Op een zondag werd de 40-jarige Victoria Yamphet uit Dagenham plotseling overvallen door hevige buikpijn. De pijn was zo intens dat ze zich ellendig voelde en niet wist wat ze moest doen. Op dat moment besloot haar bezorgde dochter Emmanuela direct het alarmnummer te bellen om hulp te regelen voor haar moeder.
De familie kende Victoria als een energieke, actieve vrouw die zelden klaagde. Juist daarom viel het extra op dat ze er nu zo moe en ongemakkelijk uitzag. Voor Emmanuela en haar zusje was dit een onverwachte en ingrijpende gebeurtenis.
Volgens de buren stond Victoria bekend als iemand die altijd voor anderen klaarstond. Ze bood vaak hulp in de buurt en haar vriendelijkheid viel iedereen op. Mensen beschreven haar als een warme en positieve vrouw, waardoor ze geliefd was bij iedereen die haar kende.
Content:
Eerste belletje
De telefonist vertelde Emmanuela dat er binnen tien minuten een ambulance zou arriveren. Een golf van opluchting ging door haar heen, want ze dacht dat haar moeder snel de broodnodige zorg zou krijgen.
Maar de minuten gleden traag voorbij en er verscheen geen ambulance. De spanning bij Emmanuela nam steeds verder toe. Terwijl de klok doortikte, hield ze haar moeder nauwlettend in de gaten en probeerde ze, ondanks de oplopende angst, rustig te blijven.
Ze besloot opnieuw te bellen om te vragen waar de ambulance bleef. Haar hart bonsde in haar keel van zorg. Het aanvankelijke vertrouwen sloeg langzaam om in angst en ongeduld toen duidelijk werd dat het langer zou duren dan gedacht. Elke seconde voelde eindeloos, maar Emmanuela bleef hopen op de zorg die haar moeder zo hard nodig had.
Wachten en spanning
Bij het tweede telefoontje hoorde Emmanuela dat het nog een uur zou duren voor er hulp kwam. Haar angst en bezorgdheid namen hierdoor alleen maar toe. Ze probeerde duidelijk te maken dat haar moeder snel hulp nodig had, maar het leek alsof haar noodkreet verloren ging in de drukte van de meldkamer.
De telefonist luisterde wel naar haar, maar legde uit dat er nauwelijks voertuigen beschikbaar waren. Voor een meisje van achttien was dit nauwelijks te bevatten, maar toch bleef ze kalm en deed ze alles wat haar werd opgedragen.
Ondertussen probeerde ze haar moeder te kalmeren met zachte woorden en troostende gebaren, terwijl ze haar hand stevig vasthield om steun te bieden. De tijd leek eindeloos te duren, maar de liefde van de kinderen voor hun moeder gaf hen kracht en moed om vol te houden.
Taxi in plaats van ambulance
Een uur later kreeg Emmanuela opnieuw bericht: er zou geen ambulance komen, maar een taxi. Meteen maakte ze zich zorgen of haar moeder wel op tijd de juiste medische hulp zou krijgen.
Volgens een rapport van The Sun gebeurt het vaker dat taxi’s worden ingezet bij een tekort aan ambulances. Deze voertuigen zijn echter niet ingericht om medische zorg te bieden tijdens de rit. Dat zorgt vaak voor onzekerheid bij families, omdat chauffeurs niet over de juiste medische kennis beschikken.
Toch is het een manier om mensen snel naar een zorginstelling te brengen. Het laat zien dat de hulpdiensten zoeken naar oplossingen en alternatieven, ook al zijn die verre van ideaal. Dit benadrukt hoe de zorgsector voortdurend probeert passende hulp te bieden.
Zelf proberen te helpen
In de tussentijd probeerde Emmanuela haar moeder zo goed mogelijk te ondersteunen door de instructies van de telefonist nauwgezet op te volgen en haar moeder in een comfortabele houding neer te leggen.
Ze paste ademhalingsoefeningen toe die ze eerder had geleerd en sprak liefdevolle, bemoedigende woorden om haar moeder moed te geven. De medewerker aan de lijn begeleidde haar geduldig stap voor stap, zodat ze precies wist hoe ze haar moeder kon helpen in deze moeilijke situatie.
Voor een achttienjarig meisje was dit een enorme opgave, maar ze zette zich er met liefde en toewijding voor in. Ondanks de stress bleef ze sterk. Het vertrouwen dat hulp uiteindelijk zou komen, gaf haar de kracht om door te zetten. Haar zorgzaamheid en vastberadenheid lieten zien hoe groot haar verantwoordelijkheidsgevoel was.
Zusje erbij
Het jongere zusje van negen week geen moment van hun moeder’s zijde. Ze hield stevig haar hand vast terwijl ze naast haar zat, vol zorg en angst.
Het meisje bad uit alle macht dat haar moeder snel zou herstellen en sprak met zachte stem troostende woorden. Later vertelden buren dat ze haar nog hadden horen praten en zingen, alsof ze met haar stem kracht probeerde te geven. Ze bleef onvermoeibaar doorgaan met haar liefdevolle gebeden en gebaren.
Voor een kind van die leeftijd was het meemaken van dit aangrijpende moment een diepe ervaring. Het maakte zichtbaar hoe sterk de band in dit gezin was en hoezeer de kinderen bereid waren alles te doen om hun moeder te helpen.
Twee uur voorbij
Bijna twee uur na het eerste telefoontje arriveerde de taxi bij de zorglocatie, waar de chauffeur er alles aan deed om zo snel mogelijk ter plaatse te komen.
De rit duurde langer dan verwacht door het drukke verkeer, waardoor de chauffeur onderweg weinig anders kon doen dan de kinderen geruststellen met bemoedigende woorden. Toch deed hij er alles aan om hun reis zo aangenaam mogelijk te maken.
Toen de ambulance eindelijk arriveerde, werd er met volledige inzet hulp geboden. Voor de kinderen gaf het een gevoel van opluchting dat er professionals aanwezig waren en dat ze er niet meer alleen voor stonden.
Een vrouw die zorgde
Victoria werkte zelf in de zorg als begeleidster en stond altijd klaar om anderen te ondersteunen, vooral wie dat het meest nodig had – of het nu ging om praktische hulp, emotionele steun of simpelweg een luisterend oor.
Collega’s vertelden dat ze bekendstond om haar vriendelijkheid en betrokkenheid, omdat ze vaak tijd vrijmaakte om anderen te laten praten, en dat haar werk van grote betekenis was voor de mensen om haar heen.
Voor haar kinderen was ze niet alleen een moeder, maar ook een inspirerend voorbeeld van liefde en zorgzaamheid. Haar dochter Emmanuela benadrukte dat ze altijd met een warm hart naar mensen keek en dat haar nalatenschap van empathie en liefde met groot respect en genegenheid wordt herinnerd.
Tekort aan ambulances
De London Ambulance Service maakte recent bekend dat er een groot tekort is aan ambulances, waardoor steeds vaker taxi’s worden ingezet om mensen naar zorglocaties te vervoeren.
Niet alleen in Londen speelt dit probleem; ook in andere delen van Engeland leidt de groeiende zorgvraag tot capaciteitsproblemen. Het is duidelijk dat de druk op de gezondheidszorg de laatste jaren sterk is toegenomen.
Er liggen plannen om het aantal ambulances uit te breiden en daarnaast wordt gezocht naar betere samenwerking met zorgcentra en huisartsen. Het doel is om wachttijden terug te dringen en de hulpverlening efficiënter te maken.
Taxi’s zonder medische training
In 2024 zullen meer dan 16.000 taxi’s worden ingezet voor het vervoer van mensen naar zorglocaties. Een chauffeur vertelde aan BBC News dat hij weliswaar een EHBO-cursus volgde, maar dat dit niet voldoende is om met noodsituaties om te gaan.
Veel chauffeurs voelen zich bezorgd en verantwoordelijk wanneer zij ernstig zieke mensen vervoeren. Ze weten dat hun bijdrage belangrijk is, maar ook beperkt. Organisaties waarschuwen dat dit systeem risico’s met zich meebrengt en benadrukken het belang van voldoende training en ondersteuning voor chauffeurs.
Volgens experts kan een taxi geschikt zijn voor eenvoudige ritten, maar niet in spoedgevallen. Toch blijkt het vaak de enige manier om patiënten sneller te verplaatsen. Het onderwerp wordt inmiddels door beleidsmakers besproken.
Excuses van de dienst
Fenella Wrigley, hoofd van de dienst, bood haar welgemeende excuses aan aan de familie van Victoria. In haar verklaring gaf ze aan dat haar gedachten en medeleven uitgingen naar de kinderen en andere naasten in deze moeilijke tijd.
Ze gaf aan dat er hard gewerkt wordt om dit soort situaties te verbeteren en dat er al stappen zijn gezet om de capaciteit uit te breiden. Ook worden er plannen ontwikkeld om meer personeel op te leiden, zodat de dienstverlening beter en efficiënter kan worden uitgevoerd.
Families hopen dat deze nieuwe aanpak in de toekomst tot merkbare verbeteringen leidt en dat het vertrouwen in de zorgdiensten volledig kan worden hersteld. Dit kan echter alleen met meer middelen, extra personeel en een duidelijke samenwerking tussen alle betrokken partijen.
Key Points
- Victoria Yamphet (40) uit Dagenham moest lang wachten op medische hulp, wat leidde tot grote spanning en angst.
- Haar dochter Emmanuela probeerde haar moeder via de telefoon te ondersteunen door instructies te geven tot de hulp arriveerde.
- Het jongere zusje bleef voortdurend bij haar moeder en troostte haar met lieve woorden, waardoor Victoria zich gesteund voelde in de stressvolle situatie.
- Door het tekort aan ambulances worden in Engeland steeds vaker taxi’s ingezet, wat de druk op het zorgsysteem onderstreept en snelle oplossingen vereist.
- De London Ambulance Service heeft excuses aangeboden en belooft maatregelen om wachttijden te verkorten en de beschikbaarheid van medische hulp te verbeteren.
DEEL NU: Ontdek; Na twee uur wachten verscheen er geen ambulance maar een taxi, iets wat ons allen schokte en verontrustte. 😱🚑
De inhoud van dit artikel is samengesteld door het Mediakanaal: Zonnestraaltjes. De naam zonnestraaltjes ‘weerspiegelt’ waar wij voor staan. We verspreiden zonnestraaltjes in een digitale duisternis. Je kunt Zonnestraaltjes hier volgen op Facebook: Zonnestraaltjes.