In het Ierse Rathnew (County Wicklow) is de gemeenschap nog steeds diep geraakt door de onverwachte situatie rond de achtjarige Matthew Breen, die na een ogenschijnlijk onschuldige armblessure niet meer volledig kon herstellen. Zijn moeder Ciara Breen vertelt hoe het gezin stap voor stap probeert rust en verbondenheid te bewaren, terwijl zij vanuit alle hoeken van het dorp liefdevolle steun en praktische hulp ontvangt.
De omgeving waar Matthew woonde staat bekend om een sterke saamhorigheid en betrokken buren die naar elkaar omkijken.
Veel bewoners geven daarom aan dat Matthew een blijvende, positieve indruk heeft achtergelaten en dat zijn zachte, vrolijke karakter nog vaak liefdevol wordt genoemd.
De school waar Matthew leerling was, zorgde direct voor extra aandacht, begeleiding en rustige gespreksmomenten voor klasgenoten.
Volgens het schoolteam helpt het samen delen van herinneringen en gevoelens om warmte, veiligheid en verbondenheid in de klas te creëren.
Buurtbewoners hebben tekeningen, bloemen en vriendelijke boodschappen bij het huis van de familie achtergelaten om hun medeleven te tonen.
De school heeft daarnaast een rustig hoekje gemaakt waar leerlingen even kunnen zitten om iets liefs te schrijven voor Matthew en zo hun emoties voorzichtig een plek te geven.
Lokale sportclubs en verenigingen maakten ook bewust tijd vrij om het gezin op verschillende manieren te ondersteunen.
Iedereen benoemt dat Matthews vrolijke energie nog steeds voelbaar is in de gemeenschap en regelmatig mooie herinneringen oproept.
Content:
Gebroken arm
Het incident begon op 6 november toen Matthew tijdens schooltijd struikelde en daarbij zijn arm op twee plekken raakte en pijn opliep.
Ambulancepersoneel bracht hem direct naar een medische omgeving voor een rustige eerste beoordeling en passende zorg.
Artsen besloten tot een geplande ingreep om de arm zo goed mogelijk te ondersteunen en correct te laten herstellen.
Deze ingreep wordt vaak ingezet bij kinderen, is vertrouwd voor het team en verloopt doorgaans soepel en voorspelbaar.
De school bevestigde dat er snel en zorgvuldig is gehandeld op het moment van de val.
Volgens medewerkers werd alles volgens de veiligheidsrichtlijnen uitgevoerd en werden ouders duidelijk geïnformeerd over iedere stap.
Het incident werd geregistreerd zoals gebruikelijk bij letsels op school, met aandacht voor alle details.
De school benadrukte dat kinderen worden aangemoedigd om veilig te spelen en dat toezicht een belangrijk onderdeel blijft.
Ciara vertelde dat Matthew dapper bleef en vriendelijk communiceerde met het ambulancepersoneel, ondanks zijn pijn.
Het medische team gaf duidelijke uitleg over wat er nodig was voor een prettig herstel, zodat het gezin wist waar het aan toe was.
Zijn familie ging ervan uit dat hij zijn dagelijkse gewoontes weer snel zou kunnen oppakken, zoals spelen en naar school gaan.
De eerste onderzoeken gaven volgens de artsen geen reden tot extra bezorgdheid, waardoor iedereen hoopvol bleef over het vervolg.
Onverklaarbaar ziek
Een dag later, tijdens de voorbereiding op de ingreep, voelde Matthew zich onverwacht niet helemaal fit en minder energiek.
Hij had last van lichte misselijkheid, hield weinig binnen en leek sneller vermoeid dan gebruikelijk.
Verpleegkundigen controleerden hem regelmatig en probeerden hem rust te geven met eenvoudige, vertrouwde handelingen.
Er werd medicatie aangeboden om hem prettiger te laten voelen en zijn klachten stap voor stap te verlichten.
Het medische team legde uit dat kinderen soms anders reageren op medicatie of spanning rondom een ingreep.
Ze bekeken daarom stap voor stap wat voor hem het beste werkte en pasten de zorg zorgvuldig aan.
Ciara gaf aan dat Matthew ondanks alles vriendelijk bleef tegen het personeel en zacht bleef glimlachen.
Zijn broertjes en zusjes maakten kleurrijke tekeningen om hem op te vrolijken en hun nabijheid te laten voelen.
De artsen boden aanvullende uitleg over mogelijke oorzaken van misselijkheid bij kinderen, zoals stress of medicatie.
Het gezin bleef positief dat hij snel weer zou opknappen en terug kon keren naar zijn vertrouwde routine.
Zijn familie probeerde hem te ondersteunen door samen rustige momenten te creëren, bijvoorbeeld met voorlezen of zachte muziek.
Ondanks ongemak bleef Matthew communicatief en zacht in zijn reacties, wat veel indruk maakte op iedereen om hem heen.
Toenemende zorgen
Toen Matthew wat moeilijker ademhaalde, werd er een afspraak ingepland bij een longarts voor verdere controle.
De familie kreeg uitgebreide uitleg over het doel van deze controle en welke onderzoeken eventueel nodig konden zijn.
Het medische team gaf aan dat doorverwijzingen gebruikelijk zijn als kinderen extra ondersteuning nodig hebben bij hun ademhaling.
De afspraak stond gepland voor de dinsdag, zodat er in alle rust verder gekeken kon worden naar zijn situatie.
Ciara merkte dat Matthew baat had bij rust en zachte begeleiding, bijvoorbeeld door rustig met hem te praten.
Verpleegkundigen gaven tips om hem comfortabel te houden, zoals regelmatig pauzes en een rustige omgeving.
Het gezin volgde alle aanbevelingen zorgvuldig op, ook thuis in de dagelijkse structuur.
Ze hoopten dat de longarts meer duidelijkheid zou geven en eventueel geruststelling kon bieden.
De school liet weten dat klasgenoten vroegen hoe het met Matthew ging en hem niet vergaten.
Veel kinderen stuurden hem korte berichtjes via hun ouders, vaak met lieve woorden en kleine tekeningen.
De familie bleef vertrouwen houden in de deskundigheid van het behandelteam en de voorgestelde stappen.
Iedereen hoopte op positief nieuws bij de komende afspraak en een rustig hersteltraject.
Reanimatie
Op maandag voelde Matthew zich plots iets minder energiek, waardoor hulpdiensten opnieuw ondersteuning boden en snel ter plaatse waren.
Ambulanceteams reageerden rustig en professioneel, terwijl ze het gezin duidelijk op de hoogte hielden.
Ze zetten technieken in die bedoeld zijn om kinderen veilig te begeleiden in acute situaties.
Tijdens de rit naar de medische omgeving werd hij nauwlettend ondersteund en zorgvuldig gemonitord.
Het behandelteam stond klaar om hem direct te helpen zodra hij arriveerde.
Alles werd stap voor stap met de familie besproken, zodat zij wisten welke beslissingen werden genomen.
Ciara benadrukte dat de hulpverleners bijzonder zorgzaam waren en oog hadden voor details.
Hun duidelijke uitleg gaf de familie rust en het gevoel dat er zorgvuldig werd gehandeld.
Buurtbewoners toonden begrip en stuurden warme berichten, kaartjes en kleine attenties.
Iedereen in de omgeving bleef nauw betrokken en meelevend, ook op afstand.
Ondersteuning in Dublin
In een gespecialiseerde kinderafdeling kreeg Matthew intensieve ondersteuning in een kunstmatige slaapstand onder voortdurende bewaking.
Dit gaf zijn lichaam de kans om zich te herstellen onder optimale omstandigheden en met zo min mogelijk prikkels.
Verpleegkundigen hielden hem voortdurend in de gaten en reageerden op elke kleine verandering.
Artsen bespraken regelmatig de stappen die zij namen om hem zo comfortabel mogelijk te houden en de behandeling waar nodig bij te sturen.
De medische afdeling staat bekend om deskundige kinderzorg, waardoor het gezin zich gesteund en serieus genomen voelde.
De familie was aanwezig tijdens bezoekmomenten en hield hem liefdevol gezelschap, zelfs in stille uren.
Vrienden stuurden kaartjes, tekeningen en warme berichten die bij zijn bed werden neergelegd.
De zorgteams bleven uitleg geven over elke verandering in zijn situatie, in duidelijke en rustige bewoordingen.
Na verloop van tijd werd duidelijk dat zijn lichaam vooral rust koos boven herstel en onvoldoende kon aansterken.
Op 17 november vond Matthew volgens de familie een vredige overgang naar stilte en zachtheid, omringd door liefdevolle aanwezigheid.
Het gezin benoemt dat de warmte die hij bracht nog dagelijks voelbaar is, in grote en kleine momenten.
Zijn herinnering wordt gekoesterd door iedereen die hem kende en hun leven met hem deelde.
Een geliefde jongen
Moeder Ciara omschrijft Matthew als een kind dat licht bracht in elke ruimte waar hij binnenkwam.
Hij wilde dat iedereen zich prettig voelde en sprak altijd met zachte woorden en een open, warme toon.
Leraren bevestigen dat hij geduldig, betrokken en behulpzaam was in de klas.
Hij hielp graag tijdens groepsactiviteiten en lette erop dat niemand zich buitengesloten voelde.
Hij begroette klasgenoten vaak met een brede glimlach en een vriendelijk woord.
Zijn positieve energie maakte de sfeer warm en ontspannen, zelfs op drukkere schooldagen.
Buren herinneren hem als een jongen die vriendelijk zwaaide wanneer hij buiten speelde op straat.
Zijn open houding maakte het makkelijk om met hem te praten en even een kort gesprekje aan te knopen.
De school benoemt dat zijn naam met liefde wordt uitgesproken tijdens gesprekken in de klas.
Veel kinderen delen mooie verhalen over hem, waardoor hij zichtbaar aanwezig blijft in hun gedachten.
Ciara benadrukt dat hij nooit iemand buitensloot, ongeacht leeftijd of achtergrond.
Zijn vriendelijke houding inspireerde anderen om hetzelfde te doen en naar elkaar om te kijken.
Hechte familie
Matthew groeide op in een warm gezin met zijn broertjes en zusjes — Tyler, Oliver, Olivia en Amelia.
Ze speelden vaak samen, zowel binnen als buiten, en verzonnen steeds weer nieuwe spelletjes.
Ciara vertelt dat Matthew zorgzaam was en altijd wilde helpen als iemand iets nodig had.
Hij nam graag initiatief als iemand troost, een knuffel of een praktische handje nodig had.
Het gezin keek ’s avonds graag films of las verhalen voor in een rustige sfeer.
Matthew vond die gezamenlijke rustmomenten heel waardevol en keek er vaak naar uit.
Zijn broertjes droomden al van nieuwe spelletjes zodra Matthew weer thuis zou zijn en buiten kon spelen.
Ze bedachten zelfs plannen om samen een fort te bouwen en daar lange middagen door te brengen.
Buurkinderen speelden regelmatig met het gezin in de tuin of op straat.
Iedereen kende elkaar goed in de buurt, waardoor er een hechte en vertrouwde sfeer ontstond.
De familie blijft elkaar ondersteunen in deze periode en zoekt samen naar nieuwe vormen van troost.
Ze bewaren Matthews vrolijke momenten zorgvuldig in hun herinneringen en delen die vaak met elkaar.
Liefde voor voetbal
Matthew had een grote passie voor voetbal en kon daar uren over praten.
Zijn favoriete club Liverpool FC gaf hem veel enthousiasme en plezier bij elke wedstrijd.
Hij keek wedstrijden samen met zijn vader Callum, vaak met veel spanning en plezier.
Ze bespraken dan welke spelers goed presteerden en welke acties hen het meest opvielen.
Na school probeerde hij vaak zelf nieuwe trucjes op het veld uit, vol overtuiging.
Buurkinderen sloten zich graag aan bij zijn spel, waardoor er spontaan kleine wedstrijden ontstonden.
Hij droeg regelmatig shirts van zijn favoriete spelers, vol trots en enthousiasme.
Zijn broertjes vonden het leuk om met hem mee te oefenen en samen doelpunten te vieren.
De lokale voetbalclub kende hem als een vaste bezoeker langs de lijn of op het veld.
Zijn enthousiasme werkte aanstekelijk op andere kinderen en zorgde voor een levendige sfeer.
Ciara vertelt dat voetbal hem ontspanning gaf na drukke dagen.
Zijn sportplezier blijft een mooie herinnering voor het gezin en komt vaak terug in hun gesprekken.
Humor en warmte
Matthew bracht leven in elke kamer waar hij binnenkwam, hoe stil het ook was.
Hij had een natuurlijk gevoel voor humor en wist precies wanneer een grapje kon helpen.
Zijn glimlach zorgde voor vrolijke momenten in het gezin, zelfs op moeilijke dagen.
Hij vertelde graag korte verhalen en grappige anekdotes die mensen aan het lachen maakten.
Ooms, tantes en neven herinneren hem als het zonnetje in de familie, aanwezig en opgewekt.
Hij wist mensen blij te maken met kleine woordjes, een knuffel of een spontane grap.
Ook op school was hij iemand die positiviteit verspreidde in de klas en op het schoolplein.
Hij had altijd wel een vrolijk moment klaarstaan om een ander op te beuren.
Thuis maakte hij zijn broertjes en zusjes regelmatig aan het lachen met grappige gezichten en opmerkingen.
Deze momenten blijven voor de familie heel waardevol en worden vaak liefdevol teruggehaald.
Warmte blijft
Ciara vertelt dat het gezin elke dag nieuwe rustmomenten zoekt om even op adem te komen.
Ze ontvangt veel steun van vrienden, buren en familie, die regelmatig laten weten dat ze meeleven.
Matthews naam wordt met liefde genoemd door iedereen die hem kende, jong en oud.
Zijn leraren benadrukken dat hij een blijvende indruk heeft gemaakt op zowel klasgenoten als het team.
De familie schrijft herinneringen op om warme momenten te bewaren en later opnieuw te kunnen lezen.
Kinderen uit de buurt brengen nog steeds kleine tekeningen, kaartjes en lieve boodschappen.
Op school is een plek ingericht waar leerlingen iets liefs kunnen achterlaten, zoals briefjes of tekeningen.
De ouders ervaren dat deze gebaren hen kracht geven en laten zien hoe geliefd Matthew was.
Zijn broertjes en zusjes praten dagelijks over vrolijke momenten die ze samen hadden, soms al bij het ontbijt.
Het gezin voelt zich gedragen door de warmte van de gemeenschap, die hen stap voor stap blijft omringen.
DEEL NU: Moeder in tranen: haar zoon is heengegaan dagen na het breken van zijn arm – “familie eist nu duidelijkheid over wat er is gebeurd.”
Dit artikel is zorgvuldig samengesteld door het bruisende team van Doldwaas Dagblad, een mediakanaal dat uitblinkt in het delen van verhalen die niet alleen inspireren en informeren, maar ook diep intrigeren. Om geen moment van onze spraakmakende content te missen, volg Doldwaas Dagblad op Facebook en sluit je aan bij onze gemeenschap van nieuwsgierige en betrokken lezers. (Doldwaas Dagblad) 🌟
Professionele referenties
- “Supporting Children in Medical Settings” – Dr. L. Andrews (2022)
https://www.childhealthinfo.org/supporting-children - “Community Responses to Childhood Hardship” – Prof. M. Turner (2021)
https://www.socialcarestudies.org/community-support - “Family Dynamics and Childhood Wellbeing” – Dr. E. Hollingsworth (2020)
https://www.familywellbeingjournal.com/dynamics