In 2020 betaalde ik zo’n £600 per maand voor een kamer in een gedeeld appartement aan Queen’s Road Peckham. Het huis had drie slaapkamers, maar geen gezamenlijke woonkamer, waardoor samenleven met huisgenoten nauwelijks tot zijn recht kwam.
De badkamer bleef door de gebrekkige ventilatie voortdurend klam, waardoor er blijvende schimmelvlekken ontstonden. Het balkon bij mijn kamer was niet meer dan een driehoekig betonnen puntje, verre van uitnodigend. Toch gaf het uitzicht op de straat een gevoel van ruimte, wat welkom was in een drukke buurt met weinig groen.
Queen’s Road Peckham ligt in zone 2, vlak buiten hartje Londen, maar zonder directe aansluiting op de metro. Daardoor waren bus en trein vaak de enige opties, wat extra reistijd opleverde. Ondanks die nadelen was dit soort kamers destijds nog vrij gebruikelijk in Londen.
Content:
Balkondrama
Op een ochtend werd ik gewekt doordat een huisgenoot via mijn balkon de kamer binnenkwam. Voor hem was mijn kamer simpelweg de kortste doorgang naar buiten.
Zijn uitleg? Hij wilde zijn ochtendrust bewaren zonder de rest van het huis lastig te vallen. In gedeelde woningen vervagen grenzen sneller, zeker wanneer er geen duidelijke afspraken zijn gemaakt.
In dit geval leverde dat vooral onverwachte situaties op, al bleef de sfeer onderling gemoedelijk. In Londen delen huurders vaak een huis met mensen die ze nauwelijks kennen, simpelweg omdat de huur zo hoog ligt. Shelter UK geeft aan dat dit een groeiend probleem is voor veel huurders.
Forse huurverhoging
Vijf jaar later woon ik nog steeds in dezelfde straat, maar betaal ik inmiddels ruim £900 per maand. Mijn salaris is wel iets gestegen, maar lang niet in verhouding met de huur.
Uit cijfers van het Britse Office for National Statistics blijkt dat het gemiddelde loon in Londen tussen 2020 en 2025 slechts met 5% steeg. De woonlasten zijn dus vele malen harder omhooggegaan dan de inkomens.
Mijn huidige kamer is iets ruimer, maar de voorzieningen zijn nog steeds eenvoudig. Er is geen centrale verwarming en het keukentje oogt gedateerd, al werkt het prima. Binnen mijn budget is het echter lastig om in deze buurt iets beters te vinden.
Geen uitzondering
Ik beschouw mezelf gelukkig dat ik een plek heb, maar ik weet dat veel anderen er nog beroerder voorstaan. In Londen wonen inmiddels meer dan 100.000 huishoudens in tijdelijke huisvesting, vaak zonder eigen keuken of badkamer.
Volgens overheidsstatistieken is dit aantal de laatste jaren flink gegroeid, vooral door het beperkte woningaanbod. Jongeren worden hierbij extra hard geraakt, met name net na hun studie.
De hoge huur maakt zelfstandig wonen voor starters vrijwel onhaalbaar. Daarom trekken velen tijdelijk bij hun ouders in of delen een klein appartement met meerdere huisgenoten. Zelfs in de buitenwijken is dit een gangbaar scenario geworden.
Exploderende huurprijzen
Uit recente cijfers van Rightmove blijkt dat de huurprijzen in Londen sinds 2020 met 35% zijn gestegen. Het is een van de snelste stijgingen sinds het bedrijf de markt volgt.
Tegelijkertijd groeien de lonen nauwelijks mee, wat huurders steeds meer onder druk zet. Voor iemand met een modaal inkomen bedraagt het gat tussen inkomen en woonlasten inmiddels gemiddeld £720 per maand.
De oorzaken zijn divers: een groot woningtekort, torenhoge vraag, en stijgende kosten voor verhuurders. Hoewel de overheid het probleem erkent, blijven ingrijpende oplossingen uit.
Voor veel Londenaren betekent dit dat meer dan de helft van hun inkomen direct naar huur gaat. Dat beperkt hun keuzes op andere vlakken, zoals opleiding, werk en sociale activiteiten.
Alles opslokkende huur
Meer dan de helft van mijn inkomen gaat op aan huur en vaste lasten. Volgens de UK Housing Standards wordt al boven de 30% van je inkomen als zware belasting gezien.
Toch is dit tegenwoordig in Londen eerder de norm dan de uitzondering. Vooral jongeren en starters zeggen dat sparen onmogelijk is. Grote aankopen, hobby’s of vakanties worden daardoor vaak uitgesteld.
Uit een rapport van de Resolution Foundation blijkt dat deze financiële druk ook het welzijn van jonge huurders beïnvloedt. Zij maken zich vaker zorgen over hun toekomst dan eerdere generaties op die leeftijd.
Het probleem doet zich in vrijwel alle wijken van Londen voor, zelfs in buurten die ooit bekendstonden als betaalbaar. Verhuizen naar een goedkopere plek is daardoor nauwelijks een optie.
Woningzoektocht vol valkuilen
Onlangs bezocht ik een appartement in Noord-Londen dat aanvankelijk ideaal leek: een ruime kamer, een werkende oven en huisgenoten die vriendelijk overkwamen.
Bij een tweede bezoek bleek echter dat een van de andere kandidaten een heel andere leefstijl had, wat mogelijk tot botsingen zou leiden. In gedeelde woningen is vaak pas laat duidelijk met wie je uiteindelijk gaat samenwonen.
Verhuurders kiezen doorgaans voor degene die als eerste betaalt, zonder verdere kennismaking. Dit maakt het lastig om een stabiele woonsituatie op te bouwen. Volgens Citizens Advice hebben huurders nauwelijks invloed op dit proces.
Een plek vinden waar je je echt thuis voelt, is daardoor een hele zoektocht. Veel mensen stellen hun wensen uiteindelijk bij om überhaupt iets te vinden.
Slechte staat van woningen
Uit onderzoek van Centre for London blijkt dat één op de vijf particuliere huurwoningen in Londen niet aan de basiseisen voldoet. Dat gaat onder meer om verwarming, ventilatie en vochtproblemen.
Daarnaast geeft 41% van de huurders aan te maken te hebben gehad met schimmel in huis. Dit ontstaat vaak door slechte isolatie of verouderde ventilatie.
Verhuurders zijn wettelijk verplicht deze problemen te verhelpen, maar in de praktijk gebeurt dat vaak traag of helemaal niet. Veel bewoners weten bovendien niet goed welke instanties hen hierbij kunnen ondersteunen.
De overheid probeert hierop te reageren met voorlichtingscampagnes en toezicht. Heldere informatie en strengere regels kunnen helpen om de leefomstandigheden te verbeteren.
Overleven op een boot
Om de hoge kosten te ontwijken, kiezen sommige mensen voor een alternatieve woonvorm. Zo besloot een collega op een woonboot in Oost-Londen te gaan wonen. De huur lag er lager dan op het vasteland, en het idee van vrijheid sprak haar aan.
Het leven op het water bracht echter ook praktische problemen met zich mee: weinig woonruimte, sterk wisselende temperaturen en de verplichting om regelmatig te verkassen.
Volgens The Guardian groeit het aantal mensen dat kiest voor een woonboot, vooral onder jongeren.
Wat vaak begint als een aantrekkelijk idee, blijkt in de praktijk minder comfortabel dan gedacht. Toch biedt het avontuur, flexibiliteit en een gevoel van vrijheid voor wie dat belangrijk vindt.
Jongeren keren terug
Door de torenhoge woonlasten trekken steeds meer jongvolwassenen tijdelijk weer in bij hun ouders. Volgens ONS geldt dit inmiddels voor ruim 40% van de 20- tot 34-jarigen in Engeland.
Dat heeft gevolgen voor hun zelfstandigheid, relaties en loopbaan. Wonen onder hetzelfde dak vraagt om wederzijds begrip, zeker als je na jaren opnieuw intrekt bij je ouders.
Veel jongeren zouden liever op zichzelf wonen, maar dat is financieel simpelweg nog niet haalbaar. Ondertussen proberen ze te sparen voor een koopwoning of een stabiel huurcontract.
De lange wachtrijen voor sociale huur en de hoge instapprijzen op de markt houden hen voorlopig tegen. Daardoor voelt het alsof het ‘echte leven’ even in de wacht staat.
Geen zicht op verbetering
De enige structurele oplossing is een forse uitbreiding van het woningaanbod. Vooral betaalbare huur- en koopwoningen die aansluiten bij de huidige woonbehoeften zijn dringend nodig.
Volgens The Housing Federation moeten er jaarlijks tienduizenden woningen bijkomen om de vraag te dekken. Toch blijft de bouwproductie achter bij de geplande doelstellingen.
De nieuwe regering heeft wel hervormingen aangekondigd, maar concrete stappen laten nog op zich wachten. Ondertussen blijft de druk hoog en lopen de prijzen verder op.
Voor veel mensen betekent dit dat ze zich moeten redden met tijdelijke of minder geschikte huisvesting. De woningnood treft zo mensen uit alle delen van de samenleving.
Key-points
- Huurprijzen in Londen zijn sinds 2020 met 35% gestegen, terwijl inkomens slechts 5% zijn toegenomen.
- Meer dan 49% van het gemiddelde inkomen gaat op aan woonlasten.
- 1 op de 5 woningen voldoet niet aan de minimale gezondheidsnormen.
- Ruim 40% van de jongvolwassenen woont tijdelijk weer bij hun ouders.
- Alternatieve woonvormen, zoals wonen op een boot, winnen aan populariteit maar kennen duidelijke beperkingen.
DEEL NU: 🟡 LEES | In 2020 betaalde ik £600 per maand voor een kamer in een gedeeld appartement zonder woonkamer en met een beschimmelde badkamer… maar hé, ik had wél een eigen balkon 😅🏠
De inhoud van dit artikel is samengesteld door het Mediakanaal: Zonnestraaltjes. De naam zonnestraaltjes ‘weerspiegelt’ waar wij voor staan. We verspreiden zonnestraaltjes in een digitale duisternis. Je kunt Zonnestraaltjes hier volgen op Facebook: Zonnestraaltjes.
SPECTRUM Magazine disclaimer
De informatie in dit artikel is bedoeld voor educatieve doeleinden en algemene informatie. Het is niet bedoeld als vervanging van professioneel financieel, juridisch of medisch advies. Lezers worden aangemoedigd hun eigen onderzoek te doen of professioneel advies in te winnen bij specifieke vragen of situaties. Hoewel wij streven naar nauwkeurigheid en actualiteit, aanvaarden wij geen aansprakelijkheid voor handelingen die voortvloeien uit het gebruik van deze informatie.
Facebook-disclaimer
Deze publicatie is geen financieel advies. We delen dit artikel omdat we geloven dat lezers oprecht geïnteresseerd zijn in realistische, toegankelijke verhalen over wonen in Londen. Lezers worden aangemoedigd om eigen keuzes te maken op basis van hun persoonlijke situatie.
Professionele referenties
- Wilcox, S. & Perry, J. (2024). UK Housing Review 2024. https://www.ukhousingreview.org.uk
- Centre for London. (2023). Private Renting and Housing Conditions. https://www.centreforlondon.org/publication/london-housing-conditions
- Resolution Foundation. (2024). The Cost of Living Crisis and the Rental Market. https://www.resolutionfoundation.org/publications