Sarah’s opvoeding was een mix van twee uiterst diverse culturen: enerzijds haar Marokkaanse achtergrond, die doordrenkt was van tradities en waarden die zij diep omarmde, en anderzijds het Nederlandse leven waarin zij opgroeide, dat werd gekenmerkt door vrijheid en individualiteit. Haar unieke ervaringen vormden de basis voor een bijzondere manier van denken en leven, waarin zij erin slaagde het beste van beide werelden te omhelzen en te integreren in haar dagelijks leven.
“Ze waardeert de gestructureerde en directe cultuur van Nederland, maar voelt zich ook comfortabel bij de warmte en tradities van Marokko. In plaats van te kiezen tussen deze twee werelden, zoekt ze naar een balans die resonantie heeft met haar eigen identiteit. Ze combineert en integreert elementen uit beide culturen in haar dagelijks leven.”
De geur van haar moeders keuken, doordrenkt met kruidige aroma’s en heerlijke gerechten, de levendige kleuren van traditionele stoffen die in haar geheugen gegrift zijn en de nostalgische verhalen van haar grootouders die ze steeds opnieuw beleeft, blijven onvergetelijk voor haar. Tegelijkertijd waardeert ze de warmte en gastvrijheid van haar Nederlandse buren, de efficiëntie en structuur van de georganiseerde scholen en het gemak en comfort van de moderne samenleving waar ze deel van uitmaakt.
Voor Sarah zijn deze werelden niet slechts een tegenstelling, maar eerder een unieke kans om op een rijkere wijze te leven. Door zowel de ene als de andere kant te omarmen, ervaart ze een gevoel van compleetheid en volledigheid. Dit maakt haar verhaal buitengewoon herkenbaar voor talloze individuen met diverse achtergronden.
Content:
Respect maar geen opgave
“Ik bewonder echt hoe Nederland georganiseerd is,” vertelt Sarah terwijl ze rustig een slokje van haar koffie neemt. “De duidelijke regels die iedereen volgt, de punctualiteit van mensen en de voorspelbaarheid van de situaties. Die structuur en orde geven me een gevoel van rust en zekerheid in mijn dagelijks leven.”
Tegelijkertijd hecht ze eraan haar eigen gewoontes te behouden. Ze houdt vast aan wat haar ouders haar hebben meegegeven, zoals samen eten aan een volle tafel en tijd vrijmaken voor familie.
Voor haar is het oneerlijk te verwachten dat iemand zichzelf volledig moet veranderen om geaccepteerd te worden. “Aanpassen is prima,” zegt ze, “maar niet ten koste van jezelf.”
Sarah gelooft dat je jezelf pas écht kunt laten zien als je weet waar je vandaan komt. Die eigenheid beïnvloedt hoe ze in het leven staat en helpt haar met vertrouwen om te gaan met anderen.
Omdat ze zichzelf niet hoeft te verbergen, voelt ze zich juist sterker in sociale situaties. Dat gevoel van vrijheid en kracht zou ze iedereen gunnen.
Begin was verwarrend
Als kind begreep Sarah weinig van Nederland door de nieuwe taal en gewoontes, en voelde ze zich vaak verloren en onbegrepen, met een diep gevoel van zoekende en aanpassen aan haar omgeving.
In Marokko was het normaal om uitgebreid gedag te zeggen, terwijl men in Nederland vaak kort en snel groette. Aanvankelijk vond ze dat lastig om te begrijpen.
Ze observeerde nauwkeurig hoe anderen zich gedroegen en probeerde hun gedrag over te nemen. Soms lukte dat goed, maar het voelde niet altijd vanzelfsprekend.
Door veel vragen te stellen aan leraren en klasgenoten leerde ze langzaam hoe ze zich kon aanpassen. Ze merkte dat mensen haar inzet waardeerden wanneer ze oprechte interesse toonde.
Tegelijk bleef het moeilijk om trouw aan zichzelf te blijven in een omgeving die zo anders was. Toch gaf die ervaring haar ook veel veerkracht en doorzettingsvermogen.
Wanneer je alles opnieuw moet leren, ontdek je hoe flexibel mensen kunnen zijn. En hoe bevredigend het uiteindelijk is om je eigen plek te vinden en je thuis te voelen.
Nieuwe taal, nieuwe regels
Sarah begon al op jonge leeftijd thuis met het kijken van kinderprogramma’s in het Nederlands, waarbij ze actief woorden oefende met haar moeder en later zelfs haar taalvaardigheden verder ontwikkelde door kinderboeken uit de bibliotheek te lezen.
In de klas noteerde ze woorden die ze niet begreep en vroeg ze naar hun betekenis. Soms oefende ze door te zingen, zodat ze de klanken beter kon onthouden.
Toen ze de taal steeds beter beheerste, werd alles makkelijker: van boodschappen doen tot gesprekken met buren. Ze voelde zich steeds meer thuis in haar omgeving.
Met die vooruitgang kwamen ook twijfels. “Moet ik alles wat ik kende achterlaten om erbij te horen?” vroeg ze zich soms af.
Toch koos ze ervoor haar tweetaligheid te omarmen. “Ik spreek Arabisch én Nederlands. Dat verrijkt me, het maakt me niet anders.”
Uit veel onderzoek blijkt dat meertaligheid het denk- en probleemoplossend vermogen versterkt. Voor Sarah was het vooral waardevol dat ze met iedereen kon communiceren, zowel thuis als daarbuiten.
Gevoel van verlies
Er was een periode waarin Sarah dacht dat ze alles moest overnemen van haar nieuwe omgeving, waardoor ze niet alleen andere kleding begon te dragen en alleen nog Nederlands sprak, maar ook haar eetgewoonten volledig aanpaste en zelfs haar gebruikelijke gerechten verving door typisch Nederlandse smaken en gerechten.
Ze wilde erbij horen en dacht dat aanpassen de juiste manier was. Maar hoe meer ze zich aanpaste, hoe minder ze zichzelf voelde.
“Ik herkende mezelf niet meer in de spiegel,” zegt ze. “Alsof ik iemand anders speelde.” Dat moment markeerde een keerpunt.
Langzaam begon ze kleine dingen terug te brengen. Eerst een gerecht van thuis, daarna het vieren van een feestdag.
Toen ze weer Arabisch sprak met haar moeder op straat, voelde ze opluchting. Ze hoefde niet langer te verbergen, maar kon verbinden.
Sarah ontdekte dat je jezelf kunt zijn zonder grenzen te trekken. Dat gaf haar rust en vrijheid.
De kracht van roots
Sarahs cultuur is als een stevig en betrouwbaar anker in een constant veranderende wereld vol onzekerheden en uitdagingen. Het geeft haar niet alleen een gevoel van identiteit en verbondenheid, maar helpt haar ook om zichzelf beter te begrijpen en haar doelen en ambities helder voor ogen te houden.
Ze kookt graag Marokkaanse gerechten met haar kinderen, vertelt verhalen over haar jeugd en leert hen Arabische woorden.
“Niet omdat het moet, maar omdat ik wil dat ze weten waar ze vandaan komen,” zegt ze. Ze gelooft dat identiteit iets is om door te geven, niet om op te leggen.
In haar buurt deelt ze haar cultuur op verschillende manieren. Ze nodigt mensen uit voor thee en legt uit waarom bepaalde feestdagen betekenisvol zijn.
Vaak ontstaan er zo mooie gesprekken, die zorgen voor wederzijds begrip. Mensen stellen vragen en luisteren aandachtig.
Die momenten geven haar het gevoel dat verschil geen barrière hoeft te zijn, maar juist een brug kan vormen naar nieuwe verbindingen.
Niet alles hoeft te wijken
Soms vragen mensen waarom ze thuis Arabisch praat, of waarom haar kinderen Arabische namen hebben, en in zulke situaties blijft ze kalm en vriendelijk terwijl ze deze vragen geduldig beantwoordt, zonder zich te laten frustreren door onbegrip of vooroordelen.
“Onze namen hebben betekenis. Ze zijn verbonden met familie, verhalen en gevoelens,” legt ze uit.
Voor haar betekent taal niet alleen communiceren, maar ook verbondenheid. Door Arabisch te spreken, houdt ze de band met haar ouders, haar jeugd en haar cultuur sterk.
Ze begrijpt dat mensen nieuwsgierig zijn en vindt het prima dat er vragen worden gesteld. Tegelijkertijd gelooft ze dat je niet alles hoeft te veranderen om erbij te horen.
“Wie ik ben, maakt mij waardevol,” zegt ze. Volgens haar geldt datzelfde principe voor iedereen.
Iedereen draagt iets unieks bij, en juist daarin schuilt de kracht van een samenleving die samen wil groeien.
Dubbele cultuur, dubbel mooi
Bij Sarah thuis staan vaak heerlijke, kruidige geuren in de keuken te zweven, waar ze zorgvuldig couscous bereidt, tajine in de oven laat pruttelen, maar ook heerlijke pasta met zelfgemaakte saus en smeuïge stamppot op tafel zet voor haar gezin en vrienden om van te genieten.
Haar kinderen krijgen zowel harira als pannenkoeken, en dat vinden ze heerlijk. Ze groeien op met de smaken, verhalen en tradities van beide culturen.
Ze vieren Sinterklaas op school en Eid met familie. Die mix maakt hen open, nieuwsgierig en flexibel.
Sarah legt haar kinderen uit dat ze zich niet hoeven te kiezen. “Je bent niet óf het één óf het ander. Je bent alles wat je meedraagt.”
Die houding probeert ze ook naar buiten te dragen. Ze vertelt op ouderavonden over haar feestvieringen, deelt recepten in de buurtgroep en geeft tips aan andere ouders.
Ze merkt dat mensen steeds vaker interesse tonen. Dat geeft haar hoop over hoe samenleven kan blijven groeien en bloeien.
Balans is waardevol
Er zijn dagen waarop het moeilijk is om een balans te vinden tussen het voldoen aan de verwachtingen van anderen en het trouw blijven aan je eigen individualiteit en uniekheid. Soms lijkt het alsof mensen verwachten dat je hun normen en waarden volledig omarmt, zonder ruimte te laten voor jouw eigen mening en persoonlijkheid.
Sarah ervaart dat als een uitdaging, omdat ze zowel wil bijdragen aan de maatschappij als trouw wil blijven aan zichzelf. Dat verloopt niet altijd vanzelf.
Ze merkt dat mensen vaak in hokjes denken: je bent óf Nederlands óf iets anders. Voor haar is het leven echter geen keuzemenu.
“Waarom zou ik maar één kant mogen laten zien?” vraagt ze zich af. Ze kiest bewust voor een bredere blik.
Met die open houding leert ze ook haar kinderen omgaan met verschillen, zonder oordeel.
Ze ziet dat haar gezin daardoor gemakkelijk contact legt met anderen, omdat ze nieuwsgierig zijn in plaats van terughoudend.
Trots doorgeven
Sarah besteedt veel tijd aan gesprekken met haar kinderen over hun achtergrond, niet alleen omdat het van haar wordt verwacht, maar vooral omdat ze er sterk van overtuigd is dat het essentieel is voor hun geestelijke welzijn dat ze zich geworteld en zelfverzekerd voelen in hun eigen identiteit, zodat ze een gevoel van verbondenheid en eigenwaarde ontwikkelen dat hen zal helpen om veerkrachtig en zelfverzekerd in het leven te staan.
Ze vertelt over haar jeugd, laat foto’s zien van haar geboortedorp en kookt samen gerechten die ze van haar moeder heeft geleerd.
Op school delen de kinderen vol enthousiasme wat ze thuis vieren of eten. Daardoor voelen ze zich niet anders, maar juist bijzonder.
“Ik wil dat ze zich vrij voelen om te laten zien wie ze zijn,” zegt Sarah. Ze merkt dat hun zelfvertrouwen hierdoor groeit.
Ook met vriendjes en vriendinnetjes delen ze vaak verhalen en proeven ze elkaars eten. Zo ontstaan warme vriendschappen.
Sarah vindt het belangrijk dat ieder kind zich gezien voelt, en dat begint met trots op wie je bent.
Blijf dicht bij jezelf
Niet alles gaat vanzelf, maar Sarah blijft dichtbij zichzelf en houdt vast aan haar eigenheid, zelfs wanneer ze zich aanpast waar nodig. Dit is wat haar onderscheidt van anderen die zich makkelijker laten beïnvloeden door de meningen en verwachtingen van anderen.
Daarnaast neemt ze ook de tijd om dieper in te gaan op onderwerpen, vraagt ze door voor meer informatie en zoekt ze samen met de ander naar oplossingen en inzichten.
Die balans is soms lastig te vinden, maar als ze deze eenmaal heeft bereikt, geeft het haar innerlijke rust en tevredenheid. Ze realiseert zich dat ze niet hoeft te streven naar erkenning door anderen na te doen, omdat ze weet dat haar authenticiteit en zelfvertrouwen haar uiteindelijk de waardering zullen brengen die ze verdient.
Aan anderen geeft ze vaak het advies mee om nieuwsgierig te zijn, vriendelijk te zijn, maar bovenal om altijd jezelf te blijven en trouw te blijven aan wie je werkelijk bent.
Haar persoonlijke verhaal laat op overtuigende wijze zien dat het geen probleem hoeft te zijn om anders te zijn, maar juist een unieke kans biedt om verbinding te maken met anderen en de wereld om ons heen.
Misschien is dat wel de mooiste boodschap die we kunnen overbrengen aan de volgende generatie, de boodschap dat ze hun eigen pad mogen volgen en hun eigen unieke bijdrage mogen leveren aan de wereld.
DEEL NU: 🟤 LEES | Sarah voelt frustratie omdat sommige mensen nog steeds moeite hebben om haar te begrijpen. 😤🤯
Dit artikel is met passie gecreëerd door Plaatjes Koning, een bruisend mediaplatform dat zich toelegt op het verspreiden van verhalen die zowel inspireren als verrijken, afkomstig uit alle windstreken van de wereld. Blijf altijd up-to-date met onze boeiende content door Plaatjes Koning te volgen op Facebook. Duik met ons mee in een wereld vol verhalen die het verschil maken. 🌐💫 – Volg ons hier: Plaatjes Koning
Professionele referenties:
- Cultural Identity and Integration, Jean S. Phinney, 2000 – https://doi.org/10.1037/0003-066X.55.1.58
- The Psychology of Multilingualism, François Grosjean, 2010 – https://www.cambridge.org/core/books/bilingual-the-life-and-reality-of-the-two-language-person/3391F17BCEB03D31E81E7B56EED9A5A0
- Growing Up Between Cultures, Paul Vedder, 2015 – https://journals.sagepub.com/doi/full/10.1177/1745691614568352
SPECTRUM Magazine disclaimer
De informatie in dit artikel is uitsluitend bedoeld voor inspirerende en educatieve doeleinden. Het is geen vervanging voor medisch, juridisch of financieel advies. SPECTRUM Magazine aanvaardt geen enkele aansprakelijkheid voor acties die worden ondernomen naar aanleiding van dit artikel. Voor persoonlijke vragen of beslissingen raden wij aan om contact op te nemen met erkende professionals.
Facebook disclaimer
Dit artikel is geen financieel advies. Het is bedoeld voor lezers die oprecht geïnteresseerd zijn in menselijke verhalen, culturele inzichten en het vinden van verbinding tussen verschillende achtergronden.