De recente uitzending van Christophe Deborsu voor RTL info, waarin hij naar Verviers, een stad in Wallonië met een opvallend hoge werkloosheidsgraad, trok en daar in gesprek ging met bewoners van de armste wijk van het land om hun dagelijkse realiteit en gevoelens tastbaar zichtbaar te maken, heeft een golf aan reacties en hevige meningen losgemaakt in heel België. Zowel voor- als tegenstanders van de reportage lieten zich horen, wat resulteerde in een levendig debat over armoede, werkloosheid en sociale ongelijkheid in het land.
Het recente rapport is al meer dan 400.000 keer bekeken en bevat uitgebreide interviews met bewoners die openhartig praten over hun dagelijks leven, inkomen en persoonlijke opvattingen over werk en de toekomst. De beelden tonen duidelijk hoe sommige mensen er bewust voor kiezen om niet te werken, terwijl anderen vol hoop zijn en actief op zoek naar werk en nieuwe kansen in de regio.
De uitzending veroorzaakte levendige en soms verhitte discussies in heel België, zowel op sociale media als in traditionele nieuwsprogramma’s. Kijkers, politici en academici deelden hun meningen over het werkstelsel in België, de werking van uitkeringen en het voortdurende belang van persoonlijke motivatie, verantwoordelijkheid en respect voor elkaar.
Content:
“Werken loont voor mij niet”
In de reportage ontmoet Deborsu de 37-jarige Laetitia, een alleenstaande moeder van drie kinderen in Verviers. Laetitia moest stoppen met haar studies toen ze op achttienjarige leeftijd zwanger werd en heeft sindsdien geen werk kunnen vinden of de mogelijkheid gehad om haar opleiding voort te zetten, ondanks de vele uitdagende situaties die ze heeft doorstaan.
Met een uitkering van ongeveer 2.700 euro per maand moet haar gezin de eindjes aan elkaar zien te knopen. Ze ziet op dit moment geen mogelijkheid om te gaan werken, aangezien haar uitkering dan aanzienlijk zou worden verlaagd en ze financieel gezien niet rond zou kunnen komen. Ze legt geduldig uit hoe ze elke euro zorgvuldig moet besteden om financieel stabiel te blijven.
Laetitia benadrukt dat ze graag een verschil wil maken in de samenleving, maar dat de huidige regels volgens haar weinig ruimte laten om echt vooruit te komen wanneer ze gaat werken. Thuis zorgt Laetitia voor haar kinderen, runt het huishouden met zorg en toewijding en probeert hun leven zo stabiel mogelijk te houden, ondanks de voortdurende onzekerheid op de achtergrond.
“Sociale experts beschouwen dit als een klassiek voorbeeld van de ‘werkloosheidsval’, waarbij het financieel vaak niet loont om te werken, wat de motivatie om een baan te zoeken kan verminderen. Organisaties zoals Forem streven ernaar om met begeleiding, training en persoonlijke ondersteuning een eerlijker balans te creëren en de drempel naar werk te verlagen.”
Acht jaar rust
In het nieuwsitem wordt Jacqueline uit Verviers geïnterviewd, die haar verhaal deelt. Sinds ze haar been brak in 2017, heeft ze geen vast werk meer en ontvangt ze een uitkering van 1.400 euro. Haar man krijgt een pensioen, waardoor hun gezamenlijke nettosalaris ongeveer 3.000 euro per maand bedraagt. Met dit inkomen proberen ze hun vaste lasten en dagelijkse kosten te betalen.
In antwoord op Deborsu’s vraag of ze nog van plan is om te werken, antwoordt ze met een glimlach: “Nee, ik heb acht jaar rust gehad en ben tevreden met mijn huidige levensstijl. Ik kan niet meer vroeg opstaan, mijn ritme is veranderd.” Zo laat ze doorschemeren dat ze gehecht is geraakt aan haar vredige manier van leven.
Jacqueline geniet van de rust van haar leven en laat haar drukke verleden achter zich. Ze vindt voldoening in het helpen van anderen door op honden te passen tijdens de vakanties van haar buren en kennissen. Haar dagen zijn goed gevuld met deze zinvolle bezigheid en ze verveelt zich zelden, ondanks dat ze niet actief werkt.
Politiek in beweging
De reportage zorgde meteen voor politieke reacties in Brussel en daarbuiten, waarbij Georges-Louis Bouchez, voorzitter van MR, verklaarde op X dat “dit de gevolgen zijn van een afhankelijkheidssysteem waarbij mensen worden aangemoedigd om niets te doen”, een uitspraak die veel steun kreeg van andere politici en experts, waardoor een breed debat ontstond over de impact van het huidige beleid op de samenleving en de noodzaak van structurele veranderingen.
Zijn opmerking heeft veel mensen aan het denken gezet, zowel online als in de traditionele media. Sommigen zijn het met hem eens dat activering en het stellen van duidelijke grenzen belangrijk zijn, terwijl anderen vinden dat hij sociale omstandigheden, structurele armoede en individuele kwetsbaarheid onvoldoende in overweging neemt.
Paul Magnette, de voorzitter van de PS, reageerde op een gematigde en genuanceerde manier op de situatie. Hij veroordeelt fraude, maar benadrukt dat de reportage te veel focus legde op extreme gevallen en karikaturen. Volgens Magnette willen de meeste werkzoekenden graag aan de slag, maar worden ze belemmerd door structurele obstakels zoals een gebrek aan kansen en ondersteuning.
“Geen sensatie, maar een taboe”
Ook in de media werd het onderwerp veel besproken en zeker niet vermeden, met Hannelore Simoens van VTM NIEUWS die haar steun uitsprak voor Deborsu en zijn werkwijze verdedigde. Ze benadrukte zijn journalistieke integriteit door te zeggen: ‘Ik ken hem een beetje, hij is niet iemand die sensatie zoekt’.
Volgens haar heeft de reportage een diepgeworteld maatschappelijk taboe blootgelegd en benadrukte de ernst van de problemen in de armste wijk van België, waar 27 procent van de inwoners langdurig werkloos is. Bovendien zijn één op de zeven mensen in Wallonië langdurig ziek en niet in staat om te werken, wat een enorme druk legt op het systeem en de solidariteit tussen regio’s.
“Simoens benadrukte dat Vlaanderen nu meer nadruk legt op re-integratie en controle dan voorheen, met meer aandacht voor het activeren van langdurig werklozen en strengere controles. Heldere afspraken, transparante regels en adequate begeleiding zijn essentieel voor het effectief uitvoeren van deze maatregelen.”
Vlaanderen en Wallonië verschillen
Nieuwe gegevens tonen aan dat er grote verschillen bestaan in het activeringsbeleid tussen regio’s. Vorig jaar kregen in België maar liefst 18.000 mensen boetes opgelegd omdat zij volgens overheidsdiensten in staat waren om werk te zoeken, maar dit niet deden. Deze cijfers hebben de discussie over strengere controle opnieuw aangewakkerd.
Volgens recente cijfers van de VDAB zijn er 11.000 langdurig werklozen uit Vlaanderen. Vlaanderen heeft in verhouding minder langdurig werklozen dan Wallonië, wat erop wijst dat Vlaanderen strenger controleert en sneller ingrijpt bij gebrek aan medewerking van werkzoekenden.
Volgens arbeidsmarktdeskundigen blijkt dat effectieve controle en begeleiding het beste werken wanneer ze samenwerken en elkaar versterken. In Vlaanderen zijn er steeds meer lokale initiatieven die mensen stap voor stap begeleiden naar nieuwe kansen op de arbeidsmarkt, hen motiveren en de nodige ondersteuning bieden voor een succesvolle re-integratie in het arbeidsproces.
Waarom Wallonië meer langdurig zieken telt
Stijn Baert, arbeidseconoom aan de UGent, legt uit dat langdurige afwezigheid op het werk vaak voorkomt bij mensen met een lagere opleiding, omdat zij meestal fysiek zwaardere beroepen hebben. Deze zware werkomstandigheden kunnen leiden tot rug- of spierklachten en andere lichamelijke problemen, waardoor zij zich sneller ziek melden en langdurig niet aan het werk kunnen verschijnen.
Ziekte is meestal niet de oorzaak, maar eerder een gevolg van sociale ongelijkheid en beperkte kansen, die zich opstapelen en leiden tot een vicieuze cirkel van achterstand. Mensen die langdurig werkloos zijn, hebben moeite om weer aan het werk te gaan vanwege afnemend zelfvertrouwen en vaardigheden, wat werkgevers terughoudender maakt om hen aan te nemen.
Hij benadrukt dat het essentieel is om aanzienlijk meer te investeren in opleidingsmogelijkheden en gezondheidsvoorzieningen, omdat werkgelegenheid niet alleen zorgt voor financiële stabiliteit, maar ook voor sociale verbondenheid en een betere levenskwaliteit. Deze boodschap is een krachtige oproep aan beleidsmakers om het beleid substantieel te herzien en te verbeteren.
Kansen blijven liggen
In Wallonië zijn momenteel veel vacatures in verschillende sectoren, maar het is moeilijk om deze banen ingevuld te krijgen, volgens cijfers van Forem en Eurostat.
Baert benadrukt dat er nog steeds veel banen beschikbaar zijn in sectoren zoals logistiek, schoonmaak, horeca en productie. Hij benadrukt het belang van begeleiding en bemiddeling richting deze banen.
Werkgevers willen extra stimulansen om mensen aan te moedigen om te gaan werken bij bedrijven die kampen met personeelstekorten en daardoor groeimogelijkheden missen. Digitale vaardigheden en taalonderwijs zijn essentieel volgens experts voor duurzame werkgelegenheid en loopbaangroei.
Reactie vanuit Vlaanderen
“In Vlaanderen is er veel interesse in het debat over werken, zowel door politici als arbeidsbemiddelingsdiensten. VDAB-begeleiders zien dat motivatie stijgt wanneer mensen beseffen dat werken weer de moeite waard is en voordelen heeft op zowel korte als lange termijn.”
Werkgevers in de zorg en logistiek hopen dat de reportage zal leiden tot meer nadruk op samenwerking tussen verschillende regio’s. Dit om vacatures sneller te kunnen invullen, kennis effectiever te delen en te voorkomen dat projecten stil komen te liggen vanwege een tekort aan personeel.
Vakbonden benadrukken het belang van gelijke kansen voor iedereen, ongeacht afkomst, regio of opleidingsniveau. Ook pleiten zij voor voldoende sociale bescherming om iedereen toegang te geven tot welvaart en welzijn zonder uitgesloten te worden.
Een breder maatschappelijk gesprek
De reportage van Deborsu heeft niet alleen een nationaal debat over werk, waardering en solidariteit in België op gang gebracht, maar heeft ook bij sommige kijkers tot het besef geleid dat het een reflectie is van het Belgische systeem. Anderen beschouwen het juist als een mogelijkheid om het beleid te verbeteren en blinde vlekken aan te pakken.
De uitzending laat zien dat het onderwerp veel complexer is dan alleen maar cijfers en grafieken: het gaat om mensen, hun keuzes, hun hoop en hun angsten. Het thema raakt de kern van de Belgische samenleving en doet nadenken over de toekomst, rechtvaardigheid en de gedeelde verantwoordelijkheid tussen overheid en burgers.
Key points
- De reportage van Christophe Deborsu voor RTL info zet een breed maatschappelijk gesprek in België in gang over werkloosheid, uitkeringen, persoonlijke verantwoordelijkheid en de grenzen van solidariteit binnen het huidige systeem.
- Inwoners van Verviers delen openhartig hun ervaringen, inkomen en keuzes rond wel of niet werken, waardoor kijkers een zeldzaam en eerlijk beeld krijgen van hun dagelijkse realiteit en twijfels.
- Politieke partijen MR en PS reageren verschillend: MR legt de nadruk op activering en striktere controle, terwijl PS focust op sociale bescherming, nuance en begrip voor groepen die het moeilijk hebben.
- Met 27% langdurige werkloosheid behoort Verviers tot de zwaarst getroffen regio’s van het land, wat de druk op sociale diensten en ondersteuningsmaatregelen verhoogt en de urgentie van effectieve oplossingen voelbaar maakt.
- UGent-professor Stijn Baert legt uit hoe ziekte en werkloosheid vaak samen gaan en hoe sociale ongelijkheid en beperkte opleidingskansen mensen in een vicieuze cirkel van kwetsbaarheid en afhaken kunnen houden.
- In Vlaanderen tonen VDAB-activeringsprogramma’s betere resultaten door intensievere begeleiding, meer opvolging en lokale initiatieven die mensen helpen opnieuw te starten én aan het werk te blijven.
- Wallonië kampt met structurele problemen zoals hoge werkloosheid en langdurige ziekte, terwijl tegelijk veel functies openstaan waarvoor geen diploma of ervaring nodig is, wat de aanhoudende mismatch tussen vraag en aanbod duidelijk maakt.
- De reportage opent een belangrijk gesprek over solidariteit en werkethiek en roept de vraag op hoe België iedereen eerlijk kan stimuleren om bij te dragen, zonder kwetsbare groepen te stigmatiseren, en met beleidskeuzes die echte vooruitgang mogelijk maken.
DEEL NU: Het rapport over werklozen die verdacht worden van fraude heeft geleid tot een intens politiek debat over strengere maatregelen en de behandeling van kwetsbare groepen.
Dit juweeltje is kunstig vervaardigd door KletsPraat, het mediaplatform dat meer te bieden heeft dan alleen gebabbel. Wij brengen verhalen die niet alleen je ogen openen, maar ook je horizon verbreden, rechtstreeks vanuit alle hoeken van onze bonte wereld. Hang aan voor onze sprankelende updates door KletsPraat op Facebook te volgen. Kom aan boord voor een avontuurlijke tocht vol verhalen die je wakker schudden, nog beter dan je ochtendkoffie op een trage dinsdag! ☕🌎✨
SPECTRUM Magazine – Financiële, juridische en medische disclaimer en aansprakelijkheid
De informatie in dit artikel is bedoeld voor algemene informatiedoeleinden. SPECTRUM Magazine geeft geen financieel, juridisch of medisch advies en is niet aansprakelijk voor beslissingen die op basis van deze inhoud worden genomen. Raadpleeg altijd een erkend professional voor persoonlijk advies. De redactie streeft naar nauwkeurige en evenwichtige informatie, maar kan volledigheid niet garanderen.
Facebook-disclaimer
Deze publicatie heeft als doel lezers te informeren en te inspireren met heldere duiding en extra context. Het is geen financieel advies, maar een uitnodiging om met oprechte interesse naar maatschappelijke thema’s te kijken, erover na te denken en er respectvol met anderen over in gesprek te gaan, zowel online als offline.
Professionele referenties: geraadpleegde en gecontroleerde bronnen
- Baert, S. (2024). Arbeid en gezondheid in België: nieuwe inzichten. Universiteit Gent, onderzoeksrapport over arbeidsmarkt en gezondheid. ugent.be – geraadpleegd als onderbouw voor de besproken cijfers en conclusies.
- Statbel (2025). Arbeidsmarktstatistieken Vlaanderen en Wallonië 2025. Officiële cijfers gepubliceerd door statbel.fgov.be – gebruikt als referentie voor recente data over werkloosheid en regionale verschillen.
- VDAB (2025). Activeringsrapport Vlaanderen: kansen en uitdagingen. Rapport beschikbaar via vdab.be – biedt extra inzicht in activeringsbeleid, begeleiding en controle in Vlaanderen.