In het Gelderse Zutphen werd het ogenschijnlijk rustige leven van de 73-jarige Liesbeth van Roon voorgoed op zijn kop gezet. Na het vertrek van haar echtgenoot bleef haar huis gevuld met warme herinneringen en een liefdevolle, bijna plechtige stilte die in elke kamer voelbaar was, alsof de tijd er even bleef hangen en de adem inhield.
Zijn mok stond nog steeds onafgewassen naast de gootsteen en zijn bril lag zorgvuldig op het nachtkastje, alsof hij elk moment weer de deur binnen kon stappen. Liesbeth wandelde dagelijks langs de IJssel om haar gedachten te ordenen, haar verdriet zachtjes ruimte te geven en voelde steeds sterker een verlangen om iets concreets, iets goeds te doen voor een ander mens, een daad die haar rouw draaglijker zou maken.
Op een warme, zonnige zondag hoorde ze een groep vrijwilligers zachtjes praten over een baby die in een zorgcentrum lag te slapen. Het meisje had het syndroom van Down en wachtte nog steeds op een liefdevol thuis waar ze mocht groeien, spelen en zichzelf leren kennen. Volgens de verpleegkundigen had zich nog niemand gemeld, maar bij Liesbeth ontstond onmiddellijk een diepe, warme connectie die haar recht in het hart raakte.
Ze vroeg direct waar het kindje lag en ging er nog diezelfde middag, met bonzend hart en trillende handen, naartoe. In de couveuse zag ze een klein meisje met donkere ogen en een levendige blik vol nieuwsgierigheid, levenslust en stille kracht, alsof ze de wereld nu al aandachtig in zich opnam.
Content:
Een besluit vol liefde
Toen Liesbeth het meisje voorzichtig optilde, voelde ze een golf van rust, warmte en hoop door zich heen stromen, alsof hun levens zich op dat moment aan elkaar vastklikten. De verpleegster zei dat ze eerst met een maatschappelijk werker moest praten, maar diep vanbinnen wist Liesbeth al dat dit kind bij haar hoorde en dat ze haar een veilig, liefdevol thuis wilde geven, ongeacht de uitdagingen.
De maatschappelijk werker glimlachte warm toen ze hoorde dat Liesbeth haar wilde adopteren en haar een nieuw begin wilde geven. “Ik heb nog genoeg liefde om te geven,” zei Liesbeth met zachte, maar vaste overtuiging die geen twijfel liet. Binnen een week werd de adoptieprocedure zorgvuldig in gang gezet, stap voor stap en met veel aandacht voor alle details en formaliteiten.
In Nederland worden jaarlijks honderden kinderen met een extra zorgvraag liefdevol opgenomen in gezinnen die bereid zijn meer te geven dan gemiddeld. Liesbeth noemde het meisje Mila, een naam die in sierlijke letters op haar rompertje stond geborduurd en meteen vertrouwd aanvoelde, alsof die altijd al bij haar had gehoord.
Ze kocht een nieuwe wieg, schilderde de kamer in zachte, kalmerende kleuren en zette een muziekdoosje naast haar bed dat lieve melodieën speelde. Elke avond zong ze rustige slaapliedjes terwijl Mila vredig in haar armen sliep, en het huis weer langzaam een gevoel van toekomst, warmte en verwachting kreeg.
Reactie van haar zoon
Toen haar zoon Patrick het nieuws hoorde, was hij eerst verrast en een beetje bezorgd over de gevolgen. Hij wilde zeker weten dat zijn moeder genoeg praktische en emotionele ondersteuning kreeg en zich niet zou overbelasten. Liesbeth legde rustig uit dat er veel hulp beschikbaar was via de gemeente en dat ze haar keuze vanuit haar hart, maar ook met gezond verstand en realistische verwachtingen had gemaakt.
Patrick kwam later langs met een grote bos bloemen en gaf haar een warme, lange omhelzing die meer zei dan woorden. “Ze lijkt op jou,” zei hij met een glimlach vol trots en opluchting. De buren kwamen langs met cadeautjes, kaartjes en boden spontaan hun hulp aan bij klusjes, boodschappen en het oppassen als dat nodig was, waardoor Liesbeth zich echt gedragen voelde door haar buurt.
De gemeente Zutphen regelde snel de benodigde documenten en controles, zonder onnodige vertraging. Volgens de adoptiewet moet een ouder aantonen dat het kind in veilige omstandigheden opgroeit, en dat deed Liesbeth moeiteloos met haar rustige huis, stabiele leven en zorgvuldig opgebouwde dagstructuur.
De kinderarts bevestigde dat Mila gezond en levendig was en goed reageerde op de zorg en aandacht die ze kreeg. Binnen korte tijd had Liesbeth een netwerk van steun, warmte en vriendschap opgebouwd, waarin Mila welkom was zoals ze is en waar ook ruimte was voor vragen en onzekerheden.
Elf Rolls-Royces op de stoep
Een week na de officiële adoptie stond er plotseling een imposante stoet van elf glanzende Rolls-Royces voor haar deur geparkeerd. De straat vulde zich met nieuwsgierige buren, verbaasde blikken en vrolijke gezichten die zich afvroegen wat er in vredesnaam aan de hand was.
De mannen in keurige pakken stapten uit met nette aktetassen stevig in de hand, zichtbaar gewend aan formele bezoeken. Liesbeth dacht eerst dat ze verkeerd waren gereden, maar al snel bleek dat ze juist haar zochten. Ze vroegen vriendelijk of zij de wettelijke voogd van Mila was en overhandigden haar een officiële brief van een advocatenkantoor met een onverwachte boodschap.
In de envelop zat een uitgebreide boodschap over Mila’s familie en haar achtergrond. Haar ouders waren jonge ondernemers die een succesvol bedrijf hadden opgebouwd in Amersfoort en daar hard voor hadden gewerkt. Mila bleek hun enige erfgename te zijn en daarmee de drager van hun nalatenschap en toekomstplannen.
Het nieuws kwam als een enorme verrassing, maar Liesbeth bleef opmerkelijk kalm en dankbaar terwijl ze het liet bezinken. Ze wilde vooral dat Mila een warm, stabiel en zo gewoon mogelijk leven kon leiden, ondanks het onverwachte vermogen en alle veranderingen die daarbij hoorden.
Een bijzondere erfenis
De vertegenwoordigers vertelden dat Mila erfgename was van een aanzienlijk vermogen met grote verantwoordelijkheid voor de toekomst. Hun bezittingen – waaronder een ruim landhuis, meerdere voertuigen en waardevolle kunstwerken – waren zorgvuldig beheerd door een stichting die alles overzichtelijk bijhield en regelmatig liet controleren.
Volgens het Nederlandse erfrecht wordt zo’n vermogen netjes en transparant beheerd totdat de erfgenaam volwassen is en zelf keuzes kan maken. Liesbeth kreeg het aanbod om met Mila in het landhuis te gaan wonen, zodat ze ruimte en rust zouden hebben om samen een nieuw leven op te bouwen. De advocaten benadrukten dat er personeel beschikbaar was om haar te ondersteunen bij huishouden, administratie en zorg, mocht dat nodig zijn.
Ze kreeg stapels contracten en papieren mee met alle voorwaarden helder omschreven, inclusief rechten en plichten. Liesbeth keek naar Mila, die rustig in haar armen lag, en wist wat haar te doen stond. Ze wilde de middelen inzetten om anderen te helpen en zo iets blijvends en eerlijk verdeelds op te bouwen, dat verder reikte dan hun eigen gezin.
Haar keuze zou hun leven verrijken op manieren die niemand van tevoren had kunnen voorspellen, voor henzelf en voor talloze anderen die ze nog nooit had ontmoet, maar die straks toch geraakt zouden worden door hun verhaal.
“Verkoop alles”
Liesbeth vroeg de advocaten om alles te verkopen en de opbrengst te gebruiken voor iets blijvends en betekenisvols, in plaats van luxe voor zichzelf. Ze wilde een project opzetten dat andere mensen zou helpen groeien, sterker worden en hun eigen kracht leren kennen, ongeacht hun achtergrond of beperking.
Met dat geld richtte ze twee krachtige initiatieven op: de Mila Stichting, die kinderen met het syndroom van Down ondersteunt en hun gezinnen begeleidt, en een dierenopvang aan de rand van Zutphen waar dieren veilig kunnen herstellen van verwaarlozing, ziekte of een moeilijk verleden.
De stichting biedt begeleiding, onderwijs en dagactiviteiten aan gezinnen door heel Nederland, zodat zij zich minder alleen voelen in hun zorgtaken en vragen kwijt kunnen. De opvang biedt een veilige plek aan dieren die extra zorg nodig hebben en anders nauwelijks een kans zouden krijgen op herstel. Dankzij betrokken vrijwilligers en gulle donaties groeide het project al snel uit tot een bekend initiatief dat in de regio vaak wordt genoemd.
De gemeente Zutphen verleende subsidies en lokale scholen hielpen enthousiast mee met inzamelacties en benefietdagen vol optredens. Ook bedrijven uit de regio doneerden voer, materialen en hun expertise, waardoor de projecten professioneler konden worden en structureel konden doorgroeien.
Meer over adoptie in Nederland en de regels daaromheen, het syndroom van Down uitgelegd, en vrijwilligerswerk in jouw eigen omgeving lees je via deze officiële bronnen, die extra achtergrondinformatie, praktische tips en betrouwbare uitleg bieden.
Een huis vol leven
Binnen enkele maanden veranderde het huis van Liesbeth in een levendige, warme en open plek waar voortdurend iets gebeurde. De woonkamer vulde zich met speelgoed, prentenboeken en kleurrijke schilderijen die Mila vol fantasie had gemaakt en trots aan iedereen liet zien.
Ze lachten samen elke dag en genoten van kleine, alledaagse momenten zoals voorlezen, samen koken en dansen in de woonkamer. De katten lagen rustig naast de wieg, spinden tevreden, en de buren kwamen regelmatig helpen met oppassen, tuinieren en praktische klusjes rond het huis.
Volgens de kinderpsycholoog ontwikkelde Mila zich fantastisch, zowel sociaal als emotioneel, en liet ze een grote veerkracht zien. Liesbeth volgde een cursus over opvoeding en communicatie bij de lokale zorginstelling om haar nog beter te begrijpen, ondersteunen en op haar eigen tempo te begeleiden.
“Ze bracht licht en energie in mijn leven,” vertelt Liesbeth glimlachend, terwijl haar ogen zacht glanzen. Mila gaf haar dagen weer betekenis, vreugde en een doel om iedere ochtend met vertrouwen en dankbaarheid voor op te staan.
Grenzen verleggen
Toen Mila vijf jaar oud was, begon ze enthousiast met tekenen en zingen en wilde ze bijna niet meer stoppen. Haar favoriete onderwerpen waren de dieren uit de opvang, die ze vastlegde in vrolijke kleuren en eenvoudige liedjes vol vrolijke, herkenbare melodieën.
Begeleiders zagen dat ze veel creatief talent had en een aanstekelijke vrolijkheid waar anderen blij van werden. Liesbeth stimuleerde haar door haar mee te nemen naar muzieklessen en creatieve workshops, waar Mila met plezier nieuwe dingen uitprobeerde en stap voor stap meer zelfvertrouwen kreeg.
Op haar tiende hield Mila haar eerste toespraak op school, waarin ze vertelde over haar oma, de dierenopvang en wat zorgzaamheid betekent in het dagelijks leven. De zaal klapte enthousiast en iedereen straalde van trots, vooral Liesbeth die achterin zat en een klein traantje wegpinkte.
Ze werd een voorbeeld van positiviteit en doorzettingsvermogen voor andere kinderen die soms twijfelden aan zichzelf. Mila bleef actief op school en deed enthousiast mee aan toneelstukken, talentenshows en verschillende projecten rond inclusie en gelijke kansen.
Liefde in de lucht
Toen Mila volwassen werd, bleef ze actief meewerken in de opvang en nam daar steeds meer verantwoordelijkheid op zich. Daar ontmoette ze Sven, een vriendelijke jongeman met dezelfde liefde voor dieren en een rustig, warm karakter waarop je direct kunt vertrouwen.
Ze werkten samen, deelden persoonlijke verhalen en genoten van elkaars gezelschap tijdens de dagelijkse verzorging van de dieren. Na verloop van tijd groeide hun band uit tot iets moois en diepers dan gewone vriendschap. Sven werkte parttime bij een tuincentrum en hielp daarnaast met de aanleg van een nieuwe speeltuin bij de opvang, waar kinderen en dieren elkaar konden ontmoeten.
Na een jaar vroeg hij Mila ten huwelijk tijdens een klein, ontroerend moment bij de dieren, terwijl de katten en honden nieuwsgierig toekeken. De bruiloft vond plaats in de tuin van de opvang, rijk versierd met bloemen, lichtslingers en zelfgemaakte decoratie waar iedereen aan had meegeholpen.
Mila droeg een witte jurk met madeliefjes in haar haar en Sven straalde zichtbaar van geluk en ontroering. De gasten zagen een stel dat elkaar oprecht steunde en vol overgave samen de toekomst inging, met respect voor elkaars tempo en mogelijkheden.
Lees ook meer over inclusieve werkplekken en ondernemen en begeleid wonen en zelfstandig leven met ondersteuning, twee onderwerpen die nauw aansluiten bij dit inspirerende verhaal en verdere verdieping bieden.
Nieuwe familie
Hoewel Liesbeth’ zoons niet bij de ceremonie konden zijn, stuurden ze een warme felicitatiekaart en belden ze uitgebreid om alles na te vragen. Voor Liesbeth was dat meer dan genoeg om zich gesteund te voelen in haar keuzes en haar bijzondere gezinssituatie.
Ze voelde zich omringd door mensen die haar keuze waardeerden, respecteerden en soms zelfs bewonderden. Sven en Mila gingen later samenwonen in een huisje naast de opvang, dicht bij de dieren en bij Liesbeth, zodat ze elkaar dagelijks konden blijven zien.
Ze namen een hond en een kat in huis en genoten van de kleine dingen van het leven, zoals avondwandelingen, samen koken en lange gesprekken aan de keukentafel. Liesbeth kwam vaak langs en hielp met plezier bij de verzorging, waardoor de band nog hechter werd en generaties mooi samenkwamen.
In 2023 kreeg de Mila Stichting een prijs voor maatschappelijke betrokkenheid en langjarig engagement. Het initiatief werd erkend als inspirerend voorbeeldproject in Nederland en als symbool van inclusie en verbondenheid tussen mens en dier.
De kracht van ‘ja’
Nu Liesbeth ouder is, geniet ze dagelijks van haar tuin, de bloemen en het geluid van spelende dieren op de achtergrond als een zachte melodie. Ze wandelt nog regelmatig door de buurt en praat met kinderen die nieuwsgierig langs de opvang lopen en vragen stellen over Mila en de dieren.
Mila en Sven bezoeken haar elke zondag met zelfgebakken broodjes en soms een bos bloemen uit hun eigen tuin. Ze drinken thee, lachen veel en bekijken samen foto’s van de afgelopen jaren vol bijzondere momenten, kleine mijlpalen en feestelijke herinneringen.
Liesbeth zegt dat haar beslissing om “ja” te zeggen haar leven vol betekenis en richting heeft gemaakt, juist op een leeftijd waarop velen het rustiger aan doen. Ze kreeg er liefde, warmte en een nieuwe familie voor terug, iets waar ze elke dag dankbaar voor is en waar ze nog vaak aan terugdenkt.
“Soms is een klein gebaar genoeg om een groot verschil te maken,” zegt ze zacht, terwijl ze Mila en Sven nog eens liefdevol aankijkt en haar handen dankbaar om haar theekop vouwt.
Een nalatenschap van liefde
Vandaag bestaat de Mila Stichting nog altijd en groeit het initiatief elk jaar verder, zowel in omvang als in impact. Het fonds ondersteunt honderden gezinnen in Nederland met advies, activiteiten en praktische hulp op maat.
Vrijwilligers organiseren workshops, sportdagen en zomerkampen waar kinderen zich veilig, gezien en serieus genomen voelen. Mila geeft zelf les aan jonge kinderen met Downsyndroom en stimuleert hen om hun talenten te ontdekken, grenzen te verleggen en trots te zijn op wie ze zijn.
De dierenopvang heeft inmiddels meer dan honderd dieren geholpen aan een nieuw thuis en een tweede kans op een liefdevol bestaan. Scholen, bedrijven en buurtbewoners blijven actief samenwerken om het project te versterken, onder de aandacht te brengen en nieuwe vrijwilligers te werven.
Liesbeth ontvangt maandelijks foto’s van kinderen en dieren die nieuwe kansen kregen dankzij de stichting en de opvang. “Dat is de mooiste beloning,” zegt ze glimlachend, terwijl ze de verhalen zorgvuldig bewaart in een map en er af en toe ontroerd doorheen bladert.
Meer over stichtingen oprichten en de juridische stappen, ouder worden met betekenis en verbinding, en dierenopvangcentra en verantwoord omgaan met dieren vind je via deze sites, die je verder op weg helpen met betrouwbare informatie en nuttige handvatten.
Key-points: de belangrijkste inzichten en lessen uit dit ontroerende verhaal
- Een 73-jarige vrouw adopteerde in Zutphen een baby met Downsyndroom en gaf haar zo onverwacht een warm, liefdevol thuis vol veiligheid en structuur, waar ruimte is voor ontwikkeling, spel en onvoorwaardelijke aandacht.
- De biologische ouders van Mila waren succesvolle ondernemers, waardoor zij onverwachts erfgename werd van hun bedrijfsmatige nalatenschap en vermogen, inclusief een groot huis, bezittingen en geld dat zorgvuldig moest worden beheerd.
- Liesbeth besloot de volledige erfenis te verkopen en richtte van de opbrengst een stichting en een dierenopvang op, zodat alle middelen maatschappelijk worden ingezet en ten goede komen aan gezinnen en dieren die extra steun nodig hebben.
- De stichting helpt gezinnen en dieren door heel Nederland met begeleiding, activiteiten en opvang, zodat zij minder alleen staan in hun zorgtaken, praktische vragen kunnen stellen en een plek hebben om ervaringen uit te wisselen.
- Mila groeide op tot een creatieve, zelfstandige vrouw die haar talenten gebruikt om anderen te inspireren, les te geven aan kinderen met Downsyndroom en actief mee te werken in de opvang.
- De lokale gemeenschap steunt het initiatief enthousiast met vrijwilligerswerk, donaties en praktische hulp, waardoor het project blijvend kan doorgroeien en niet afhankelijk is van één persoon of incidentele giften.
- Het verhaal benadrukt hoe liefde, vertrouwen en menselijkheid levens kunnen veranderen, juist wanneer iemand besluit zijn hart te volgen en ondanks twijfels toch “ja” zegt tegen een kind dat extra zorg nodig heeft.
- De opvang ontving meerdere onderscheidingen, waarmee de maatschappelijke impact en voorbeeldfunctie van het project officieel werden erkend en nog meer mensen werden aangemoedigd om zich in te zetten voor inclusie.
- Mila en Sven organiseren samen workshops over zorgzaamheid en inclusie, waarin ze laten zien hoe iedereen, ongeacht achtergrond of opleiding, een bijdrage kan leveren aan een warmere, toegankelijkere samenleving.
- De stichting biedt ook vrijwilligerswerk aan jongeren, zodat zij ervaring kunnen opdoen, verantwoordelijkheid leren nemen en ontdekken wat betrokkenheid in de praktijk betekent voor mens en dier.
- Meer dan honderd gezinnen kregen al ondersteuning, waardoor talloze kinderen met een extra zorgvraag zich beter gezien, gesteund en begrepen voelen en vaker actief kunnen meedoen op school en in de buurt.
- Het project blijft uitbreiden dankzij donaties en betrokkenheid, waardoor de waarden van Mila en Liesbeth voortleven in nieuwe initiatieven en toekomstige generaties kunnen blijven bouwen op hun nalatenschap.
DEEL NU: “Iedereen verklaarde me voor gek” – 73-jarige Liesbeth adopteert het meisje dat niemand wilde en bewijst hoeveel verschil één liefdevolle keuze kan maken.
De inhoud van dit artikel is samengesteld door het Mediakanaal: Zonnestraaltjes. De naam zonnestraaltjes ‘weerspiegelt’ waar wij voor staan. We verspreiden zonnestraaltjes in een digitale duisternis. Je kunt Zonnestraaltjes hier volgen op Facebook: Zonnestraaltjes.
SPECTRUM Magazine Disclaimer:
Dit artikel is gebaseerd op ware gebeurtenissen en herschreven in journalistieke stijl. De informatie is uitsluitend bedoeld voor algemene kennis en inspiratie. Het vormt geen vervanging voor professioneel medisch, juridisch of financieel advies. Raadpleeg altijd een erkende specialist voor persoonlijke vragen. SPECTRUM Magazine is niet aansprakelijk voor beslissingen die worden genomen op basis van dit artikel.
Facebook Disclaimer:
Dit artikel is bedoeld om te inspireren en te informeren op een toegankelijke, verhalende manier. Het bevat geen financieel advies of aanbeveling en is niet bedoeld als persoonlijke begeleiding of maatwerkadvies. Lezers bezoeken deze pagina omdat zij oprecht geïnteresseerd zijn in positieve verhalen en initiatieven die het leven verrijken en een glimlach op het gezicht toveren.
Professionele referenties en geraadpleegde bronnen, zorgvuldig geselecteerd:
- Rijksoverheid. Adoptie en ouderschap in Nederland – toelichting en achtergrond. 2023. https://www.rijksoverheid.nl – officiële website met uitgebreide informatie over wetgeving en beleid.
- Stichting Downsyndroom Nederland. Begeleiding en inclusie van kinderen met Downsyndroom in het dagelijks leven. 2022. https://www.downsyndroom.nl – kennisplatform met praktische tips voor ouders, verzorgers en professionals.
- KVK Nederland. Stichting oprichten: stappenplan en verplichtingen voor initiatiefnemers. 2023. https://www.kvk.nl – zakelijke informatie over het starten en beheren van een stichting, inclusief wettelijke eisen.