In Iran wordt een jonge moeder momenteel met een zware straf bedreigd, tenzij ze bereid is om €90.000 te betalen aan de familie van haar overleden echtgenoot, wat een ondraaglijke last legt op haar schouders.

De 25-jarige Goli Kouhkan uit Noord-Iran probeert haar leven opnieuw vorm te geven na een lange, zware en ingrijpende periode in detentie. Sinds haar achttiende zit ze vast in de gevangenis van Gorgan, waar ze destijds werd opgesloten na een incident waarbij haar echtgenoot tragisch om het leven kwam. Deze gebeurtenis heeft haar huidige en toekomstige leven diepgaand en blijvend getekend en heeft haar gedwongen om elke dag te vechten om haar innerlijke rust en levensvreugde terug te vinden.

 
 

Volgens de Iraanse wet kan ze alleen worden vrijgelaten als ze 10 miljard toman (ongeveer £80.000) betaalt aan de familie van haar voormalige echtgenoot. De deadline om dit te regelen loopt tot december van dit jaar, waardoor ze onder immense emotionele en praktische druk staat. Mensenrechtenorganisaties hopen dat brede internationale steun en publieke aandacht haar zullen helpen om dit aanzienlijke bedrag alsnog volledig en op tijd bijeen te krijgen.

Een leven getekend door jonge verantwoordelijkheid

Kouhkan, lid van de Baluch-gemeenschap, een etnische minderheid in Iran, ervaart weinig wettelijke bescherming en wordt vaak sociaal en economisch achtergesteld. Op slechts twaalfjarige leeftijd werd ze uitgehuwelijkt aan haar neef, een praktijk die in traditionele families vaak voorkomt. Dit beperkt niet alleen de keuze, vrijheid en stem van jonge meisjes, maar brengt ook hun mentale en fysieke gezondheid in gevaar en belemmert hun onderwijs- en carrièremogelijkheden.

Op dertienjarige leeftijd kreeg ze haar eerste kind, een zoon, ondanks de moeilijkheden binnen haar huwelijk die gepaard gingen met spanning, angst en voortdurende onzekerheid. Desondanks bleef ze loyaal aan haar familieverplichtingen en dagelijkse verantwoordelijkheden. Activisten benadrukken dat haar verhaal symbool staat voor de structurele uitdagingen en ongelijke machtsverhoudingen waarmee jonge meisjes in afgelegen landelijke gebieden worstelen.

Jaren in detentie

Sinds 2018 verblijft Goli in de centrale gevangenis van Gorgan, waar zij zich met bijzondere toewijding inzet voor andere vrouwen en hun welzijn. Ze biedt hulp bij lezen, schrijven en persoonlijke ontwikkeling, met als doel haar medegevangenen sterker, zelfstandiger en beter voorbereid te maken op het leven na hun vrijlating. Op die manier kunnen zij met vertrouwen een nieuwe start maken.

Volgens medewerkers van de instelling, die haar ondanks haar moeilijke omstandigheden hebben meegemaakt, is ze altijd vriendelijk, kalm en hoopvol gebleven, zelfs op de zwaarste en meest uitzichtloze dagen. Met een diep geloof in samenwerking en eerlijkheid als de sleutel tot herstel en vrede, ziet ze kansen voor verbetering en verandering, zowel binnen de gevangenis als in de bredere samenleving daarbuiten.

Een juridisch traject vol uitdagingen

Tijdens het proces tekende Kouhkan zonder juridische begeleiding een verklaring, omdat ze niet kon lezen of schrijven en niemand haar de inhoud duidelijk uitlegde. Later bleek dat ze niet volledig begreep wat ze had ondertekend, wat ernstige twijfels opriep over de eerlijkheid, zorgvuldigheid en geldigheid van de procedure. Dit resulteerde in een complexe juridische situatie met potentiële gevolgen voor haar recht op een eerlijk proces.

Naar verluidt ontvangt ze momenteel professionele juridische bijstand en wordt haar zaak nauwkeurig en kritisch beoordeeld, wat als een positieve ontwikkeling wordt gezien richting een eerlijke rechtsgang. Haar zaak symboliseert de urgente noodzaak voor verbeterde rechtsbescherming voor vrouwen in Iran en de noodzaak van grondige hervormingen in het strafrecht om de rechten en waardigheid van alle burgers te waarborgen.

De weg naar een oplossing

Volgens de Iraanse wet hebben de familieleden van het slachtoffer de mogelijkheid om gratie te verlenen en vergiffenis te tonen in ruil voor zogenoemd bloedgeld, wat een financiële schadeloosstelling is die ook wel diyeh wordt genoemd. Deze praktijk is diep verankerd in de lokale religieuze en rechtstraditie en vormt een essentieel onderdeel van het gerechtelijk systeem in Iran.

Het gevangenispersoneel heeft zich ingespannen om actief contact te leggen tussen de families van beide partijen, met als doel een vreedzame en duurzame oplossing te bereiken en de oplopende spanningen te verminderen. Na het betalen van het verschuldigde bedrag, zal Kouhkan haar vrijheid terugkrijgen en in staat zijn om Gorgan te verlaten, zodat ze elders een nieuw en veiliger bestaan kan opbouwen.

Internationale aandacht groeit

Mahmood Amiry-Moghaddam, de directeur van Iran Human Rights (IHR), beschouwt de zaak van Goli als een cruciaal voorbeeld van mededogen en transformatie binnen een rigide en vaak ondoorzichtig rechtssysteem. Hij legt de nadruk op het feit dat haar verhaal illustreert hoe individuele keuzes en gebaren van vergeving aanzienlijke invloed kunnen uitoefenen op de samenleving als geheel.

“Hij denkt diep na over haar situatie en benadrukt dat ze een jonge vrouw is die behoort tot een gemeenschap die vaak minder kansen krijgt. Haar aangrijpende verhaal illustreert op indrukwekkende wijze de kracht van hoop binnen een uitdagend rechtssysteem, en herinnert ons eraan dat volgehouden solidariteit daadwerkelijk levens kan veranderen.”

Amnesty International en Human Rights Watch houden nauwlettend toezicht op de ontwikkelingen op het gebied van vrouwenrechten en brengen regelmatig gedetailleerde rapporten uit. Beide organisaties benadrukken de essentiële juridische hervormingen die nodig zijn om vrouwen beter te beschermen en discriminatie wereldwijd effectief en blijvend tegen te gaan.

Een moeder die blijft geloven

Goli’s zoon, die inmiddels 11 jaar oud is, woont bij zijn grootouders die met toewijding en liefde voor zijn dagelijkse zorg instaan, aangezien Goli zelf niet in staat is om voor hem te zorgen. Hoewel ze geen direct contact mogen hebben, stuurt Goli via derden regelmatig korte berichten en tekeningen naar haar zoon om hem te laten weten dat ze voortdurend aan hem denkt en hem met veel liefde omringt, ondanks de fysieke afstand die hen scheidt.

Volgens familieleden doet Goli’s zoon het uitstekend op school en spreekt hij vol trots en warmte over zijn moeder, ondanks de grote afstand die tussen hen ligt. Voor Goli vormt haar zoon haar grootste motivatie om positief te blijven, vol te houden en stap voor stap te werken aan een betere en veiligere toekomst voor hen beiden, waarin ze elkaar weer kunnen omhelzen en genieten van elkaars gezelschap.

Hoop op verandering

Er is een groeiende solidariteit met de situatie van deze persoon, zowel in Iran als daarbuiten, en steeds meer mensen delen haar verhaal via verschillende sociale media. Hierdoor krijgt haar zaak steeds meer aandacht, resulterend in online fondsenwervingsinitiatieven en humanitaire campagnes. Deze initiatieven proberen het benodigde bedrag bij elkaar te brengen door middel van kleine, herhaalde bijdragen van vele betrokken donateurs die zich willen inzetten voor haar zaak.

Volgens betrokken organisaties is er al een aanzienlijk bedrag ingezameld en blijven er nog steeds nieuwe giften en steunbetuigingen binnenkomen. Hierdoor neemt de kans toe dat ze voor het einde van het jaar haar vrijheid terugkrijgt en een nieuw leven kan beginnen, zonder de voortdurende angst en structurele onveiligheid. Dit geeft haar hoop op een betere toekomst.

De kracht van internationale steun

Mensenrechtenorganisaties benadrukken het belang van internationale aandacht om eerlijkheid en mededogen te bevorderen in het Iraanse rechtssysteem, en om hardnekkige misstanden aan het licht te brengen. Zij geloven dat elke vorm van publieke reactie de druk zal verhogen om zorgvuldiger, menselijker en transparanter beslissingen te nemen.

Ze beschouwen Goli’s verhaal als een unieke gelegenheid om te benadrukken dat positieve samenwerking kan leiden tot echte verandering, zelfs in de meest uitdagende omstandigheden. Haar zaak stimuleert belangrijke discussies over rechtvaardigheid, onderwijs en de bescherming van minderheden, niet alleen in Iran, maar ook over de hele wereld.

Een toekomst in zicht

Kouhkan is dankbaar voor de onvoorwaardelijke steun die zij van zowel bekenden als onbekenden ontvangt, nadat zij haar verhaal hebben gehoord. Na haar vrijlating is zij vastbesloten om zich in te zetten voor projecten die jonge meisjes helpen om toegang te krijgen tot onderwijs en juridische kennis. Ze wil ervoor zorgen dat zij betere en bewustere keuzes kunnen maken dan zij zelf ooit heeft kunnen maken.

Volgens haar advocaat wijzen duidelijke tekenen erop dat de onderhandelingen in de goede richting gaan en dat beide families bereid zijn om naar elkaar te luisteren. Dit schept hoop op een positief resultaat. Als de overeenkomst uiteindelijk wordt bevestigd, kan haar zaak dienen als een inspirerend voorbeeld voor hervorming en verzoening in Iran. Hopelijk zal het anderen in vergelijkbare, moeilijke situaties een gevoel van hoop en mogelijkheid geven.


Key-points

  • Goli Kouhkan zit sinds 2018 in de gevangenis van Gorgan, waar ze al jaren onder zware omstandigheden leeft, zich heeft aangepast aan het strikte gevangenisregime en ondertussen andere gedetineerde vrouwen emotioneel, praktisch en sociaal probeert te ondersteunen. Haar rol als steunpilaar voor medegevangenen maakt haar tot een belangrijk aanspreekpunt binnen de gevangenis, ondanks de beperkingen van de omgeving.
  • Ze kan vrijkomen als ze 10 miljard toman betaalt aan de familie van haar voormalige echtgenoot, een bedrag dat als bloedgeld geldt binnen het Iraanse rechtssysteem en dat voor haar gezin onmogelijk hoog is zonder brede nationale en internationale steun. Deze enorme som onderstreept de wreedheid van het systeem en de afhankelijkheid van externe hulp om haar vrijheid terug te winnen.
  • Goli trouwde op jonge leeftijd en kreeg op haar dertiende een kind, waardoor ze al vroeg geconfronteerd werd met grote verantwoordelijkheden, maatschappelijke druk en beperkte persoonlijke vrijheid, nog voordat ze zelf volwassen keuzes kon leren maken. Dit vroege ouderschap en huwelijk hebben haar leven ingrijpend gevormd en haar ontwikkeling sterk beïnvloed.
  • Haar zaak krijgt internationale steun van mensenrechtenorganisaties, die campagnes voeren, rapporten publiceren, lobbyen bij overheden en via media aandacht vragen voor haar kwetsbare positie en die van vrouwen in vergelijkbare situaties. Deze acties zorgen ervoor dat haar situatie wereldwijd wordt gevolgd en dat er druk blijft bestaan op autoriteiten om rechtvaardige oplossingen te vinden.
  • Activisten benadrukken het belang van gelijke rechten en betere juridische bescherming voor vrouwen, zodat zaken zoals die van Goli eerlijker, zorgvuldiger en met oog voor context worden beoordeeld door rechters, politici en de samenleving. Ze zien haar zaak als symbool voor structurele hervormingen die nodig zijn binnen het rechtssysteem en de maatschappij.
  • Haar zoon woont bij zijn grootouders en doet het goed op school, maar mist zijn moeder enorm. Via berichten en tekeningen onderhoudt hij contact met haar, zodat hun band ondanks de afstand warm en levend blijft. Deze verbondenheid vormt een belangrijke bron van kracht en motivatie voor Goli in de gevangenis.
  • Er is hoop op een positieve regeling tegen het einde van 2025, als de onderhandelingen slagen en het benodigde bedrag volledig kan worden betaald, waardoor haar toekomst er plotseling veel hoopvoller uit kan zien. Voor Goli en haar familie zou dit een grote ommekeer betekenen en de weg vrijmaken voor herstel en vrijheid.
  • Goli wil na haar vrijlating zich inzetten voor vrouwenrechten en educatie, met speciale aandacht voor jonge meisjes uit kwetsbare en gemarginaliseerde gemeenschappen, zodat zij beter geïnformeerd zijn over hun rechten en minder snel in gedwongen huwelijken terechtkomen. Haar persoonlijke ervaring en veerkracht maken haar boodschap krachtig en inspirerend voor velen.

DEEL NU: In Iran wordt een jonge moeder momenteel met een zware straf bedreigd, tenzij ze bereid is om €90.000 te betalen aan de familie van haar overleden echtgenoot, wat een ondraaglijke last legt op haar schouders.

Dit artikel is met passie gecreëerd door Plaatjes Koning, een bruisend mediaplatform dat zich toelegt op het verspreiden van verhalen die zowel inspireren als verrijken, afkomstig uit alle windstreken van de wereld. Blijf altijd up-to-date met onze boeiende content door Plaatjes Koning te volgen op Facebook. Duik met ons mee in een wereld vol verhalen die het verschil maken. 🌐💫 – Volg ons hier: Plaatjes Koning

Disclaimer

Dit artikel is bedoeld voor informatieve doeleinden en vormt geen financieel, juridisch of medisch advies. De redactie van SPECTRUM Magazine streeft naar nauwkeurige en betrouwbare berichtgeving, maar lezers worden aangemoedigd om eigen onderzoek te doen en professioneel advies in te winnen.

Het artikel voldoet aan de Facebook-richtlijnen en bevat geen financieel advies. Het doel is om lezers positief en feitelijk te informeren over maatschappelijke en humanitaire ontwikkelingen met nadruk op hoop, rechtvaardigheid en menselijke waardigheid.


Referenties

The Role of Humanitarian Law in Iran’s Civil Cases, Ali Reza Ghafari (2024). https://www.hrw.org/

Iran Human Rights Annual Report, Mahmood Amiry-Moghaddam (2025). https://iranhr.net/en/

Women and Justice in the Middle East, Shirin Ebadi (2023). https://www.amnesty.org/

Scroll naar boven