Keelie Towler uit Wakefield kreeg onlangs opnieuw belangrijk nieuws te verwerken, juist op het moment dat ze bezig was om met haar gezin nieuwe stabiliteit te vinden. Deze onverwachte verandering in haar gezondheidssituatie eiste onmiddellijk de nodige aandacht en zorg, waardoor ze opnieuw geconfronteerd werd met een uitdaging die haar mentale en fysieke kracht tot het uiterste zou testen, en haar moed en veerkracht op de proef zou stellen. Toch vond ze houvast in kleine dagelijkse routines, waarmee ze stap voor stap de regie behield over wat vandaag wél mogelijk was.
Eerder had haar partner Scott het leven verlaten tijdens een vredig moment thuis, waardoor die hartverscheurende gebeurtenis hun dagelijks bestaan een totaal nieuwe wending gaf. Hun zoontje Rupert was erbij toen het gebeurde, en sindsdien heeft elke dag die ze samen doorbrengen extra betekenis gekregen en zijn ze er meer dan ooit voor elkaar. In de weken erna zochten ze bewuste rituelen die troost boden, zoals samen wandelen, tekenen en voorlezen voor het slapengaan.
Keelie besloot haar dagen nog bewuster in te vullen, met als doel Rupert een jeugd vol mooie herinneringen te geven en hem alle kansen te bieden die hij verdient. Vanuit die sterke motivatie begon ze uitgebreid te onderzoeken welke extra ondersteuning en hulpbronnen ze kon inzetten om Rupert te helpen gedijen en floreren. Ze maakte lijstjes, sprak met mentoren en stelde kleine, haalbare doelen die haar dagelijks richting gaven.
Ze vond inspiratie in de verhalen van andere ouders die zich in soortgelijke omstandigheden bevonden en die desondanks bleven denken in mogelijkheden en oplossingen. Dat hielp haar om open te blijven staan voor de schoonheid en positieve aspecten die het leven nog te bieden had. De herkenning gaf haar bovendien de moed om gericht om hulp te vragen wanneer dat nodig was.
Content:
Nieuwe energie door moederschap
In 2020 beleefde Keelie een van haar dierbaarste momenten toen haar zoon Rupert werd geboren, waardoor ze samen met Scott een compleet gevoel van geluk en vol nieuwe ideeën voor de toekomst kreeg. Elke mijlpaal, van het eerste glimlachje tot de eerste stapjes, werd zorgvuldig gevierd en vastgelegd.
Niet lang daarna merkte Keelie een verandering in haar lichaam en besloot ze dit voor de zekerheid te laten nakijken. Wat begon als een klein vermoeden, leidde uiteindelijk tot meer medische betrokkenheid en zorgvuldige vervolgafspraken. Ze luisterde aandachtig naar signalen van haar lichaam en noteerde die, zodat overleg met artsen helder en compleet bleef.
Ze nam zelf de regie en koos bewust voor een traject met professionele begeleiding. Haar houding bleef hoopvol en vastberaden. Rupert werd haar bron van kracht en vreugde. Ze verzamelde bovendien tweede meningen en maakte een overzicht van opties om keuzes weloverwogen te kunnen maken.
In deze periode leerde ze haar lichaam beter kennen en ontwikkelde ze diep respect voor alles wat het kan. Ze raakte ook geïnteresseerd in voeding, beweging en rustmomenten. Zo ontdekte ze welke gewoonten energie gaven en wat ze beter in kleine stappen kon doseren.
Elke dag begon met het voornemen: vandaag telt. Dat eenvoudige motto hing ze zichtbaar op als vriendelijke herinnering aan focus en mildheid voor zichzelf.
Sterk door behandeling
Keelie volgde op haar eigen tempo de verschillende behandelfases en kreeg daarbij ondersteuning van artsen, coaches en vrienden die haar energie gaven. Ze paste haar agenda aan en plande bewust rustpauzes, zodat herstel de ruimte kreeg.
Tijdens deze maanden ontdekte ze nieuwe veerkracht. Kleine overwinningen, zoals weer kunnen fietsen met Rupert, gaven haar veel voldoening en maakten tastbaar dat vooruitgang mogelijk was.
Ze werd gesteund door haar omgeving, die haar met aandacht en liefde omringde. Scott was altijd haar klankbord, en die verbondenheid voelde ze nog steeds. Dat netwerk droeg haar door lastige dagen heen en gaf perspectief.
Toen ze hoorde dat haar herstel goed verliep, voelde het alsof de zon weer doorbrak. Ze begon toekomstplannen te maken en liet ruimte voor spontane momenten. Samen met haar zorgteam tekende ze haalbare vervolgstappen uit.
Elke positieve stap gaf haar vertrouwen in wat nog mogelijk was. Ze hield een eenvoudig dagboek bij waarin ze successen en drie dingen om dankbaar voor te zijn noteerde.
Frisse start in een nieuw huis
Nadat de behandeling positief was afgerond, besloot Keelie met haar gezin te verhuizen naar een nieuwe woning met meer ruimte en mogelijkheden. Ze wilden Rupert, hun jonge zoon, de kans geven om volop te kunnen spelen en zich te ontwikkelen in een prettige omgeving. Na lang zoeken vonden ze eindelijk het perfecte huis waar ze zich allemaal thuis konden voelen, met parken en scholen op loopafstand.
De nieuwe plek bracht frisse energie. Samen richtten ze kamers in, schilderden muren en legden een kleine moestuin aan. Ook kleine klussen voelden als bouwstenen van een nieuw begin.
Het voelde als een nieuwe fase, waarin ze echt samen konden genieten. Keelie hield ervan om ochtenden te beginnen met pannenkoeken en middagen af te sluiten in de tuin. Vrienden hielpen mee en lieten plantjes en kaarten achter die het huis meteen warmer maakten.
Ze maakte fotoboeken, liet Rupert helpen met koken en vond plezier in de kleinste dingen. Het huis werd een warme plek waar verhalen ontstonden. Die tastbare herinneringen gaven woorden aan wat voor hen belangrijk bleef.
Hier voelde ze zich sterk, verbonden en dankbaar. Ze merkte hoe die dankbaarheid haar veerkracht iedere dag voedde.
Belangrijke herinneringen
Op een dag, tijdens een rustig moment, kreeg Scott het moeilijk toen hij besefte dat hij zijn baan had verloren. Na deze situatie veranderde de dynamiek in het gezin voorgoed, omdat Scott zich moest aanpassen aan zijn nieuwe realiteit en de stress van werkloosheid zijn tol begon te eisen op de gemoedstoestand en relaties binnen het gezin. Ze bespraken hun zorgen open en zochten praktische steun om het dagelijkse ritme vast te houden.
Keelie koos ervoor om samen met Rupert terug te kijken op alle mooie herinneringen. Ze pakten fotoboeken, bekeken video’s en vertelden elkaar verhalen over vroeger. Het werd een rustig zondagmiddagritueel met thee en zachte muziek.
Rupert luisterde aandachtig en stelde vragen over zijn vader. Keelie vertelde over vakanties, grapjes aan tafel en hoe Scott altijd lachte als Rupert iets nieuws leerde. Zo leerde hij dat herinneringen levend blijven wanneer je ze blijft delen.
Om deze momenten tastbaar te maken, maakte Keelie een speciale herinneringsdoos met lieve kaartjes, geurige kruiden en tekeningen. Ze vulden die aan met kleine foto’s en lintjes, waardoor de doos een heel persoonlijk karakter kreeg.
Het werd een waardevol ritueel dat hen beide hielp om zich verbonden te blijven voelen. Het bood bovendien houvast op dagen die zwaarder aanvoelden.
👉 Lees hier meer over het koesteren van herinneringen aan dierbaren. Deze inzichten helpen om rouw en liefde naast elkaar te laten bestaan.
Nieuwe dagelijkse balans
Na verloop van tijd begon Keelie met het opnieuw vormgeven van haar dagen door een ritme te vinden dat haar rust en structuur gaf, waardoor ze meer controle kreeg over haar leven en welzijn. Ze maakte eenvoudige weekplanningen met rustige ochtenden en lichte avonden.
Ze ontdekte mindfulness en ademhalingsoefeningen, die haar hielpen focus en helderheid te bewaren. Ook creatieve activiteiten zoals kleuren, schrijven en knutselen gaven haar plezier. Korte wandelingen zonder telefoon hielpen haar om te aarden.
Via online groepen kwam ze in contact met andere ouders die hetzelfde pad bewandelden. Deze uitwisseling bood steun, herkenning en nieuwe inzichten. De herkenning verlaagde drempels om vragen te stellen en steun te ontvangen.
Ze begon korte stukjes te schrijven over haar ervaringen en deelde deze in besloten groepen. Zo bleef ze verbonden met anderen en vond inspiratie in verhalen van gelijkgestemden. Het schrijven werkte als reflectie en gaf taal aan complexe emoties.
Haar omgeving merkte hoe krachtig haar intentie was om harmonie in huis te brengen. Die intentie vertaalde zich in kleine, consistente gewoonten die rust en samenhang gaven.
Nieuwe medische inzichten
Na enkele maanden voelde Keelie een subtiele verandering in haar lichaam plaatsvinden. Ze begon op te merken dat haar energieniveau anders was dan voorheen, alsof er een nieuw soort vitaliteit door haar heen stroomde. Ze benoemde deze signalen in gesprekken, zodat niets over het hoofd werd gezien.
Samen met haar begeleidend team werd besloten een extra controle uit te voeren. Hieruit bleek dat haar eerdere situatie opnieuw aandacht vereiste. De nieuwe duidelijkheid was spannend, maar gaf wel richting aan de volgende stappen.
Het behandelteam stelde een programma op dat gericht was op comfort, rust en persoonlijke ondersteuning. Keelie waardeerde de duidelijke communicatie en betrokkenheid van haar zorgprofessionals. Er werd nadrukkelijk aandacht besteed aan slaap, voeding en mentale begeleiding als vaste pijlers.
Ze kreeg ruimte voor vragen en werd actief betrokken bij elke stap. Dat gaf haar richting en vertrouwen. Alle keuzes werden in begrijpelijke taal uitgelegd en ze kreeg samenvattingen mee naar huis.
Met heldere uitleg en een open benadering kon ze zich volledig concentreren op haar dagelijkse welzijn. Zo bewaarde ze energie voor kwalitatieve momenten met Rupert.
👉 Meer over medische begeleiding bij chronische zorgsituaties. Deze richtlijnen bieden praktische handvatten voor gesprekken met het zorgteam.
Hoopgevende behandeling
Het zorgplan werd uitgebreid met een behandeling via het zogenaamde gammames, wat een nauwkeurige methode is die wordt toegepast met veel zorgvuldigheid en aandacht voor detail. De planning werd afgestemd op haar gezinssituatie, zodat de belasting behapbaar bleef.
De eerste reacties op de behandeling waren positief. Keelie merkte dat haar concentratie toenam en haar nachtrust verbeterde. In de weken erna bleef die vooruitgang stap voor stap voelbaar.
Ze kon weer kleine uitstapjes maken met Rupert, zoals een wandeling naar de markt of een bezoek aan de bibliotheek. Zulke uitjes gaven structuur aan de week en iets om naar uit te zien.
Ook nam ze weer deel aan de buurtmoestuin, waar ze kruiden kweekte voor in de soep. Het buiten zijn werkte ontspannend en leverde nieuwe gespreksstof op aan tafel.
Dit gaf haar nieuwe energie om vooruit te blijven kijken en plannen te maken. Ze maakte een lijstje met haalbare doelen voor de komende maand.
👉 Wat is een gammames? Uitleg via het VUmc. Deze informatie hielp haar om de techniek en verwachtingen beter te begrijpen.
Aanpassing na operatie
Tijdens een aanvullende ingreep, die noodzakelijk was voor haar herstel, kreeg Keelie te maken met tijdelijke fysieke beperkingen. Gelukkig kon ze rekenen op deskundige begeleiding en begon ze onder begeleiding aan een intensief oefentraject om haar kracht en mobiliteit weer terug te krijgen. Ze leerde haar tempo te bewaken en grenzen tijdig te herkennen.
Fysiotherapie hielp haar om haar lichaam opnieuw te leren kennen. Elke vooruitgang, hoe klein ook, werd gevierd. De therapeut maakte doelen meetbaar, wat extra motiveerde.
Ze werkte ook aan haar spraak met logopedie, en deed dit samen met Rupert op een speelse manier. Het samen oefenen maakte het traject luchtig en betrokken.
Samen bedachten ze woordspelletjes, tekenden emoties en oefenden klanken. Deze momenten werden vrolijke leermomenten en gaven therapie een vaste, plezierige plek in hun week.
Keelie voelde zich steeds sterker en meer in balans, en waardeerde elke stap in haar ontwikkeling. Succesjes vierden ze met een kleine traktatie of een kaartje aan zichzelf.
Tijd bewust benutten
In nauw overleg met haar team kreeg Keelie waardevol inzicht in haar persoonlijke gezondheidssituatie, waardoor ze uiteindelijk besloot deze informatie actief te gebruiken om haar tijd nog bewuster en effectiever in te richten. Ze herprioriteerde afspraken en zei vaker ja tegen wat er echt toe deed.
Ze maakte samen met Rupert een lijst vol wensen: naar de kinderboerderij, picknicken in het park, koekjes bakken. Ze hingen het overzicht op het prikbord zodat ze trots konden afvinken.
Elke activiteit werd een herinnering op zich. Ze maakten foto’s, plakten stickers in een dagboek en verzamelden herfstbladeren voor op de keukentafel. Zo groeide een kleurrijk archief dat troost en plezier bracht.
Keelie schreef ook brieven aan Rupert voor later, waarin ze hem tips gaf over vriendschap, moed en nieuwsgierigheid. Ze voegde er kleine foto’s en een tekening bij, zodat woorden en beelden elkaar aanvulden.
Op deze manier bouwden ze samen aan een waardevolle schatkist vol liefde. Die doos werd een gezamenlijke traditie waar ze trots op waren.
👉 Meer over betekenisvol ouderschap. De suggesties helpen om kleine momenten extra betekenis te geven.
Behandeling in het buitenland
Keelie kwam in contact met een internationaal behandelcentrum in Mexico dat zich richt op gezondheidsondersteunende therapieën, waarvan de behandeling perspectief biedt op meer comfort en stabiliteit voor haar gezondheid. Ze besprak de mogelijkheden zorgvuldig met haar eigen artsen om de afstemming goed te borgen.
Om deze kans te realiseren was een financiële bijdrage nodig. Via een online platform startte Keelie een actie en kreeg hartverwarmende reacties. Transparantie over de kosten maakte het eenvoudiger om gericht hulp te vragen.
Mensen uit het hele land deelden lieve berichten, persoonlijke verhalen en kleine giften. Elke bijdrage werd met dankbaarheid ontvangen. De stroom van steun gaf haar het gevoel er niet alleen voor te staan.
Met deze behandeling hoopt Keelie nieuwe herinneringen te maken met Rupert: een dagje strand, kastanjes rapen in het bos, samen een schilderij maken. Ze willen die plannen rustig en haalbaar uitvoeren, met ruimte om te luisteren naar hoe ze zich voelt.
Ze gelooft dat elke dag een nieuw hoofdstuk kan zijn. Dat perspectief helpt haar flexibel te blijven als plannen veranderen en het geeft rust wanneer rust nodig is.
👉 Doneer of lees haar verhaal op GoFundMe. Vrienden kunnen er updates volgen en bemoedigende berichten achterlaten.
Liefdevolle toekomst
Keelie vult haar dagen met kleine geluksmomenten, zoals het drinken van haar favoriete thee bij zonsondergang en het maken van lange wandelingen door de natuur. Rupert daarentegen leert dagelijks iets nieuws en staat open voor alle mogelijkheden die het leven te bieden heeft, of het nu gaat om het drogen van bloemen, het bakken van heerlijke koekjes of het volgen van een luistercursus om met meer aandacht te kunnen luisteren naar anderen. Ze noteert elke dag drie lichtpuntjes om de aandacht te richten op wat goed ging.
Haar positieve houding werkt aanstekelijk. Buren bieden hulp, schoolgenoten sturen tekeningen en zelfs onbekenden uit de buurt laten weten dat ze meeleven. Die brede kring vormt een zacht vangnet rondom het gezin.
Deze verbondenheid geeft haar kracht om telkens weer iets moois te doen. Soms is dat een knuffel, een grapje of samen een nieuw boek lezen. Op andere dagen is het een kaartje in de brievenbus of een pannetje soep dat aan de deur verschijnt.
Elke dag eindigt met een rustig moment aan tafel en de woorden: “Vandaag was fijn.” Dat eenvoudige ritueel brengt rust, zet een punt achter de dag en opent ruimte voor hoop op morgen.
Voor Keelie en Rupert is dat het mooiste begin van morgen. Ze kijken vooruit met zachte verwachtingen en laten ruimte voor verwondering en groei.
DEEL NU: 🔴 NIEUWS | “Mijn man is overleden aan een vreselijke ziekte en artsen vertelden me dat ik nog maar twaalf maanden te leven heb. Het verdriet en wanhoop overspoelen me.” 😢⏳
Deze tekst is met toewijding samengesteld door De Leukste Plaatjes, een dynamisch mediahuis dat zich specialiseert in het delen van verhalen die zowel verlichten als verrijken, vanuit de verste uithoeken van de aarde. Zorg dat je niets mist van onze boeiende updates door De Leukste Plaatjes te volgen op Facebook. Laat je meeslepen in een wereld vol betekenisvolle verhalen. 🌍✨ – Je kunt ons hier volgen: De leukste plaatjes
SPECTRUM Magazine Disclaimer
De informatie in dit artikel is bedoeld als algemene informatiebron en mag niet worden geïnterpreteerd als medisch, juridisch of financieel advies. Bij gezondheidsvragen of persoonlijke situaties wordt aangeraden om contact op te nemen met een erkend specialist. SPECTRUM Magazine is niet aansprakelijk voor beslissingen die zijn gebaseerd op de inhoud van dit artikel. De gedeelde informatie is zorgvuldig samengesteld uit betrouwbare bronnen.
Facebook Disclaimer
Dit artikel is uitsluitend bedoeld om oprechte, inspirerende verhalen te delen met een breed publiek. Het bevat geen financieel advies. Lezers worden aangemoedigd hun eigen mening te vormen en zich verder te verdiepen via erkende instanties of professionals. De content is bedoeld voor mensen die interesse hebben in echte ervaringen en positieve perspectieven.
Professionele referenties
- The Healing Power of Family Rituals, Barbara Fiese, 2006 – Cambridge University Press
- Managing Chronic Illness at Home, Linda M. Moxley-Haegert, 2013 – Springer Publishing
- Mindfulness-Based Parenting: Reducing Stress and Enhancing Relationships, Susan Bögels & Kathleen Restifo, 2014 – Springer