In 2020 betaalde ik ongeveer £600 per maand voor een kamer in een gedeeld appartement in Queen’s Road Peckham, waar het sociale leven in huis beperkt was vanwege het ontbreken van een gezamenlijke woonkamer. Hoewel het appartement drie slaapkamers had, bracht ik veel tijd door in mijn eigen kamer of buiten het huis, op zoek naar sociale interactie en gezelligheid.
Door het slechte ventilatiesysteem was de badkamer constant vochtig, waardoor er blijvende aanslag op de muren ontstond. Het balkon naast mijn kamer was meer een onhandig gevormd stuk beton dan een ontspannende plek, maar het uitzicht op de straat bood toch een gevoel van ruimte in een drukke buurt zonder veel groen.
Queen’s Road Peckham ligt in zone 2, net buiten het centrum van Londen en heeft geen directe metroverbinding, wat leidt tot extra reistijd met bussen of treinen. Toch was het huren van dit soort woningen destijds vrij gebruikelijk in Londen.
Content:
Balkondrama
Tijdens een stille ochtend werd ik plotseling gewekt door het geluid van een huisgenoot die door het balkon mijn kamer binnenkwam. Verward keek ik toe terwijl hij mijn kamer als een doorgang gebruikte, blijkbaar omdat het de snelste route naar buiten was die hij kon vinden.
Zijn reden was dat hij gewoon rustig wilde genieten van zijn ochtend zonder anderen te storen, zo legde hij uit. In gedeelde woningen kan het soms lastiger zijn om grenzen te bepalen, vooral als er geen duidelijke afspraken zijn gemaakt.
In dit geval zorgde het voornamelijk voor onverwachte momenten, maar gelukkig bleef de sfeer hartelijk. Volgens Shelter UK wonen huisgenoten in Londen vaak samen met vreemden vanwege de hoge kosten voor huisvesting, en dit fenomeen komt steeds vaker voor.
Forse huurverhoging
Na vijf jaar woon ik nog steeds in dezelfde straat, maar betaal ik nu meer dan £900 per maand, wat aanzienlijk hoger is dan wat ik oorspronkelijk betaalde. Hoewel mijn inkomen is gestegen, is het zeker niet in dezelfde mate als de huurprijs, wat betekent dat ik steeds meer van mijn inkomen moet besteden aan huisvesting.
Volgens het Britse Office for National Statistics is het gemiddelde loon in Londen slechts met 5% gestegen tussen 2020 en 2025, wat betekent dat de woonlasten veel sneller zijn gestegen dan de inkomens, waardoor veel inwoners van Londen moeite hebben om rond te komen en zich geen betaalbare huisvesting kunnen veroorloven.
De kamer die ik momenteel huur is iets ruimer dan mijn vorige, maar heeft nog steeds eenvoudige voorzieningen. Er is geen centrale verwarming aanwezig en het keukenblok is wat ouderwets, maar het functioneert prima voor mij. Ondanks dat zou ik graag iets beters willen vinden binnen mijn budget in deze wijk, maar het blijft lastig vanwege de hoge vraag naar huurwoningen.
Geen uitzondering
Ik ben dankbaar voor mijn woonplek, maar besef dat velen zich in moeilijkere omstandigheden bevinden. In Londen zijn meer dan 100.000 huishoudens die in tijdelijke accommodaties wonen zonder eigen keuken of badkamer.
Volgens gegevens van de Britse overheid is het aantal de afgelopen jaren toegenomen als gevolg van het beperkte aanbod van woningen, wat met name jongeren heeft getroffen, vooral na het afstuderen.
Vanwege de exorbitante huurprijzen is het praktisch onmogelijk voor jongeren om alleen te wonen, waardoor velen gedwongen worden tijdelijk bij familie in te trekken of een woning te delen met meerdere huisgenoten, vooral in de buitenwijken.
Exploderende huurprijzen
Uit de gegevens van Rightmove blijkt dat de huurprijzen in Londen sinds 2020 met maar liefst 35% zijn gestegen, wat aantoont dat dit een van de snelste stijgingen is die het bedrijf ooit heeft vastgelegd.
Het gemiddelde loon is nauwelijks gestegen, waardoor huurders financiële druk ervaren. Voor mensen met een modaal inkomen is het verschil tussen inkomen en woonlasten gegroeid tot gemiddeld £720 per maand.
De oorzaak van het probleem ligt in een combinatie van factoren: tekort aan woningen, overvloedige vraag, stijgende kosten voor verhuurders. Ondanks jarenlange aandacht van de overheid, ontbreken structurele oplossingen.
Voor velen betekent dit dat meer dan de helft van hun inkomen wordt besteed aan huur, waardoor er minder geld overblijft voor andere belangrijke zaken zoals werk, opleiding en sociale activiteiten, wat hun mogelijkheden op die gebieden beperkt.
Alles opslokkende huur
Ik geef meer dan 30% van mijn inkomen uit aan huur en rekeningen, waardoor mijn financiële situatie als belastend wordt beschouwd.
In steden zoals Londen is het nu eerder de regel dan de uitzondering. Met name jonge starters en professionals merken dat het moeilijk is om te sparen. Daardoor worden grote aankopen, hobby’s en vakanties vaak uitgesteld.
Een rapport van de Resolution Foundation concludeert dat jonge huurders meer stress ervaren over hun toekomst dan voorgaande generaties.
Dit probleem doet zich voor in bijna alle delen van Londen, zelfs in wijken die ooit beschouwd werden als betaalbaar. Verhuizen naar een goedkopere buurt is daarom bijna geen realistische optie.
Woningzoektocht vol valkuilen
Ik bezocht recent een appartement in Noord-Londen dat er veelbelovend uitzag, maar bleek toch tegen te vallen vanwege vochtplekken, gebrekkige isolatie en een onhandige indeling.
Bij het tweede bezoek werd opgemerkt dat een van de andere kandidaten wellicht een leefstijl had die minder goed zou passen bij de rest. In gedeelde woningen is het vaak onduidelijk wie uiteindelijk zijn intrek neemt.
Verhuurders geven vaak de voorkeur aan de eerste betaler zonder nadere kennismaking, wat kan leiden tot instabiele woonsituaties. Huurders hebben weinig zeggenschap over de keuze van nieuwe huisgenoten in deze situaties, volgens Citizens Advice.
Het vinden van een plek waar je je echt thuis voelt, is een langdurige zoektocht geworden, en veel mensen verlagen uiteindelijk hun verwachtingen om toch ergens onderdak te kunnen vinden.
Slechte staat van woningen
Uit het onderzoek van het Centre for London blijkt dat maar liefst één op de vijf particuliere huurwoningen in Londen niet voldoet aan de minimumeisen, zoals het ontbreken van verwarming, ventilatie en vochtbeheersing.
Uit recent onderzoek is gebleken dat maar liefst 41% van de huurders te maken heeft gehad met schimmelproblemen in huis, waarvan de oorzaak vaak ligt bij slechte isolatie of verouderde ventilatiesystemen.
Hoewel huiseigenaren verplicht zijn dit soort gebreken te verhelpen, gebeurt dat lang niet altijd snel genoeg, wat kan leiden tot frustratie bij bewoners. Bovendien is het voor veel bewoners onduidelijk waar ze precies hulp of advies kunnen vinden, waardoor er een gebrek aan ondersteuning en begeleiding kan ontstaan.
De overheid probeert dit te verbeteren door middel van voorlichtingscampagnes en strengere controles. Meer helderheid, verbeterde informatie en passende regelgeving kunnen bijdragen aan een structurele verbetering van de woonomstandigheden.
Overleven op een boot
Een collega van mij koos ervoor om op een kanaalboot in Oost-Londen te gaan wonen om de kosten te beheersen. De huurkosten waren lager dan op het vasteland en het idee sprak haar aan.
Het dagelijks leven op het water bleek echter niet zonder uitdagingen te zijn, aangezien de beperkte ruimte, wisselende temperaturen en het regelmatig moeten verplaatsen allemaal vereisten dat er aanpassingen werden gemaakt.
The Guardian meldt dat steeds meer mensen, met name jongeren, ervoor kiezen om op een woonboot te gaan wonen.
Vaak begint wat als een aantrekkelijke en speelse oplossing lijkt, in de praktijk minder comfortabel te zijn dan gedacht. Toch biedt wonen op een boot vrijheid en flexibiliteit voor diegene die het avontuur durven aan te gaan.
Jongeren keren terug
Vanwege de buitensporig hoge woonlasten in Engeland, besluiten steeds meer jongvolwassenen, in de leeftijdscategorie van 20 tot 34 jaar, om terug te keren naar het ouderlijk huis als tijdelijke oplossing. Recente onderzoeksresultaten tonen aan dat dit momenteel geldt voor meer dan 40% van deze leeftijdsgroep in Engeland.
Dit gebrek aan zelfstandigheid heeft niet alleen invloed op hun eigen leven, maar beïnvloedt ook hun relaties met anderen en kan zelfs hun kansen op de arbeidsmarkt beperken. Na een periode van zelfstandig wonen, kan het delen van ruimte met ouders opnieuw een uitdaging vormen die vraagt om begrip en aanpassingsvermogen van beide kanten.
Veel jongeren geven aan de voorkeur te geven aan zelfstandig wonen, maar vanwege financiële redenen is dit vaak niet mogelijk. Desondanks proberen ze toch geld te sparen voor een eigen woning of een langdurig huurcontract.
De lange wachttijden voor sociale huurwoningen en de hoge prijzen op de vrije markt vormen momenteel obstakels voor velen, waardoor zij het gevoel hebben dat hun leven voorlopig stil staat.
Geen zicht op verbetering
De enige duurzame oplossing voor het huidige woningtekort, dat in veel landen heerst, ligt bij het aanzienlijk vergroten van het woningaanbod. Dit kan voornamelijk worden bereikt door het creëren van betaalbare huur- en koopwoningen die voldoen aan moderne eisen, zoals duurzaamheid, energie-efficiëntie en toegankelijkheid.
De Housing Federation stelt dat er jaarlijks tienduizenden nieuwe woningen nodig zijn om aan de groeiende vraag te voldoen, maar toch blijft de bouwproductie structureel achter bij de gestelde doelen, wat resulteert in een groeiend tekort aan betaalbare en geschikte woningen voor de groeiende bevolking.
Hoewel de nieuwe regering hervormingen heeft aangekondigd, laten tastbare maatregelen nog op zich wachten. Intussen neemt de druk op de woningmarkt verder toe en blijven de prijzen stijgen.
Daardoor moeten veel mensen zich tevredenstellen met tijdelijke of minder geschikte woonruimte, wat resulteert in een toenemende krapte op de huizenmarkt die inmiddels vrijwel alle lagen van de samenleving treft.
Key-points
- Sinds 2020 zijn de huurprijzen in Londen met 35% gestegen, terwijl inkomens in diezelfde periode slechts met 5% toenamen.
- Gemiddeld gaat inmiddels meer dan 49% van het inkomen op aan woonlasten.
- Eén op de vijf woningen voldoet niet aan de minimale gezondheidsnormen.
- Meer dan 40% van de jonge volwassenen woont tijdelijk opnieuw bij hun ouders.
- Alternatieve woonvormen, zoals boten, winnen aan populariteit, maar brengen duidelijke beperkingen met zich mee.
DEEL NU: 🟡 LEES – In 2020 betaalde ik ongeveer £600 per maand voor een kamer in een appartement met een beschimmelde badkamer, geen woonkamer, maar wel een eigen balkon.
Dit artikel is zorgvuldig samengesteld door Spectrum Netwerk, een dynamisch media platform dat zich toelegt op het delen van inspirerende en informatieve verhalen van over de hele wereld. Volg Spectrum Netwerk op Facebook om niets te missen van onze boeiende content: Spectrum Netwerk
SPECTRUM Magazine disclaimer
De informatie in dit artikel is bedoeld voor educatieve doeleinden en algemene informatie. Het is niet bedoeld als vervanging van professioneel financieel, juridisch of medisch advies. Lezers worden aangemoedigd hun eigen onderzoek te doen of professioneel advies in te winnen bij specifieke vragen of situaties. Hoewel wij streven naar nauwkeurigheid en actualiteit, aanvaarden wij geen aansprakelijkheid voor handelingen die voortvloeien uit het gebruik van deze informatie.
Facebook-disclaimer
Deze publicatie is geen financieel advies. We delen dit artikel omdat we geloven dat lezers oprecht geïnteresseerd zijn in realistische, toegankelijke verhalen over wonen in Londen. Lezers worden aangemoedigd om eigen keuzes te maken op basis van hun persoonlijke situatie.
Professionele referenties
- Wilcox, S. & Perry, J. (2024). UK Housing Review 2024. https://www.ukhousingreview.org.uk
- Centre for London. (2023). Private Renting and Housing Conditions. https://www.centreforlondon.org/publication/london-housing-conditions
- Resolution Foundation. (2024). The Cost of Living Crisis and the Rental Market. https://www.resolutionfoundation.org/publications