Een recente uitzending van Christophe Deborsu voor RTL info heeft in heel België een golf aan reacties en hevige meningen losgemaakt. De journalist trok naar Verviers, een stad in Wallonië met een opvallend hoge werkloosheidsgraad, en ging daar in gesprek met bewoners van de armste wijk van het land om hun dagelijkse realiteit en gevoelens tastbaar zichtbaar te maken.
De reportage, die inmiddels meer dan 400.000 keer bekeken werd, geeft uitgebreide spreektijd aan inwoners die openhartig vertellen over hun dagelijkse leven, hun inkomen en hun persoonlijke visie op werk en toekomst. De beelden tonen scherp hoe sommigen er bewust voor kiezen om niet te werken, terwijl anderen net hoopvol en actief op zoek zijn naar een baan en nieuwe kansen in hun regio.
De uitzending leidde tot brede, soms felle discussies in zowel Vlaanderen als Wallonië, zowel op sociale media als in klassieke nieuwsprogramma’s. Kijkers, politici en academici deelden hun mening over het Belgische werkstelsel, de manier waarop uitkeringen functioneren en het blijvende belang van persoonlijke motivatie, eigen verantwoordelijkheid en wederzijds respect.
Content:
“Werken loont voor mij niet”
In de reportage ontmoet Deborsu de 37-jarige Laetitia, een alleenstaande moeder van drie kinderen in Verviers. Ze stopte met haar studies toen ze op haar achttiende zwanger werd en heeft sindsdien niet meer gewerkt of een opleidingstraject opnieuw opgestart, ondanks verschillende moeilijke perioden.
Haar gezin leeft van een uitkering van ongeveer 2.700 euro per maand. Werken ziet ze voorlopig niet zitten, omdat haar toelage dan fors verlaagd zou worden en de totale rekening volgens haar niet meer zou kloppen. “Dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn,” vertelt ze rustig, terwijl ze uitlegt hoe ze elke euro zorgvuldig moet omdraaien om rond te komen.
Ze geeft aan dat ze graag wil bijdragen aan de samenleving, maar dat de regels volgens haar nauwelijks ruimte laten om er financieel op vooruit te gaan wanneer ze zou beginnen te werken. Laetitia zorgt thuis voor haar kinderen, beheert het huishouden met toewijding en probeert hun leven zo stabiel mogelijk te houden, ondanks de voortdurende onzekerheid.
De situatie die ze beschrijft, is volgens sociaal experts een typisch voorbeeld van de “werkloosheidsval”: een situatie waarin het financieel bijna geen verschil maakt of iemand werkt of niet, waardoor de prikkel om werk te zoeken afneemt. Organisaties zoals Forem proberen dat evenwicht te verbeteren met trajectbegeleiding, opleidingen en intensievere persoonlijke opvolging op maat.
Acht jaar rust
Ook Jacqueline uit Verviers komt in beeld tijdens de reportage en vertelt haar verhaal. Sinds ze in 2017 haar been brak, heeft ze niet meer gewerkt in een vaste baan. Ze ontvangt een uitkering van 1.400 euro, terwijl haar man een pensioen krijgt. Samen komen ze zo uit op ongeveer 3.000 euro netto per maand, waarmee ze hun vaste kosten en dagelijkse uitgaven proberen te dekken.
Op de vraag van Deborsu of ze nog zou willen werken, antwoordt ze lachend: “Nee. Ik heb acht jaar van de rust kunnen genieten, dat bevalt me eigenlijk wel. En ik zou niet meer zo vroeg kunnen opstaan, mijn ritme is helemaal veranderd.” Daarmee maakt ze duidelijk dat ze gehecht is geraakt aan haar huidige, rustige levensstijl.
Jacqueline vertelt dat ze het fijn vindt om het leven rustig aan te doen en de drukte van vroeger achter zich te laten. Ze houdt van dieren en helpt in de buurt door op honden te passen tijdens vakanties van haar buren en kennissen, iets wat haar veel voldoening geeft. Ze zegt dat haar dagen goed gevuld zijn en dat ze zich zelden of nooit verveelt, ondanks haar status als niet-werkende.
Politiek in beweging
De reportage bracht vrijwel meteen ook politieke reacties teweeg in Brussel en daarbuiten. Georges-Louis Bouchez, voorzitter van MR, schreef op X dat “dit de erfenis is van een afhankelijkheidssysteem waarin mensen de smaak van nietsdoen te pakken krijgen”, een uitspraak die fel werd gedeeld.
Zijn uitspraak veroorzaakte veel reacties, zowel online als in de traditionele media. Sommigen vinden dat hij een punt heeft als het gaat over de nood aan activering en duidelijke grenzen, terwijl anderen vinden dat hij te weinig rekening houdt met sociale omstandigheden, structurele armoede en individuele kwetsbaarheid.
Paul Magnette, voorzitter van de PS, reageerde gematigder en genuanceerder. Hij veroordeelt fraude, maar vindt dat de reportage te veel karikaturen liet zien en vooral extreme gevallen uitlichtte. “De overgrote meerderheid van werkzoekenden wil wel werken, maar wordt geconfronteerd met structurele obstakels,” verklaarde hij, verwijzend naar een tekort aan kansen en ondersteuning.
“Geen sensatie, maar een taboe”
Ook in de media bleef het onderwerp ruim aanwezig en allesbehalve onbesproken. Hannelore Simoens van VTM NIEUWS nam het op voor Deborsu en verdedigde zijn aanpak. “Ik ken hem een beetje, hij is niet iemand die op zoek is naar sensatie,” zei ze, waarmee ze zijn journalistieke integriteit benadrukte.
Volgens haar legde de reportage vooral een hardnekkig maatschappelijk taboe bloot, waarover zelden openlijk wordt gesproken. “De problemen in de armste wijk van België zijn groot,” voegde ze toe. “In Verviers is 27 procent van de inwoners langdurig werkloos, en één op de zeven mensen in Wallonië is langdurig ziek en niet aan het werk, wat enorme druk zet op het systeem en op de solidariteit tussen regio’s.”
Simoens benadrukte dat Vlaanderen vandaag meer inzet op re-integratie en controle dan vroeger. “Er wordt beter gewerkt aan activatie van langdurig werklozen, en er zijn ook meer controles,” zei ze, waarbij ze wees op het belang van duidelijke afspraken, transparante regels en begeleiding.
Vlaanderen en Wallonië verschillen
Uit recente cijfers blijkt dat er grote regionale verschillen bestaan in het activeringsbeleid. Vorig jaar werden er in België 18.000 boetes uitgedeeld aan mensen die geen werk wilden zoeken terwijl ze dat volgens de diensten wel konden, wat de discussie over strengere controle opnieuw aanwakkerde.
Daarvan kwamen er 11.000 uit Vlaanderen, volgens cijfers van de VDAB, terwijl Vlaanderen in verhouding minder langdurig werklozen heeft dan Wallonië en dus strenger lijkt te controleren en sneller optreedt bij gebrek aan medewerking.
Volgens arbeidsmarktdeskundigen toont dat aan dat controle en begeleiding het meest doeltreffend zijn wanneer ze hand in hand gaan en elkaar versterken. Vlaanderen heeft meer lokale initiatieven om mensen stap voor stap te begeleiden naar nieuwe kansen op de arbeidsmarkt en hen gemotiveerd te houden.
Waarom Wallonië meer langdurig zieken telt
Arbeidseconoom Stijn Baert van de UGent legt uit dat langdurige afwezigheid van werk vaker voorkomt bij kortgeschoolden. “Zij hebben vaker fysieke beroepen, waardoor ze sneller last krijgen van rug- of spierproblemen en andere lichamelijke klachten,” zegt hij, verwijzend naar harde werkomstandigheden.
Baert benadrukt dat ziekte meestal niet de oorspronkelijke oorzaak is, maar eerder een gevolg van sociale ongelijkheid en beperkte opleidingskansen, die zich stap voor stap opstapelen. “Wie lang werkloos is, keert moeilijker terug op de arbeidsmarkt,” legt hij uit, omdat zelfvertrouwen en vaardigheden vaak afbrokkelen en werkgevers terughoudender worden.
Volgens hem is het cruciaal om sterker te investeren in opleiding en gezondheid. “Werkgelegenheid biedt niet alleen financiële zekerheid, maar ook sociale verbondenheid en levenskwaliteit,” benadrukt hij, als duidelijke oproep aan beleidsmakers om het beleid grondiger bij te sturen.
Kansen blijven liggen
Opvallend is dat er in Wallonië tegelijk veel vacatures openstaan in uiteenlopende sectoren. Volgens cijfers van Forem en Eurostat zijn er duizenden jobs waarvoor geen diploma of ervaring nodig is, bijvoorbeeld in de logistiek en basisdiensten, maar geraken die plaatsen toch moeilijk ingevuld.
Baert zegt dat het idee dat er geen banen zijn, niet langer klopt en inmiddels achterhaald is. “Er is werk in logistiek, schoonmaak, horeca en productie. De uitdaging is om mensen te begeleiden naar die jobs,” legt hij uit, waarbij hij wijst op het belang van goede bemiddeling, begeleiding en duidelijke informatie.
Werkgevers pleiten voor extra stimulansen om mensen opnieuw te laten instromen in bedrijven die personeel tekortkomen en groei dreigen mis te lopen. Digitale vaardigheden en taalonderwijs zijn daarbij volgens experts cruciaal om werknemers duurzaam aan het werk te houden en kansen op doorgroei te vergroten.
Reactie vanuit Vlaanderen
In Vlaanderen klinkt er veel belangstelling voor de discussie en wordt ze op de voet gevolgd, zowel door politici als door arbeidsbemiddelingsdiensten. Begeleiders van de VDAB zeggen dat motivatie vaak toeneemt wanneer mensen merken dat werken weer loont en duidelijke voordelen oplevert op korte én langere termijn.
Ook werkgevers in de zorg en logistiek hopen dat de reportage leidt tot meer aandacht voor samenwerking tussen de regio’s, zodat vacatures sneller ingevuld raken, kennis beter gedeeld wordt en projecten niet stilvallen bij gebrek aan personeel.
Vakbonden benadrukken dat het belangrijk is om iedereen gelijke kansen te geven, ongeacht afkomst, regio of opleidingsniveau, en tegelijk voldoende sociale bescherming te waarborgen zodat niemand uit de boot valt.
Een breder maatschappelijk gesprek
De reportage van Deborsu heeft een breed landelijk gesprek op gang gebracht over werk, waardering en solidariteit in België. Sommige kijkers zien het als een spiegel voor het Belgische systeem, anderen beschouwen het eerder als een kans om beter en eerlijker beleid te voeren en blinde vlekken aan te pakken.
De uitzending toont dat er veel meer nodig is dan enkel cijfers en grafieken: het gaat over mensen, hun keuzes en hun dromen, maar ook over hun onzekerheden. Het onderwerp raakt aan het hart van de Belgische samenleving en roept vragen op over toekomst, rechtvaardigheid en gedeelde verantwoordelijkheid tussen overheid en burgers.
Key points
- Reportage van Christophe Deborsu voor RTL info ontketent een breed maatschappelijk debat in België over werkloosheid, uitkeringen, de rol van persoonlijke verantwoordelijkheid en de grenzen van solidariteit binnen het huidige systeem.
- Inwoners van Verviers delen open verhalen over hun leven, hun inkomenssituatie en de keuzes die ze bewust maken rond werken of niet werken, waardoor kijkers een zeldzaam inkijkje krijgen in hun dagelijkse realiteit en twijfels.
- MR en PS reageren met verschillende accenten op de discussie: MR zet sterker in op activering en strengere controle, terwijl PS de nadruk legt op sociale bescherming, nuance en begrip voor kwetsbare groepen.
- 27% van de inwoners van Verviers is langdurig werkloos, wat de regio tot één van de zwaarst getroffen gebieden van het land maakt en de druk op sociale diensten en steunmaatregelen aanzienlijk verhoogt.
- UGent-professor Stijn Baert legt uit waarom ziekte en werkloosheid samenhangen, en hoe sociale ongelijkheid en beperkte opleidingen die link nog versterken door mensen in een vicieuze cirkel van kwetsbaarheid, onzekerheid en afhaken te duwen.
- Vlaanderen scoort beter in activering via VDAB-programma’s, met meer controles, begeleidingstrajecten en lokale initiatieven om mensen opnieuw aan het werk te krijgen en hen ook na de start verder te ondersteunen.
- Wallonië kampt met structurele uitdagingen zoals hoge werkloosheid en langdurige ziekte, maar tegelijk ook met veel open vacatures waarvoor geen diploma of ervaring nodig is, wat wijst op een hardnekkige mismatch tussen vraag en aanbod op de arbeidsmarkt.
- De reportage bracht een nieuw gesprek op gang over solidariteit en werkethiek, en stelt de vraag hoe België iedereen eerlijk kan stimuleren om naar vermogen bij te dragen, zonder wie kwetsbaar is te stigmatiseren of uit te sluiten.
DEEL NU: Reportage over werklozen als vermeende fraudeurs wakkert een scherpe, landelijke politieke discussie aan.
Dit artikel is zorgvuldig samengesteld door het bruisende team van Doldwaas Dagblad, een mediakanaal dat uitblinkt in het delen van verhalen die niet alleen inspireren en informeren, maar ook diep intrigeren. Om geen moment van onze spraakmakende content te missen, volg Doldwaas Dagblad op Facebook en sluit je aan bij onze gemeenschap van nieuwsgierige en betrokken lezers. (Doldwaas Dagblad) 🌟
SPECTRUM Magazine – Financiële, juridische en medische disclaimer en aansprakelijkheid
De informatie in dit artikel is bedoeld voor algemene informatiedoeleinden. SPECTRUM Magazine geeft geen financieel, juridisch of medisch advies en is niet aansprakelijk voor beslissingen die op basis van deze inhoud worden genomen. Raadpleeg altijd een erkend professional voor persoonlijk advies. De redactie streeft naar nauwkeurige en evenwichtige informatie, maar kan volledigheid niet garanderen.
Facebook-disclaimer
Deze publicatie heeft als doel lezers te informeren en te inspireren met heldere duiding en extra context. Het is geen financieel advies, maar een uitnodiging om met oprechte interesse naar maatschappelijke thema’s te kijken, erover na te denken en er respectvol met anderen over in gesprek te gaan, zowel online als offline.
Professionele referenties: geraadpleegde en gecontroleerde bronnen
- Baert, S. (2024). Arbeid en gezondheid in België: nieuwe inzichten. Universiteit Gent, onderzoeksrapport over arbeidsmarkt en gezondheid. ugent.be – geraadpleegd als onderbouw voor de besproken cijfers en conclusies.
- Statbel (2025). Arbeidsmarktstatistieken Vlaanderen en Wallonië 2025. Officiële cijfers gepubliceerd door statbel.fgov.be – gebruikt als referentie voor recente data over werkloosheid en regionale verschillen.
- VDAB (2025). Activeringsrapport Vlaanderen: kansen en uitdagingen. Rapport beschikbaar via vdab.be – biedt extra inzicht in activeringsbeleid, begeleiding en controle in Vlaanderen.