In het rustige stadje Epping is de sfeer al langere tijd onrustig geweest, waarbij bewoners van het Bell Hotel merken dat hun dagelijks leven steeds meer beïnvloed wordt door luidruchtige bijeenkomsten die regelmatig plaatsvinden voor de ingang van het hotel, waardoor hun rust en stilte steeds meer verstoord wordt en zij zich steeds minder kunnen ontspannen in hun eigen woonomgeving.
Asielzoeker Khadar Mohamed (24) geeft aan dat deze onzekere situatie en de langdurige wachttijden voor hun asielaanvraag een aanzienlijke impact hebben op zowel de fysieke als mentale gezondheid en het algemene welzijn van de bewoners van het asielzoekerscentrum.
De mensen die in het hotel verblijven proberen zoveel mogelijk binnen te blijven om zo min mogelijk met de drukte en drukte van buitenaf geconfronteerd te worden, omdat ze liever genieten van de rust en comfort van hun verblijf in de veilige omgeving van het hotel.
Kinderen geven aan dat ze soms geen zin hebben om buiten te spelen omdat ze zich onzeker voelen over hun sociale vaardigheden en bang zijn om niet geaccepteerd te worden door hun leeftijdsgenoten.
Lokale ondernemers vertellen ons dat er op dagen waarop er veel drukte heerst, zoals bijvoorbeeld tijdens markten of festivals, er minder klanten langskomen dan gebruikelijk.
Volgens buurtbewoners worden er soms extra voorzieningen ingezet, zoals verkeersregelaars en hekken, om alles in goede banen te leiden tijdens drukke evenementen in de buurt.
De gebeurtenissen in het dorp zijn van dusdanig belang en impact dat zij ook door de landelijke media nauwlettend gevolgd worden en uitvoerig besproken en geanalyseerd worden.
Content:
Dagelijks gevoel van spanning
Volgens Mohamed, die regelmatig in het hotel verblijft, hangt er vaak een gespannen en onaangename sfeer die de algehele ervaring voor gasten aanzienlijk in negatieve zin beïnvloedt.
Wanneer er mensen buiten luidruchtig aanwezig zijn, voelen de bewoners zich niet op hun gemak en ervaren zij een gevoel van onrust en verstoring in hun eigen leefomgeving.
De medewerkers krijgen regelmatig negatieve opmerkingen te horen die hen diep raken en een blijvende impact hebben op hun geestelijke en emotionele welzijn, waardoor het moeilijk is om hun zelfvertrouwen te behouden en gemotiveerd te blijven.
Sommige bewoners slapen minder goed, wat resulteert in een gebrek aan slaap en leidt tot nervositeit gedurende de dag.
Lokale hulporganisaties bieden regelmatig gesprekken, begeleiding en praktische ondersteuning aan mensen die behoefte hebben aan hulp en ondersteuning.
In de omgeving worden vrijwilligers ingezet om te zorgen voor voedsel, kleding en andere benodigdheden voor degenen die het nodig hebben, waardoor ze een gevoel van gemeenschap en steun ervaren tijdens moeilijke tijden.
Uit rapporten van landelijke instanties blijkt dat deze soort bijeenkomsten, waar mensen uit verschillende disciplines samenkomen om samen te werken en kennis uit te wisselen, de afgelopen jaren steeds vaker voorkomen.
Het hotelmanagement heeft besloten om dagelijks extra begeleiding te regelen voor de bewoners, met als doel hen gerust te stellen en een veilige en comfortabele omgeving te bieden tijdens hun verblijf in het hotel.
Woorden met impact
Mohamed vertelt dat hij tijdens zijn verblijf in Groot-Brittannië regelmatig woorden hoorde die hij nog niet kende, wat hem motiveerde om zijn Engels te verbeteren en meer te leren over de lokale taal en cultuur.
Hij geeft aan dat negatieve termen hem diep verdriet doen en dat het hem echt raakt wanneer mensen op een denigrerende manier over hem spreken.
“Het doet pijn wanneer mensen zo over je praten,” zegt hij, terwijl hij zichtbaar worstelt met de emoties die deze woorden bij hem oproepen.
Hij merkt dat vrouwen hun tassen steviger vasthouden wanneer hij langsloopt, ook al vormt hij geen enkele bedreiging en is hij volledig onschuldig in hun ogen.
Psychologen leggen uit dat taal een even grote invloed kan hebben als daden en dat negatieve woorden langdurige effecten kunnen hebben op iemands zelfbeeld, vertrouwen en gevoel van veiligheid in de samenleving.
Sociale organisaties benadrukken dat respect en vriendelijkheid niet alleen belangrijk zijn, maar essentieel voor een goed functionerende samenleving, en dat iedereen verantwoordelijkheid draagt om bij te dragen aan een omgeving waarin mensen zich veilig en gewaardeerd voelen.
Sommige bewoners van Epping reageren juist positief en laten blijken dat ze begrip hebben voor de situatie van de opvang, door steun te bieden en te laten zien dat medemenselijkheid nog steeds leeft in hun gemeenschap.
Kerken in de buurt hebben duidelijk gemaakt dat ze volledig achter de bewoners van het hotel staan, en organiseren daarnaast acties en initiatieven om de opvang te ondersteunen, waardoor ze hun solidariteit niet alleen in woorden, maar ook in daden laten zien.
Vertrek uit Somalië
Mohamed groeide op in Elbur, een klein dorp in Somalië, en besloot op de leeftijd van 25 jaar in 2022 om zijn geboortedorp te verlaten en op zoek te gaan naar nieuwe kansen en avonturen elders.
Zijn familie werd geconfronteerd met moeilijke omstandigheden toen een lokale groepering steeds meer invloed kreeg en hun dagelijks leven aanzienlijk beïnvloedde.
Zijn zus moest op zeer jonge leeftijd een ingrijpende keuze maken die haar vrijheid en mogelijkheden ernstig beperkte, wat voor de hele familie zwaar woog.
Mohamed kreeg de taak om kinderen les te geven, een verantwoordelijkheid die hij aanvankelijk niet graag op zich nam en die hem veel ongemak bezorgde.
Somalië kampt al geruime tijd met instabiliteit en onzekerheid, waardoor veel jongeren zich genoodzaakt voelen hun toekomst in andere landen te zoeken waar ze veilig kunnen opgroeien en zich kunnen ontwikkelen.
De Verenigde Naties rapporteren regelmatig dat jonge mensen uit Somalië steun en bescherming zoeken in het buitenland, vaak gedreven door armoede, geweld en gebrek aan perspectief in hun eigen land.
In buurlanden zoals Kenia en Ethiopië worden grote aantallen vluchtelingen opgevangen, waarbij internationale organisaties en lokale gemeenschappen samenwerken om basisvoorzieningen en bescherming te bieden.
Ook Groot-Brittannië heeft een lange geschiedenis van het verlenen van asiel aan mensen in nood, en blijft een belangrijke bestemming voor wie bescherming zoekt en de kans op een veilig en stabiel leven wil vergroten.
Zware periode en herstel
Mohamed draagt nog steeds lichamelijke herinneringen aan zijn verleden met zich mee, de littekens die hij op zijn huid heeft en de pijn die hij voelt zijn constant aanwezig en herinneren hem aan de moeilijkheden en uitdagingen die hij heeft overwonnen.
Hij raakte ernstig gewond tijdens een incident in zijn woonplaats en werd vervolgens enige tijd vastgehouden, waardoor hij niet alleen fysiek leed, maar ook mentaal zwaar werd belast.
Omdat hij weigerde mee te doen aan de acties van de groep, bracht hij twee lange en moeilijke jaren door in een detentiecentrum, waar zijn autonomie en keuzes sterk werden beperkt.
Daar ervoer hij niet alleen beperkte voorzieningen en een gebrek aan persoonlijke vrijheid, maar ook een omgeving die emotioneel zwaar en vaak ontmoedigend was, wat zijn veerkracht continu op de proef stelde.
Vrienden probeerden hem vanuit het buitenland zoveel mogelijk te steunen, door contact te houden, adviezen te geven en hem te helpen het gevoel van isolement te doorbreken.
Internationale rapporten wijzen steeds weer op de uitdagende omstandigheden in zulke centra, waarbij onvoldoende faciliteiten, overbevolking en beperkte toegang tot onderwijs en medische zorg vaak voorkomen.
Uiteindelijk kon hij dankzij de inzet van een toegewijde contactpersoon in vrijheid komen, wat een cruciale keerpunt in zijn leven betekende en hem de ruimte gaf om weer controle over zijn eigen toekomst te krijgen.
Deze nieuwe kans stelde hem in staat om langzaam te herstellen, plannen te maken en stap voor stap opnieuw aan een stabiel en hoopvol leven te werken, iets wat voorheen ondenkbaar leek.
Reis naar Europa
Na zijn vrijlating reisde hij via Turkije naar Griekenland, waar hij een poosje verbleef voordat hij uiteindelijk doorreisde naar Oostenrijk.
In Oostenrijk werkte hij tijdelijk als afwasser om geld te verdienen en zijn dagelijkse levensonderhoud te kunnen bekostigen.
Pas drie maanden geleden bereikte hij het Verenigd Koninkrijk, waar hij hoopte op meer stabiliteit en nieuwe kansen voor de toekomst.
Onderweg nam hij vaak tijdelijke banen aan om zijn reis te kunnen betalen, waarbij hij hard werkte ondanks de onzekerheid en de fysieke belasting van het constant verplaatsen.
In Griekenland verbleef hij enkele maanden in een opvangcentrum, waar hij basisvoorzieningen kreeg en enige rust vond te midden van de voortdurende uitdagingen van zijn reis.
Oostenrijk bood hem kortdurend werk in de horeca, wat hem niet alleen inkomsten gaf, maar ook de kans om contact te leggen met verschillende mensen en zijn taalvaardigheden te verbeteren.
Tijdens zijn lange reis ontving hij ook hulp van diverse mensen die hem onderdak boden en een moment van veiligheid boden in een verder onzekere periode.
Hij zegt dankbaar te zijn voor iedereen die hem onderweg gesteund heeft, en benadrukt hoe belangrijk die kleine gebaren van menselijkheid waren om hem op de been te houden en hoop te geven.
Overtocht over zee
In de nacht van 11 mei stapte Mohamed samen met zeventig anderen, vastberaden en hoopvol, in een kleine boot vanuit Duinkerke, op weg naar een onzekere toekomst vol onbekende uitdagingen en mogelijkheden.
Voor deze gevaarlijke reis betaalde hij maar liefst 800 pond aan bemiddelaars, een bedrag dat voor hem een enorme investering betekende en dat hij met moeite bij elkaar had gekregen.
“Mijn aanvraag is geaccepteerd, maar de onzekerheid blijft,” zegt hij, terwijl hij benadrukt dat het gevoel van spanning en angst nog steeds dagelijks aanwezig is, ondanks de formele erkenning van zijn situatie.
De tocht duurde meerdere uren en was extreem zwaar door de zware weersomstandigheden, de ruwe zee en het constante gevaar van oververmoeid raken of van boord te raken.
Veel mensen aan boord konden niet zwemmen en leefden in constante angst, waardoor paniek en stress vaak oplaaiden en de situatie nog riskanter maakten voor iedereen op de boot.
Europese instanties waarschuwen al langer voor de enorme risico’s van dit soort reizen, die vaak levensgevaarlijk zijn en talloze slachtoffers eisen door onder andere verdrinking, uitputting en gebrek aan adequate uitrusting.
Jaarlijks proberen duizenden mensen de oversteek te maken, gedreven door nood, hoop op een betere toekomst en de wens om te ontsnappen aan conflict en armoede in hun thuisland.
Hulpdiensten proberen de risico’s te beperken door extra toezicht, patrouilles en reddingsacties op zee, en werken samen met internationale organisaties om zoveel mogelijk levens te beschermen en noodsituaties sneller te kunnen aanpakken.
Onzekere toekomst
De bewoners van het hotel kregen te horen dat ze binnen 60 dagen, gerekend vanaf de datum van de mededeling, het hotel moeten verlaten en op zoek moeten gaan naar een nieuwe verblijfplaats.
Waar ze daarna naartoe zullen gaan, is nog steeds onzeker en blijft voor velen een bron van spanning en zorgen, omdat er geen duidelijke plannen of toezeggingen zijn gemaakt.
Mohamed maakt zich vooral zorgen over het vinden van werk en geschikte huisvesting, omdat deze twee factoren cruciaal zijn voor zijn zelfstandigheid en het opbouwen van een stabiel leven in het Verenigd Koninkrijk.
Statistieken laten zien dat het vaak maanden kan duren voordat er geschikte woonruimte beschikbaar is, waardoor veel mensen gedwongen worden om tijdelijk in opvanglocaties te verblijven die beperkt comfort en privacy bieden.
Veel bewoners zijn bang dat ze verspreid zullen worden over het hele land, waardoor ze familie, vrienden en sociale netwerken verliezen die juist steun en houvast bieden in een nieuwe omgeving.
Gemeenten bieden wel basisinformatie over procedures en beschikbare voorzieningen, maar geven vaak weinig concrete duidelijkheid over exacte woonplaatsen, wachttijden of mogelijkheden voor ondersteuning bij werk en integratie.
Voor Mohamed blijft het vinden van een stabiele baan van groot belang, omdat hij zijn eigen toekomst wil opbouwen en financieel onafhankelijk wil worden van de opvang- en sociale systemen.
Daarnaast wil hij zijn Engels verder verbeteren om meer kansen te krijgen op de arbeidsmarkt, betere communicatie mogelijk te maken en zich volledig te kunnen integreren in de samenleving, zodat hij een gevoel van zekerheid en betrokkenheid kan ontwikkelen.
Discussie in de politiek
De Epping Forest District Council zegt dat het geplande hotel niet past binnen de geldende bestemmingsplannen en dus niet gerealiseerd kan worden op die locatie.
Minister van Veiligheid Dan Jarvis benadrukt dat hotels oorspronkelijk niet bedoeld waren als permanente opvanglocaties voor vluchtelingen en dat het gebruik ervan problematisch kan zijn.
Lokale politici zijn verdeeld over de beste aanpak, waarbij meningsverschillen ontstaan over hoe de situatie effectief en humaan kan worden beheerd.
Sommigen pleiten voor het openen van meer opvanglocaties om de druk te verlichten, terwijl anderen juist vinden dat het aantal tijdelijk beschikbare plekken beperkt moet blijven om de kwaliteit van de opvang te waarborgen.
Het debat wordt op nationaal niveau nauwlettend gevolgd door de media, die de verschillende standpunten, kritiekpunten en politieke spanningen uitgebreid verslaan.
Ook oppositiepartijen uiten hun kritiek op het huidige beleid, waarbij ze wijzen op tekortkomingen in de uitvoering en het gebrek aan duidelijke strategieën voor de lange termijn.
Onderzoeksrapporten laten zien dat de druk op de overheid steeds groter wordt, omdat de vraag naar opvang en de verwachtingen van de samenleving blijven toenemen.
Mensen in het land verwachten dat er snel oplossingen komen, niet alleen om de onmiddellijke opvangproblemen aan te pakken, maar ook om structurele verbeteringen door te voeren die toekomstige crises beter kunnen opvangen.
Andere gemeenten kijken mee
De door Conservatieven geleide Broxbourne Council overweegt ook stappen te nemen om hotels te sluiten als onderdeel van hun beleidsmaatregelen om de volksgezondheid te beschermen en de verspreiding van het virus tegen te gaan.
Dit legt extra druk op het Britse ministerie van Binnenlandse Zaken, dat nu onder toenemende kritiek staat vanwege de uitdagingen bij het beheren van opvang en het verdelen van vluchtelingen over het land.
Andere gemeenten bekijken of zij dit voorbeeld willen volgen, wat leidt tot discussies over capaciteit, middelen en de haalbaarheid van het onderbrengen van meer mensen in tijdelijke accommodaties.
Dat zorgt voor extra spanning bij de bewoners van hotels, die zich zorgen maken over hun woonzekerheid, mogelijke verplaatsingen en het behoud van hun sociale contacten en routines.
Gemeenten wijzen erop dat de beschikbare voorzieningen al zwaar belast zijn, waardoor extra druk kan leiden tot verminderde kwaliteit van zorg, langere wachttijden en extra stress voor zowel personeel als bewoners.
Tegelijkertijd benadrukken zij het belang van veiligheid en rust binnen de opvanglocaties, omdat een stabiele omgeving cruciaal is voor het welzijn van de bewoners en het functioneren van het personeel.
Analisten waarschuwen dat deze situatie verstrekkende gevolgen kan hebben voor duizenden mensen, van verhoogde onzekerheid en stress tot mogelijke sociale spanningen binnen de gemeenschappen waar de opvang plaatsvindt.
Organisaties vrezen dat er nog meer onzekerheid en onzekerheid ontstaat, wat kan leiden tot een keten van problemen zoals overbelasting van diensten, frustratie bij bewoners en een toenemende roep om structurele oplossingen van de overheid.
Toekomst voor duizenden
Op dit moment verblijven er naar schatting ongeveer 32.000 asielzoekers in meer dan 210 hotels verspreid over heel Groot-Brittannië, waar zij onderdak en ondersteuning ontvangen tijdens hun verblijf in het land.
Omdat één gemeente al succes had met een juridische stap, vrezen veel mensen dat andere gemeenten dit voorbeeld zullen volgen, wat nieuwe spanningen en onzekerheid kan veroorzaken.
Voor Mohamed en anderen betekent dit dat hun situatie nog onzekerder wordt, omdat ze niet weten waar ze naartoe moeten en hoe hun leven verder vormgegeven kan worden.
Statistieken laten zien dat het aantal aanvragen voor asiel gestaag blijft stijgen, waardoor de druk op opvanglocaties en de beschikbare middelen verder toeneemt.
Amnesty International waarschuwt voor de ingrijpende gevolgen van plotselinge verhuizingen, zoals het verlies van sociale netwerken, onderbreking van onderwijs en medische zorg, en het toenemende psychologische leed bij de betrokkenen.
De overheid onderzoekt alternatieve locaties, zoals leegstaande gebouwen, scholen of voormalige kantoren, om de druk op bestaande opvang te verlichten en tegelijkertijd een veilige en humane opvang te waarborgen.
Lokale bewonersgroepen reageren verdeeld op dit nieuws; sommigen steunen het idee van extra opvanglocaties, terwijl anderen zich zorgen maken over de impact op hun eigen gemeenschap en voorzieningen.
Voor velen blijft de toekomst vaag en onzeker, waardoor gevoelens van angst, spanning en onzekerheid voortdurend aanwezig zijn en het moeilijk maken om plannen voor de langere termijn te maken.
Key-points
- Khadar Mohamed geeft aan dat bijeenkomsten in Epping vaak bewoners in spanning en onzekerheid achterlaten, omdat er weinig duidelijke informatie wordt gedeeld over toekomstige stappen en beslissingen.
- Hij vertrok uit Somalië en legde een lange en vaak gevaarlijke reis af via Turkije, Griekenland en Oostenrijk, waarbij hij onderweg met veel uitdagingen en onzekerheden te maken kreeg.
- In Groot-Brittannië probeert hij nu een nieuw bestaan op te bouwen, waarbij hij zich richt op werk, huisvesting en het verbeteren van zijn taalvaardigheden om zelfstandig te kunnen leven.
- Gemeenten zoeken naar oplossingen voor opvanglocaties, maar veel bewoners weten nog steeds niet waar ze naartoe kunnen of hoe hun situatie zich zal ontwikkelen, wat hun dagelijks leven onzeker en stressvol maakt.
- Duizenden asielzoekers in het land ervaren dezelfde situatie, waardoor het een wijdverspreid probleem is dat vraagt om structurele en humane oplossingen van zowel lokale als nationale overheden.
DEEL NU: Lees; Een asielzoeker smeekt om genade nadat hij ernstig werd mishandeld door woedende demonstranten en nu verkeert hij in een staat van verschrikking en verdriet. 😳💔
Dit artikel is met zorg gecreëerd door KletsMajoor, een mediaplatform dat zich specialiseert in het verspreiden van verhalen die zowel inspireren, informeren als intrigeren. Blijf op de hoogte van onze unieke content door KletsMajoor te volgen op Facebook: KletsMajoor.
Disclaimer SPECTRUM Magazine
Dit artikel is geschreven voor informatieve doeleinden en bevat geen financieel, juridisch of medisch advies. Het is niet bedoeld ter vervanging van professioneel advies van een gekwalificeerde deskundige. De uitgever en auteur zijn niet aansprakelijk voor gevolgen van beslissingen die gebaseerd zijn op dit artikel. Lezers worden aangeraden om voor persoonlijke vragen altijd officiële instanties of specialisten te raadplegen.
Facebook Disclaimer
Dit bericht is geen financieel advies. Het doel van dit artikel is het delen van feitelijke informatie en relevante verhalen. Wij nodigen lezers uit om de inhoud met interesse te bekijken en hun eigen mening te vormen. Onze content is uitsluitend bedoeld om inzicht en bewustwording te vergroten.
Referenties
- UNHCR – Global Trends: Forced Displacement in 2022 (2023) – UNHCR
- Betts, Alexander – Survival Migration: Failed Governance and the Crisis of Displacement (2013) – Cornell University Press
- Crawley, Heaven & Skleparis, Dimitris – Refugees, Migrants, Neither, Both: Categorical Fetishism and the Politics of Bounding in Europe’s ‘Migration Crisis’ (2018) – Journal of Ethnic and Migration Studies