nog maar net geboren en had dringend behoefte aan warmte en zorg. Binnen enkele uren stond er een wieg klaar, waren de kleertjes schoon en lagen flesjes en knuffels gereed.
Omdat hun vorige plaatsing net was afgerond, waren ze beschikbaar én voorbereid. Ook de maatschappelijk werker vond hen de juiste match.
Voor Julia is elk telefoontje bijzonder, maar dit werd een verhaal dat anders zou lopen dan verwacht. De baby kreeg de naam Braelyn.
Eerste dagen met Braelyn
Toen Braelyn binnenkwam, was hij kalm en keek hij met grote, nieuwsgierige ogen rond. Het leek alsof hij meteen voelde dat hij welkom was.
Julia wiegde hem zachtjes in slaap en neuriede liedjes. Na enkele dagen zocht hij al contact met de andere kinderen in huis.
Ze deelden speelgoed, maakten grapjes en hij lachte vrolijk mee. Al snel werd hij onderdeel van het ritme van het gezin.
Ieder gezinslid voelde dat hij iets bijzonders uitstraalde. Zijn rustige aanwezigheid bracht harmonie, en Julia ervoer meteen een diepe verbondenheid met hem.
Een andere wending
Na korte tijd werd duidelijk dat Braelyns vader officieel de zorg zou krijgen. Julia wist dat pleegzorg vaak tijdelijk is en hield daar rekening mee.
Toch volgde er iets onverwachts. De vader vroeg Julia of zijn zoon voorlopig bij haar kon blijven, omdat zijn werk onregelmatig was.
Hij werkte vaak op wisselende tijden en wilde dat zijn kind de dagelijkse zorg kreeg die zo belangrijk is in de eerste jaren. Met toestemming van pleegzorg ging Julia akkoord.
De afspraken waren helder en het contact verliep prettig. Zo bleef Braelyn in een vertrouwde omgeving, wat zijn ontwikkeling ten goede kwam.
(Pleegzorg.info – Wat is pleegzorg)
Mama Julie
Doordat Braelyn bij Julia bleef wonen, werd hun band steeds hechter. Al snel noemde hij haar liefdevol “Mama Julie”.
In zijn jonge leven kende hij vooral Julia als vaste volwassene. Voor hem voelde zij als zijn moeder, ook al wist het gezin dat zijn biologische familie belangrijk bleef.
Ze maakte zijn ontbijt, deed de was en bracht hem naar de opvang. ’s Avonds eindigde de dag altijd met een voorleesmoment.
Naarmate hij groter werd en herinneringen opbouwde, groeide hun band verder. Julia hield een plakboek bij met foto’s, tekeningen en aantekeningen van bijzondere momenten.
(Ouders van Nu – Pleegzorg Blog)
Een echte moederrol
Julia maakte al zijn eerste mijlpalen mee: de eerste stapjes, de eerste keer zelf drinken en zijn eerste verjaardag. Ze hing slingers op, maakte foto’s en nodigde vrienden uit om samen feest te vieren.
Ze hielp hem bij het leren praten en moedigde hem aan wanneer hij wees en klanken probeerde. Ook als het niet meteen lukte, bleef ze hem stimuleren.
Braelyn keek tegen haar op. Hij wist dat hij altijd steun bij haar kon vinden. Als hij onzeker was, greep hij haar hand en bleef dichtbij.
Voor Julia voelde dit vanzelfsprekend. Ze genoot ervan hem dagelijks te begeleiden en gaf hem structuur en vertrouwen, precies wat een kind nodig heeft om te groeien.
Tegelijkertijd hield ze nauw contact met hulpverleners, zodat hij de juiste begeleiding kreeg in deze belangrijke fase.
Afscheid blijft moeilijk
Door de jaren heen heeft Julia veel kinderen zien komen en gaan. Sommigen bleven slechts kort, anderen enkele maanden. Elk afscheid voelde weer anders.
Toch bleven de kinderen die haar huis verlieten altijd in haar gedachten. Ze bewaarde kleine herinneringen: een sokje, een tekening of een foto.
Hoewel ze wist dat afscheid nemen bij pleegzorg hoort, raakte het haar telkens opnieuw. Toch koos ze er steeds weer bewust voor om nieuwe kinderen een thuis te bieden.
Ze liet zich niet uit het veld slaan, want voor haar telde elk moment waarop ze een kind iets waardevols kon meegeven. Elk kind verdient die kans.
Ze voelt zich dankbaar dat ze iets positiefs heeft kunnen betekenen, ook al wonen de kinderen inmiddels elders.
De kracht van hechten
Julia ontdekte hoe essentieel hechting is in de eerste kinderjaren. Door constante zorg en liefdevolle nabijheid leren kinderen vertrouwen op te bouwen.
Daarom biedt Julia structuur in de dag: vaste eetmomenten, slaaprituelen en duidelijke afspraken. Dat geeft Braelyn houvast en kalmte.
Tegelijk stimuleert ze zijn zelfstandigheid. Hij leert zelf zijn speelgoed opruimen, zijn jas aantrekken en meedenken over kleine keuzes.
Ook contacten met anderen zijn belangrijk: hij speelt met buurtkinderen en bezoekt de peuterspeelzaal, waar Julia nauw afstemt met de leidsters.
Die combinatie van liefde en stabiliteit maakt dat hij zich veilig voelt, zich ontwikkelt en vol vertrouwen groeit.
(Nederlands Jeugdinstituut – Pleegzorg en hechting)
Braelyn blijft
Voor Braelyn veranderde er bijna niets in zijn dagelijkse routine. Hij bleef slapen in zijn eigen kamer, in zijn vertrouwde bed, omringd door zijn favoriete spullen.
Zijn dagen verliepen volgens een herkenbaar ritme. Hij wist dat Julia er ’s ochtends zou zijn en dat ze ’s avonds samen een boekje konden lezen.
In het weekend gingen ze vaak samen op pad: naar de kinderboerderij of voor een wandeling in het park. Tijdens die uitstapjes straalde Braelyn.
Het gezin behandelde hem als volwaardig gezinslid. Op zijn verjaardag kreeg hij een eigen taart en met kerst hing er, net als bij de anderen, een sok voor hem aan de schoorsteen.
Hij was niet langer een tijdelijke gast, maar een vanzelfsprekend onderdeel van het gezin.
Voor altijd verbonden
Tussen Julia en Braelyn groeide een hechte band. Ze deelden kleine momenten van plezier en begrepen elkaar vaak zonder woorden.
Wanneer hij iets nieuws wilde delen of vragen, liep hij meteen naar haar toe. Julia moedigde hem aan nieuwsgierig te blijven en steeds nieuwe ervaringen op te doen.
Voor haar stond vast dat hun band niet zou vervagen. Voor Braelyn was zij niet zomaar een verzorger, maar zijn vaste ankerpunt.
Julia gaf aan dat ze hem nooit als pleegkind zag, maar gewoon als een kind van haar gezin. Ze was trots op zijn ontwikkeling, zijn groeiende zelfstandigheid en de stappen die hij zette.
Hun liefde groeide uit dagelijkse zorg, betrokkenheid en een oprechte aanwezigheid.
(FosterPlus – Verhalen uit de pleegzorg)
Een verhaal dat blijft
Wat begon als een tijdelijke opvang groeide uit tot langdurige zorg. Julia’s ervaring laat zien dat pleegzorg vaak verder reikt dan de officiële afspraken.
Haar verhaal nodigt uit om stil te staan bij de waarde van er gewoon zijn voor een kind, ook al is het tijdelijk. Het toont hoe groot de impact van betrokkenheid kan zijn.
Het gezin voelde zich verrijkt door Braelyns aanwezigheid. Hij bracht vrolijkheid, energie en nieuwe inzichten mee. Ook Julia’s eigen kinderen profiteerden hiervan.
Ze bleven flexibel en pasten zich telkens aan wanneer dat nodig was. Braelyn gaf hen minstens zoveel terug als zij hem gaven.
Verhalen zoals dit maken duidelijk hoeveel verschil één gezin kan maken, simpelweg door hun deur te openen en hun hart te volgen.
(Pleegzorg.net – Verhalen van pleeggezinnen)
DEEL NU: 🔴 BEELDEN | Ik ben niet zijn biologische moeder, maar wél de enige die hij mama noemt… en die onverbrekelijke band blijft bestaan ❤️👩👦👩👦
De inhoud van dit artikel is samengesteld door het Mediakanaal: Zonnestraaltjes. De naam zonnestraaltjes ‘weerspiegelt’ waar wij voor staan. We verspreiden zonnestraaltjes in een digitale duisternis. Je kunt Zonnestraaltjes hier volgen op Facebook: Zonnestraaltjes.
Professionele referenties
- Slot, N.W. (2019). Pleegzorg: de praktijk en wetenschap van tijdelijk opvoeden. Uitgeverij SWP. Link
- Van den Broek, T. (2022). Hechting in de eerste levensjaren: fundament voor de toekomst. Bohn Stafleu van Loghum. Link
- Van IJzendoorn, M.H. (2017). Attachment and child development. Cambridge University Press. Link
SPECTRUM Magazine Disclaimer
De inhoud van dit artikel is uitsluitend bedoeld voor informatieve en educatieve doeleinden. De informatie in dit artikel vervangt geen professioneel advies van een erkend juridisch, medisch of financieel deskundige. Lezers worden aangeraden om bij persoonlijke situaties of vragen altijd contact op te nemen met bevoegde professionals. SPECTRUM Magazine en de betrokken schrijvers kunnen niet aansprakelijk worden gesteld voor gevolgen die voortvloeien uit het gebruik van de in dit artikel gedeelde informatie.
Facebook Disclaimer
De inhoud van dit artikel is geen financieel advies. Het is bedoeld voor mensen die oprecht geïnteresseerd zijn in inspirerende verhalen over familie, zorg en maatschappelijke betrokkenheid.