De 33-jarige Eva uit Utrecht vertelde onlangs over een situatie die veel ouders maar al te goed zullen herkennen: haar zoontje van twee gaat al maanden met zichtbaar plezier, met een gerust hart en met veel vertrouwen naar de kinderopvang.
De leidsters komen vriendelijk en zorgzaam over en nemen echt de tijd om rustig met de kinderen bezig te zijn, zowel tijdens het spelen als tijdens de verzorging.
Toch merkte Eva iets op dat haar aan het denken zette: een leidster gaf haar zoon ineens een klein, lief en teder kusje zachtjes op zijn wang, midden in alle dagelijkse drukte op de groep.
Hoewel ze weet dat dit met liefde en goede bedoelingen gebeurt, voelt het voor haar toch best persoonlijk aan.
“Het is niet erg, maar ik vind het een intiem gebaar dat voor mij meer hoort bij familie of heel goede vrienden thuis,” vertelt Eva.
Content:
Twijfel bij een vriendelijk gebaar
Eva benadrukt dat ze over het algemeen erg tevreden is over de opvang en het hele team dat daar werkt.
“Ze doen het fantastisch. Mijn kind voelt zich er thuis, veilig en op zijn gemak, en dat is voor mij uiteindelijk echt het allerbelangrijkste,” zegt ze.
Toch bleef juist dat ene moment steeds door haar hoofd spelen wanneer ze aan de opvang dacht.
Een kus voelde voor haar niet helemaal passend bij een professionele setting, waar duidelijke grenzen en afspraken tussen ouders en medewerkers horen.
Volgens haar is er een duidelijk verschil tussen warme betrokkenheid en het op een gepaste manier warmte tonen enerzijds, en het opzoeken van heel intieme, persoonlijke nabijheid anderzijds.
“Een knuffel of een glimlach vind ik helemaal prima, maar een kus voelt voor mij nét iets te persoonlijk en te intiem, zeker in een opvangsituatie,” legt ze uit.
Ze vraagt zich af of ze dit bij de leidsters ter sprake kan brengen zonder onvriendelijk of wantrouwend over te komen.
“Je wilt niet dat ze denken dat je wantrouwend bent, want dat ben ik niet; ik wil het alleen duidelijk, prettig en transparant voor iedereen houden,” legt ze uit.
Waarom het ongemakkelijk voelt
Eva legt uit waarom het haar toch steeds opnieuw blijft bezighouden in haar gedachten.
“Een kus is iets intiems. Dat hoort voor mij thuis bij familie, niet bij school of opvang, waar mensen in een professionele rol met kinderen werken en verantwoordelijkheid dragen,” zegt ze.
Daarnaast denkt ze ook aan de praktische kant van de dagelijkse zorg op de groep.
Jonge kinderen delen veel speelgoed, drinken uit bekers en zijn gevoelig voor snelle verspreiding van verkoudheden en allerlei andere virussen.
“Als een leidster meerdere kinderen een kus geeft, vind ik dat minder fris en eerlijk gezegd een beetje onnodig,” zegt ze.
Ze benadrukt dat ze het gebaar wel waardeert en begrijpt, maar liever ziet dat er een andere manier wordt gekozen om genegenheid en troost te tonen.
Volgens de GGD is het bovendien verstandig om speekselcontact bij jonge kinderen zoveel mogelijk te vermijden.
“Het gaat me niet om strenge regels, maar om gezond verstand en goede hygiënische gewoontes,” zegt Eva glimlachend.
Deskundigen herkennen dit gevoel
Pedagogen begrijpen de twijfel van Eva en herkennen haar dilemma ook bij veel andere ouders.
Volgens NPO Ouders is lichamelijke warmte belangrijk voor de ontwikkeling, maar moet er ook ruimte blijven voor persoonlijke grenzen en duidelijke afspraken tussen ouders en professionals.
“Het is niet verkeerd om genegenheid te tonen,” zegt opvoedcoach Marijke Blom, die veel met jonge gezinnen werkt.
“Maar elk gezin heeft eigen opvattingen over wat gepast is, en daar mogen professionals best zorgvuldig naar luisteren en op aansluiten.”
Volgens de Onderwijsinspectie is het daarom juist goed dat ouders dit soort onderwerpen durven te bespreken met de opvang.
Dat zorgt voor meer duidelijkheid, een open sfeer en helpt misverstanden tussen ouders en medewerkers te voorkomen.
Blom benadrukt dat professionele nabijheid helemaal niet betekent dat leidsters afstandelijk of koel moeten zijn.
“Warmte kun je ook tonen door woorden, humor en aandacht, bijvoorbeeld door echt te luisteren en kinderen serieus te nemen in wat ze zeggen,” legt ze uit.
Verschillende visies
Niet iedereen denkt hetzelfde over dit onderwerp, merkt Eva in haar omgeving en in gesprekken met andere ouders.
In sommige gezinnen is een kusje juist iets heel vanzelfsprekends, een dagelijks teken van vertrouwen en verbondenheid tussen volwassenen en kinderen.
Volgens Psychologie Magazine spelen cultuur en achtergrond een grote rol in hoe mensen naar lichamelijke nabijheid kijken.
In Zuid-Europa is een kus bij begroetingen heel normaal, terwijl Noord-Europeanen vaak wat meer fysieke afstand bewaren tussen elkaar in het dagelijks contact.
Eva groeide op in een nuchter gezin waar knuffels spaarzaam waren en zeker niet vanzelfsprekend.
“Dat maakt misschien dat ik anders kijk naar zulke gebaren en zelf sneller een grens voel,” vertelt ze.
Ze vindt het belangrijk dat iedereen elkaars grenzen respecteert, zowel ouders als verzorgers op de groep.
“Wat voor mij goed voelt, hoeft voor een ander niet verkeerd te zijn, maar het is fijn als we het er open en eerlijk over kunnen hebben,” zegt ze.
Hoe pak je zo’n gesprek aan?
Eva wil het onderwerp graag aankaarten, maar dan wel op een positieve manier en zonder verwijten of beschuldigingen.
“Ik waardeer wat ze doen, en dat wil ik ook eerst zeggen voordat ik over mijn grens begin,” legt ze uit.
Volgens TNO is dat inderdaad een goede aanpak bij gevoelige onderwerpen.
Ouders die hun mening delen met waardering en begrip krijgen vaak een open reactie en meer bereidheid om mee te denken van de andere kant.
Op Ouders van Nu wordt daarom aangeraden om een persoonlijk gesprek te plannen in plaats van iets vluchtig bij de deur te zeggen.
“Dat voorkomt dat woorden verkeerd worden begrepen en geeft ruimte om vragen te stellen,” zegt een opvoeddeskundige die ouders begeleidt.
Eva denkt eraan om tijdens het volgende oudergesprek het onderwerp rustig aan te snijden en haar gevoel open te delen.
“Ik wil gewoon weten of we dezelfde verwachtingen hebben, zodat we samen aan één lijn trekken en misverstanden voorkomen,” zegt ze.
De balans tussen warmte en professionaliteit
In de kinderopvang wordt steeds vaker nagedacht over emotionele veiligheid en wat kinderen daarin precies nodig hebben.
Volgens het Nederlands Jeugdinstituut (NJI) is het belangrijk dat kinderen zich geliefd voelen, maar dat ouders tegelijkertijd vertrouwen houden in de professionele omgeving.
Veel opvangorganisaties hebben tegenwoordig duidelijke gedragscodes over lichamelijke interactie met kinderen.
Die zorgen ervoor dat medewerkers weten hoe ze warmte kunnen tonen zonder grenzen te overschrijden of zelfs maar de schijn daarvan te wekken.
Volgens de Brancheorganisatie Kinderopvang hoort daar vooral goede, structurele communicatie met ouders bij.
Ouders mogen hun mening en gevoel delen, en medewerkers kunnen rustig uitleggen wat hun intenties zijn en welke afspraken er binnen de organisatie gelden.
Zo ontstaat een sfeer waarin iedereen zich prettig, betrokken en serieus genomen voelt.
“Het is juist mooi dat we hier samen over praten en niet alles vanzelfsprekend vinden,” zegt Eva.
Hygiëne en dagelijkse zorg
Naast emotie speelt ook hygiëne een belangrijke rol in het debat over kussen en knuffelen.
Het RIVM adviseert opvanglocaties om duidelijke richtlijnen te hanteren rond lichamelijk contact en de overdracht van ziektekiemen in dagelijkse situaties.
Niet omdat het verkeerd is om kinderen aan te raken, maar om gezonde gewoontes te bevorderen en risico’s bewust te beperken.
“Een vriendelijk gebaar kan ook zonder aanraking, met woorden of een glimlach,” aldus een woordvoerder.
Veel kinderopvangcentra gebruiken nu alternatieven zoals een vrolijke “high five” of een speelse “knuffel met toestemming”.
Dat maakt de omgang speels en veilig tegelijk, en helpt kinderen hun eigen grenzen en voorkeuren beter te leren kennen.
Eva vindt dat een prettig en geruststellend idee.
“Zo blijft de warmte, maar is het ook professioneel geregeld en voor iedereen duidelijk en overzichtelijk,” zegt ze tevreden.
Samen in gesprek
Het onderwerp roept veel reacties op bij andere ouders in Nederland.
Op online fora schrijven moeders en vaders dat ze hetzelfde hebben meegemaakt en soms met precies dezelfde vragen rondlopen.
Sommigen vinden het juist mooi dat leidsters liefdevol zijn en kinderen een kus geven wanneer ze troost nodig hebben.
Anderen begrijpen Eva’s gevoel en waarderen dat ze dit bespreekbaar maakt, omdat het ruimte geeft voor verschillen en persoonlijke grenzen.
Volgens Kinderopvangtotaal.nl is dit precies de richting waarin de sector zich ontwikkelt:
meer openheid, overleg en aandacht voor persoonlijke grenzen en verwachtingen van ouders én kinderen.
Eva is blij dat ze niet de enige is die hierover nadenkt en vragen stelt.
“Het gaat niet om kritiek, maar om duidelijkheid en vertrouwen, zodat iedereen weet waar hij aan toe is en zich veilig voelt,” zegt ze.
Warmte met respect
Voor Eva is het belangrijkste dat haar zoon zich op de opvang gelukkig en geliefd voelt.
Ze wil dat hij zich vrij voelt om affectie te ontvangen, maar ook om grenzen te herkennen en duidelijk aan te geven als iets niet fijn voelt.
“Ik vind het fijn als hij leert dat vriendelijkheid in veel vormen kan bestaan,” zegt ze.
“Een knuffel, een glimlach of een vriendelijk woord – dat is allemaal liefde, zolang hij zelf kan aangeven wat goed voelt en wat niet.”
Ze hoopt dat haar open houding anderen inspireert om ook te praten over dit soort onderwerpen in hun eigen kring.
“Het gaat er niet om dat iemand iets fout doet, maar dat we samen zoeken naar wat goed voelt voor kind, ouders én leidsters,” besluit Eva met een glimlach.
Belangrijkste punten in het kort samengevat:
- Eva uit Utrecht merkte dat leidsters haar kind soms een kusje geven, waardoor zij zich begon af te vragen of dat wel past binnen een professionele opvangomgeving met duidelijke grenzen tussen zorg en intimiteit.
- Ze waardeert de warmte en betrokkenheid van de leidsters, maar vraagt zich af waar precies de grens ligt tussen lieve zorg, troost en te persoonlijke lichamelijke nabijheid van volwassenen naar haar kind.
- Deskundigen vinden dat affectie waardevol is voor kinderen, mits deze op een bewuste en professioneel verantwoorde manier wordt toegepast in de kinderopvang, met oog voor het kind, de context en de wensen van ouders.
- Organisaties als de GGD, NJI en RIVM raden open communicatie, heldere gedragscodes en aandacht voor hygiëne en speekselcontact aan, zodat lichamelijk contact warm blijft terwijl gezondheidsrisico’s zoveel mogelijk worden beperkt.
- Ouders mogen gerust hun gevoel delen met de opvang om samen tot duidelijke afspraken te komen, zodat iedereen weet wat wenselijk en prettig is en kinderen zich veilig, gezien en gerespecteerd voelen.
DEEL NU: ‘Ik vind het vreemd dat de leidsters mijn kind een kus geven – mag ik daar eigenlijk open en eerlijk mijn mening over delen met de opvang?’
Dit artikel is zorgvuldig samengesteld door het bruisende team van Doldwaas Dagblad, een mediakanaal dat uitblinkt in het delen van verhalen die niet alleen inspireren en informeren, maar ook diep intrigeren. Om geen moment van onze spraakmakende content te missen, volg Doldwaas Dagblad op Facebook en sluit je aan bij onze gemeenschap van nieuwsgierige en betrokken lezers. (Doldwaas Dagblad) 🌟
SPECTRUM Magazine Disclaimer:
Dit artikel is bedoeld voor informatieve en educatieve doeleinden en beschrijft algemene inzichten rond kinderopvang en opvoeding op hoofdlijnen. Het bevat geen juridisch, medisch of financieel advies en vervangt geen persoonlijk consult bij een deskundige. Alle informatie is gebaseerd op betrouwbare, actuele bronnen, naar beste weten samengesteld. Limitless Media Ltd. en SPECTRUM Magazine zijn niet verantwoordelijk voor persoonlijke keuzes op basis van deze inhoud. Voor advies op maat wordt aanbevolen contact op te nemen met erkende professionals of instellingen in uw eigen situatie.
Facebook Disclaimer:
Deze publicatie is bestemd voor lezers die oprecht geïnteresseerd zijn in opvoeding en maatschappelijke thema’s en daar bewust en zorgvuldig mee omgaan. Het vormt geen financieel advies en bevat geen aanbevelingen voor financieel, juridisch of professioneel handelen in individuele situaties.
Professionele referenties en bronnen:
- Gedragscodes in de kinderopvang – Nederlands Jeugdinstituut, 2023, met achtergrondinformatie over regels, professioneel handelen en veilige omgangsvormen in de kinderopvang. https://www.nji.nl/
- Ouderbetrokkenheid in kinderopvang en onderwijs – Universiteit Utrecht, 2022, onderzoek naar samenwerking tussen ouders en instellingen en de invloed daarvan op kinderen. https://www.uu.nl/
- Hygiënerichtlijnen voor kinderopvanglocaties – RIVM, 2024, praktische richtlijnen rond infectiepreventie, uitbraken en dagelijkse hygiëne in de kinderopvang. https://www.rivm.nl/