Peter is samen met zijn vrouw Maria boodschappen aan het doen in de Makro. Ze hadden een hele lijst met dingen die ze moesten halen, dus ze verdeelden de taken om tijd te besparen.
Op een gegeven moment realiseert Peter zich dat hij al een tijdje niets van Maria heeft gehoord.
Hij begint rond te kijken en realiseert zich dat hij haar volledig uit het oog is verloren. Dus daar staat hij dan, alleen, midden in een overvolle Makro met een karretje vol spullen, maar zonder zijn vrouw.
Hij begint de winkelgangen een voor een af te lopen, kijkt in elke hoek en bij elke stellage, maar Maria is nergens te vinden.
Plotseling botst Peter met zijn karretje tegen het karretje van een andere man, die Jan heet. Beide karretjes komen tot stilstand en de inhoud raakt een beetje door elkaar.
‘Oeps, mijn excuses!’ zegt Peter. ‘Ik was afgeleid… Ik ben namelijk mijn vrouw kwijt en probeer haar te vinden.’
Jan grinnikt een beetje en zegt: ‘Dat is een samenloop van omstandigheden! Ik ben hier met mijn vriendin en die ben ik ook kwijt!’
Peter, enigszins verrast, zegt: ‘Echt waar? Wat een toeval! Hoe ziet je vriendin eruit? Misschien hebben we elkaar wel gezien.’
Jan denkt even na en beschrijft: ‘Ze is lang, slank, heeft prachtig lang blond haar, een indrukwekkend decolleté, lange benen, draagt zwarte laarzen en een kort rokje. En jouw vrouw?’
Peter grijnst breeduit en zegt: ‘Ach, laten we dat even vergeten. We gaan de jouwe zoeken!’