De Jemenitische Noora Al Shami werd op haar 11e betrokken bij een traditionele verbintenis met haar oudere neef Mohammed Al Ahdam, een gebruik dat in haar regio al generaties lang bijna automatisch wordt overgedragen van ouders op kinderen. Haar familie nam dit besluit gezamenlijk en beschouwde het ritueel als een essentieel onderdeel van hun cultuur en identiteit, én als een bron van stabiliteit en houvast binnen de hechte gemeenschap.

Tijdens een feestelijke driedaagse bijeenkomst in Al Hudaydah droeg Noora verschillende kleurrijke jurken en werd ze door haar familieleden liefdevol in het middelpunt van de aandacht gezet, omringd door muziek, dans, vrolijk rumoer en uitbundig gelach. Voor haar voelde het alsof ze spelenderwijs kennismaakte met een nieuwe rol binnen de gemeenschap, meer als een bijzonder spelmoment of een speelse ervaring dan als een zware, serieuze verplichting die haar leven blijvend zou veranderen.

Ceremonie die een nieuwe fase inluidde

Hoewel Noora op zo'n jonge leeftijd nog niet volledig kon overzien wat het ritueel precies inhield, bewaart ze levendige herinneringen aan de muziek, de vrolijke drukte en de warme, beschermende aandacht van haar familie.
De ceremonie draaide vooral om verbondenheid en saamhorigheid, een kernwaarde die in veel Jemenitische families en gemeenschappen als bijzonder kostbaar, bijna heilig, wordt beschouwd.

Noora kreeg sieraden en geschenken aangereikt en voelde zich opgenomen in een traditie die door haar familieleden met zichtbaar trots, toewijding en grote overtuiging werd uitgevoerd.
Voor haar was het een moment vol indrukken en nieuwe ervaringen, dat later een blijvende en bepalende plaats in haar levensverhaal, identiteit en persoonlijke herinneringen innam.

Culturele verwachtingen voor jonge deelnemers

Na de ceremonie verbleef Noora bij familieleden die haar stap voor stap begeleidden tijdens de overgang naar haar nieuwe leefomgeving en dagelijkse structuur, hoe klein en voorzichtig die stappen soms ook waren.
In veel landelijke gebieden in Jemen is het gebruikelijk dat families jonge meisjes intensief ondersteunen bij het wennen aan nieuwe verantwoordelijkheden, huishoudelijke taken en terugkerende routines, zodat zij niet volledig op zichzelf aangewezen zijn.

Noora kreeg vriendelijke adviezen van tantes en buurtvrouwen, die haar geruststelden en openhartig vertelden over hun eigen jeugd, onzekerheden en persoonlijke ervaringen.
Deze vorm van begeleiding is diep geworteld in de lokale cultuur, waarin samenleven, onderlinge hulp, dagelijkse nabijheid tussen families en gedeelde verantwoordelijkheid centraal staan.

Medische aandacht en begeleiding

Toen Noora later extra ondersteuning nodig had, werd ze naar een zorgcentrum gebracht waar medewerkers haar op rustige, geduldige en respectvolle wijze hielpen en haar situatie serieus namen.
In haar regio worden meisjes die deelnemen aan familierituelen vaak gezien als een officieel onderdeel van een huishouden, waardoor hun dagelijkse ondersteuning en zorg in de eerste plaats door familieleden wordt ingevuld en professionele hulp vaak pas later in beeld komt.

Noora kreeg praktische zorg en bemoedigende, vriendelijke woorden van vrouwen uit haar directe omgeving, die haar niet uit het oog verloren.
Dat gaf haar een sterk gevoel van aanwezigheid, veiligheid en voortdurende steun in een periode met veel veranderingen, onzekerheid en overweldigende nieuwe indrukken.

Traditioneel huwelijk op jonge leeftijd

Volgens de familiegebruiken werd Noora officieel verbonden aan haar neef direct nadat zij 11 werd, tijdens een ceremonie die nauw aansloot bij de plaatselijke tradities, religieuze gebruiken en gewoonten.
In haar omgeving werd van meisjes verwacht dat zij huishoudelijke vaardigheden leerden en een ondersteunende rol op zich namen in het gezin, naast hun taken binnen de bredere familiekring en de directe gemeenschap.

Ze leerde koken, eenvoudige taken uitvoeren en bracht veel tijd door met vrouwelijke familieleden die haar geduldig, stap voor stap begeleidden en haar ruimte gaven om te oefenen.
Deze dagelijkse momenten met andere meisjes gaven haar de kans om te groeien in haar nieuwe rol, vragen te stellen, samen te lachen en zich minder alleen en overweldigd te voelen.

Kinderhuwelijken blijven veelvoorkomend in Jemen

Uit gegevens van UNICEF blijkt dat 4 miljoen Jemenitische meisjes deel uitmaken van traditionele vroege huwelijksverbintenissen, vaak ingegeven door cultuur, familietradities, sociale druk en beperkte middelen in hun directe omgeving.
Oudere onderzoeksrapporten laten zien dat een aanzienlijk deel van de meisjes al vóór hun 15e aan zo’n ritueel deelneemt, wat een blijvende invloed kan hebben op hun gezondheid, toekomst, ontwikkelingskansen en gevoel van eigen regie.

Veel gezinnen zien dit als een manier om stabiliteit te creëren binnen moeilijke economische omstandigheden en bij een onzeker of onregelmatig inkomen, waarin elke vorm van zekerheid welkom lijkt.
Organisaties blijven aandacht vragen voor alternatieven, zoals onderwijs, community-programma’s, financiële ondersteuning en een betere bescherming van de rechten en keuzes van meisjes.

Financiële achtergrond en familiebesluit

Noora’s familie ontving een traditionele bruidsschat van ongeveer 150 dollar, een gebruik dat in veel Jemenitische huishoudens zowel een belangrijke financiële als symbolische rol speelt en vaak zorgvuldig wordt besproken.
Voor families met beperkte middelen kan zo’n bijdrage zorgen voor tijdelijke verlichting, extra kansen en praktische steun voor het hele huishouden en de kinderen, bijvoorbeeld bij de kosten voor voedsel, huur of scholing.

Economische omstandigheden, beperkte toegang tot scholing en regionale tradities spelen samen een grote en vaak bepalende rol bij dit soort keuzes van families en gemeenschappen.
Noora begreep deze factoren pas veel later, toen zij met meer afstand, levenservaring en kennis terugkeek op haar jeugd en de beslissingen die toen namens haar werden genomen.

Jong moederschap in een traditionele gemeenschap

Noora kreeg op haar 13e haar eerste kind en later twee anderen op haar 14e en 15e, terwijl ze zelf lichamelijk en emotioneel nog volop in ontwikkeling was en haar jeugd niet volledig had kunnen afronden.
In veel landelijke gebieden in Jemen komt jong moederschap vaker voor door de manier waarop gezinnen zijn ingericht, generaties samenleven en verantwoordelijkheden binnen het huishouden worden verdeeld en doorgegeven.

Familieleden, vooral oudere vrouwen, hielpen haar met praktische adviezen en dagelijkse taken in en rond het huis, van koken tot kinderzorg.
Ze ondersteunden haar met voeding, rustmomenten en duidelijke uitleg over de zorg voor het gezin, zodat ze stap voor stap kon wennen aan haar nieuwe rol als jonge moeder en zich minder onzeker voelde.

Kinderen groeien op binnen een brede familiekring

Noora’s kinderen groeiden op in een omgeving waar meerdere generaties samenwoonden, een gebruik dat veel structuur, nabijheid, continuïteit en gedeelde verantwoordelijkheid biedt.
Grootouders, ooms en tantes droegen actief bij aan hun opvoeding en dagelijkse begeleiding, zowel emotioneel als praktisch in het alledaagse leven en bij kleine, terugkerende beslissingen.

Buurtbewoners zagen de kinderen vaak vrolijk spelen op binnenplaatsen, omringd door familieleden en vertrouwde gezichten uit de buurt, die hen vaak bij naam kenden.
Noora deed haar best om een zachte, rustige basis voor haar gezin te creëren, ondanks de vele uitdagingen, beperkingen en onzekerheden in haar omgeving.

Onderwijs opent nieuwe deuren

Na tien jaar kreeg Noora toegang tot programma’s van Oxfam en de Jemenitische Vrouwenbond, die vrouwen ondersteunen bij scholing, toekomstplanning en het opbouwen van een eigen, zelfstandig inkomen en sociaal netwerk.
Daar ontmoette ze inspirerende vrouwen die haar aanmoedigden om haar opleiding te hervatten, haar talenten te gebruiken en haar eigen doelen veel serieuzer en met meer vertrouwen te volgen.

Ze studeerde intensief, behaalde haar diploma en ontwikkelde onderweg nieuwe vaardigheden, waardoor haar zelfvertrouwen merkbaar groeide en ze zich sterker en zelfstandiger ging voelen.
Dat gaf haar een vernieuwd gevoel van richting en zelfstandigheid, zowel binnen haar gezin als in haar werk, sociale omgeving en bredere toekomstplannen.

Noora zet zich nu in voor meisjes in Jemen

Vandaag werkt Noora als onderwijzeres en helpt ze jongeren hun talenten te ontdekken, verder te ontwikkelen en met meer vertrouwen in te zetten in hun dagelijks leven.
Ze geeft voorlichting over het belang van onderwijs en persoonlijke ontwikkeling, en laat met concrete voorbeelden zien hoe kennis deuren kan openen naar andere mogelijkheden en toekomstdromen.

Noora moedigt families aan om meisjes meer tijd te geven om te leren, te spelen en te groeien, voordat zij grote levenskeuzes moeten maken die hun toekomst blijvend vormgeven.
Volgens internationale cijfers neemt ongeveer 30% van de meisjes vóór hun 18e deel aan traditionele verbintenissen, ondanks de toenemende aandacht voor hun rechten, gezondheid, veiligheid en toekomst.

Met haar verhaal wil Noora laten zien dat onderwijs een sleutel kan zijn tot nieuwe mogelijkheden, meer zeggenschap en een eigen stem in het publieke en privéleven.
Haar reis inspireert inmiddels vrouwen en meisjes in meerdere regio’s van het land, die zich in haar ervaringen herkennen en moed, hoop en vastberadenheid putten uit haar voorbeeld.

DEEL NU: Een 11-jarig meisje gedwongen om te trouwen met een 35-jarige man en op haar 15e al moeder van drie jonge kinderen, gevangen in een uiterst kwetsbare en afhankelijke positie.

Dit artikel is zorgvuldig samengesteld door Spectrum Netwerk, een dynamisch media platform dat zich toelegt op het delen van inspirerende en informatieve verhalen van over de hele wereld. Volg Spectrum Netwerk op Facebook om niets te missen van onze boeiende content: Spectrum Netwerk

Professionele referenties

• UNICEF – Child Marriage Global Overview (2021) – https://www.unicef.org/reports
• Human Rights Watch – Rights and Protections for Girls in Yemen (2006) – https://www.hrw.org
• Girls Not Brides – Child Marriage Data Yemen (2023) – https://www.girlsnotbrides.org