Toen ik 16,5 weken zwanger was, had ik een echo bij de gynaecoloog. De arts vroeg plotseling of er tweelingen in mijn familie voorkwamen. Ik voelde zowel opwinding als verrassing bij het idee van mogelijk een tweeling. Het vooruitzicht van twee kinderen tegelijk vervulde me met angst en blijdschap, wetende dat mijn leven voorgoed zou veranderen.
Vol verbazing en dankbaarheid keek ik naar haar terwijl ze zei: “Dat klopt helemaal.” Het besef dat we binnenkort ouders zouden worden van tweelingen vulde mijn hart met vreugde. Ik kon nauwelijks geloven wat ons te wachten stond en werd overspoeld door emoties van hoop en liefde. Het vooruitzicht van onze groeiende familie bracht een eindeloze hoeveelheid vreugde, wetende dat onze toekomst stralend en vol liefde zou zijn met de komst van onze tweelingen.
Mijn man en ik besloten het geslacht van de baby op een briefje te laten schrijven en thuis pas te openen. Tot onze verrassing zagen we dat we eigenlijk twee meisjes zouden krijgen, terwijl ik dacht dat het jongens zouden zijn.
Die avond voelde ik diepe dankbaarheid en geluk, omdat ik mijn langgekoesterde dromen kon verwezenlijken. Als enige dochter tussen vier broers had ik altijd gehoopt op dochters om van roze jurkjes en schattige namen te genieten, zoals Amelia en Abigail. Nu kon ik me onderdompelen in vrouwelijkheid en moederliefde, mijn hart vulde zich met vreugde die mijn ziel verwarmde, en besefte ik dat al mijn jaren van verlangen en hoop eindelijk tot bloei kwamen.
Toen we hoorden dat ze onderweg waren, gingen we gelijk aan de slag met het maken van een gezellige babykamer met zachte kleuren en schattige kleertjes. We konden niet wachten tot ze er waren.
Content:
Eerste dagen met Amelia en Abigail
De geplande keizersnede verliep zonder complicaties, met de geboorte van Amelia en Abigail die sterk op mij lijken. De arts merkte meteen de gelijkenis op bij de pasgeboren tweeling, waardoor ik me verbonden en trots voelde.
Ze noemde hen vaak ‘mini-versies van zichzelf’ en voelde zich diep geraakt door de unieke band die vanaf het allereerste moment zichtbaar was. Het zachte ritme van hun ademhaling, hun eerste huiltjes en het vasthouden van haar vinger maakten een onvergetelijke indruk en deden haar beseffen hoe kostbaar deze kleine wezens waren, volledig afhankelijk van haar zorg en liefde.
Haar gezondheid was uitstekend en hoewel ze iets kleiner waren dan gemiddeld, gaven de artsen geruststellende woorden over hun ontwikkeling. Hun rustige uitleg versterkte haar vertrouwen en zorgde voor een ontspannen en zelfverzekerde start in het ouderschap.
De eerste weken thuis waren doordrenkt met warmte en genegenheid. Familie en vrienden brachten knuffels, kaartjes en oprechte felicitaties. Foto’s werden gemaakt, herinneringen vastgelegd in een babyboek, en iedere kleine mijlpaal werd met bewondering en dankbaarheid gevierd.
Die periode voelde als een tijdloos geluk waarin alles op zijn plek viel. Het ritme van het gezinsleven bracht diepe rust en een zachte vreugde die zich langzaam in de dagen nestelde. Dit gevoel van geborgenheid koesterde ze als een kostbaar geheim dat ze wilde bewaren.
Opvallend was dat tweelingen die sterk op elkaar leken in de eerste maanden vaak synchroon sliepen. Deze natuurlijke afstemming zorgde ervoor dat ze minder vaak wakker werden, wat onverwacht bijdroeg aan een rustiger ritme en meer structuur binnen het gezin.
Zorgwekkende signalen
Na ongeveer twee weken merkte ik op dat Amelia haar armen en benen gelijktijdig omhoog trok, wat aanvankelijk onschuldig leek. Na verloop van tijd groeide mijn bezorgdheid en voelde ik me gemotiveerd om dit gedrag met de kinderarts te bespreken.
De arts nam onze zorgen serieus en stelde aanvullende onderzoeken voor om uit te sluiten dat er iets ernstigs aan de hand was. Hoewel hij aangaf dat het waarschijnlijk om normale babybewegingen ging, wilde hij geen enkel risico nemen en hield hij Amelia nauwlettend in de gaten. Die zorgvuldige aandacht gaf ons veel rust en vertrouwen.
Het bericht over “goedaardige babybewegingen” bracht een enorme opluchting. Het besef dat veel kinderen hier zonder problemen doorheen groeien en dat het geen gevolgen heeft voor hun gezondheid, gaf ons extra gemoedsrust.
Thuis bleven we alert. Ik hield nauwkeurig bij wanneer Amelia bijzondere bewegingen maakte en merkte dat haar gedrag over het algemeen stabiel bleef. Dat versterkte mijn vertrouwen dat alles goed zou komen en zorgde voor meer rust in de dagelijkse verzorging.
In die periode was mijn moeder een onmisbare steun. Ze hield het dagritme van de meisjes in de gaten, bracht rust in huis en herinnerde me er steeds aan dat elke baby haar eigen tempo heeft. Haar geruststellende woorden hielpen me los te laten dat alles strikt volgens een schema moest verlopen.
Een waardevolle tip voor jonge ouders is om kleine observaties over het gedrag, slaapritme en eetgewoonten van hun kind bij te houden. Deze aantekeningen bieden niet alleen geruststelling voor jezelf, maar zijn ook nuttig bij gesprekken met artsen of andere zorgverleners.
Een zware diagnose
In de herfst ontwikkelde Amelia nieuwe symptomen die ons ongerust maakten, dus besloten we naar het ziekenhuis te gaan voor een CT-scan om haar gezondheid te controleren en mogelijke oorzaken uit te sluiten.
Uit de onderzoeksresultaten bleek dat een specifiek onderdeel van Amelia’s ontwikkeling extra aandacht vereiste: de genetische aandoening TSC, die diverse lichaamsfuncties kan beïnvloeden en daarmee haar dagelijks leven en welzijn raakt.
Aanvankelijk was het moeilijk om volledig te overzien wat Amelia precies nodig had. Toch ontvingen we binnen een dag duidelijke en uitgebreide uitleg van de betrokken instanties. Die openheid gaf ons houvast en het vertrouwen dat er passende begeleiding zou komen om haar ontwikkeling zo goed mogelijk te ondersteunen.
We ontdekten dat er diverse hulpmiddelen en programma’s beschikbaar waren om Amelia’s motoriek, taal en sociale vaardigheden te stimuleren. De begeleiding richtte zich vooral op het versoepelen van haar dagelijkse ritme en het verbeteren van haar kwaliteit van leven.
Mijn moeder was bij ons in het ziekenhuis en haar rustige aanwezigheid gaf me kracht. Toen ze Amelia in haar armen hield, voelde ik de liefdevolle steun en de geborgenheid van generaties zorg die samenkwamen. Dat bood mij een gevoel van rust en vertrouwen in deze onzekere periode.
Actief zochten we naar de juiste ondersteuning, variërend van voedingsadvies tot speelse oefeningen die aansloten bij Amelia’s behoeften. Het besef dat we deze verantwoordelijkheid niet alleen hoefden te dragen, gaf ons kracht – samen stonden we sterker en konden we met meer vertrouwen aan de ontwikkeling van onze kinderen werken.
Het Herseninstituut biedt waardevolle en toegankelijke informatie voor ouders van kinderen met TSC, zodat zij zorgvuldiger de juiste zorg en begeleiding voor hun kind kunnen kiezen.
En hoe zit het met Abby?
Omdat Amelia en Abigail identieke tweelingen zijn, wilden artsen Abby ook grondig onderzoeken vanwege hun genetische overeenkomsten. Uit het onderzoek bleek dat Abby dezelfde genetische kenmerken had als haar zussen, wat geruststellend was voor haar en haar familie.
Abby ontwikkelde zich in haar eigen tempo, op een manier die volledig bij haar paste. De artsen stelden ons gerust: verschillen tussen kinderen, zelfs tussen identieke tweelingen, zijn volkomen normaal. Zolang Abby vrolijk en gezond bleef, was er geen reden tot zorgen.
We kregen het advies om haar ontwikkeling nauwlettend te volgen, met speciale aandacht voor haar groei en taalvaardigheid. Door haar zorgvuldig te observeren, raakten we steeds beter vertrouwd met haar natuurlijke ritme. Al snel liet Abby haar nieuwsgierigheid zien door te brabbelen en met haar vingertjes naar voorwerpen te wijzen – kleine signalen dat ze enthousiast nieuwe dingen ontdekte.
Bij milde verkoudheden had ze soms wat ongemakken, maar ze herstelde telkens snel. Haar opgewektheid werkte aanstekelijk en de band met Amelia werd steeds hechter. Samen lachten ze, imiteerden elkaars gezichtsuitdrukkingen en creëerden zo een speelse dynamiek vol verbondenheid en vreugde.
In onze eerste jaren als ouders van een tweeling deelden we veel ervaringen met andere ouders van tweelingen. Zo werd duidelijk dat elk kind, ondanks gedeelde genen, een eigen karakter, unieke interesses en een persoonlijk ontwikkelingspad heeft.
Opvallend was dat Abby en Amelia heel verschillende voorkeuren hadden voor speelgoed. Dit verschil werkte juist positief, omdat het hen hielp hun eigen identiteit te vormen en hun persoonlijke ontwikkeling te stimuleren, los van hun status als tweeling.
Voor wie meer wil weten over erfelijke eigenschappen en de rol daarvan bij tubereuze sclerose complex (TSC) biedt het TSC Fonds betrouwbare informatie, onderzoeksupdates en toegang tot deskundige ondersteuning. Zo kan men zich verdiepen in de genetische aspecten van TSC en ontdekken welke nieuwe behandelmogelijkheden er beschikbaar zijn.
Operatie voor Amelia
Na verloop van tijd zagen we dat Amelia problemen kreeg met eten en energie verloor. We maakten ons zorgen en besloten in overleg met haar zorgteam om haar extra ondersteuning te geven. Dit leidde tot een kleine ingreep om haar specifieke zorg te bieden en haar te begeleiden op haar weg naar herstel en welzijn.
Toen Abby twee jaar oud was, onderging ze een behandeling die gericht was op het stimuleren van haar hersenactiviteit. Deze ingreep resulteerde in merkbare verbeteringen in haar coördinatie en alertheid. De artsen legden uit dat deze vooruitgang haar meer innerlijke rust zou geven en haar algehele levenskwaliteit aanzienlijk zou verhogen.
De operatie verliep probleemloos. In de dagen erna zagen we haar gezondheid langzaam verbeteren: haar gezichtsspieren ontspanden, ze reageerde alerter op prikkels uit haar omgeving en haar slaap werd merkbaar rustiger. Deze zichtbare veranderingen vulden ons met dankbaarheid en voorzichtig optimisme.
Haar eetlust keerde geleidelijk terug en ze begon opnieuw te spelen met haar vertrouwde knuffels. Elk klein moment van vooruitgang voelde als een grote stap vooruit: een glimlach, een stevige hap voedsel of een speels gebaar bracht telkens een diepe zucht van verlichting en een oprecht gevoel van vreugde.
We integreerden extra ontspanningsmomenten in onze dagelijkse routines, gebruikten eenvoudige ontspanningsoefeningen en speelden zachte achtergrondmuziek, iets waar Amelia zichtbaar van genoot. Deze aanpassingen creëerden een kalme en harmonieuze sfeer, waardoor Amelia zich veiliger en meer ontspannen voelde.
Voor wie meer wil leren over deze vorm van zorg en de bredere aanpak rond epilepsie, biedt de website van de Epilepsie Vereniging Nederland uitgebreide informatie, inspirerende ervaringsverhalen en praktische ondersteuning voor ouders, verzorgers en betrokkenen.
Abby krijgt ook tegenslag
Toen Abby zes was, ontdekten artsen dat ze extra zorg nodig had vanwege haar hoofdpijnklachten en rustige gedrag. Na overleg en overweging van haar gezondheidstoestand, hebben we besloten haar verder te laten onderzoeken om duidelijkheid te krijgen over haar medische aandoening, zodat we de beste zorg voor haar kunnen garanderen.
De artsen namen ruim de tijd om een zorgvuldig behandelplan voor Abby samen te stellen. Ze kozen voor een relatief kleine ingreep die haar welzijn aanzienlijk zou verbeteren. Als zorgverleners richtten we ons extra op haar comfort, zodat ze zich tijdens het hele proces veilig en ontspannen kon voelen.
Dankzij Make-A-Wish beleefde Abby een onvergetelijke dag in Disneyland. Van een rit in een elegante limousine tot een verblijf in een prachtig hotel, haar gezicht straalde voortdurend van pure vreugde.
Abby’s geluk was aanstekelijk en haar enthousiasme werkte door op iedereen om haar heen. Die avond luisterde ze aandachtig en leek ze op haar eigen gevoelige manier te begrijpen wat de artsen voor haar hadden gepland. Het was een moment waarin onze band sterker aanvoelde dan ooit tevoren.
Op een zachte en natuurlijke manier liet Abby haar innerlijke kracht zien. Ze stelde nieuwsgierige en vriendelijke vragen en haar warme uitstraling raakte iedereen die haar ontmoette. Binnen het ziekenhuis werd ze al snel een geliefde aanwezigheid, gekoesterd door het hele team.
Tijdens een van haar vele ziekenhuisbezoeken kreeg ze van een zorgzame verpleegkundige een knuffeldier. Deze pluizige metgezel werd haar trouwe metgezel, een bron van troost die haar door iedere spannende of onbekende situatie heen hielp en haar een gevoel van veiligheid en geborgenheid gaf.
Meer over Make-A-Wish Nederland.
Speciaal onderwijs
Amelia en Abby volgden speciaal onderwijs dat was aangepast op hun behoeften, waardoor ze zich op eigen tempo konden ontwikkelen.
Amelia bloeide op door visuele ondersteuning te gebruiken. Ze gedijde het best in rustige omgevingen met weinig prikkels en leerde vooral via herhaling. Deze gestructureerde aanpak gaf haar houvast, waardoor ze zich beter kon concentreren en haar ontwikkeling gestaag vooruitging. Abby daarentegen voelde zich op haar gemak in levendige groepsverbanden. Met haar sterke verbale aanleg en verfijnde taalgevoel kon ze complexe informatie snel begrijpen en verwerken.
De leerkrachten speelden hierbij een essentiële rol door elk kind met aandacht en warmte te begeleiden. Hun persoonlijke aanpak zorgde ervoor dat de unieke talenten van ieder kind werden herkend en gestimuleerd. Zo ontstond niet alleen een veilige leeromgeving, maar ook een setting die gerichte kansen bood om te groeien op een manier die volledig aansloot bij de individuele behoeften van elk kind.
Amelia ontwikkelde zich in haar eigen tempo. Ze leerde kleuren benoemen, eenvoudige opdrachten uitvoeren en voorzichtig contact maken met haar klasgenootjes. Abby volgde met vertrouwen haar schooltraject, behaalde haar examens en groeide uit tot een zelfstandige jonge vrouw met duidelijke ambities en een heldere levensrichting.
De onderlinge band binnen ons gezin bleef hecht, mede dankzij Abby’s natuurlijke gevoel van verantwoordelijkheid. Ze zorgde ervoor dat haar zus zich begrepen voelde, waardoor ze samen konden genieten van kleine, betekenisvolle momenten, zoals tekenen in het park, bomen beklimmen of wandelen door het bos.
Voor ouders en verzorgers die meer willen weten over passend onderwijs, biedt de Rijksoverheid uitgebreide en actuele informatie over de Wet passend onderwijs, de ondersteuningsstructuur en de rechten van leerlingen.
Nieuwe tegenslagen als volwassenen
Naarmate meisjes ouder worden, komen ze nieuwe uitdagingen en obstakels tegen. Abby voelt spanning door de overgang naar volwassenheid en veranderende verwachtingen. We werken samen met haar begeleiders om een passend ritme te vinden en haar te ondersteunen bij het ontwikkelen van vaardigheden voor groei en onafhankelijkheid.
Amelia volgde een gevarieerd lesprogramma waarin voldoende ruimte was voor rust en persoonlijke begeleiding. Deze aanpak bood haar houvast en moedigde haar aan door te zetten, zelfs op uitdagende dagen. Tegelijk werd duidelijk dat extra ondersteuning nodig was om haar innerlijke rust te behouden en haar emotionele veerkracht verder te versterken.
We introduceerden nieuwe activiteiten zoals schilderen, het verzorgen van kamerplanten en eenvoudige bewegingsoefeningen. Deze bezigheden boden haar zowel een kalme structuur als een creatieve uitlaatklep, waardoor ze meer grip kreeg op haar dag en met meer plezier haar tijd doorbracht.
Daarnaast werkten we samen aan het plannen van dagelijkse routines, probeerden we gezonde recepten uit en voerden we open gesprekken over hun toekomstdromen en wensen. Beide meisjes namen hier actief aan deel, dachten mee en lieten zien dat ze echt bereid waren te werken aan hun eigen welzijn en toekomst.
De band tussen de meisjes was bijzonder sterk; ze steunden en bemoedigden elkaar voortdurend, zelfs in moeilijke tijden. Hun relatie overstijgt gewone zusterliefde en weerspiegelt een diepe, moeilijk in woorden te vatten verbondenheid.
Wilt u meer weten over de begeleiding en ondersteuning die Sein biedt bij ontwikkelings- of gedragsvraagstukken? Neem gerust contact op; onze medewerkers staan klaar om samen met u te onderzoeken welke mogelijkheden er zijn.
Hun leven nu
Amelia en Abby, beiden 22 jaar oud, studeren en hebben ambitieuze plannen voor de toekomst. Ze doen mee aan een programma van de UCLA Extension om essentiële vaardigheden te ontwikkelen voor zelfstandig wonen en werken. Deze stap is cruciaal voor hun persoonlijke groei en onafhankelijkheid, en ze zijn vastbesloten om hun dromen waar te maken.
Amelia toont grote toewijding in haar werk en heeft heldere plannen voor haar toekomst na het behalen van haar diploma. Drie dagen per week is ze actief op haar oude school, waar ze bezoekers gastvrij ontvangt en diverse administratieve taken uitvoert. Haar enthousiasme en inzet maken haar tot een gewaardeerde collega.
Haar collega’s waarderen haar warme persoonlijkheid en levendige energie. Ze staat bekend om haar stralende glimlach en optimisme, en deelt vol plezier haar werkervaringen. De vaste routine en sociale interacties bieden haar structuur, voldoening en zelfvertrouwen in het dagelijks leven.
Binnen het gezin creëren we bewust een omgeving van verbondenheid door samen te koken, openhartige gesprekken te voeren en gezamenlijke herinneringen op te bouwen. In deze veilige thuishaven worden ieders emoties erkend en staat onvoorwaardelijke liefde centraal, wat zorgt voor innerlijke rust en vreugde.
Ze stralen veerkracht en positiviteit uit en inspireren daarmee hun omgeving. Hun invloed blijkt vooral uit kleine, oprechte gebaren en daadkrachtige acties. Ondanks uitdagingen blijven ze standvastig, trouw aan hun waarden, en zetten ze gestaag stappen vooruit.
Voor wie meer wil weten over het UCLA Pathway-programma zijn er informatiesessies en webinars beschikbaar via de universiteit. Tijdens deze bijeenkomsten krijgen toekomstige studenten een duidelijk beeld van de opzet, inhoud en voordelen van het programma, zodat ze goed geïnformeerd en vol vertrouwen hun studiekeuze kunnen maken.
Toekomstwensen
Abby droomt van een liefdevolle partner en kinderen om een gelukkig gezin te stichten. Ze werkt hard en spaart om haar doelen te bereiken en een mooie toekomst te creëren voor zichzelf en haar dierbaren.
Amelia is sociaal en open van aard, en bloeit op in het gezelschap van anderen. Daarom zoeken we bewust naar een woonomgeving waarin zij de juiste ondersteuning ontvangt. We hopen op een huisgenoot die, net als zij, van gezelligheid houdt, zodat ze zich snel thuis voelt en volledig zichzelf kan zijn.
Tijdens onze bezoeken aan verschillende wooninitiatieven wisselen we regelmatig ervaringen uit met andere ouders. Deze gesprekken bieden telkens nieuwe inzichten en inspirerende voorbeelden. Ze verrijken ons perspectief en geven ons vertrouwen in een liefdevolle, stabiele toekomst voor Amelia.
Abby weet op bijzondere wijze gevoelens en dromen over te brengen via haar kleurrijke tekeningen, waarin bloemen, boeken en muziek samenkomen en hoop, troost en vreugde uitstralen. Haar illustraties weerspiegelen een wereldvisie die draait om warmte, begrip en verbondenheid.
Met oprechte dankbaarheid kijken we vol vertrouwen vooruit. Elke stap die zij zetten weerspiegelt hun innerlijke kracht, liefde en doorzettingsvermogen, kwaliteiten die hen in staat stellen met moed en vastberadenheid hun eigen pad te volgen, ook wanneer het leven onverwachte wendingen neemt.
Vilans biedt op hun website uitgebreide informatie over begeleid wonen voor mensen met een zorgvraag en ondersteunt met deskundig advies op maat.
Hoop en kracht
In het begin werden we geconfronteerd met uitdagende situaties die onze veerkracht op de proef stelden, maar deze obstakels hebben waardevolle inzichten opgeleverd en ons als team laten groeien en ontwikkelen. We hebben geleerd om te vertrouwen op onze intuïtie, samenwerking te waarderen en duidelijke communicatie te erkennen als essentieel voor succes.
Dankzij de TSC-gemeenschap hebben we waardevolle banden gesmeed met andere gezinnen die vergelijkbare ervaringen delen. Het uitwisselen van verhalen en inzichten bood niet alleen praktische steun, maar schepte ook een diep gevoel van verbondenheid, waarin wederzijds begrip en gezamenlijke kracht centraal staan bij het omgaan met de dagelijkse realiteit van TSC.
In de loop der jaren is de kennis over TSC aanzienlijk toegenomen, mede dankzij technologische innovaties en gespecialiseerde begeleiding. Kinderen en volwassenen met TSC ontvangen nu betere ondersteuning om hun symptomen te herkennen en hun kwaliteit van leven te verbeteren. Deze vooruitgang heeft een blijvende, positieve invloed op de manier waarop zorg en behandeling worden georganiseerd.
Kleine, waardevolle momenten in het dagelijks leven, zoals handgeschreven herinneringen en creatieve knutselwerkjes, stralen echte positiviteit uit en geven betekenis en kracht aan iedere dag.
Amelia en Abby laten zien dat echte persoonlijke groei van binnenuit komt. Hun ontwikkeling is niet alleen zichtbaar in wat ze bereiken, maar vooral in hun innerlijke kracht, zelfinzicht en de manier waarop ze zich verbinden met hun omgeving. Op subtiele wijze transformeren ze alledaagse momenten tot iets bijzonders en laten zien dat veerkracht en zachtheid hand in hand kunnen gaan.
De wereld van TSC is complex en rijk aan ervaringen, gevuld met verhalen, kennis en uiteenlopende perspectieven. Er valt nog veel te ontdekken over de variatie in symptomen, de unieke trajecten die mensen doorlopen en de ondersteuningsmogelijkheden die daadwerkelijk een verschil maken in het dagelijks leven van iedereen die met TSC leeft.
DEEL NU: BEELDEN | Na acht weken ontdekt de moeder iets schokkends over haar tweeling, waardoor ze haar ideeën over de toekomst en haar kinderen moet heroverwegen, waardoor ze in een emotionele achtbaan van begrip en acceptatie terechtkomt.
Dit artikel is met aandacht vervaardigd door LeesPauze, een levendig mediaplatform gewijd aan het verspreiden van zowel inspirerende als informatieve verhalen uit elke uithoek van de wereld. Zorg ervoor dat je op de hoogte blijft van onze meeslepende content door LeesPauze te volgen op Facebook.
SPECTRUM Magazine disclaimer
De inhoud van dit artikel is uitsluitend bedoeld ter algemene informatie. Het vervangt geen professioneel medisch, juridisch of financieel advies. Raadpleeg altijd een bevoegde professional voor persoonlijke begeleiding. SPECTRUM Magazine is niet aansprakelijk voor beslissingen op basis van dit artikel. Informatie kan per situatie verschillen.
Facebook-disclaimer
Deze content is geen financieel advies. Lezers zijn oprecht geïnteresseerd in persoonlijke verhalen als deze en vinden herkenning, inspiratie of steun in de gedeelde ervaringen.
Professionele referenties
- Northrup, H. (2021). Tuberous Sclerosis Complex: A Comprehensive Overview. Springer. Link
- Curatolo, P., Moavero, R., & de Vries, P. (2015). Neurological and neuropsychiatric aspects of TSC. The Lancet Neurology. Link
- Jansen, F. (2020). Begeleiding bij ontwikkelingsstoornissen. Bohn Stafleu van Loghum. Link