Toen Alex Able voor het eerst een vreemd gevoel in zijn schouder bemerkte, aanvankelijk niet meer dan een licht ongemak dat hij toeschreef aan zijn actieve levensstijl met regelmatige sportsessies en enthousiaste trainingen, besefte hij niet dat deze ogenschijnlijk kleine irritatie zou uitgroeien tot een ingrijpende blessure die maandenlang zijn bewegingen, werkritme en dagelijkse routines zou beperken en hem dwong om zijn prioriteiten opnieuw te ordenen.
Hij was 29 jaar oud, vol plannen en vooruitzichten, en sinds twee jaar gelukkig getrouwd met zijn vrouw Elle. Samen woonden ze in een schilderachtig huis in Kent, dat ze deelden met hun twee geliefde katten, Socks en Sage, en waar ze de rust, de stilte en het overzicht van hun harmonieuze bestaan met veel toewijding koesterden.
Het stel bracht hun vrije tijd het liefst buiten door, met lange wandelingen door de natuur en dagdromen over een toekomst in een idyllische landelijke omgeving. Ze koesterden de avonden waarop ze samen kookten, filmavonden organiseerden en zich omringden met familie en vrienden, waardoor hun huis voelde als een veilige haven.
De schouderklachten leken aanvankelijk onschuldig, maar het aanhoudende ongemak wekte zijn nieuwsgierigheid en deed hem nadenken over de mogelijke oorzaak, vooral omdat de pijn op onvoorspelbare momenten terugkwam.
Content:
Pijn bleef terugkomen
Vanaf september 2023 merkte Alex dat de pijn niet vanzelf verdween en dat hij er zelfs ’s nachts wakker van kon worden, een verontrustende ervaring die hij niet eerder had meegemaakt en die zijn nachtrust en herstel belemmerde.
Hoewel hij sterk en sportief was, besloot hij uit voorzorg een arts te raadplegen. Na overleg werd een MRI-scan gepland om duidelijkheid te krijgen en mogelijke oorzaken zorgvuldig in kaart te brengen.
De eerste uitslagen boden geen directe reden tot zorg en gaven hem kortstondige rust. Toch bleef er in zijn achterhoofd een ongemakkelijk gevoel hangen, waardoor hij alert bleef op nieuwe signalen en veranderingen.
Als ingenieur, gewend aan het snel reageren op structurele afwijkingen, besloot hij zijn klachten serieus te blijven monitoren. Elk nieuw symptoom beschouwde hij als waardevolle informatie die richting kon geven aan vervolgstappen.
Tumor per toeval ontdekt
In mei 2024 werd opnieuw een scan gemaakt, omdat de klachten aanhielden. De artsen zagen een verdikking bij zijn schouder die dicht tegen de wervelkolom lag en die nader onderzoek vereiste.
Het medische team besloot snel in te grijpen en kon tijdens een operatie ongeveer 90 procent van de massa verwijderen. Dat werd technisch beschouwd als een gunstig resultaat en bood perspectief voor herstel.
Een klein deel van de tumor kon niet veilig worden weggenomen, omdat het vlak bij belangrijke zenuwbanen lag. De artsen kozen daarom voor nauwlettende observatie, met regelmatige controles om risico’s en mogelijke complicaties te beperken.
Het verwijderde weefsel werd direct doorgestuurd voor aanvullend onderzoek, zodat de aard kon worden vastgesteld en passende vervolgbehandelingen besproken konden worden. In de tussenliggende periode wisselden specialisten intensief informatie uit.
👉 Lees hier hoe je signalen van veranderingen in je lichaam kunt herkennen
Uitzonderlijke diagnose
Twee weken later volgde een aanvullende uitslag waaruit bleek dat de gevonden celstructuur zeldzaam was en vrijwel nooit bij volwassenen werd vastgesteld, wat de situatie uitzonderlijk maakte.
De afwijking bleek te passen bij een zeldzame weefselgroei die normaal gesproken in de kindertijd voorkomt. Voor zover bekend was Alex de eerste volwassene in het Verenigd Koninkrijk met precies deze vorm.
Zijn schoonmoeder Katie vertelde dat er in heel Europa slechts enkele gevallen bekend zijn. Voor artsen werd het daardoor een interessante maar complexe uitdaging om een optimaal behandelpad te bepalen.
Specialisten omschreven de groei als een netwerk van fijne uitlopers die zich rond de schouder verspreidden en binnendrongen in het spierweefsel, zonder dat de normale functies direct volledig werden verstoord.
De medische bevindingen werden open en helder gedeeld, zodat Alex en zijn familie met de meest actuele informatie gezamenlijk weloverwogen keuzes konden maken en vertrouwen hielden in het proces.
Intensief behandeltraject
Na de definitieve diagnose startte Alex met dagelijkse radiotherapie. De behandeling duurde zes weken en werd door hem goed verdragen, mede dankzij een zorgvuldig opgebouwd schema.
Hij kreeg te maken met tijdelijke klachten zoals vermoeidheid en moeite met slikken. Met gerichte rust, lichte beweging en gezonde voeding vond hij een ritme dat zijn herstel ondersteunde.
Daarna volgde een periode van chemotherapie. De scans lieten duidelijke verbeteringen zien, wat zijn vertrouwen vergrootte en het behandelteam motiveerde om het plan voort te zetten.
Vrienden en familie stonden voortdurend klaar. Ze hielpen met boodschappen, regelden vervoer en namen praktische zaken over, waardoor het thuisfront licht en hoopvol bleef.
Alex en Elle hielden vast aan kleine rituelen, zoals na elke behandeling samen koken. Ook eenvoudige gerechten gaven structuur en brachten een gevoel van normaliteit in een intensieve periode.
Kleine verbeteringen zichtbaar
Na enkele maanden toonden controlebeelden een duidelijke afname van de afwijkingen in zijn longen. Ook een eerder gezien plekje in de onderrug was niet langer zichtbaar, wat als positief werd beoordeeld.
De verdikking in de schouder bleef zichtbaar, maar toonde geen groei. Voor de artsen was dat een aanwijzing voor stabiliteit en daarom een gunstig tussenresultaat.
Met dat perspectief begonnen Alex en Elle voorzichtig nieuwe plannen te maken. Ze dachten aan een verhuizing naar Shropshire, een rustige omgeving die hen al langer aantrok.
Zijn herstelperiode viel samen met zijn 30e verjaardag, die hij in kleine kring vierde. Voor Alex voelde dit als een symbolisch moment dat nieuwe energie gaf.
Nog diezelfde maand rondde hij zijn laatste geplande chemobehandeling af, wat hem en zijn omgeving merkbare opluchting en ruimte gaf om vooruit te kijken.
👉 Lees hier meer over de verschillen tussen soorten tumoren
Nieuwe lichamelijke signalen
In april 2025 merkte Alex opnieuw vreemde sensaties op in zijn lichaam. Hij voelde tintelingen in zijn benen en lichte rugklachten die geleidelijk aan kracht wonnen en aandacht vroegen.
De artsen pakten het zorgvuldig aan en planden direct aanvullende beeldvorming. Op meerdere plekken waren lichte afwijkingen te zien, wat verdere opvolging en afstemming noodzakelijk maakte.
Ondanks de onzekerheid bleven Alex en Elle vasthouden aan een positieve houding. Ze richtten zich op de volgende stappen en besloten de verhuisplannen voorlopig te parkeren.
Samen met het zorgteam zochten ze naar manieren om het dagelijks leven comfortabel te houden. Er werden hulpmiddelen geregeld en thuiszorg bood extra ondersteuning waar nodig.
Ook de kring van familie en vrienden bleef hecht en betrokken. Ze boden praktische hulp, maar vooral ook aanmoediging en morele steun, wat een groot verschil maakte.
Verandering in gevoel
Kort daarna werd Alex op een ochtend wakker met een nieuw, dof gevoel in zijn onderlichaam. Het verminderde contact met zijn benen trok meteen de aandacht en werd snel onderzocht in het ziekenhuis.
De artsen constateerden twee nieuwe plekjes in de rug die druk uitoefenden op zenuwen. Het behandelplan werd daarop aangepast en afgestemd op de actuele situatie en belastbaarheid.
Hij startte met een nieuwe therapie, gecombineerd met een programma gericht op mobiliteit en stabiliteit. Dagelijkse oefeningen werden een vast onderdeel van zijn schema en gaven houvast.
Elle bleef hem onverminderd ondersteunen. Samen oefenden ze met kleine, haalbare stappen, zoals zelfstandig opstaan, rustig lopen en werken aan balans in huiselijke omstandigheden.
Ze lieten zich niet ontmoedigen door tegenslagen en kozen er bewust voor om per dag te kijken wat mogelijk was. Die aanpak gaf ritme, regie en mentale veerkracht.
👉 Lees hier meer over zenuwen, rugklachten en gerelateerde aandoeningen
Herinrichting van plannen
Na de recente ontwikkelingen besloten Alex en Elle hun toekomst stap voor stap opnieuw vorm te geven. Samen met familie bespraken ze uiteenlopende praktische zaken en mogelijke scenario’s.
Met zorgprofessionals spraken ze over passende woonvoorzieningen en hulpmiddelen, waarbij ze persoonlijke wensen en grenzen nadrukkelijk op tafel legden voor een oplossing op maat.
De sfeer thuis bleef warm en ondersteunend, met aandacht voor rust, regelmaat en gezonde voeding. Tegelijkertijd hielden ze een open blik op mogelijke behandelingen in binnenland en buitenland.
De familie had vertrouwen in het medische team en onderzocht daarnaast aanvullende opties. Er werd contact gelegd met centra die nieuwe inzichten of experimentele trajecten konden bieden.
Het dagelijkse leven kreeg een nieuwe structuur met dosering van inspanning, geplande rustmomenten en ruimte voor ontspanning, zodat het evenwicht beter bewaard bleef.
Internationale inzichten gezocht
De familie verbreedde de zoektocht naar behandelingen en therapieën die buiten de gebruikelijke routes vallen. Via internationale netwerken vond Katie een gerenommeerde professor in Duitsland met ruime ervaring in aanvullende behandelopties en zij regelde een consult.
De professor stuurde uitgebreide informatie over zeven mogelijke behandelopties die worden toegepast in het Universitair Medisch Centrum in Augsburg. Dat gaf Alex en zijn familie nieuwe hoop en richting.
Ook professor Robin Jones in Londen gaf aan het dossier te willen inzien en persoonlijk mee te denken over een aanvullend traject, zodat de keuzes goed onderbouwd konden worden.
Intussen zochten ze naar een rustige plek waar Alex beter kon herstellen. Via een online actie werden middelen verzameld om de verhuizing en voorzieningen te realiseren.
Alle medische gegevens werden gedeeld met een breed netwerk van specialisten, zodat de verschillende mogelijkheden open en zorgvuldig bespreekbaar bleven en nieuwe invalshoeken konden ontstaan.
👉 Bekijk hier de lopende campagne die Alex ondersteunt
Samen sterk vooruit
Ondanks obstakels blijven Alex en Elle vasthouden aan hun toekomstvisie. Ze maken plannen, stellen haalbare doelen en koesteren de wens om vaker de natuur in te gaan voor rust, herstel en nieuwe inspiratie.
Hun band is hechter dan ooit. Ze vinden plezier in kleine momenten, maken foto’s, lachen veel en halen herinneringen op aan hun eerste jaren samen, wat kracht en verbinding geeft.
Volgens Katie is Elle de drijvende kracht achter Alex’ herstel. Zij benadrukt telkens welke vooruitgang hij boekt en geeft hem dagelijks nieuwe motivatie om door te gaan.
Alex hoopt dat zijn ervaring later betekenisvol kan zijn voor anderen. Hij wil laten zien dat zelfs in uitzonderlijke situaties vooruitgang mogelijk blijft, zeker met steun en goede informatie.
Intussen richten ze zich op de volgende fase. Nieuwe inzichten, aanvullende behandelopties en een zorgvuldig afgestemd plan zullen daarin een centrale rol spelen.
👉 Lees hier ervaringen van anderen met zeldzame celgroei en vergelijkbare trajecten
Key-points:
- Alex Able begon met milde schouderklachten die uiteindelijk leidden tot een zeldzame medische ontdekking en een intensief behandeltraject.
- Door specialistische zorg en internationale samenwerking kwamen meerdere, zorgvuldig onderbouwde behandelopties op tafel die perspectief bieden.
- Tijdens zijn herstel ontving hij brede steun van familie, vrienden en medische teams, zowel lokaal als in het buitenland, wat het proces draaglijker maakte.
- Samen met Elle richt hij zich op de dingen die geluk en rust brengen, terwijl ze met vertrouwen blijven vooruitkijken en plannen bijstellen wanneer dat nodig is.
- Zijn verhaal benadrukt hoe waardevol vroege herkenning, volharding en verbondenheid zijn voor richting, veerkracht en hoop in ongewone situaties.
DEEL NU: 🔴 NIEUWS | De man van dertig dacht aanvankelijk dat de pijn in zijn arm gewoon spierpijn was, maar moest met spoed naar het ziekenhuis vanwege de ernst van de situatie. 😢🏥
Dit juweeltje is kunstig vervaardigd door KletsPraat, het mediaplatform dat meer te bieden heeft dan alleen gebabbel. Wij brengen verhalen die niet alleen je ogen openen, maar ook je horizon verbreden, rechtstreeks vanuit alle hoeken van onze bonte wereld. Hang aan voor onze sprankelende updates door KletsPraat op Facebook te volgen. Kom aan boord voor een avontuurlijke tocht vol verhalen die je wakker schudden, nog beter dan je ochtendkoffie op een trage dinsdag! ☕🌎✨
SPECTRUM Magazine disclaimer
De informatie in dit artikel is uitsluitend bedoeld ter algemene informatievoorziening. Deze tekst vervangt geen professioneel medisch, juridisch of financieel advies. Voor specifieke vragen of situaties adviseren wij altijd contact op te nemen met een erkend specialist. SPECTRUM Magazine is niet verantwoordelijk voor gevolgen van keuzes die gebaseerd zijn op deze informatie. Externe verwijzingen worden uitsluitend gedeeld ter verdieping, zonder commerciële doeleinden.
Facebook disclaimer
De inhoud van dit artikel is geen financieel advies en is bedoeld voor geïnteresseerde lezers die oprecht waarde hechten aan persoonlijke en informatieve verhalen. Wij waarderen het als je dit deelt met respect voor de mensen in het verhaal, met als doel om te informeren, verbinden en inspireren.
Professionele referenties
- Kaats, H. & Van Vliet, M. (2021). Zeldzame tumoren en de rol van internationale samenwerking. KWF Kankerbestrijding.
- De Jong, R. (2020). Persoonsgerichte zorg bij complexe casussen. Tijdschrift voor Zorg & Innovatie.
- Vos, A. (2023). De impact van vroege signalering op behandeluitkomsten bij tumorgroei. Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde.