In het Ierse Rathnew (County Wicklow) is de gemeenschap nog altijd zichtbaar en diep geraakt door de onverwachte gebeurtenissen rond de achtjarige Matthew Breen, die na een ogenschijnlijk onschuldige armblessure nooit meer helemaal volledig kon herstellen. Zijn moeder Ciara Breen vertelt hoe het gezin stap voor stap probeert rust, houvast en verbondenheid vast te houden, terwijl zij vanuit alle hoeken van het dorp liefdevolle steun, praktische hulp en oprechte betrokkenheid blijft ontvangen, dag na dag.

De omgeving waar Matthew woonde staat bekend om een sterke saamhorigheid en betrokken buren die naar elkaar omkijken, zowel in goede als in moeilijke tijden, met aandacht voor elk gezin in de straat.
Veel bewoners geven daarom aan dat Matthew een blijvende, positieve indruk heeft achtergelaten en dat zijn zachte, vrolijke karakter nog vaak liefdevol wordt genoemd in gesprekken en herinneringen, alsof hij dichtbij blijft.

De school waar Matthew leerling was, zorgde direct voor extra aandacht, passende begeleiding en rustige gespreksmomenten voor klasgenoten die met vragen en emoties zaten, zodat iedereen zich gehoord voelde.
Volgens het schoolteam helpt het samen delen van herinneringen en gevoelens om warmte, veiligheid en verbondenheid in de klas te creëren, zodat geen enkel kind zich alleen hoeft te voelen, ook niet later.

Buurtbewoners hebben tekeningen, bloemen en vriendelijke boodschappen bij het huis van de familie achtergelaten om hun medeleven zichtbaar te tonen, op een stille maar duidelijke manier.
De school heeft daarnaast een rustig hoekje gemaakt waar leerlingen even kunnen zitten om iets liefs te schrijven voor Matthew en zo hun emoties voorzichtig een plek te geven in een vertrouwde omgeving, zonder druk.

Lokale sportclubs en verenigingen maakten ook bewust tijd vrij om het gezin op verschillende manieren te ondersteunen, zowel praktisch als emotioneel, met kleine gebaren die veel betekenen.
Iedereen benoemt dat Matthews vrolijke energie nog steeds voelbaar is in de gemeenschap en regelmatig mooie herinneringen oproept tijdens ontmoetingen en gesprekken, zelfs bij toeval.

Gebroken arm

Het incident begon op 6 november toen Matthew tijdens schooltijd struikelde en daarbij zijn arm op twee plekken raakte en hevige pijn opliep, waardoor alles ineens veranderde.
Ambulancepersoneel bracht hem direct naar een medische omgeving voor een rustige eerste beoordeling, passende zorg en verdere controle, met duidelijke uitleg onderweg.

Artsen besloten tot een geplande ingreep om de arm zo goed mogelijk te ondersteunen, te stabiliseren en correct te laten herstellen, met aandacht voor zijn comfort.
Deze ingreep wordt vaak ingezet bij kinderen, is vertrouwd voor het team en verloopt doorgaans soepel en voorspelbaar volgens vaste protocollen, met zorgvuldige nazorg.

De school bevestigde dat er snel en zorgvuldig is gehandeld op het moment van de val, in lijn met hun veiligheidsbeleid en gebruikelijke procedure.
Volgens medewerkers werd alles volgens de veiligheidsrichtlijnen uitgevoerd en werden ouders duidelijk, stap voor stap, geïnformeerd over iedere genomen maatregel, zodat niets onduidelijk bleef.

Het incident werd geregistreerd zoals gebruikelijk bij letsels op school, met aandacht voor alle details in het rapport en een volledige tijdslijn.
De school benadrukte dat kinderen worden aangemoedigd om veilig te spelen en dat toezicht een belangrijk onderdeel blijft van de dagelijkse schoolroutine, in elke pauze.

Ciara vertelde dat Matthew dapper bleef en vriendelijk communiceerde met het ambulancepersoneel, ondanks zijn pijn en schrik, en dat hij rustig bleef luisteren.
Het medische team gaf duidelijke uitleg over wat er nodig was voor een prettig herstel, zodat het gezin wist waar het aan toe was en vragen durfde te stellen, zonder terughoudendheid.

Zijn familie ging ervan uit dat hij zijn dagelijkse gewoontes weer snel zou kunnen oppakken, zoals spelen en naar school gaan met zijn vrienden, zoals altijd gewend was.
De eerste onderzoeken gaven volgens de artsen geen reden tot extra bezorgdheid, waardoor iedereen hoopvol bleef over het vervolg van zijn hersteltraject, met vertrouwen in de stappen.

Onverklaarbaar ziek

Een dag later, tijdens de voorbereiding op de ingreep, voelde Matthew zich onverwacht niet helemaal fit en merkbaar minder energiek, wat direct zorgen opriep.
Hij had last van lichte misselijkheid, hield weinig binnen en leek sneller vermoeid dan gebruikelijk bij een gezonde schooldag, zelfs bij kleine inspanning.

Verpleegkundigen controleerden hem regelmatig en probeerden hem rust te geven met eenvoudige, vertrouwde handelingen en rustige woorden, zodat hij zich veilig kon voelen.
Er werd medicatie aangeboden om hem prettiger te laten voelen en zijn klachten stap voor stap te verlichten, terwijl ze hem goed bleven observeren en zijn reacties bleven volgen.

Het medische team legde uit dat kinderen soms anders reageren op medicatie of spanning rondom een ingreep en ziekenhuisomgeving, en dat dit kan wisselen per kind.
Ze bekeken daarom stap voor stap wat voor hem het beste werkte en pasten de zorg zorgvuldig aan, in overleg met de familie, met ruimte voor vragen.

Ciara gaf aan dat Matthew ondanks alles vriendelijk bleef tegen het personeel en zacht bleef glimlachen naar iedereen, ook in moeilijke momenten.
Zijn broertjes en zusjes maakten kleurrijke tekeningen om hem op te vrolijken en hun nabijheid te laten voelen, zelfs als ze er niet steeds bij konden zijn, maar wel meeleefden.

De artsen boden aanvullende uitleg over mogelijke oorzaken van misselijkheid bij kinderen, zoals stress, medicatie of spanning, en namen die signalen serieus.
Het gezin bleef positief dat hij snel weer zou opknappen en terug kon keren naar zijn vertrouwde routine thuis en op school, met gewone dagen.

Zijn familie probeerde hem te ondersteunen door samen rustige momenten te creëren, bijvoorbeeld met voorlezen of zachte muziek op de achtergrond, zodat hij kon ontspannen.
Ondanks ongemak bleef Matthew communicatief en zacht in zijn reacties, wat veel indruk maakte op iedereen om hem heen en hun zorg vergemakkelijkte, in elke dienst.

Toenemende zorgen

Toen Matthew wat moeilijker ademhaalde, werd er een afspraak ingepland bij een longarts voor verdere controle en onderzoek, om niets aan het toeval over te laten.
De familie kreeg uitgebreide uitleg over het doel van deze controle en welke onderzoeken eventueel nodig konden zijn om meer duidelijkheid te krijgen, stap voor stap.

Het medische team gaf aan dat doorverwijzingen gebruikelijk zijn als kinderen extra ondersteuning nodig hebben bij hun ademhaling of herstel, zeker wanneer klachten aanhouden.
De afspraak stond gepland voor de dinsdag, zodat er in alle rust verder gekeken kon worden naar zijn situatie en eventuele vervolgstappen, met voldoende tijd.

Ciara merkte dat Matthew baat had bij rust en zachte begeleiding, bijvoorbeeld door rustig met hem te praten en bij hem te blijven zitten, zonder hem te overprikkelen.
Verpleegkundigen gaven tips om hem comfortabel te houden, zoals regelmatig pauzes, frisse lucht en een rustige omgeving zonder teveel prikkels, ook ’s avonds.

Het gezin volgde alle aanbevelingen zorgvuldig op, ook thuis in de dagelijkse structuur en gewoontes, met aandacht voor zijn grenzen.
Ze hoopten dat de longarts meer duidelijkheid zou geven en eventueel geruststelling kon bieden over wat er precies aan de hand was, en wat dat betekende.

De school liet weten dat klasgenoten vroegen hoe het met Matthew ging en hem zeker niet vergaten, zelfs buiten de lessen om.
Veel kinderen stuurden hem korte berichtjes via hun ouders, vaak met lieve woorden en kleine tekeningen om hem moed te geven, en hem te laten glimlachen.

De familie bleef vertrouwen houden in de deskundigheid van het behandelteam en de voorgestelde stappen, ook wanneer de onzekerheid groeide.
Iedereen hoopte op positief nieuws bij de komende afspraak en een rustig hersteltraject waarin hij zijn kracht terug zou krijgen, beetje bij beetje.

Reanimatie

Op maandag voelde Matthew zich plots iets minder energiek, waardoor hulpdiensten opnieuw ondersteuning boden en snel ter plaatse waren, met directe aandacht voor zijn toestand.
Ambulanceteams reageerden rustig en professioneel, terwijl ze het gezin duidelijk op de hoogte hielden van alles wat ze deden, zodat er overzicht bleef.

Ze zetten technieken in die bedoeld zijn om kinderen veilig te begeleiden in acute situaties en spanning, met zo veel mogelijk rust.
Tijdens de rit naar de medische omgeving werd hij nauwlettend ondersteund en zorgvuldig gemonitord, zodat er snel ingegrepen kon worden indien nodig, op elk moment.

Het behandelteam stond klaar om hem direct te helpen zodra hij arriveerde, met alle benodigde apparatuur gereed en iedereen op post.
Alles werd stap voor stap met de familie besproken, zodat zij wisten welke beslissingen werden genomen en waarom bepaalde keuzes nodig waren, in begrijpelijke taal.

Ciara benadrukte dat de hulpverleners bijzonder zorgzaam waren en oog hadden voor details en emoties, ook bij het gezin.
Hun duidelijke uitleg gaf de familie rust en het gevoel dat er zorgvuldig, betrokken en met aandacht werd gehandeld, zelfs in spanning.

Buurtbewoners toonden begrip en stuurden warme berichten, kaartjes en kleine attenties om steun te betuigen, vanuit oprechte betrokkenheid.
Iedereen in de omgeving bleef nauw betrokken en meelevend, ook op afstand, via telefoontjes en online berichten, zodat het gezin zich gedragen voelde.

Ondersteuning in Dublin

In een gespecialiseerde kinderafdeling kreeg Matthew intensieve ondersteuning in een kunstmatige slaapstand onder voortdurende bewaking, met veel deskundigheid rondom hem.
Dit gaf zijn lichaam de kans om zich te herstellen onder optimale omstandigheden en met zo min mogelijk prikkels van buitenaf, zodat hij kon bijkomen.

Verpleegkundigen hielden hem voortdurend in de gaten en reageerden op elke kleine verandering in zijn toestand, met grote alertheid.
Artsen bespraken regelmatig de stappen die zij namen om hem zo comfortabel mogelijk te houden en de behandeling waar nodig bij te sturen, in overleg met de familie, met respect voor hun zorgen.

De medische afdeling staat bekend om deskundige kinderzorg, waardoor het gezin zich gesteund en serieus genomen voelde in hun zorgen, vanaf het eerste contact.
De familie was aanwezig tijdens bezoekmomenten en hield hem liefdevol gezelschap, zelfs in stille uren waarin weinig gezegd kon worden, maar veel werd gevoeld.

Vrienden stuurden kaartjes, tekeningen en warme berichten die bij zijn bed werden neergelegd om hem nabijheid te laten voelen, ook wanneer hij sliep.
De zorgteams bleven uitleg geven over elke verandering in zijn situatie, in duidelijke en rustige bewoordingen die voor iedereen begrijpelijk waren, zonder moeilijke termen.

Na verloop van tijd werd duidelijk dat zijn lichaam vooral rust koos boven herstel en onvoldoende kon aansterken, ondanks alle inspanningen.
Op 17 november vond Matthew volgens de familie een vredige overgang naar stilte en zachtheid, omringd door liefdevolle aanwezigheid van zijn dierbaren, heel dichtbij.

Het gezin benoemt dat de warmte die hij bracht nog dagelijks voelbaar is, in grote en kleine momenten in huis, van ochtend tot avond.
Zijn herinnering wordt gekoesterd door iedereen die hem kende en hun leven met hem deelde, van familieleden tot klasgenoten, en ook daarbuiten.

Een geliefde jongen

Moeder Ciara omschrijft Matthew als een kind dat licht bracht in elke ruimte waar hij binnenkwam, ongeacht de sfeer, en dat meteen merkbaar was.
Hij wilde dat iedereen zich prettig voelde en sprak altijd met zachte woorden en een open, warme toon naar anderen, zonder oordeel.

Leraren bevestigen dat hij geduldig, betrokken en behulpzaam was in de klas, ook naar jongere kinderen toe, met vanzelfsprekende vriendelijkheid.
Hij hielp graag tijdens groepsactiviteiten en lette erop dat niemand zich buitengesloten voelde of alleen achterbleef, zelfs niet even.

Hij begroette klasgenoten vaak met een brede glimlach en een vriendelijk woord dat meteen oprechte warmte uitstraalde, al bij het binnenkomen.
Zijn positieve energie maakte de sfeer warm en ontspannen, zelfs op drukkere schooldagen met veel activiteiten, wanneer het rumoerig was.

Buren herinneren hem als een jongen die vriendelijk zwaaide wanneer hij buiten speelde op straat of in de tuin, altijd met open blik.
Zijn open houding maakte het makkelijk om met hem te praten en even een kort gesprekje aan te knopen over van alles, zonder drempel.

De school benoemt dat zijn naam met liefde wordt uitgesproken tijdens gesprekken in de klas en in het team, met respect en zorg.
Veel kinderen delen mooie verhalen over hem, waardoor hij zichtbaar aanwezig blijft in hun gedachten en in de schoolherinneringen, ook in kleine momenten.

Ciara benadrukt dat hij nooit iemand buitensloot, ongeacht leeftijd, achtergrond of karakter, en dat hij dat echt voelde.
Zijn vriendelijke houding inspireerde anderen om hetzelfde te doen en naar elkaar om te kijken met kleine, liefdevolle gebaren, iedere dag opnieuw.

Hechte familie

Matthew groeide op in een warm gezin met zijn broertjes en zusjes — Tyler, Oliver, Olivia en Amelia — en voelde zich daarin zichtbaar thuis, met veel geborgenheid.
Ze speelden vaak samen, zowel binnen als buiten, en verzonnen steeds weer nieuwe spelletjes en fantasieverhalen, vol lach en energie.

Ciara vertelt dat Matthew zorgzaam was en altijd wilde helpen als iemand iets nodig had, groot of klein, zonder aarzeling.
Hij nam graag initiatief als iemand troost, een knuffel of een praktisch handje nodig had, zonder dat iemand erom hoefde te vragen, heel vanzelfsprekend.

Het gezin keek ’s avonds graag films of las verhalen voor in een rustige sfeer met dekens en gezellige lampjes, als vast ritueel.
Matthew vond die gezamenlijke rustmomenten heel waardevol en keek er vaak naar uit als afsluiting van de dag, met een veilig gevoel.

Zijn broertjes droomden al van nieuwe spelletjes zodra Matthew weer thuis zou zijn en buiten kon spelen in de buurt, zoals vroeger samen.
Ze bedachten zelfs plannen om samen een fort te bouwen en daar lange middagen door te brengen met hun vriendjes, vol fantasie.

Buurkinderen speelden regelmatig met het gezin in de tuin of op straat, vaak met ballen en spelletjes, en er was altijd beweging.
Iedereen kende elkaar goed in de buurt, waardoor er een hechte en vertrouwde sfeer ontstond voor alle kinderen, met veel veiligheid.

De familie blijft elkaar ondersteunen in deze periode en zoekt samen naar nieuwe vormen van troost en verbondenheid, op hun eigen tempo.
Ze bewaren Matthews vrolijke momenten zorgvuldig in hun herinneringen en delen die vaak met elkaar tijdens gesprekken, om hem dichtbij te houden.

Liefde voor voetbal

Matthew had een grote passie voor voetbal en kon daar uren over praten met iedereen die wilde luisteren, vol details en enthousiasme.
Zijn favoriete club Liverpool FC gaf hem veel enthousiasme en plezier bij elke wedstrijd die hij volgde, en hij leefde echt mee.

Hij keek wedstrijden samen met zijn vader Callum, vaak met veel spanning, voorpret en plezier, alsof het een klein evenement was.
Ze bespraken dan welke spelers goed presteerden en welke acties hen het meest opvielen tijdens de wedstrijd, met levendige gesprekken.

Na school probeerde hij vaak zelf nieuwe trucjes op het veld uit, vol overtuiging en enthousiasme, tot hij ze onder de knie had.
Buurkinderen sloten zich graag aan bij zijn spel, waardoor er spontaan kleine wedstrijden ontstonden met veel gelach, rennen en juichen.

Hij droeg regelmatig shirts van zijn favoriete spelers, vol trots en aanstekelijk enthousiasme, en liet dat graag zien.
Zijn broertjes vonden het leuk om met hem mee te oefenen en samen doelpunten te vieren met juichende gebaren, alsof het echt telde.

De lokale voetbalclub kende hem als een vaste bezoeker langs de lijn of op het veld tijdens trainingen, altijd nieuwsgierig en betrokken.
Zijn enthousiasme werkte aanstekelijk op andere kinderen en zorgde voor een levendige sfeer bij elke activiteit, ook bij de ouders.

Ciara vertelt dat voetbal hem ontspanning gaf na drukke dagen vol prikkels en indrukken, en dat hij ervan opknapte.
Zijn sportplezier blijft een mooie herinnering voor het gezin en komt vaak terug in hun gesprekken over hem, met een glimlach.

Humor en warmte

Matthew bracht leven in elke kamer waar hij binnenkwam, hoe stil het ook was daarvoor, en dat voelde iedereen meteen.
Hij had een natuurlijk gevoel voor humor en wist precies wanneer een grapje kon helpen om spanning te doorbreken, zonder iemand te kwetsen.

Zijn glimlach zorgde voor vrolijke momenten in het gezin, zelfs op moeilijke dagen met zorgen, wanneer het zwaar voelde.
Hij vertelde graag korte verhalen en grappige anekdotes die mensen aan het lachen maakten en de sfeer lichter maakten, heel spontaan.

Ooms, tantes en neven herinneren hem als het zonnetje in de familie, aanwezig en opgewekt in ieder gesprek, met een speelse blik.
Hij wist mensen blij te maken met kleine woordjes, een knuffel of een spontane grap op precies het juiste moment, zonder moeite.

Ook op school was hij iemand die positiviteit verspreidde in de klas en op het schoolplein tussen de pauzes, zelfs als anderen moe waren.
Hij had altijd wel een vrolijk moment klaarstaan om een ander op te beuren als iemand somber keek, met oprechte aandacht.

Thuis maakte hij zijn broertjes en zusjes regelmatig aan het lachen met grappige gezichten en speelse opmerkingen, gewoon uit het niets.
Deze momenten blijven voor de familie heel waardevol en worden vaak liefdevol teruggehaald tijdens gezamenlijke herinneringen, met warme verhalen.

Warmte blijft

Ciara vertelt dat het gezin elke dag nieuwe rustmomenten zoekt om even op adem te komen en stil te staan, in kleine stapjes.
Ze ontvangt veel steun van vrienden, buren en familie, die regelmatig laten weten dat ze meeleven en beschikbaar zijn, ook voor praktische dingen.

Matthews naam wordt met liefde genoemd door iedereen die hem kende, jong en oud, dichtbij en verder weg, in allerlei gesprekken.
Zijn leraren benadrukken dat hij een blijvende indruk heeft gemaakt op zowel klasgenoten als het team van de school, en dat blijft zo.

De familie schrijft herinneringen op om warme momenten te bewaren en later opnieuw te kunnen lezen en delen, wanneer het nodig is.
Kinderen uit de buurt brengen nog steeds kleine tekeningen, kaartjes en lieve boodschappen als teken van blijvende verbondenheid, heel trouw.

Op school is een plek ingericht waar leerlingen iets liefs kunnen achterlaten, zoals briefjes of tekeningen voor hem, op een rustige manier.
De ouders ervaren dat deze gebaren hen kracht geven en laten zien hoe geliefd Matthew was in de gemeenschap, en hoe breed dat leeft.

Zijn broertjes en zusjes praten dagelijks over vrolijke momenten die ze samen hadden, soms al bij het ontbijt aan tafel, met kleine lachjes.
Het gezin voelt zich gedragen door de warmte van de gemeenschap, die hen stap voor stap blijft omringen en steunen, ook op stillere dagen.

DEEL NU: Moeder in tranen: haar zoon overleed enkele dagen na het breken van zijn arm – de familie vraagt nu om volledige helderheid, stap voor stap, over wat er precies is gebeurd.

De inhoud van dit artikel is samengesteld door het Mediakanaal: Zonnestraaltjes. De naam zonnestraaltjes ‘weerspiegelt’ waar wij voor staan. We verspreiden zonnestraaltjes in een digitale duisternis. Je kunt Zonnestraaltjes hier volgen op Facebook: Zonnestraaltjes.

Professionele referenties

• “Supporting Children in Medical Settings” – een praktisch overzichtswerk van Dr. L. Andrews (2022), waarin wordt beschreven hoe kinderen zorgvuldig begeleid kunnen worden in een medische omgeving.
  Meer info: https://www.childhealthinfo.org/supporting-children
• “Community Responses to Childhood Hardship” – een studie van Prof. M. Turner (2021) over hoe gemeenschappen steun kunnen bieden bij ingrijpende gebeurtenissen in het leven van kinderen.
  Meer info: https://www.socialcarestudies.org/community-support
• “Family Dynamics and Childhood Wellbeing” – een uitgebreid artikel van Dr. E. Hollingsworth (2020) over de invloed van gezinsrelaties op het welzijn van kinderen.
  Meer info: https://www.familywellbeingjournal.com/dynamics