“Ik aarzel om mijn bezorgdheid over het gedrag van de leidsters tegenover mijn kind te uiten, maar voel me verantwoordelijk voor zijn veiligheid en welzijn.”

WhatsApp Facebook

Eva uit Utrecht deelde haar ervaring met haar zoontje, die zonder angst naar de kinderopvang gaat. Daar ontwikkelt hij zich in een veilige omgeving. Eva merkte echter op dat een leidster hem een kus gaf, wat haar deed twijfelen over de geschiktheid van dit gedrag in een professionele omgeving.

Eva begrijpt dat het gebaar liefdevol was, maar voelt zich ongemakkelijk omdat het meer geschikt lijkt voor familie of vrienden. Ze waardeert de zorg, maar vindt het intiem voor een professionele setting.

Twijfel bij een vriendelijk gebaar

Eva is tevreden over de opvang, maar het moment van de kus blijft door haar hoofd spelen. Ze vindt dat genegenheid op een gepaste manier getoond moet worden om de professionele grenzen te respecteren.

Ze begrijpt dat een kus lief bedoeld was, maar vindt het te persoonlijk voor een opvangsetting, waar duidelijke grenzen belangrijk zijn.

Waarom het ongemakkelijk voelt

Eva vindt dat een kus een intiem gebaar is, dat beter past bij familie dan bij de opvang, waar professionaliteit belangrijk is. Ze ziet de grens tussen professioneel en persoonlijk gedrag als vaag.

Ze denkt ook aan hygiëne, omdat jonge kinderen vaak speelgoed delen en ziekten snel verspreiden. Kleine gebaren kunnen, hoe goed bedoeld, onbedoelde risico’s met zich meebrengen.

“Een kus is minder hygiënisch en onnodig,” zegt Eva, die liever ziet dat genegenheid anders wordt getoond, zoals met een glimlach of knuffel.

De GGD adviseert om speekselcontact te vermijden vanwege de kwetsbaarheid van jonge kinderen. “Het gaat om gezond verstand en hygiëne,” zegt Eva, die gelooft dat dit kleine verschil een veiligere omgeving creëert.

Deskundigen herkennen dit gevoel

Pedagogen begrijpen Eva’s twijfel en benadrukken het belang van lichamelijke warmte, maar ook het respecteren van grenzen tussen ouders en medewerkers in de opvang.

Opvoedcoach Marijke Blom zegt dat genegenheid belangrijk is, maar dat professionals moeten aansluiten bij de verwachtingen van het gezin. De Onderwijsinspectie raadt aan om dit bespreekbaar te maken om misverstanden te voorkomen.

Blom stelt voor dat warmte niet altijd fysiek hoeft te zijn, maar ook door woorden en aandacht getoond kan worden, wat even effectief is voor de kinderen.

Verschillende visies

Eva merkt op dat er verschillende opvattingen zijn over wat gepast is in de opvang. Sommige ouders zien een kus als normaal, anderen vinden het ongemakkelijk en te persoonlijk.

Cultuur speelt een belangrijke rol in hoe lichamelijke nabijheid wordt ervaren. In Zuid-Europa is een kus normaal, terwijl Noord-Europeanen meer afstand houden.

Eva benadrukt het belang van persoonlijke grenzen, waarbij ze haar ervaring gebruikt om zich bewust te worden van de grenzen van anderen.

Ze vindt het belangrijk dat iedereen, zowel ouders als verzorgers, respecteert wat voor de ander goed voelt. Open gesprekken helpen om misverstanden te voorkomen en bevorderen begrip en veiligheid.

Hoe pak je zo’n gesprek aan?

Eva wil het onderwerp bespreekbaar maken zonder verwijten te uiten. Ze waardeert wat de leidsters doen en wil haar grenzen respectvol aangeven.

TNO adviseert ouders om hun gevoelens met waardering te delen, wat zorgt voor openheid en samenwerking in de opvang, en voorkomt misverstanden.

Eva overweegt om tijdens het volgende oudergesprek haar zorgen rustig te delen en te bespreken om misverstanden te voorkomen en een positieve samenwerking te waarborgen.

De balans tussen warmte en professionaliteit

Het NJI benadrukt het belang van een liefdevolle, veilige omgeving voor kinderen in de opvang, met respect voor zowel kinderen als ouders.

Veel opvangorganisaties hebben gedragscodes voor lichamelijk contact. Deze helpen medewerkers genegenheid op een professionele manier te tonen, zodat kinderen zich veilig voelen.

De Brancheorganisatie Kinderopvang benadrukt het belang van communicatie tussen ouders en verzorgers, waarbij ouders hun zorgen kunnen delen en medewerkers hun aanpak kunnen uitleggen.

Dit bevordert een omgeving waar iedereen zich gehoord en gerespecteerd voelt. Eva vindt het belangrijk om samen met de opvang duidelijke afspraken te maken over genegenheid en nabijheid.

Hygiëne en dagelijkse zorg

Hygiëne is ook belangrijk in de discussie over lichamelijk contact. Het RIVM adviseert opvanglocaties om richtlijnen te volgen om ziektekiemen te vermijden en de gezondheid van kinderen en medewerkers te waarborgen.

Het vermijden van speekselcontact helpt de fysieke integriteit van kinderen te respecteren en de gezondheid te waarborgen. Een vriendelijk gebaar kan net zo goed zonder fysiek contact, zoals met een glimlach.

Veel kinderopvangcentra bieden alternatieven voor traditionele begroetingen, zoals een “high five” of een “knuffel met toestemming”, die zowel speels als veilig zijn voor kinderen.

Eva vindt het geruststellend dat warmte behouden blijft, maar alles duidelijk en professioneel geregeld is. Dit zorgt voor vertrouwen en veiligheid in de opvang.

Samen in gesprek

Eva merkt op dat andere ouders vergelijkbare zorgen hebben, wat zorgt voor een gevoel van solidariteit binnen de oudergemeenschap.

Sommige ouders vinden een kus een normaal gebaar, anderen voelen zich ongemakkelijk. Dit toont de tweedeling in opvattingen over dit onderwerp.

Psychologie Magazine wijst op culturele verschillen in hoe lichamelijke nabijheid wordt ervaren. Zuid-Europese culturen gebruiken vaker fysieke aanraking dan Noord-Europese.

Eva merkt op dat haar eigen opvoeding haar anders naar dergelijke gebaren doet kijken, maar benadrukt het belang van het respecteren van persoonlijke grenzen.