De recente uitzending van Christophe Deborsu voor RTL info heeft in heel België een golf aan reacties en hevige meningen losgemaakt, nadat de journalist naar Verviers trok, een stad in Wallonië met een opvallend hoge werkloosheidsgraad. Daar ging hij in gesprek met bewoners van de armste wijk van het land om hun dagelijkse realiteit en gevoelens tastbaar zichtbaar te maken, wat resulteerde in een diepgaande en confronterende reportage die veel discussie en emotie heeft veroorzaakt in de samenleving.
De reportage, die inmiddels meer dan 400.000 keer bekeken werd, geeft uitgebreide spreektijd aan inwoners die openhartig vertellen over hun dagelijkse leven, hun inkomen en hun persoonlijke visie op werk en toekomst, waardoor de kijkers een diepgaand inzicht krijgen in de verschillende perspectieven en ervaringen van de inwoners. De beelden tonen scherp hoe sommigen er bewust voor kiezen om niet te werken, terwijl anderen juist hoopvol en actief op zoek zijn naar een baan en nieuwe kansen in hun regio, waardoor de kijkers zich bewust worden van de diverse motivaties en uitdagingen waarmee mensen worden geconfronteerd in hun streven naar een betere toekomst.
De uitzending leidde tot brede, soms felle discussies in zowel Vlaanderen als Wallonië, zowel op sociale media als in klassieke nieuwsprogramma’s, waarbij kijkers, politici en academici hun mening deelden over diverse onderwerpen zoals het Belgische werkstelsel, de manier waarop uitkeringen functioneren en het blijvende belang van persoonlijke motivatie, eigen verantwoordelijkheid en wederzijds respect.
Content:
“Werken loont voor mij niet”
In de reportage ontmoet Deborsu de 37-jarige Laetitia, een alleenstaande moeder van drie kinderen in Verviers, die haar studies stopzette toen ze op haar achttiende zwanger werd en sindsdien niet meer heeft gewerkt of een opleidingstraject opnieuw heeft opgestart, ondanks allerlei verschillende moeilijke perioden die ze heeft doorgemaakt.
Haar gezin moet rondkomen van een uitkering van ongeveer 2.700 euro per maand. Voorlopig ziet ze geen mogelijkheid om te gaan werken, omdat haar tegemoetkoming dan flink zou dalen en de totale balans volgens haar niet meer uitkomt. Ze blijft kalm terwijl ze vertelt hoe ze elke euro meerdere keren moet omdraaien om het einde van de maand te halen en benadrukt dat dit nooit de bedoeling kan zijn.
Ze zegt dat ze graag iets wil betekenen voor de samenleving, maar dat de huidige regels bijna geen ruimte laten om er financieel op vooruit te gaan zodra ze zou beginnen te werken. Laetitia zorgt intussen met grote toewijding voor haar kinderen, regelt het huishouden en houdt het gezin zo stabiel mogelijk, ondanks de constante onzekerheid die op de achtergrond meespeelt.
Volgens sociaal experts is haar verhaal een typisch voorbeeld van de zogenaamde “werkloosheidsval”: een situatie waarin het financiële voordeel van werken minimaal is, waardoor de motivatie om werk te zoeken afneemt. Organisaties zoals Forem werken aan oplossingen via begeleidingstrajecten, opleidingen en intensievere persoonlijke ondersteuning die beter aansluit bij de individuele situatie van mensen.
Acht jaar rust
Tijdens de reportage komt ook Jacqueline uit Verviers in beeld en deelt zij haar persoonlijke verhaal. Na het breken van haar been in 2017, is ze niet meer in staat geweest om te werken in een vaste baan. Om financieel rond te komen ontvangt ze een uitkering van 1.400 euro, terwijl haar man een pensioen krijgt. Samen vormen deze inkomsten ongeveer 3.000 euro netto per maand, waarmee ze proberen om hun vaste lasten en dagelijkse uitgaven te dekken.
In antwoord op de vraag van Deborsu of ze nog zou willen werken, lacht ze en zegt: “Nee, ik heb acht jaar van de rust kunnen genieten en ik vind het eigenlijk wel prettig zo. Ik zou niet meer zo vroeg kunnen opstaan, mijn ritme is helemaal veranderd.” Hiermee geeft ze aan dat ze gehecht is geraakt aan haar rustige levensstijl die ze nu leidt.
Jacqueline vertelt dat sinds ze het rustiger aan doet en de drukke periode van vroeger achter zich heeft gelaten, ze meer van het leven geniet. Ze heeft een liefde voor dieren en vindt voldoening in het helpen van haar buren en kennissen door op hun honden te passen tijdens vakanties. Ze geeft aan dat haar dagen goed gevuld zijn en dat ze zich zelden of nooit verveelt, ondanks het feit dat ze officieel niet meer aan het werk is.
Politiek in beweging
De reportage bracht vrijwel meteen ook politieke reacties teweeg in Brussel en daarbuiten. Georges-Louis Bouchez, voorzitter van MR, schreef op X dat “dit de erfenis is van een afhankelijkheidssysteem waarin mensen de smaak van nietsdoen te pakken krijgen”, een uitspraak die fel werd gedeeld en tot een levendige discussie leidde over de huidige sociale en economische situatie in ons land.
Zijn uitspraak veroorzaakte zowel online als in de traditionele media veel discussie en reacties. Sommigen zijn het eens met zijn standpunt over de noodzaak van activering en het stellen van duidelijke grenzen, terwijl anderen van mening zijn dat hij te weinig rekening houdt met sociale omstandigheden, structurele armoede en individuele kwetsbaarheid.
Paul Magnette, de voorzitter van de PS, reageerde op een gematigde en genuanceerde manier op de reportage. Hij veroordeelt fraude, maar is van mening dat de reportage te veel karikaturen bevatte en vooral extreme gevallen belichtte. Hij verklaarde dat “de overgrote meerderheid van werkzoekenden wel wil werken, maar geconfronteerd wordt met structurele obstakels,” waarbij hij verwees naar een gebrek aan kansen en ondersteuning.
“Geen sensatie, maar een taboe”
Ook in de media bleef het onderwerp ruim aanwezig en allesbehalve onbesproken. Hannelore Simoens van VTM NIEUWS nam het op voor Deborsu en verdedigde zijn aanpak door te zeggen: “Ik ken hem een beetje, hij is niet iemand die op zoek is naar sensatie,” waarmee ze zijn journalistieke integriteit benadrukte en zijn werkwijze verdedigde.
Volgens haar legde de reportage vooral een hardnekkig maatschappelijk taboe bloot, waarover zelden openlijk wordt gesproken, met name over de problemen in de armste wijk van België. Daarnaast voegde ze toe dat in Verviers 27 procent van de inwoners langdurig werkloos is, en dat één op de zeven mensen in Wallonië langdurig ziek is en niet aan het werk, wat enorme druk zet op het systeem en op de solidariteit tussen de regio’s.
Simoens benadrukte dat Vlaanderen vandaag meer nadruk legt op re-integratie en controle dan in het verleden. Ze merkte op dat er nu meer aandacht wordt besteed aan het activeren van langdurig werklozen en dat er ook meer controles worden uitgevoerd. Daarbij benadrukte ze het belang van duidelijke afspraken, transparante regels en adequate begeleiding.
Vlaanderen en Wallonië verschillen
Uit recente cijfers blijkt dat er grote regionale verschillen bestaan in het activeringsbeleid, waarbij vorig jaar in België maar liefst 18.000 boetes werden uitgedeeld aan mensen die geen werk wilden zoeken terwijl ze daar volgens de diensten wel toe in staat waren. Deze ontwikkeling heeft de discussie over strengere controle opnieuw aangewakkerd.
Uit de cijfers van de VDAB blijkt dat er 11.000 langdurig werklozen uit Vlaanderen kwamen, en het is opvallend dat Vlaanderen in verhouding minder langdurig werklozen heeft dan Wallonië, wat erop wijst dat Vlaanderen strenger lijkt te controleren en sneller optreedt bij gebrek aan medewerking.
Volgens arbeidsmarktdeskundigen toont dit aan dat controle en begeleiding het meest effectief zijn wanneer ze samenwerken en elkaar versterken. Vlaanderen heeft steeds meer lokale initiatieven om mensen geleidelijk aan te begeleiden naar nieuwe kansen op de arbeidsmarkt en hen gemotiveerd te houden.
Waarom Wallonië meer langdurig zieken telt
Arbeidseconoom Stijn Baert van de Universiteit Gent legt uit dat langdurige afwezigheid van werk vaker voorkomt bij kortgeschoolden, aangezien zij over het algemeen vaker fysieke beroepen uitoefenen. Hierdoor lopen zij een groter risico op het ontwikkelen van rug- of spierproblemen en andere lichamelijke klachten als gevolg van de harde werkomstandigheden.
Baert benadrukt dat ziekte meestal niet de oorspronkelijke oorzaak is, maar eerder een gevolg van sociale ongelijkheid en beperkte opleidingskansen, die zich stap voor stap opstapelen en uiteindelijk resulteren in gezondheidsproblemen. “Wie lang werkloos is, keert moeilijker terug op de arbeidsmarkt,” legt hij uit, omdat zelfvertrouwen en vaardigheden vaak afbrokkelen en werkgevers terughoudender worden om iemand aan te nemen die lange tijd buiten het arbeidsproces heeft gestaan.
Volgens hem is het cruciaal om sterker te investeren in opleiding en gezondheid, aangezien werkgelegenheid niet alleen financiële zekerheid biedt, maar ook sociale verbondenheid en een hogere levenskwaliteit. Hij benadrukt dit punt als een duidelijke oproep aan beleidsmakers om het beleid grondiger bij te sturen.
Kansen blijven liggen
Opvallend is dat er in Wallonië tegelijkertijd veel vacatures openstaan in diverse sectoren, zoals logistiek en basisdiensten, waarvoor geen diploma of ervaring vereist is. Ondanks het grote aantal beschikbare banen blijkt het echter moeilijk om deze posities te vervullen, volgens cijfers van Forem en Eurostat.
Bart zegt dat het idee dat er geen banen beschikbaar zijn niet langer klopt en inmiddels achterhaald is, aangezien er kansen liggen in sectoren zoals logistiek, schoonmaak, horeca en productie. Hij benadrukt dat de uitdaging nu ligt bij het begeleiden van mensen naar deze banen, waarbij goede bemiddeling, begeleiding en duidelijke informatie van essentieel belang zijn.
Werkgevers pleiten voor extra stimulansen om mensen opnieuw te laten instromen in bedrijven die personeel tekortkomen en groei dreigen mis te lopen, aangezien digitale vaardigheden en taalonderwijs volgens experts cruciaal zijn om werknemers duurzaam aan het werk te houden en kansen op doorgroei te vergroten.
Reactie vanuit Vlaanderen
In Vlaanderen is er een aanzienlijke belangstelling voor de discussie over de herziening van het arbeidsmarktbeleid, die door zowel politici als arbeidsbemiddelingsdiensten op de voet wordt gevolgd. Begeleiders van de VDAB merken op dat de motivatie van mensen vaak toeneemt wanneer zij ervaren dat werken weer loont en concrete voordelen oplevert, zowel op korte als op lange termijn.
Ook werkgevers in de zorg en logistiek hopen dat de reportage zal bijdragen aan het vergroten van de aandacht voor samenwerking tussen de regio’s, waardoor vacatures sneller ingevuld zullen worden, kennis beter gedeeld kan worden en projecten niet stil komen te vallen vanwege een tekort aan personeel.
Vakbonden benadrukken dat het van cruciaal belang is om iedereen gelijke kansen te geven, ongeacht hun afkomst, regio of opleidingsniveau, en tegelijkertijd voldoende sociale bescherming te waarborgen, zodat geen enkel individu buiten de boot valt.
Een breder maatschappelijk gesprek
De reportage van Deborsu heeft niet alleen een breed landelijk gesprek op gang gebracht over werk, waardering en solidariteit in België, maar heeft ook tot verschillende reacties geleid. Sommige kijkers zien het als een spiegel voor het Belgische systeem, terwijl anderen het beschouwen als een kans om beter en eerlijker beleid te voeren en blinde vlekken aan te pakken.
De uitzending illustreert dat er veel meer nodig is dan enkel cijfers en grafieken: het draait om mensen, hun keuzes en hun dromen, maar ook om hun onzekerheden. Het onderwerp raakt de kern van de Belgische samenleving en stelt vragen over de toekomst, rechtvaardigheid en gedeelde verantwoordelijkheid tussen overheid en burgers.
Key points
- De reportage van Christophe Deborsu voor RTL Info ontketent een breed maatschappelijk debat in België over werkloosheid, uitkeringen, persoonlijke verantwoordelijkheid en de grenzen van solidariteit binnen het huidige sociale systeem, waarbij spanningen en uiteenlopende verwachtingen duidelijk zichtbaar worden.
- Inwoners van Verviers vertellen openhartig over hun levenssituatie, hun inkomens en de bewuste keuzes rond wel of niet werken, waardoor kijkers een zeldzame inkijk krijgen in hun dagelijkse realiteit, twijfels en het voortdurende zoeken naar evenwicht tussen waardigheid en overleven.
- MR en PS reageren met uiteenlopende accenten op de discussie: MR benadrukt activering, strengere controle en financiële stimulansen, terwijl PS de nadruk legt op sociale bescherming en begrip voor kwetsbare groepen, waarbij ze pleiten voor meer nuance in het publieke debat.
- Maar liefst 27% van de inwoners van Verviers is langdurig werkloos, wat de regio tot een van de zwaarst getroffen gebieden van het land maakt en de druk op sociale diensten, hulporganisaties en lokale voorzieningen nog verder doet toenemen.
- UGent-professor Stijn Baert legt uit hoe ziekte en werkloosheid vaak samen voorkomen en waarom sociale ongelijkheid en beperkte opleidingskansen die link versterken, waardoor mensen in een vicieuze cirkel van kwetsbaarheid, terugval en langdurige onzekerheid terechtkomen.
- Vlaanderen behaalt betere resultaten op het gebied van activering via programma’s van de VDAB, met meer opvolging, intensieve begeleidingstrajecten en lokale initiatieven die mensen niet alleen aan een job helpen, maar hen ook na de start verder ondersteunen.
- Wallonië kampt daarentegen met structurele uitdagingen zoals hoge werkloosheid, langdurige ziekte en een gebrek aan aansluiting tussen de profielen van werkzoekenden en de vele openstaande vacatures waarvoor geen diploma of ervaring nodig is, wat wijst op een diepgewortelde mismatch op de arbeidsmarkt.
- De reportage geeft een nieuwe impuls aan het gesprek over solidariteit, verantwoordelijkheid en werkethiek, en stelt de vraag hoe België een systeem kan blijven bouwen dat iedereen eerlijk stimuleert om naar vermogen bij te dragen, terwijl niemand wordt gestigmatiseerd, uitgesloten of aan het lot overgelaten.
DEEL NU: De reportage over werklozen die beschuldigd worden van fraude heeft een scherpe en landelijke politieke discussie aangewakkerd.
Dit artikel is zorgvuldig vervaardigd door Plaatjes Koningin, een levendig mediaplatform dat zich wijdt aan het brengen van inspirerende en verrijkende verhalen uit alle hoeken van de wereld. Om altijd op de hoogte te blijven van onze fascinerende content, volg Plaatjes Koningin op Facebook en duik mee in de wereld van verhalen die ertoe doen. 🌍✨ – Plaatjes Koningin
SPECTRUM Magazine – Financiële, juridische en medische disclaimer en aansprakelijkheid
De informatie in dit artikel is bedoeld voor algemene informatiedoeleinden. SPECTRUM Magazine geeft geen financieel, juridisch of medisch advies en is niet aansprakelijk voor beslissingen die op basis van deze inhoud worden genomen. Raadpleeg altijd een erkend professional voor persoonlijk advies. De redactie streeft naar nauwkeurige en evenwichtige informatie, maar kan volledigheid niet garanderen.
Facebook-disclaimer
Deze publicatie heeft als doel lezers te informeren en te inspireren met heldere duiding en extra context. Het is geen financieel advies, maar een uitnodiging om met oprechte interesse naar maatschappelijke thema’s te kijken, erover na te denken en er respectvol met anderen over in gesprek te gaan, zowel online als offline.
Professionele referenties: geraadpleegde en gecontroleerde bronnen
- Baert, S. (2024). Arbeid en gezondheid in België: nieuwe inzichten. Universiteit Gent, onderzoeksrapport over arbeidsmarkt en gezondheid. ugent.be – geraadpleegd als onderbouw voor de besproken cijfers en conclusies.
- Statbel (2025). Arbeidsmarktstatistieken Vlaanderen en Wallonië 2025. Officiële cijfers gepubliceerd door statbel.fgov.be – gebruikt als referentie voor recente data over werkloosheid en regionale verschillen.
- VDAB (2025). Activeringsrapport Vlaanderen: kansen en uitdagingen. Rapport beschikbaar via vdab.be – biedt extra inzicht in activeringsbeleid, begeleiding en controle in Vlaanderen.