Voor veel mensen is vliegen een prettige manier om de wereld te ontdekken. Het is snel, efficiënt en geeft je de mogelijkheid om binnen enkele uren op een totaal andere plek te zijn.
Maar voor Bo Berry, een inspirerende plus-size influencer die haar volgers meeneemt in haar reisavonturen, is vliegen niet zomaar een ontspannen ervaring. Voor haar begint elke vlucht met plannen, nadenken en het afwegen van opties die voor veel anderen vanzelfsprekend zijn.
Waar anderen misschien alleen nadenken over handbagage of welke film ze willen kijken, is Bo bezig met een hele andere voorbereiding. Ze denkt na over hoe ze zich door het vliegtuig zal bewegen en of het toilet wel toegankelijk is voor haar lichaam.
Wat voor velen slechts een kleine ruimte is, is voor haar een echte puzzel. En dat zorgt ervoor dat haar reizen extra aandacht en zelforganisatie vereisen, nog voordat het vliegtuig opstijgt.
Content:
Geen plek in het toilet
Bo deelde op TikTok een video waarin ze liet zien hoe lastig het is om het vliegtuigtoilet te gebruiken als je lichaam iets groter is dan het gemiddelde. In de video vertelt ze met humor en openheid hoe ze nauwelijks naar binnen past en zichzelf letterlijk moet vouwen om zich te kunnen bewegen.
Ze probeert de situatie luchtig te houden, maar het ongemak is duidelijk voelbaar. Niet vanwege haar lichaam, maar vanwege het feit dat het ontwerp van het toilet simpelweg niet rekening houdt met diversiteit in lichaamsvormen.
Ze benadrukt dat het niet om klagen gaat, maar om delen. Bo wil bewustzijn creëren, en haar verhaal raakt velen die zich hierin herkennen maar nooit hebben uitgesproken.
Sinds het posten van haar video heeft ze talloze berichten ontvangen van mensen die haar bedanken voor haar eerlijkheid. Zij voelen zich gehoord, misschien wel voor het eerst.
Niet alleen bij lange vluchten
Bo vertelt dat ze meestal vooraf zorgt dat ze het toilet niet nodig heeft tijdens vluchten. Ze plant haar vochtinname, let op wat ze eet en probeert zoveel mogelijk te anticiperen.
Toch is het niet altijd mogelijk om alles onder controle te houden. Tijdens een vlucht van San Francisco naar Chicago werd het vliegtuig vanwege het weer iets langer in de lucht gehouden. De extra tijd aan boord zorgde voor spanning, niet vanwege de vlucht, maar omdat ze het toilet niet kon gebruiken.
Ze beschrijft het moment waarop ze zich begon af te vragen wat haar opties waren. Niet omdat er iets misging, maar omdat de situatie gewoon lastig was. Ze bleef positief, ademde rustig en hield vol, zoals ze altijd doet.
Het laat zien dat zelfs goed voorbereide reizigers tegen uitdagingen kunnen aanlopen. En juist dan maakt een klein verschil in ontwerp een groot verschil in ervaring.
Het probleem zit dieper
Bo’s verhaal gaat verder dan alleen het toilet. Ze kaart een groter onderwerp aan: hoe toegankelijk is de wereld voor mensen met andere lichaamstypen?
Ze legt uit dat het probleem niet zit in haar lichaam, maar in de inrichting van vliegtuigen. Ze vraagt zich af waarom ontwerpers uitgaan van één standaardmaat, terwijl mensen in zoveel vormen en maten bestaan.
Deze vraag roept veel reacties op. Niet alleen van mensen die haar verhaal herkennen, maar ook van luchtvaartdeskundigen die het gesprek willen openen over inclusieve ontwerpen.
Bo vertelt dat ze zich niet anders wil voelen, maar gewoon mee wil kunnen doen zonder beperkingen. Haar boodschap is liefdevol en uitnodigend: laten we samen kijken hoe we reizen aangenamer kunnen maken voor iedereen.
Steeds kleinere ruimtes
Volgens The Los Angeles Times kiezen luchtvaartmaatschappijen er steeds vaker voor om de toiletten kleiner te maken, zodat er extra stoelen geplaatst kunnen worden.
Dat is begrijpelijk vanuit economisch oogpunt, maar volgens Bo mag dat niet ten koste gaan van menselijk comfort. Een extra stoel betekent meer reizigers, maar een kleiner toilet betekent ook dat sommigen zich buitengesloten voelen.
Gary Weissel van Tronos Aviation Consulting geeft aan dat zo’n extra stoel flink wat extra inkomsten oplevert voor een maatschappij. Maar Bo stelt daar een simpele vraag tegenover: wat is de waarde van comfort en waardigheid?
Als we efficiëntie belangrijker maken dan toegankelijkheid, vergeten we mensen die net zoveel recht hebben op een prettige reiservaring. En dat terwijl kleine aanpassingen al een wereld van verschil kunnen maken.
Door het gangpad schuifelen
Het gangpad zelf is ook een uitdaging. Bo legt uit dat ze vaak zijwaarts moet lopen om tussen de stoelen door te kunnen. Ze doet dit met een glimlach en een vriendelijke groet, maar het blijft een lastig moment.
Ze merkt dat mensen soms verbaasd kijken of even moeten schuiven. Dat vraagt van haar constante alertheid en beleefdheid, terwijl ze gewoon haar stoel probeert te bereiken.
Voor haar is dat vermoeiend, niet fysiek, maar emotioneel. Het maakt dat ze zich bewust is van elke beweging en dat zorgt voor extra spanning in een ruimte die al krap is.
Toch blijft ze positief. Ze laat zich niet ontmoedigen en probeert elke situatie met humor en elegantie aan te pakken. Bo’s doorzettingsvermogen is bewonderenswaardig en laat zien hoeveel kracht er in vriendelijkheid zit.
Reacties op sociale media
Na het delen van haar verhaal stroomden de reacties binnen. Sommigen bedankten haar voor haar openheid, anderen vroegen zich af of aanpassingen echt nodig waren.
Op Facebook verschenen opmerkingen als “misschien kunnen we niet iedereen tegemoetkomen”. Maar Bo blijft vriendelijk in haar antwoord en benadrukt dat het niet gaat om extreme veranderingen, maar om kleine verbeteringen die voor velen een groot verschil maken.
Er zijn ook mensen die voorstellen doen, zoals het ontwerpen van een universeel toegankelijk toilet. Die reacties geven haar hoop en moedigen haar aan om haar stem te blijven gebruiken.
Elke reactie – positief of afwachtend – draagt bij aan het grotere gesprek. Bo hoopt dat er met de tijd meer ruimte ontstaat voor begrip en samenwerking.
Niet iedereen is gemiddeld
De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) meldt dat meer dan de helft van de volwassenen wereldwijd niet aan de standaardmaat voldoet.
Toch worden vliegtuigen vaak ontworpen alsof iedereen dat wel doet. Dat betekent dat een groot deel van de reizigers zich moet aanpassen aan een systeem dat niet op hen is afgestemd.
Bo vraagt zich af waarom het zo moeilijk lijkt om dat aan te passen. “We zijn allemaal verschillend, en dat is juist iets moois,” zegt ze.
Ze gelooft dat als we ons focussen op diversiteit, we betere oplossingen kunnen vinden. Niet door iedereen in hetzelfde model te persen, maar door ruimte te geven aan verschillen.
Wat kan er beter?
Bo wijst erop dat er al luchtvaartmaatschappijen zijn die experimenteren met bredere stoelen en meer toegankelijke toiletten. Zoals BBC Travel schrijft, zijn er ontwerpen die zowel economisch als praktisch haalbaar zijn.
Denk aan stoelen die verschoven kunnen worden of compartimenten die op verschillende manieren kunnen worden ingedeeld. Zulke oplossingen zouden niet alleen mensen zoals Bo helpen, maar ook ouders met kinderen, ouderen of mensen met tijdelijke beperkingen.
Volgens Bo gaat het er niet om dat alles perfect moet zijn. Maar als we bereid zijn te luisteren naar elkaars ervaringen, kunnen we al veel bereiken.
Ze hoopt dat luchtvaartmaatschappijen gaan inzien dat klanttevredenheid verder gaat dan alleen eten en bagage. Het gaat om hoe mensen zich voelen aan boord.
Bo’s boodschap aan de wereld
Voor Bo is haar verhaal meer dan alleen een ervaring. Het is een oproep tot openheid, empathie en vernieuwing.
Ze wil laten zien dat je met zachtheid en eerlijkheid grote gesprekken kunt starten. Door haar eigen verhaal te delen, moedigt ze anderen aan om dat ook te doen.
In plaats van stilzwijgend obstakels te accepteren, hoopt ze dat mensen hun stem gebruiken. “Niet om te klagen,” zegt ze, “maar om samen te bouwen aan iets beters.”
Bo gelooft in verbinding. En dat begint met luisteren – écht luisteren – naar de ervaringen van anderen.
Een bredere discussie
Het verhaal van Bo Berry staat niet op zichzelf. Het is een spiegel van een samenleving die nog zoekende is naar hoe we met verschillen omgaan.
Als we reizen beschouwen als een recht, dan moet dat ook voor iedereen op gelijke wijze toegankelijk zijn. Lichaamsvorm, leeftijd of fysieke mogelijkheden mogen geen belemmering vormen om comfortabel te kunnen reizen.
Bo’s verhaal herinnert ons eraan hoe belangrijk het is om inclusief te denken, niet alleen in woorden maar ook in ontwerp en beleid.
Wanneer we dat doen, ontstaat er een wereld waarin iedereen zich welkom voelt – ook op 10 kilometer hoogte.
Professionele referenties:
- “Designing for Accessibility: Aviation and Inclusion” – Jane M. Fulton, 2021
https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0969699721000076 - “Human-Centered Aircraft Cabin Design” – Robert T. Lowe, 2019
https://journals.sagepub.com/doi/full/10.1177/0954410019875023 - “Traveling While Plus-Sized: Airline Accessibility” – Linda Herrera, 2022
https://journals.openedition.org/sdj/6517