Op sommige dagen voelt het alsof je hoofd overloopt en het gewicht van al je verantwoordelijkheden op je drukt. Voor mij kwam dit gevoel op een moment waarop ik dacht alles in de hand te hebben, maar door alle verplichtingen, afspraken en zorgen om mijn zus Jolene die ziek was, raakte ik uit balans en wist ik niet meer hoe ik alle ballen in de lucht moest houden.
Ze was tijdelijk bij me ingetrokken, maar ik merkte dat ik mezelf steeds meer op de achtergrond plaatste en mijn eigen behoeften negeerde. Ik voelde me verstikt en kon niet meer vrij ademhalen.
Op een doordeweekse avond boekte ik impulsief een vliegticket zonder bestemming, gewoon om even weg te zijn van hier en mijn dagelijkse sleur te doorbreken.
“Toen Mexico als eerste optie verscheen, twijfelde ik geen moment en klikte meteen op boeken. Verlangend naar de warme zonnestralen die mijn huid zouden strelen, naar de verleidelijke geuren van streetfood die mijn neus zouden prikkelen, en naar het idee dat ik voor even geen verantwoordelijkheden had, behalve voor mezelf.”
Soms is het goed om bewust ruimte te kiezen, niet met de intentie om te vluchten, maar juist om jezelf de kans te geven om opnieuw te ontmoeten, je gedachten te ordenen, je gevoelens te begrijpen en beter te leren kennen, zodat je uiteindelijk sterker en bewuster uit de situatie kunt komen.
Content:
De schok in het vliegtuig
De lucht in het vliegtuig was droog en tintelde mijn huid, terwijl het geroezemoes van medepassagiers me in slaap probeerde te wiegen. Ik voelde de vermoeidheid van de lange reis in mijn botten en wilde niets liever dan mijn ogen sluiten en verdwijnen in een diepe slaap.
Ik kon mijn gedachten niet van Dean afhouden toen ik opkeek en hem recht naast me zag zitten, alsof het lot ons op die plek had samengebracht.
Ik schrok en verstijfde even, terwijl ik deed alsof ik nog iets in mijn tas zocht, hopend op een andere zitplek. Mijn hart bonkte in mijn keel terwijl ik probeerde de ongemakkelijke stilte te doorbreken. Hoe ik ook mijn best deed, het was duidelijk: deze plek was voor mij bestemd, zonder twijfel was dit mijn stoel.
Zijn blik was rustig en peinzend, alsof hij geen idee had van de emoties die hij in mij naar boven bracht. Ik nam plaats, knikte kort als teken van begroeting en richtte vervolgens mijn blik op het landschap dat voorbij gleed buiten het raam.
Geen woorden, alleen stilte, alles schreeuwde om afstand. Maar daar zat ik, centimeters van hem vandaan, voelde zijn adem op mijn huid. Een overweldigend moment, intenser werd mijn innerlijke strijd.
Terwijl het vliegtuig opsteeg en de motoren begonnen te brullen, voelde ik mijn rustige plannen verschuiven naar opwinding en avontuur.
Alles kwijt in een seconde
Na de landing voelde ik me licht en vastberaden, klaar om mijn hotel te vinden, mijn slippers aan te trekken en met een verfrissend koud drankje aan het zwembad te ontspannen terwijl ik de warme zon op mijn huid voelde en genoot van de prachtige omgeving om me heen.
Bij de terminal stond een vriendelijke man met een brede glimlach die me begroette en naar zijn auto wees. Ik glimlachte terug en haalde mijn telefoon tevoorschijn om de route naar mijn eindbestemming te controleren.
Met een vertaal-app vroeg ik een vriendelijke man op straat om hulp bij het vinden van een hotel. Hij knikte enthousiast, pakte zonder aarzeling mijn koffer op en zette deze behendig in de achterbak van zijn auto.
Voor ik het wist, stapte de dief brutaalweg in mijn auto en reed weg met al mijn waardevolle spullen. Verbijsterd en met bonzend hart, bleef ik achter met alleen mijn schoudertas nog veilig bij me.
In plaats van paniek, voelde ik een vreemde stilte en verwondering, alsof ik naar iemand anders’ verhaal luisterde.
Ik zat rustig op een houten bankje in het park, omringd door het rustgevende gefluit van de vogels, en nam diep adem terwijl ik nadacht over de beste vervolgstappen in mijn leven. Het positieve van onverwachte situaties is dat ze je uitdagen en aanmoedigen om te vertrouwen op je creativiteit en innovativiteit, en dat je zo nieuwe mogelijkheden en oplossingen ontdekt die je anders misschien over het hoofd had gezien.
Samen, uit nood
Terwijl ik daar zat, verscheen Dean plotseling weer uit het niets, met zijn herkenbare glimlach en zelfverzekerde houding. Hij liep rustig naar me toe en vroeg met bezorgdheid in zijn stem of alles wel in orde was. Overweldigd door zijn onverwachte verschijning wist ik niet goed wat ik moest zeggen. Een zwakke glimlach verscheen op mijn gezicht, terwijl mijn gedachten in de war waren.
Ergens voelde ik me opgelucht dat ik niet alleen was, en ik zei: “Ik zoek gewoon even een plek om te slapen, want ik ben al de hele dag onderweg geweest en ik ben uitgeput. Ik had gehoopt dat ik ergens een hotel of hostel kon vinden, maar ik heb nog steeds geen idee waar ik ben en ik begin me steeds meer verloren te voelen. Ik vraag me af of ik misschien beter iemand om hulp kan vragen, maar ik voel me ook een beetje ongemakkelijk bij het idee om zomaar bij een vreemde aan te kloppen. Toch kan ik niet langer doorgaan zonder rust, dus ik zal wel moeten.”
“Hij keek me aan met een twinkeling in zijn ogen en stelde voor dat ik een nacht in zijn hotel zou blijven, met twee aparte bedden,” zei hij meteen, alsof hij mijn twijfel al had voorzien en wilde wegnemen.
Het idee om naar het hotel te gaan leek een goede oplossing voor de ongemakkelijke stilte tussen ons. We liepen zwijgend verder, verzonken in onze eigen gedachten.
Bij binnenkomst in de kamer werd ik begroet door een aangename geur van kokoszeep vermengd met de frisse geur van nieuw beddengoed. De kamer was netjes en ingericht met eenvoudige en comfortabele meubels, waardoor het een rustgevende en uitnodigende sfeer had.
Kleine daden van behulpzaamheid kunnen soms precies de rust en kalmte bieden die nodig zijn om je gedachten te ordenen, zodat je met een heldere geest verder kunt gaan met je dagelijkse bezigheden.
De stilte tussen ons
Terwijl ik kalm mijn schoenen uittrok en langzaam dichterbij kwam, voelde ik zijn intense blik op me rusten. Hij leek diep in gedachten verzonken, vechtend met de woorden die hij wilde uiten terwijl hij op zijn bed zat, zijn twijfel duidelijk te zien in zijn gefronste gelaatsuitdrukking.
“Zou ik je iets mogen vragen?” begon hij aarzelend. “Waarom lijk je zo afstandelijk tegenover mij?” Ik draaide langzaam mijn hoofd naar hem toe, haalde diep adem en keek hem recht in de ogen.”
“Je liet Jolene in de steek toen ze je het hardst nodig had. Nu moet ze alleen de gevolgen van jouw onverschilligheid dragen,” zuchtte ik. Hij knikte langzaam, wetende dat de harde waarheid hem niet verraste.
“Het was onvermijdelijk dat we langzaam uit elkaar groeiden,” antwoordde hij met verdrietige stem, nog steeds worstelend met de pijn van de situatie.
“Ik was verdwaald,” zei hij met een zucht. “Maar telkens als jij er was, leek alles ineens op zijn plek te vallen. Het was alsof jij mijn gedachten kon ordenen en alle chaos in mijn hoofd kon laten verdwijnen, waardoor er rust en sereniteit overbleef.” Zijn woorden voelden aan als een helende zalf voor mijn ziel en brachten me tot stilstand, terwijl de diepte van zijn betekenis langzaam tot me doordrong.
Het is werkelijk verbazingwekkend en fascinerend om te zien hoe iemand zich soms plotseling totaal anders kan tonen in de manier waarop ze spreken, simpelweg doordat je de moeite neemt om oprecht te luisteren zonder vooraf te oordelen.
De waarheid die pijn doet
Ik was volledig verbijsterd en wist niet hoe ik moest reageren op zijn onverwachte bekentenis. Zijn woorden leken als een zware donkere wolk boven ons te hangen, waarbij de spanning voelbaar was in de lucht. Met aarzelende stem vroeg ik hem zachtjes: “Op wie ben je dan precies verliefd geworden?”
Hij keek me aan met intense ogen, zonder te knipperen. “Op jou,” raspte hij. Ik lachte verbaasd.
““Dat is absurd,” fluisterde ik, maar iets in me twijfelde. Want ik herinnerde me momenten waarop ik me bijzonder voelde als hij in de buurt was, zijn oprechte glimlach die mijn hart deed smelten en zijn afwezigheid die een leegte achterliet die moeilijk te vullen was.”
Hij vertelde me uitgebreid en met emotie in zijn stem dat hij nooit van plan was geweest om verliefd te worden, dat het langzaam en bijna onzichtbaar gebeurde, maar onmiskenbaar echt was. Hij geloofde dat het universum samenspande om hen bij elkaar te brengen, met elke kleine gebeurtenis die hen ongemerkt dichter bij elkaar bracht, zonder dat ze het zelf door hadden.
“Het spijt me, ik kan het niet doen,” zuchtte hij, zijn handen in zijn zakken. “Ik moest eerlijk zijn.” Ik voelde twijfel opkomen terwijl ik hem aankeek, zijn woorden heroverwegend. Zijn oprechtheid overtuigde me.
Soms is het waardevol om onverwachte dingen te horen, omdat ze je de kans bieden om te ontdekken waar je echt staat en welke mogelijkheden er voor je open liggen.
Weggaan zonder antwoorden
De volgende ochtend werd ik vroeg wakker terwijl het zonlicht zachtjes door de gordijnen gleed en een warme gloed over de kamer verspreidde, waardoor ik me fris en energiek voelde.
Dean sliep nog steeds, zijn gezicht ontspannen en vredig, terwijl ik zachtjes opstond, mijn spullen pakte en me op een bedachtzame en rustige manier aankleedde.
Mijn telefoon trilde in mijn hand en ik voelde opwinding door mijn lichaam stromen toen ik het bericht ontving dat mijn verloren bagage terecht was. Opluchting en blijdschap overspoelden me en ik voelde me weer in controle van de situatie.
Terwijl ik mijn koffer bij de receptie pakte en het vriendelijke personeel bedankte, voelde ik een vlaag van weemoed over me heen komen bij het afscheid van mijn verblijf in dit prachtige hotel. Desondanks besloot ik zonder om te kijken terug te lopen naar mijn kamer, wetende dat de herinneringen die ik hier heb gemaakt voor altijd in mijn hart zullen blijven.
Dean glimlachte toen ik binnenkwam. “Ze hadden alles nog,” zei ik opgelucht. Hij knikte instemmend, maar ik ontweek zijn blik uit angst voor mijn emoties.
Soms voel je dat het tijd is om te vertrekken, niet uit boosheid, maar vanuit een gevoel van helderheid en zekerheid dat het de juiste beslissing is.
Terug naar huis
Toen ik mijn appartement binnenliep, voelde de lucht fris en anders dan normaal, alsof er een nieuwe energie in de ruimte hing. Jolene zat rustig aan tafel, een kop thee stevig vasthoudend, en glimlachte flauwtjes naar me. Haar ogen straalden een mix van verwelkoming en mysterie uit.
Ze vroeg me hoe mijn tijd was geweest en ik antwoordde dat het verfrissend was om even weg te zijn. Hoewel we het niet over Dean hadden, genoten we gewoon van elkaars gezelschap.
“Ik wilde het nog even geheim houden, dus die avond zat ik alleen op de bank, scrollend door mijn telefoon, tot ik plotseling zijn naam zag opdoemen in mijn contactenlijst.”
Met twijfel en nieuwsgierigheid, zweefde mijn duim boven het scherm. Uiteindelijk typte ik de vraag: “Zullen we een keer koffie drinken?”
Misschien was het mijn drang om de wereld te begrijpen en te ontdekken, mijn intuïtie over meer dan het alledaagse leven, of gewoon mijn nieuwsgierigheid die me inspireerde om te verkennen en te experimenteren.
Soms begint iets nieuws niet altijd met een groots gebaar of spectaculaire gebeurtenis, maar kan het net zo goed beginnen met een klein berichtje of een eenvoudige handeling.
DEEL NU: VERHAAL |”Alles verloor ik – mijn hoop, mijn geloof, mijn liefde – tot hij verscheen en mijn wereld veranderde.”
Dit juweeltje is kunstig vervaardigd door KletsPraat, het mediaplatform dat meer te bieden heeft dan alleen gebabbel. Wij brengen verhalen die niet alleen je ogen openen, maar ook je horizon verbreden, rechtstreeks vanuit alle hoeken van onze bonte wereld. Hang aan voor onze sprankelende updates door KletsPraat op Facebook te volgen. Kom aan boord voor een avontuurlijke tocht vol verhalen die je wakker schudden, nog beter dan je ochtendkoffie op een trage dinsdag! ☕🌎✨
Professionele referenties
- Emotional Agility, Susan David, 2016
https://susandavid.com/book/emotional-agility/ - Daring Greatly, Brené Brown, 2012
https://brenebrown.com/book/daring-greatly/ - The Power of Now, Eckhart Tolle, 1999
https://eckharttolle.com/power-of-now-excerpt/