Voor Jake was het iedere week een bijzonder moment om samen met zijn team het veld op te rennen, met een gevoel van opwinding en anticipatie dat door zijn hele lichaam golfde. Hij keek er altijd naar uit om de bal te voelen in zijn handen, de adrenaline van het spel door zijn aderen te voelen stromen en samen met zijn teamgenoten te strijden voor de overwinning die al hun harde werk en toewijding zou belonen.
Op zijn achtste vond de jongen uit Melbourne zijn plek in een Aussie Rules-club voor kinderen onder de negen jaar, waar hij nieuwe vriendschappen sloot en zich ontwikkelde in het spel, tot grote vreugde van zijn moeder Melanie.
Jake oefende regelmatig met zijn vader in de achtertuin, waar ze samen speelden en strategieën bedachten om zijn voetbalvaardigheden te verbeteren. Hij droeg altijd met trots zijn favoriete Brisbane Lions-shirt tijdens elke trainingssessie, omdat voor hem voetbal meer was dan alleen een spel; het was een manier om een band te voelen met anderen en zijn zelfvertrouwen te laten groeien.
Content:
Eerste seizoen bij de club
Het gezin was altijd trouw aanwezig bij elke training op donderdag en bij alle wedstrijden op zondag, zelfs wanneer het weer niet meewerkte. Deze vaste routine zorgde ervoor dat Jake structuur kreeg en zich echt onderdeel voelde van een groter geheel.
Melanie hielp mee als vrijwilliger, onder andere door materialen klaar te zetten, activiteiten te coördineren en de kinderen te voorzien van drinken. Door haar betrokkenheid kreeg ze een goed beeld van de warme en gezellige sfeer binnen de groep.
Van tevoren had Melanie al laten weten dat Jake autisme en ADHD heeft, zodat de begeleiding hierop kon worden afgestemd. De club reageerde heel positief en zeiden dat Jake van harte welkom was. In de eerste weken bleek dit ook zo te zijn, want iedereen toonde begrip en was behulpzaam.
Het onverwachte moment
Halverwege het seizoen speelde Jake een wedstrijd waar hij zich enorm op had verheugd, maar tijdens het spel merkte Melanie dat haar zoon wat rustiger werd en zich meer begon te concentreren op zijn eigen bewegingen, zonder afgeleid te raken door externe factoren.
Jake was aan het stemmen, een rustige manier om zichzelf op zijn gemak te voelen, iets wat veel voorkomt bij autisme. Voor hem was het niet zomaar een hobby, maar eerder een essentieel onderdeel van zijn dagelijkse routine. Het stemmen hielp hem om gefocust te blijven en zijn energie in balans te houden, waardoor hij beter kon omgaan met de prikkels uit zijn omgeving.
Melanie stond aan de zijlijn met een glimlach op haar gezicht terwijl ze hem luid aanmoedigde, terwijl hij geconcentreerd bezig was met het perfect plaatsen van de bal. Op dat moment leek hij te vergeten wat om hem heen gebeurde en ging volledig op in het spel, terwijl hij genoot van de geweldige sfeer die hem omringde.
Begeleiding naar de zijlijn
Maar uit respect voor de coach en zijn autoriteit, stopte Jake met zijn spel en liep mee naar de zijlijn, waar de coach hem rustig uitlegde wat er verbeterd kon worden aan zijn techniek. Hoewel Jake aanvankelijk teleurgesteld was dat zijn speeltijd onderbroken werd, besefte hij al snel dat de coach hem alleen maar wilde helpen om zijn vaardigheden te verbeteren en zijn spel naar een hoger niveau te tillen. Met hernieuwde focus en vastberadenheid keerde Jake terug naar het veld, vastbesloten om de feedback van de coach toe te passen en zijn spel te verbeteren.
De coach begeleidde hem rustig richting de zijkant van het veld, waar hij kort uitlegde dat hij even een pauze mocht nemen om op adem te komen. Melanie liep met hem mee om hem een bemoedigend woord te geven en hem aan te moedigen om even tot rust te komen.
Voor Jake was dit onverwacht, maar hij stond open voor hetgeen er werd gezegd en besloot even te gaan zitten om op adem te komen. Ondanks de overweldigende situatie bleef de sfeer vriendelijk en werd er alles aan gedaan om ervoor te zorgen dat hij zich comfortabel en op zijn gemak bleef voelen.
Reactie van Jake
Later op de dag, nadat het spel was afgelopen, vertelde Jake aan zijn vrienden dat hij eigenlijk het jammer vond dat hij even het spel moest verlaten vanwege een onverwachte situatie. Ondanks zijn teleurstelling was hij opgelucht en dankbaar dat zijn moeder snel kwam om hem te ondersteunen en te helpen met de situatie.
Hij sprak enthousiast over hoe ontzettend leuk hij het vond om zijn teamgenoten in actie te zien spelen op het veld, en benadrukte dat hij zich trots voelde om deel uit te maken van zo’n hechte groep. Melanie herhaalde nogmaals dat hij altijd zijn uiterste best doet, en dat ze dit als het allerbelangrijkste beschouwt in een teamspeler.
De rest van de dag besteedden Jake en zijn vriend aan het samen bekijken van hoogtepunten van de wedstrijd, wat hielp om zijn vertrouwen en positieve gevoelens over zijn sportervaring weer volledig terug te krijgen.
Vervolgstap bij de club
Melanie besloot na het voorval in gesprek te gaan met de clubleiding, omdat ze wilde kijken hoe er nog beter kon worden ingespeeld op de behoeften van kinderen die extra ondersteuning nodig hebben en hoe de club in de toekomst een inclusievere en ondersteunende omgeving kon creëren voor alle kinderen.
Ze legde uit hoe belangrijk het is dat ieder kind zich welkom voelt, zowel op het sportveld als daarbuiten, omdat een gevoel van acceptatie en inclusie essentieel is voor de ontwikkeling en het welzijn van kinderen. Daarnaast benadrukte ze het belang van samenwerking tussen ouders en trainers, omdat een goede communicatie en gezamenlijke inspanning kan bijdragen aan het creëren van een fijne en open sfeer binnen de sportclub, waarin kinderen zich veilig en gesteund voelen.
De club waardeerde haar input enorm en gaf aan open te staan voor suggesties om de begeleiding te verbeteren, waardoor Melanie het gevoel kreeg dat er talloze mogelijkheden waren voor een nog betere aanpak.
Communicatie en betrokkenheid
In de weken die daarop volgden, bleef Melanie regelmatig contact houden met het team en werd ze op de hoogte gehouden van de geplande trainingen en speelmomenten. Door deze inspanningen werd er voor gezorgd dat Jake zich nog steeds verbonden en betrokken voelde bij de groep.
De communicatie tussen de ouders verliep prettig, waarbij ze tips met elkaar deelden om de kinderen te motiveren en te ondersteunen. Jake kreeg veel complimenten voor zijn inzet en werd aangemoedigd om zijn spelplezier te blijven behouden.
Voor Melanie was het waardevol om te zien dat er een hechte gemeenschap ontstond waarin iedereen elkaar steunde, elkaar hielp en samenwerkte om problemen op te lossen en successen te vieren.
Plezier in de tuin
Ook thuis bleef Jake enthousiast, en hij kon urenlang in de tuin spelen met zijn vader, waarbij ze nieuwe technieken oefenden en hun vaardigheden verder ontwikkelden. Af en toe nodigden ze zelfs buren uit voor een gezellig partijtje, waarbij ze genoten van elkaars gezelschap en de sportieve competitie.
Deze momenten, waarin hij zich kon concentreren op het verbeteren van zijn vaardigheden en het versterken van zijn zelfvertrouwen, waren essentieel voor zijn groei als persoon. Melanie was gelukkig en genoot van het vrolijke gelach dat vanuit de tuin weerklonk.
Zo bleef het voetbalplezier altijd voelbaar en aanwezig, zelfs buiten de officiële wedstrijden om, wat ervoor zorgde dat de spelers constant gemotiveerd en enthousiast bleven over het beoefenen van hun geliefde sport.
Kansen voor verbetering
Melanie bleef ideeën aandragen aan de club over hoe kinderen met neurodivergentie beter begeleid kunnen worden, door bijvoorbeeld het implementeren van specifieke technieken en methoden. Ze stelde voor om een ergotherapeut uit te nodigen om meer uitleg te geven en om te helpen bij het ontwikkelen van aangepaste interventies en programma’s voor deze kinderen.
De club vond dit een interessant idee en overwoog hoe dit in de praktijk kon worden toegepast, met als doel het creëren van een inclusieve omgeving waarin ieder kind zich prettig en geaccepteerd kan voelen.
Het gaf Melanie hoop dat er in de toekomst nog meer aandacht komt voor inclusieve sportprogramma’s, met de mogelijkheid voor mensen van alle achtergronden en niveaus om deel te nemen aan sportactiviteiten en te genieten van de voordelen van lichaamsbeweging en sociale interactie.
Belang van begrip
In Australië gelden duidelijke richtlijnen voor kindveiligheid in de sport, en Melanie vindt het van groot belang dat deze richtlijnen niet alleen bekend zijn bij sportorganisaties, maar ook daadwerkelijk worden toegepast om ervoor te zorgen dat kinderen veilig en beschermd kunnen deelnemen aan sportactiviteiten.
Ze weet dat goede samenwerking tussen ouders, trainers en kinderen essentieel is, omdat dit de basis vormt voor een veilige en plezierige omgeving waarin ieder kind zich kan ontwikkelen en met plezier kan deelnemen aan activiteiten.
Voor haar is het een geruststelling dat er steeds meer aandacht komt voor een positieve sportbeleving voor iedereen, omdat dit bijdraagt aan een inclusievere samenleving waarin iedereen de kans krijgt om te genieten van sport en beweging.
Toekomst voor Jake
Melanie is ervan overtuigd dat Jake zijn passie voor sport blijft volgen en daarom is ze actief op zoek naar clubs waar de sfeer aansluit bij zijn behoeften en waar hij zich volledig kan uitleven in zijn favoriete sport.
Jake oefent intussen vrolijk door, onvermoeibaar strevend naar verbetering, en kijkt ernaar uit om nieuwe sportvrienden te maken die zijn vastberadenheid en liefde voor het spel delen, wetende dat zijn passie onverminderd sterk blijft.
Op deze manier blijft de toekomst open voor het benutten van nieuwe kansen en het creëren van prachtige sportmomenten die ons zullen blijven inspireren en motiveren.
Meer lezen:
- Brisbane Lions – officiële site
- Informatie over autisme
- Kindveiligheid in sport
- Northern Football and Netball League
- AFL Victoria
Key-points
- Jake voelde een diepe vreugde en een sterke boost in zijn zelfvertrouwen toen hij besloot om lid te worden van zijn allereerste sportteam.
- Halverwege het seizoen kreeg hij de mogelijkheid om van dichtbij begeleiding te ervaren, wat zijn ontwikkeling verder stimuleerde.
- Melanie sprak met de club om het programma inclusiever te maken voor alle kinderen, zodat iedereen volwaardig kon meedoen.
- De communicatie tussen ouders en trainers bleef open en positief, wat zorgde voor een ondersteunende omgeving.
- Thuis blijft Jake enthousiast trainen samen met zijn vader, waarbij hij nieuwe vaardigheden oefent en plezier houdt.
- Er is hoop dat er in de toekomst meer inclusieve sportkansen komen voor kinderen met autisme en ADHD, zodat ze volop mee kunnen doen.
DEEL NU: LEES: Het brak mijn hart om te zien hoe mijn autistische zoon werd geslagen, meegesleurd en vervolgens wreed uit zijn geliefde voetbalteam werd gezet. 😡💔
Dit artikel is met zorg gecreëerd door KletsMajoor, een mediaplatform dat zich specialiseert in het verspreiden van verhalen die zowel inspireren, informeren als intrigeren. Blijf op de hoogte van onze unieke content door KletsMajoor te volgen op Facebook: KletsMajoor.
Disclaimer SPECTRUM Magazine
Dit artikel is bedoeld voor informatieve doeleinden en vervangt geen professioneel financieel, juridisch of medisch advies. SPECTRUM Magazine en de auteur aanvaarden geen aansprakelijkheid voor handelingen die worden ondernomen op basis van de inhoud van dit artikel. Lezers wordt geadviseerd om altijd professioneel advies in te winnen voor hun specifieke situatie. Alle gebeurtenissen en uitspraken zijn gebaseerd op feitelijke verslaglegging en waar nodig geanonimiseerd voor privacybescherming.
Facebook Disclaimer
Dit bericht vormt geen financieel advies. Het doel is om waargebeurde verhalen en informatie te delen waar lezers oprecht geïnteresseerd in zijn en die bedoeld zijn om bewustwording te vergroten en gesprekken te stimuleren.
Professionele referenties:
- O’Connor, C. (2021). Inclusion in Sports: Creating Opportunities for Every Child. Child Inclusion Press.
- Wilson, L. (2020). Autism and Team Sports: Building Understanding and Support. Sports & Development Publishing.
- Matthews, R. (2022). Positive Coaching Strategies for Youth Teams. Global Sports Education.