In het doorgaans rustige stadje Epping heerst al geruime tijd onrust. Bewoners van het Bell Hotel ervaren dat hun dagelijks leven steeds vaker wordt verstoord door luidruchtige bijeenkomsten voor de ingang van het hotel, waardoor hun rust verdwijnt en ontspannen in hun eigen omgeving moeilijker wordt.
Asielzoeker Khadar Mohamed (24) zegt dat de onzekerheid en de lange wachttijden rond hun asielaanvraag zwaar drukken op zowel de lichamelijke als geestelijke gezondheid en het welzijn van de bewoners van het asielzoekerscentrum.
De hotelgasten proberen zoveel mogelijk binnen te blijven om niet geconfronteerd te worden met de drukte buiten, en zoeken liever de rust en het comfort van hun verblijf in de veilige omgeving van het hotel op.
Kinderen zeggen soms geen zin te hebben om buiten te spelen, omdat ze zich onzeker voelen over hun sociale vaardigheden en bang zijn niet geaccepteerd te worden door leeftijdsgenoten.
Lokale ondernemers vertellen dat er tijdens drukke dagen, zoals markten of festivals, merkbaar minder klanten komen dan normaal.
Volgens omwonenden worden er soms extra maatregelen genomen, zoals verkeersregelaars en hekken, om drukke evenementen beter te laten verlopen.
De gebeurtenissen in het dorp zijn zo ingrijpend dat ze ook door de landelijke media nauwlettend gevolgd, besproken en geanalyseerd worden.
Content:
Dagelijks gevoel van spanning
Volgens Mohamed, die vaak in het hotel verblijft, heerst er regelmatig een gespannen en onaangename sfeer die de ervaring van gasten duidelijk negatief beïnvloedt.
Wanneer er buiten luidruchtige groepen aanwezig zijn, voelen bewoners zich onveilig en ervaren zij onrust in hun leefomgeving.
Medewerkers krijgen geregeld kwetsende opmerkingen te horen die hen diep raken en hun geestelijk welzijn aantasten, waardoor het lastig is om hun zelfvertrouwen te behouden en gemotiveerd te blijven.
Sommige bewoners slapen slechter, waardoor slaaptekort ontstaat en ze overdag sneller gespannen zijn.
Lokale hulporganisaties bieden regelmatig gesprekken, begeleiding en praktische steun aan iedereen die daar behoefte aan heeft.
Vrijwilligers in de buurt zorgen voor voedsel, kleding en andere basisbehoeften, waardoor bewoners steun en gemeenschapszin ervaren in moeilijke tijden.
Uit rapporten van landelijke instanties blijkt dat bijeenkomsten waar mensen uit verschillende vakgebieden samenwerken en kennis delen de afgelopen jaren steeds vaker plaatsvinden.
Het hotelmanagement besloot dagelijks extra begeleiding in te zetten om bewoners gerust te stellen en hen een veilige en comfortabele omgeving te bieden.
Woorden met impact
Mohamed vertelt dat hij tijdens zijn verblijf in Groot-Brittannië vaak nieuwe woorden hoorde, wat hem motiveerde zijn Engels te verbeteren en meer te leren over de taal en cultuur.
Hij geeft aan dat denigrerende woorden hem diep kwetsen en dat het hem pijnlijk treft wanneer mensen op zo’n manier over hem praten.
“Het doet pijn als mensen zo over je spreken,” zegt hij, zichtbaar worstelend met de emoties die deze woorden oproepen.
Hij merkt dat vrouwen hun tassen steviger vasthouden wanneer hij voorbijloopt, ook al vormt hij geen enkel gevaar en is hij volledig onschuldig.
Psychologen leggen uit dat taal net zo’n sterke impact kan hebben als daden, en dat negatieve woorden langdurige gevolgen kunnen hebben voor iemands zelfbeeld, vertrouwen en gevoel van veiligheid.
Maatschappelijke organisaties benadrukken dat respect en vriendelijkheid niet alleen wenselijk zijn, maar essentieel voor een gezonde samenleving. Iedereen draagt verantwoordelijkheid om bij te dragen aan een veilige en waarderende omgeving.
Sommige bewoners van Epping reageren juist begripvol en tonen steun aan de opvang, waarmee ze laten zien dat medemenselijkheid nog steeds een plek heeft in hun gemeenschap.
Kerken in de omgeving hebben uitgesproken volledig achter de hotelbewoners te staan en organiseren acties en initiatieven om de opvang te ondersteunen, waarmee ze hun solidariteit niet alleen in woorden maar ook in daden tonen.
Vertrek uit Somalië
Mohamed groeide op in Elbur, een klein dorp in Somalië, en besloot in 2022, op 25-jarige leeftijd, zijn geboortedorp te verlaten om elders nieuwe kansen en avonturen te zoeken.
Zijn familie kreeg te maken met moeilijke omstandigheden toen een lokale groepering steeds meer macht kreeg en hun dagelijks leven zwaar beïnvloedde.
Zijn zus werd al op jonge leeftijd gedwongen een ingrijpende keuze te maken die haar vrijheid en mogelijkheden ernstig beperkte, iets dat zwaar drukte op de hele familie.
Mohamed kreeg de verantwoordelijkheid om kinderen les te geven, een taak die hij aanvankelijk met tegenzin op zich nam en die hem veel spanning bezorgde.
Somalië kampt al lang met instabiliteit en onzekerheid, waardoor veel jongeren zich gedwongen voelen hun toekomst in andere landen te zoeken, waar veiligheid en ontwikkeling mogelijk zijn.
Volgens rapporten van de Verenigde Naties zoeken veel jonge Somaliërs bescherming in het buitenland, gedreven door armoede, geweld en een gebrek aan perspectief in hun eigen land.
In buurlanden als Kenia en Ethiopië worden grote aantallen vluchtelingen opgevangen, waarbij internationale organisaties en lokale gemeenschappen samenwerken om basisvoorzieningen en bescherming te bieden.
Ook Groot-Brittannië kent een lange traditie van asielverlening aan mensen in nood en blijft een belangrijke bestemming voor wie bescherming zoekt en een kans wil op een stabiel en veilig leven.
Zware periode en herstel
Mohamed draagt nog altijd de lichamelijke sporen van zijn verleden; de littekens op zijn huid en de blijvende pijn herinneren hem voortdurend aan de beproevingen die hij heeft doorstaan.
Hij raakte zwaar gewond bij een incident in zijn woonplaats en werd daarna enige tijd vastgehouden, wat hem zowel fysiek als mentaal diep tekende.
Omdat hij weigerde mee te doen aan de acties van de groepering, bracht hij twee lange en zware jaren door in een detentiecentrum, waar zijn vrijheid en keuzes sterk werden beperkt.
Daar kampte hij niet alleen met slechte voorzieningen en gebrek aan vrijheid, maar ook met een emotioneel zware omgeving die zijn veerkracht constant op de proef stelde.
Vrienden probeerden hem vanuit het buitenland te steunen door contact te houden, adviezen te geven en hem te helpen zijn isolement te doorbreken.
Internationale rapporten benadrukken telkens opnieuw de moeilijke omstandigheden in zulke centra, met te weinig faciliteiten, overbevolking en beperkte toegang tot onderwijs en medische zorg.
Dankzij de inzet van een toegewijde contactpersoon kon hij uiteindelijk vrijkomen, een keerpunt dat hem weer de kans gaf zijn toekomst in eigen hand te nemen.
Deze nieuwe mogelijkheid gaf hem ruimte om te herstellen, plannen te maken en stap voor stap te bouwen aan een stabieler en hoopvoller leven, iets wat eerder onbereikbaar leek.
Reis naar Europa
Na zijn vrijlating reisde hij via Turkije naar Griekenland, waar hij korte tijd verbleef voordat hij doorreisde naar Oostenrijk.
In Oostenrijk werkte hij tijdelijk als afwasser om geld te verdienen en zijn levensonderhoud te bekostigen.
Pas drie maanden geleden bereikte hij het Verenigd Koninkrijk, in de hoop daar stabiliteit en nieuwe kansen voor de toekomst te vinden.
Onderweg nam hij vaak tijdelijke banen aan om zijn reis te financieren, waarbij hij hard werkte ondanks de onzekerheid en fysieke uitputting van het voortdurende reizen.
In Griekenland verbleef hij enkele maanden in een opvangcentrum, waar hij basisvoorzieningen kreeg en enige rust vond te midden van de uitdagingen van zijn reis.
Oostenrijk bood hem kortstondig werk in de horeca, wat hem niet alleen inkomsten opleverde maar ook de kans gaf nieuwe contacten te leggen en zijn taal te verbeteren.
Tijdens zijn lange reis kreeg hij ook hulp van verschillende mensen die hem tijdelijk onderdak gaven en een gevoel van veiligheid boden in een onzekere tijd.
Hij zegt dankbaar te zijn voor iedereen die hem onderweg heeft gesteund en benadrukt hoe waardevol die kleine gebaren van menselijkheid waren om hem hoop en kracht te geven.
Overtocht over zee
In de nacht van 11 mei stapte Mohamed samen met zeventig anderen, vol hoop en vastberadenheid, in een kleine boot vanuit Duinkerke, richting een onzekere toekomst vol uitdagingen.
Voor deze riskante reis betaalde hij 800 pond aan bemiddelaars, een enorm bedrag dat hij met veel moeite had verzameld.
“Mijn aanvraag is geaccepteerd, maar de onzekerheid blijft,” zegt hij, terwijl hij benadrukt dat spanning en angst ondanks de erkenning dagelijks voelbaar zijn.
De overtocht duurde uren en was extreem zwaar door slecht weer, hoge golven en het constante gevaar van uitputting of overboord slaan.
Veel passagiers konden niet zwemmen en leefden in voortdurende angst, wat vaak tot paniek leidde en de situatie nog gevaarlijker maakte.
Europese instanties waarschuwen al langer voor de grote gevaren van dit soort reizen, die vaak levens kosten door verdrinking, uitputting en gebrek aan uitrusting.
Jaarlijks wagen duizenden mensen de oversteek, gedreven door nood, hoop op een beter leven en het verlangen te ontsnappen aan armoede en conflict in hun thuisland.
Hulpdiensten proberen de risico’s te beperken met extra toezicht, patrouilles en reddingsacties op zee, en werken samen met internationale organisaties om levens te beschermen en sneller in te grijpen bij nood.
Onzekere toekomst
De hotelbewoners kregen te horen dat zij binnen 60 dagen, vanaf de datum van de mededeling, het hotel moeten verlaten en een nieuwe verblijfplaats moeten vinden.
Waar ze uiteindelijk terecht zullen komen, blijft onzeker en zorgt bij velen voor spanning en bezorgdheid, omdat er nog geen duidelijke plannen of toezeggingen zijn gemaakt.
Mohamed maakt zich vooral druk om het vinden van werk en passende huisvesting, omdat deze twee factoren bepalend zijn voor zijn zelfstandigheid en de opbouw van een stabiel bestaan in het Verenigd Koninkrijk.
Cijfers tonen aan dat het vaak maanden duurt voordat er geschikte woonruimte beschikbaar is, waardoor velen noodgedwongen tijdelijk verblijven in opvanglocaties met weinig comfort en beperkte privacy.
Veel bewoners vrezen dat ze verspreid raken over het hele land, waardoor ze familie, vrienden en sociale netwerken kwijtraken die juist steun en houvast bieden in een nieuwe omgeving.
Gemeenten verschaffen wel basisinformatie over procedures en voorzieningen, maar bieden meestal weinig duidelijkheid over woonplaatsen, wachttijden of ondersteuning bij werk en integratie.
Voor Mohamed is het vinden van een stabiele baan van groot belang, omdat hij zijn eigen toekomst wil vormgeven en financieel onafhankelijk wil zijn van opvang- en sociale voorzieningen.
Daarnaast wil hij zijn Engels verder verbeteren om meer kansen te krijgen op de arbeidsmarkt, beter te communiceren en volledig deel te nemen aan de samenleving, zodat hij meer zekerheid en verbondenheid kan ervaren.
Discussie in de politiek
De Epping Forest District Council stelt dat het geplande hotel niet past binnen de geldende bestemmingsplannen en daarom niet op die plek kan worden gerealiseerd.
Minister van Veiligheid Dan Jarvis benadrukt dat hotels oorspronkelijk niet bedoeld waren als permanente opvang voor vluchtelingen en dat dit gebruik problemen kan opleveren.
Lokale politici zijn verdeeld over de juiste aanpak, waardoor meningsverschillen ontstaan over hoe de situatie effectief en menselijk kan worden aangepakt.
Sommigen willen meer opvanglocaties openen om de druk te verlagen, terwijl anderen vinden dat het aantal tijdelijke plekken beperkt moet blijven om de kwaliteit van de opvang te beschermen.
Het debat wordt op nationaal niveau scherp gevolgd door de media, die de verschillende standpunten, kritiekpunten en politieke spanningen breed uitlichten.
Ook oppositiepartijen uiten kritiek op het huidige beleid en wijzen op tekortkomingen in de uitvoering en het ontbreken van een duidelijke langetermijnstrategie.
Rapporten tonen aan dat de druk op de overheid blijft toenemen, omdat zowel de vraag naar opvang als de verwachtingen vanuit de samenleving blijven groeien.
Burgers verwachten dat er snel oplossingen komen, niet alleen om de directe opvangproblemen op te lossen, maar ook om structurele verbeteringen door te voeren voor toekomstige crises.
Andere gemeenten kijken mee
De door Conservatieven bestuurde Broxbourne Council overweegt eveneens stappen te ondernemen om hotels te sluiten, als onderdeel van beleid om de volksgezondheid te beschermen en verspreiding van het virus te voorkomen.
Dit vergroot de druk op het Britse ministerie van Binnenlandse Zaken, dat steeds meer kritiek krijgt op de manier waarop het opvang en spreiding van vluchtelingen beheert.
Andere gemeenten overwegen of zij dit voorbeeld willen volgen, wat nieuwe discussies oproept over capaciteit, middelen en de uitvoerbaarheid van extra opvang.
Dat zorgt voor extra spanning bij hotelbewoners, die bang zijn voor verplaatsing, verlies van zekerheid en het wegvallen van sociale contacten en routines.
Gemeenten wijzen erop dat de bestaande voorzieningen al zwaar belast zijn, waardoor extra druk kan leiden tot langere wachttijden, verminderde zorgkwaliteit en meer stress voor personeel en bewoners.
Tegelijkertijd benadrukken zij het belang van rust en veiligheid in opvanglocaties, omdat een stabiele omgeving cruciaal is voor het welzijn van bewoners en het functioneren van medewerkers.
Analisten waarschuwen dat deze situatie grote gevolgen kan hebben voor duizenden mensen, variërend van extra onzekerheid en stress tot mogelijke sociale spanningen in de gemeenschappen waar opvang plaatsvindt.
Organisaties vrezen dat de aanhoudende onzekerheid een keten van problemen veroorzaakt, zoals overbelasting van diensten, frustratie bij bewoners en een groeiende roep om structurele oplossingen van de overheid.
Toekomst voor duizenden
Momenteel verblijven er naar schatting zo’n 32.000 asielzoekers in ruim 210 hotels verspreid over Groot-Brittannië, waar zij onderdak en ondersteuning krijgen tijdens hun verblijf.
Omdat één gemeente al succes boekte met een juridische procedure, vrezen velen dat andere gemeenten dit voorbeeld volgen, wat nieuwe spanningen en onzekerheid kan veroorzaken.
Voor Mohamed en anderen betekent dit dat hun situatie nog onzekerder wordt, omdat ze niet weten waar ze zullen eindigen of hoe hun leven verder vorm krijgt.
Cijfers laten zien dat het aantal asielaanvragen gestaag blijft stijgen, waardoor de druk op opvanglocaties en middelen nog groter wordt.
Amnesty International waarschuwt voor de zware gevolgen van plotselinge verhuizingen, zoals verlies van sociale netwerken, onderbreking van onderwijs en medische zorg, en toenemend psychologisch leed bij betrokkenen.
De overheid bekijkt alternatieve locaties, zoals leegstaande gebouwen, scholen of oude kantoren, om de druk op bestaande opvang te verlichten en toch een veilige en humane opvang te bieden.
Lokale bewonersgroepen reageren verdeeld op dit nieuws; sommigen steunen het idee van extra opvang, terwijl anderen zich zorgen maken over de gevolgen voor hun gemeenschap en voorzieningen.
Voor velen blijft de toekomst vaag en onzeker, waardoor angst en spanning aanhouden en het moeilijk is plannen te maken voor de langere termijn.
Key-points
- Khadar Mohamed benadrukt dat bijeenkomsten in Epping vaak bewoners achterlaten met onzekerheid en spanning, omdat er weinig duidelijke informatie wordt gedeeld over toekomstige beslissingen.
- Hij vertrok uit Somalië en maakte een lange en gevaarlijke reis via Turkije, Griekenland en Oostenrijk, waarbij hij onderweg veel uitdagingen en onzekerheden ondervond.
- In Groot-Brittannië probeert hij een nieuw leven op te bouwen, met focus op werk, huisvesting en het verbeteren van zijn taalvaardigheid om zelfstandig te kunnen leven.
- Gemeenten zoeken naar oplossingen voor opvang, maar veel bewoners weten nog steeds niet waar ze heen kunnen of hoe hun situatie zich zal ontwikkelen, wat hun dagelijks leven onzeker en stressvol maakt.
- Duizenden asielzoekers in het land bevinden zich in dezelfde positie, waardoor dit een wijdverspreid probleem is dat vraagt om structurele en menswaardige oplossingen van lokale en nationale overheden.
DEEL NU: Ontdek; Een asielzoeker smeekt om genade nadat hij zwaar werd mishandeld door woedende demonstranten en nu in diepe angst en verdriet leeft. 😳💔
De inhoud van dit artikel is samengesteld door het Mediakanaal: Zonnestraaltjes. De naam zonnestraaltjes ‘weerspiegelt’ waar wij voor staan. We verspreiden zonnestraaltjes in een digitale duisternis. Je kunt Zonnestraaltjes hier volgen op Facebook: Zonnestraaltjes.
Disclaimer SPECTRUM Magazine
Dit artikel is geschreven voor informatieve doeleinden en bevat geen financieel, juridisch of medisch advies. Het is niet bedoeld ter vervanging van professioneel advies van een gekwalificeerde deskundige. De uitgever en auteur zijn niet aansprakelijk voor gevolgen van beslissingen die gebaseerd zijn op dit artikel. Lezers worden aangeraden om voor persoonlijke vragen altijd officiële instanties of specialisten te raadplegen.
Facebook Disclaimer
Dit bericht is geen financieel advies. Het doel van dit artikel is het delen van feitelijke informatie en relevante verhalen. Wij nodigen lezers uit om de inhoud met interesse te bekijken en hun eigen mening te vormen. Onze content is uitsluitend bedoeld om inzicht en bewustwording te vergroten.
Referenties
- UNHCR – Global Trends: Forced Displacement in 2022 (2023) – UNHCR
- Betts, Alexander – Survival Migration: Failed Governance and the Crisis of Displacement (2013) – Cornell University Press
- Crawley, Heaven & Skleparis, Dimitris – Refugees, Migrants, Neither, Both: Categorical Fetishism and the Politics of Bounding in Europe’s ‘Migration Crisis’ (2018) – Journal of Ethnic and Migration Studies